Επιστρέφοντας στο Γιουρόπα λιγκ ο Ολυμπιακός θα πρέπει να δώσει ένα από τα πιο δύσκολα ματς της χρονιάς του στο Καραϊσκάκη: εκεί απόψε θα τον περιμένει η Αρσεναλ. Σε μία από τις καλύτερες σεζόν του στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις ο Ολυμπιακός δεν έχει σταθεί ούτε μία στιγμή τυχερός στις κληρώσεις καθώς κάθε αντίπαλος, που του προέκυψε στη διαδρομή, ήταν για διαφορετικούς λόγους αρκετά δυνατός. Η περίπτωση της Αρσεναλ είναι η χειρότερη. Διότι η Αρσεναλ που αντιμετωπίζει απόψε δεν έχει σχέση με την Αρσεναλ που του προέκυψε στην κλήρωση πριν δυο μήνες περίπου: είναι αρκετά καλύτερη.

Ο μόνος της στόχος

Μετά την κλήρωση είχα επισημάνει ότι η δυσκολία του Ολυμπιακού κόντρα στους Κανονιέρηδες έχει να κάνει κυρίως με το ότι η Άρσεναλ δεν έχει κανένα άλλο στόχο φέτος πλην του Γιουρόπα λιγκ. Το είπε τότε, τον περασμένο Δεκέμβρη δηλαδή, και ο Γενικός Διευθυντής της ο κ. Ντέιβιντ Μάιλς. Το Γιουρόπα λιγκ μοιάζει για την Αρσεναλ πιο εύκολο από την Πρέμιερ λιγκ και το απέδειξε και πέρυσι φτάνοντας στον τελικό, αλλά και φέτος στη φάση των ομίλων. Σε ένα διάστημα της σεζόν που τίποτα δεν της πήγαινε καλά καθάρισε την πρόκριση νωρίς και γρήγορα ξεκινώντας με τρεις νίκες κόντρα στην Αϊντραχτ Φρανκφούρτης, την Σταντάρ Λιέγης και την Γκιμαράες. Στις τρεις καλές αυτές ευρωπαϊκές ομάδες έβαλε δέκα γκολ στα τρία πρώτα της ευρωπαϊκά ματς – το λέω για να μην ξεχνάμε με ποια ομάδα έχουμε να κάνουμε. Το κανε μάλιστα ενώ στην Πρέμιερ λιγκ τίποτα δεν της πήγαινε καλά! Όποιος αμφιβάλει για την προσοχή της συγκεκριμένης ομάδας στην ευρωπαϊκή της αποστολή δεν χρειάζεται πάντως να πάει τόσο πίσω: αρκεί να δει τι συμβαίνει και τώρα. Η Αρσεναλ έκανε κόντρα στη Νιουκάσλ την περασμένη Κυριακή το καλύτερο εφετινό της ματς βάζοντας τέσσερα γκολ στο δεύτερο ημίχρονο. Όχι τυχαία αυτό συνέβη πριν την επιστροφή της στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις: πιστεύω βάση προγραμματισμού, γιατί έχουμε να κάνουμε με μια ομάδα σοβαρή.

Απλές ενέσεις την κατάλληλη στιγμή

Διαβάζω διάφορα για την μεταμόρφωση της Αρσεναλ από τον Αρτέτα που διαδέχτηκε τον Εμερι. Πραγματικά όποιος έβλεπε την Αρσεναλ τον Νοέμβριο π.χ απορούσε με το ποδόσφαιρο που έπαιζε – κυρίως με την ευκολία της στο να δέχεται γκολ, αλλά και με την ανικανότητα της να υποστηρίξει τους εξαιρετικούς επιθετικούς της. Δεν ξέρω πόσοι περίμεναν ότι θα αρκούσε μια αλλαγή προπονητή για να βελτιωθεί η εικόνα της. Όταν μετά από αρκετές σκέψεις οι Λονδρέζοι έδιωξαν τον Εμερι, ο άνθρωπος που τον αντικατέστησε δεν ήταν κάποια λύση δοκιμασμένη: ο κύριος Αρτέτα που ήρθε στη θέση του ήταν απλά βοηθός του Πεπ Γκουαρντιόλα στην Μάντσεστερ Σίτυ – στο βιογραφικό του δεν διάβαζε κανείς θριάμβους και κατορθώματα. Όμως ήταν πρώην ποδοσφαιριστής της Αρσεναλ, γνώριζε που βρέθηκε, καταλάβαινε τα θέλω του συλλόγου και προσαρμόστηκε γρήγορα. Αλλά τα μέχρι τώρα αποτελέσματά του δεν ήταν θεαματικά: η Αρσεναλ μοιάζει να συνήρθε, όχι γιατί τρέχει κάποιο σερί καταπληκτικών αποτελεσμάτων, αλλά γιατί έκανε μέσα στο χειμώνα μερικά αποτελέσματα που την κράτησαν ζωντανή. Μια ισοπαλία με την Τσέλσι (2-2) με δέκα παίκτες, μια πρωτοχρονιάτικη νίκη κόντρα στην Μάντσεστερ Γιουνάιεντ (2-0), δυο προκρίσεις στο κύπελο (κόντρα στη Λίντς και στην Μπόρνμπουθ) ήταν ενέσεις που έγιναν την κατάλληλη στιγμή ώστε με την Νιούκασλ να δούμε την ανάρρωσή της.   

Ο τρόπος θεραπείας

Μεγαλύτερο ενδιαφέρον από τα αποτελέσματα της έχει η θεραπεία της. Κάθε ομάδα που αλλάζει προπονητή το κάνει συνήθως γιατί δεν κερδίζει και δεν κερδίζει γιατί δέχεται γκολ. Οι περισσότεροι προπονητές αναλαμβάνοντας μια ομάδα μεσούσης της περιόδου σκέφτονται πως θα λύσουν τα προβλήματα της άμυνάς της, καθώς μια σειρά από νίκες με 1-0 βοηθάνε να επιστρέψει αν όχι ο ενθουσιασμός, τουλάχιστον λίγη ηρεμία. Ο Αρτέτα γνωρίζοντας το μέγεθος της Αρσεναλ, αλλά και το πόσο ο κόσμος της είχε συνηθίσει στα χρόνια του Αρσέν Βενγκέρ  να βλέπει επιθετικό ποδόσφαιρο, ασχολήθηκε κυρίως με την αξιοποίηση των τριών σπουδαίων επιθετικών της. Ο Λακαζέτ, ο Ομπαμεγιάνκ και ο Πέπε είναι παίκτες με μεγάλα κασέ και σπουδαίο όνομα, αλλά και οι τρεις θα ήθελαν να αγωνίζονται στην κορυφή της επίθεσης: και οι τρεις πριν αποκτηθούν από την Αρσεναλ ήταν κορυφαίοι σκόρερ στα πρωταθλήματα που έπαιρναν μέρος. Η διάγνωση των ειδικών είναι ότι στην ενδεκάδα των Κανονιέρηδων χωράνε το πολύ δύο από δαύτους: ο Αρτέτα ψαχνει τρόπο να συνυπάρξουν. Στο ματς με την Νιουκάσλ χρησιμοποίησε τον Πεπέ στα δεξιά και τον Ομπαμεγιάνγκ στα αριστερά. Ο Ισπανός προπονητής έπεισε τους κυνηγούς του ότι μπορεί να συνυπάρξουν αρκεί να παίξουν ο ένας για τον άλλο. Με τη Νιουκάσλ οι δυο το έκαναν χωρίς να παίξουν σε θέσεις που αγαπάνε– προηγουμένως δεν το ειχαν κάνει και τόσο καλά. Αν στους δυο προστεθει ο Λακαζετ και οι τρεις βρουν τρόπους συνεργασίας, η Αρσεναλ θα μεταμορφωθεί. Την Κυριακή στα δέκα λεπτά που οι τρεις συνύπηρξαν η Αρσεναλ έβαλε δυο γκολ. Οχι τυχαία.

Νόμοι χωρίς τροπολογία

Κι ο Ολυμπιακός; Ο Ολυμπιακός δυστυχώς για μια ακόμα φορά φτάνει σε ένα ματς Φεβρουάριο μήνα χωρίς να είναι πολύ καλύτερος από ότι ήταν το τρίμηνο Σεπτέμβρης – Οκτώβρης - Νοέμβρης, ενώ έτσι θα πρεπε. Πούλησε τον Ποντένσε, δεν έχει τον Σουντανί στον οποίο ο Μαρτίνς πόνταρε, έχει μερικούς παίκτες εμφανώς επιβαρυμένους από συνεχόμενα ματς (Γκιγιέρμε, Μασούρας, Σεμέδο κτλ) κι άλλαξε και την άμυνα του αφού στη θέση του Μεριά, υπάρχει ο Μπα που είναι πιο εκρηκτικός ίσως, αλλά και πιο άπειρος. Τα καλά νέα είναι η επιστροφή του Φορτούνη (που βάζει στον Μαρτίνς την ιδέα να τον χρησιμοποιήσει από την αρχή), η καλή κατάσταση του Βαλμπουενά, που επειδή έμεινε έξω τον Δεκέμβριο είναι πιο ξεκούραστος, και η σταθερά καλή φόρμα του Ελ Αραμπί που είναι ο μοναδικός κυνηγός του. Θα πάω ένα βήμα πιο πέρα και θα πω ότι σε σχέση με το περασμένο φθινόπωρο η ομάδα του Μαρτίνς έμαθε να παίζει καλύτερα και 4-3-3 – ο Γκιγιέρμε, ο Μπουχαλάκης και ο Καμαρά έχουν καταφέρει να συνεργάζονται καλύτερα από ότι στην αρχή της σεζόν. Αλλά συνολικά η ομάδα του Μαρτίνς δεν τρέχει όσο έτρεχε το φθινόπωρο: μακάρι να κάνω λάθος και όλα να έχουν γίνει σωστά και υπογείως, αλλά εγώ προγραμματισμό, δηλαδή φορμάρισμα, για ευρωπαϊκό ματς δεν διακρίνω. Και τα τύμπανα του πολέμου που περιμένει τον Ολυμπιακό στην Τούμπα κάνουν πάλι, όπως και πέρυσι, μια φασαρία αποπροσανατολιστική – μακάρι να κάνω λάθος.

Ο Ολυμπιακός κόντρα στους Κανονιέρηδες χρειάζεται ένα ματς σαν εκείνο που είχε κάνει μερικά χρόνια πριν κόντρα στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ όταν ο Τσόρι πήρε από το χέρι τους υπόλοιπους και τους οδήγησε σε μια καθαρή νίκη με 2-0. Στον πάγκο ήταν, όμως, ο Μίτσελ που για ευρωπαϊκά ματς ζούσε και που αν του έλεγες ότι το σημαντικό ματς είναι στην Τούμπα, θα πέθαινε στα γέλια. Τώρα δεν είναι έτσι. Τώρα υπάρχει μόνο το Καραϊσκάκη και οι νόμοι του. Ελπίζω να μην έχει υπάρξει και για δαύτους κάποια τροπολογία…