Μια εβδομάδα διαβάζω για τις αλλαγές που ανακοινώθηκαν στον μπασκετικό ΠΑΟ για παρεμβάσεις του Δημήτρη Γιαννακόπουλου που μαρτυρούν την «ανάγκη που υπήρχε για ένα ηλεκτροσόκ», για την απόλυση του προπονητή Δημήτρη Πρίφτη, για την φυγή του Διαμαντίδη και του Αλβέρτη, για την παραχώρηση του ΟΑΚΑ κτλ. Συγνώμη αλλά δεν υπάρχει σε όλα αυτά καμία έκπληξη. Αν σε αυτή την ιστορία εκπλήξεις υπάρχουν, προηγήθηκαν: οι τωρινές εξελίξεις ήταν απολύτως αναμενόμενες. Τουλάχιστον για όποιον ξέρει και καταλαβαίνει πράγματα τίποτα δεν συνιστά μυστήριο.

Αυτό γίνεται κάθε χρόνο

Ας τα πάρουμε με τη σειρά κι ας ξεκινήσουμε με την απόλυση του Δημήτρη Πρίφτη. Ο,τι έγινε είναι απολύτως προβλέψιμο με βάση ό,τι γίνεται κάθε χρόνο εδώ και χρόνια. Κάθε χρόνο όταν η ομάδα του ΠΑΟ δεν πιάνει τον όποιο στόχο της στην Ευρωλίγκα τέτοια εποχή την πληρώνει ο προπονητής. Απλά φέτος εκτός από την αποτυχία στην Ευρωλίγκα ήρθαν και οι τέσσερις σερί ήττες από τον Ολυμπιακό: αυτό είναι το μόνο καινούργιο. Για του λόγου το αληθές θέλω να θυμίσω πως στον καιρό του Δημήτρη Γιαννακόπουλου, αν εξαιρέσει κανείς την πρώτη του χρονιά που ήταν προπονητής ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς, και αν θυμάμαι καλά δυο χρονιές ακόμα (μια που ο ΠΑΟ είχε προπονητή την Αργύρη Πεδουλάκη και μια που κατέκτησε το νταμπλ με τον Πασκουάλ), δεν υπάρχει χρονιά που ολοκληρώθηκε χωρίς αλλαγή ή αλλαγές προπονητή. Την σεζόν 2013-2014 ο Φραγκίσκος Αλβέρτης αντικατέστησε τον Αργύρη Πεδουλάκη. Την σεζόν 2014-2015, ο Σωτήρης Μανωλόπουλος διαδέχτηκε τον Ντούσκο Ιβάνοβιτς. Την επόμενη χρονιά ο Πεδουλάκης επέστρεψε και πήρε την θέση του Σάσα Τζόρτζεβιτς. Ο Πασκουάλ απομακρύνθηκε στα μέσα της σεζόν 2018-2019), όταν και εμφανίστηκε ο Ρικ Πιτίνο. Ο Αμερικάνος έφυγε το καλοκαίρι κι άφησε την θέση του στον Γιώργο Βόβορα που δεν έβγαλε τη σεζόν καθώς έδωσε την θέση του στον Κάτας: η αλλαγή έγινε μετά από μια ήττα από το Λαύριο για το πρωτάθλημα, αλλά στην πραγματικότητα έγινε γιατί ο ΠΑΟ δεν μπήκε στα play off της Ευρωλίγκας. Ο Πρίφτης δεν θα τελείωνε τη σεζόν ποτέ γιατί κανείς ποτέ δεν τελείωσε επί Δημήτρη Γιαννακόπουλου τέτοια σεζόν.

Ο Φράγκι κι ο Διαμαντίδης

Πάμε παρακάτω. Δεν είναι είδηση η απόλυση του Πρίφτη: θα γινόταν. Είδηση είναι ότι έφυγε ο Διαμαντίδης και κυρίως ο Αλβέρτης. Ο «Φράγκι» άφησε τον ΠΑΟ μετά από τριάντα χρόνια και βάλε. Το έκανε οικειοθελώς κι αυτό είναι πραγματικά κακό σημάδι για τη συνέχεια. Διότι ο Αλβέρτης δεν θα εγκατέλειπε το καράβι, ούτε κι αν βούλιαζε. Το ότι το ‘κανε τώρα μαρτυρά πόσο σύνθετο είναι το πρόβλημα του ΠΑΟ: η παραίτησή του δείχνει ότι κουράστηκε να σηκώνει το βάρος μιας ευθύνης που δεν είναι και δική του. Τι να κάνει δηλαδή; Να αγοράσει τον ΠΑΟ και να βάλει χρήματα; Αν ο Αλβέρτης, που ξέρει τον Παναθηναϊκό καλύτερα από όλους έφυγε, είναι γιατί θεωρεί την πιθανότητα να βρεθεί ένα νέο διοικητικό σχήμα πολύ μικρή. Και πολύ μικρή πρέπει να θεωρεί και την πιθανότητα να βάλει ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος τα 5-6 εκατομμύρια το χρόνο που ο ΠΑΟ έχει ανάγκη για να πρωταγωνιστήσει. Αλλά έκπληξη θα ήταν, ένας έξυπνος άνθρωπος σαν αυτόν να πίστευε το αντίθετο.  

Ο Διαμαντίδης είναι άλλη ιστορία. Νομίζω λίγοι γνωρίζουν πως η επιστροφή του στον Παναθηναϊκό δεν ήταν καθόλου απλή υπόθεση. Ο Διαμαντίδης είχε ήδη πει όχι μια φορά στον Δημήτρη Γιαννακόπουλο όταν αυτός του πρότεινε να αναλάβει τα τμήματα υποδομών. Προτίμησε τότε να συνεργαστεί σε ένα άλλο project με τον Θοδωρή Παπαλουκά – αν δεν με απατά η μνήμη μου. Ο χωρισμός με τον ΠΑΟ, παρά τις βραβεύσεις και τις γιορτές, δεν είχε μόνο συγκινήσεις: ο μάνατζέρ του γκρίνιαζε για οφειλές και έλεγε πως θα προσφύγει και στα δικαστήρια – αν δεν το έχει κάνει κιόλας. Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος φωνάζοντας πίσω τον Διαμαντίδη φάνηκε να βάζει νερό στο κρασί του: θα μπορούσε να έχει βάλει αρκετούς άλλους στη θέση του – όχι βέβαια με το μεγάλο όνομα του Διαμαντίδη, αλλά αυτό μικρή σημασία έχει όπως αποδείχτηκε.

Πολλοί λένε ότι ο Διαμαντίδης θα πρεπε να περιμένει πως δεν θα μακροημέρευε και πως η προσφορά του, το όνομά του και η δημοφιλεία του στις τάξεις των οπαδών του ΠΑΟ (κι όχι μόνο) δεν θα τον γλύτωναν, αν τα πράγματα δεν πήγαιναν τέλεια. Οι ίδιοι λένε επίσης ότι ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος που έβαλε τον Πασκουάλ να επιστρέψει με λεωφορείο από την Κωνσταντινούπολη δύσκολα θα αντιμετώπιζε συναισθηματικά το Διαμαντίδη και θα τον άφηνε εκτός κάδρου ευθυνών. Αν ο Διαμαντίδης αυτά δεν τα μέτρησε, είναι γιατί νόμιζε πως η απόφαση να του αναθέσουν το τμήμα συνιστούσε πραγματικά ένα είδος αυτοκριτικής από την πλευρά του Δημήτρη Γιαννακόπουλου. Από όσο ξέρω ποτέ δεν περίμενε πως θα του γινόταν η πρόταση να αναλάβει. Οσο για τη σχέση του με τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο ποτέ δεν ήταν άριστη – κι αυτό για τον Διαμαντίδη έμοιαζε καλό σημάδι: οι διαφωνίες τους (ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος ήθελε απόλυση του Πρίφτη μετά τον τελικό του κυπέλλου Ελλάδος) του έμοιαζαν απόδειξη πως η συνεργασία μπορεί να συνεχιστεί στη βάση μιας αμοιβαίας αποδοχής.

Είναι λίγο περίπλοκο, αλλά από μένα κατανοητό: πολλές φορές νομίζεις ότι όταν σε ακούει το αφεντικό διαφωνώντας μαζί σου, σου δείχνει με αυτό τον τρόπο εκτίμηση. Και υπήρχε και κάτι ακόμα. Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος δεν βαρέθηκε ούτε το προεδριλίκι, ούτε τον ΠΑΟ: μοιάζει όμως να έχει βαρεθεί την κατηγορία ότι κάθε χρόνο μετά τη φυγή του Ομπράντοβιτς τα κάνει όλα μόνος του κι άρα φταίει για όλα. Η πρόσληψη του Διαμαντίδη και η αναβάθμιση του Αλβέρτη ήταν η απάντηση στους επικριτές του. Είμαι βέβαιος ότι πρώτοι το πίστευαν αυτό ο Διαμαντίδης και ο Αλβέρτης.

Ο καθοριστικός τελικός

Ο τελικός του κυπέλλου Ελλάδος ήταν το καθοριστικό ματς: το πιστεύω διαβάζοντας την ιστορία εκ των υστέρων. Η αποτυχία στην Ευρωλίγκα είχε κατά κάποιο τρόπο ξεπεραστεί. Αν ο ΠΑΟ κέρδιζε το κύπελλο, ο Πρίφτης και ο Διαμαντίδης θα κέρδιζαν χρόνο: δεν το λες και λίγο.

Πολλοί κατάκριναν τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο για τις παρεμβάσεις του κτλ. Αλλά αφήνοντας στην άκρη πολλές από τις προηγούμενες περιπέτειες στις οποίες έχει πρωταγωνιστήσει, αυτό που τώρα συνέβη δεν είναι καθόλου παράξενο. Ο Πρίφτης, πέρα από τα άσχημα αποτελέσματα, χρεώνεται μια τετράδα ξένων (Οκάρο Γουάιτ, Εβανς, Πέρι, Φλίντ) που δεν έδωσε τίποτα στον ΠΑΟ. Ο Διαμαντίδης χρεώνεται ότι άφησε την ομάδα χωρίς πλέι μέικερ: ο ίδιος λέει ότι ήρθε ο Γιόβιτς, ότι το καλοκαίρι συζήτησαν με τον Πάγκος αλλά δεν υπήρχαν χρήματα και ότι η παρουσία του Πέρι, του Μέικον και του Μποχορίδη δημιουργούσε τον απαραίτητο χρόνο για να βρεθεί κάποιος καλύτερος. Η αλήθεια είναι πως όταν μιλάμε για πλέι μέικερ σαν αυτόν που ψάχνει ο ΠΑΟ, μιλάμε για κάτι δυσεύρετο και πανάκριβο: δείτε ποιοι παίζουν στις ομάδες που διεκδικούν την Ευρωλίγκα. Αλλά από την άλλη παρόλες τις πιθανές δικαιολογίες, θα ήταν απίθανο ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος να παρακολουθούσε τον κατήφορο χωρίς να κάνει τίποτα, όταν μάλιστα σίγουρα γνώριζε ότι εντός των ημερών θα υπήρχε και η ανακοίνωση της παραχώρησης του κλειστού του ΟΑΚΑ στην ΚΑΕ. Αν υπήρχε στιγμή για μήνυμα αλλαγής σελίδας αυτή ήταν τώρα.   

Λεφτά χρειάζονται

Θα γυρίσει η σελίδα; Αυτό είναι το πιο ενδιαφέρον ερωτηματικό στην ιστορία – όλα τα άλλα (ακόμα και η επιστροφή του Πεδουλάκη) ήταν απολύτως προβλέψιμα όπως το μπάσκετ που παίζει ο ΠΑΟ. Για να γυρίσει η σελίδα και να διεκδικήσει το πρωτάθλημα φέτος ο ΠΑΟ πρέπει να γίνει κάτι απλό: ο ΠΑΟ να ενισχυθεί πολύ σοβαρά, δηλαδή να βάλει κι άλλα χρήματα ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος. Τα άλλα που διαβάσαμε, δηλαδή τα περί δουλειάς με ελληνόπουλα για να δημιουργηθεί ένας ελληνικός κορμός και να μπουν οι βάσεις για τα επόμενα χρόνια κτλ, είναι ευχολόγια. Ελεγε τα ίδια και στο Διαμαντίδη που πήρε τον Ματζούκα, τον Χουγκάζ, τον Σαμαντούροφ κτλ. Γνωρίζοντας ωστόσο πως αν ο ΠΑΟ πάει με αυτά τα παιδιά βασικούς στο ΣΕΦ θα ζήσει εφιάλτες. Διότι καλές είναι οι συζητήσεις για ταλέντα και προπονητές που θα τα αξιοποιήσουν, αλλά χωρίς να παίζει σε ομάδα της προκοπής κανείς μικρός δεν βελτιώθηκε ποτέ. Ούτε στο ΝΒΑ…