Το αθηναϊκό ντέρμπι είχε την έκβαση που περίμενα – η ΑΕΚ που θέλει το πρωτάθλημα δεν θα μπορούσε να μην κερδίσει και τρίτο ντέρμπι στον πρώτο γύρο. Ωστόσο δεν είχε την εικόνα που περίμενα: ο ΠΑΟ μολονότι βρέθηκε να χάνει με 1-0 στο 2΄έχασε τουλάχιστον τον βαθμό της ισοπαλίας στις λεπτομέρειες. Στο ΟΑΚΑ είδαμε ένα παιγνίδι που κέρδισε ο πιο ψύχραιμος. Η ψυχραιμία στα ντέρμπι είναι αρετή.

Γκολ που δεν χάνονται

Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς ήταν στο τέλος του ματς εκνευρισμένος. Νομίζω πως ο εκνευρισμός του δεν είχε να κάνει τόσο με την απόδοση των παικτών του όσο με μια αίσθηση αδικίας που του προκάλεσε το τελικό αποτέλεσμα. Βέβαια εγώ λέω πως σήμερα ψύχραιμα πρέπει να κάνει και την αυτοκριτική του. Συνέβη κάτι αρκετά περίεργο: νομίζω πως η ενδεκάδα που κατέβασε ο Γιοβάνοβιτς ήταν μάλλον κακή και ήταν η αιτία του κακού ξεκινήματος του ΠΑΟ που θα μπορούσε να έχει δεχτεί κι άλλο γκολ μετά από το πολύ γρήγορο που σημείωσε με κεφαλιά ο αφύλακτος Σιμάνσκι αξιοποιώντας μια ωραία σέντρα του Μοχαμαντί με το δεξί. Ωστόσο, όταν η ΑΕΚ μετά το δεκάλεπτο, άφησε τη μπάλα στον ΠΑΟ και ταμπουρώθηκε, η παράξενη αυτή ενδεκάδα από την οποία κακώς έλειπε ο Αλεξανδρόπουλος, έμοιαζε να είναι η κατάλληλη για να κυκλοφορήσει ο ΠΑΟ την μπάλα. Απλά η κυκλοφορία σε αυτά τα ματς δεν φτάνει πάντα: ειδικά όταν ο Παλάσιος και ο Αϊτόρ χάνουν γκολ όπως στη φάση του 48΄, δηλαδή γκολ που δεν χάνονται.

Και η ΑΕΚ; Ο Γιοβάνοβιτς είπε ότι η ΑΕΚ έπαιζε με δέκα παίκτες πίσω από τη μπάλα κι έχει δίκιο. Μόνο που αυτό δεν απαγορεύεται: στα ντέρμπι είναι καμιά φορά κι αναγκαίο. Η ΑΕΚ πήρε το ματς, σίγουρα χάρη στον τερματοφύλακα της (ο Στάνκοβιτς ήταν ΜVP), αλλά και γιατί αυτή τη φορά είχε αποφασίσει να αμυνθεί και να κρατήσει το αβαντάζ, όποτε κι αν αυτό το γκολ το έβρισκε. Το βρήκε νωρίς και μπήκε νωρίς στην λογική της άμυνας του, αλλά ήταν για αυτό προετοιμασμένη. Προέκυψε ένα ματς στο οποίο η μία ομάδα, ο ΠΑΟ δηλαδή, ήθελε να παίξει αλλά δεν μπορούσε να το κάνει όσο καλά θα ήθελε, και η άλλη ενώ μπορούσε να παίξει, δεν ήθελα παρά να κερδίσει.

Η ΑΕΚ το κατάφερε και γιατί στο τέλος δεν επέτρεψε στον ΠΑΟ να επιτεθεί όπως θα ήθελε, γιατί τον άφησε να παίζει οριζόντια αλλά μακριά από την περιοχή, γιατί του χάλασε το ματς στοχευμένα κι αυτό φάνηκε και από τις αλλαγές του Γιαννίκη: ο Σακόφ και ο Λεταλέκ μπήκαν για να κάνουν δύσκολη τη ζωή του Βιγιαφάνιες και το έκαναν. Η ΑΕΚ ήθελε να παίζουν πολύ με τη μπάλα ο Σάρλια και ο Βέλεθ, κάλυψε αυτή τη φορά καλά τον Μισελέν και βρήκε και δυο αντεπιθέσεις με τον Τζούμπερ αρκετά καλές: τα δυο γκολ του Ελβετού που σωστά ακυρώθηκαν ήταν φάσεις στις οποίες ο σκόρερ εκμεταλλεύεται κενούς χώρους τρέχοντας μόνος, γιατί ο ΠΑΟ παίρνει ρίσκα που δεν μπορεί να αντέξει με αυτά τα στόπερ.

Ο Γιαννίκης θυμήθηκε πως κέρδιζε πέρυσι με τον ΠΑΣ κόντρα στον ΠΑΟ (αλλά και στην ΑΕΚ). Η άμυνα του έπαιξε με μεγάλη κάλυψη, η επίθεση ήταν δουλειά λίγων (και καλών), ο σκοπός ήταν ο  ΠΑΟ να ιδρώσει για να μπει στην περιοχή. Φυσικά όλη αυτή η συζήτηση θα ήταν διαφορετική αν ο ΠΑΟ είχε ισοφαρίσει. Αλλά με τα αν δεν και τα ίσως δεν γίνεται δουλειά.         

Ρόνι Λόπεζ και Σισέ

Το Σάββατο ο Ολυμπιακός έκανε ένα μεγαλοπρεπέστατο πέρασμα από το Ηράκλειο. Φάνηκε ότι κάποια ματς ο Ολυμπιακός τα στοχεύει και τα προετοιμάζει καλά και κάποια άλλα, αυτά που θεωρεί εύκολα, περιορίζεται στο να τα κερδίζει με αποτέλεσμα και να μπλέκει. Το Σάββατο απέναντι σε ένα πολύ καλό και πολύ μαχητικό ΟΦΗ, που προηγήθηκε νωρίς όταν ο Ρόνι Λόπεζ έδωσε στον Διαμαντή τη δυνατότητα να γίνει σκόρερ, σουτάροντας ελεύθερος μέσα από την περιοχή μετά από ένα κόρνερ, ο Ολυμπιακός έδειξε τα κυβικά του.

Το γρήγορο γκολ του ΟΦΗ 1-0 δεν βραχυκύκλωσε τον πρωταθλητή που έπαιξε πολύ μεθοδικά στην επίθεση: η αναζήτηση με σέντρες του Σισέ π.χ, που ισοφάρισε γρήγορα, έγινε γιατί φανερά η ομάδα του Μάρτινς γνώριζε πως απέναντι της έχει μια άμυνα κοντή. Ο Διαμαντής και ο Βούρος στις σέντρες πανικοβάλλονται σε όλο το ματς: ακόμα και το κόρνερ από το οποίο προκύπτει το 1-2 (πάλι από το Σισέ) έρχεται μετά από μια σέντρα του Λόπεζ στην οποία ο Διαμαντής αντιδρά απρόσεχτα. Μια νέα σέντρα στο 70΄ (του Μαντί Καμαρά) παραλίγο να δώσει στον Σισέ την ευκαιρία να πετύχει τρία γκολ σε ένα ματς – το παιγνίδι ωστόσο το τελείωσε ο ορεξάτος Λόπεζ που είχε κάνει το 1-3 νωρίτερα με ένα τελείωμα άψογο κι ένα κοντρόλ που κάνει μόνο Βραζιλιάνος. Η περίπτωση του είναι ενδεικτική: υπάρχουν παίκτες στον Ολυμπιακό που έχουν να δώσουν ακόμα πολλά.  

Στη νίκη του πρωταθλητής υπάρχουν τρεις μικρές λεπτομέρειες. Ο ΟΦΗ δεν μπορεί να αντέξει το ρυθμό του ματς: κάνει μια γιγάντια προσπάθεια που κρατά ένα ημίχρονο. Ο Μαρτίνς, που βρίσκει γκολ από παίκτες που δεν είχαν σκοράρει μέχρι τώρα κι είχε ένα Εμβιλά αλάνθαστο, αλλάζει τη διάταξη στο β’ ημίχρονο, παίζει 4-4-2, κι αυτό βοηθά τον Λαλά που στο πρώτο ημίχρονο είναι μόνος απέναντι στο Λάμπρου και τον Μπαλογιάννη. Λίγο μετά, με το πέρασμα του Μαντί Καμαρά, ο Μαρτίνς απαγορεύει στον ΟΦΗ ακόμα και να σκεφτεί να επιτεθεί κάθετα. Τέλος ο Ολυμπιακός για 20 λεπτά παίζει άμυνα σοβαρή: δεν αφήνει στο γηπεδούχο ούτε φάση! Σε ένα πρωτάθλημα που άμυνα καλή δεν παίζει κανένας, αυτό είναι αρετή.

ΠΑΟΚ κι Αρης μετά το ντέρμπι

Η άμυνα είναι πραγματικά δυσεύρετη στη Σουπερλίγκα. Στο ΑΕΚ – ΠΑΟ το 1-0 μένει μάλλον τυχαία. Στην άμυνα βασίζεται η βελτίωση του Αρη: μετά την Τούμπα κερδίζει και τον Αστέρα γιατί δεν δέχεται γκολ, μολονότι από τον Αστέρα ευκαιρίες δεν λείπουν – Ο Ρεγκίς χάνει μια τεράστια, ενώ ένα γκολ των φιλοξενούμενων δεν μετρά γιατί ο σκόρερ Ριέρα είναι οριακά οφσάιντ. Αλλά ο Αρης είναι συνολικά καλύτερος: πετυχαίνει ένα ωραίο γκολ, ο Μπερτόλιο δίνει στην επίθεση του κίνηση, οι Τζοβάρας – Κουμπαράκης δεν του δίνουν ένα πέναλτι που δεν χρειάζεται VAR, ο Ιτούρπε έχει δοκάρι. Ο Αρης έχει μάθει να παίζει σαν να μην περιμένει να πάρει πίσω τους έξι βαθμούς. Η χθεσινή είναι η τρίτη νίκη του σε τέσσερα ματς – το ματς με τον ΠΑΣ παραμένει μια σχεδόν ανεξήγητη παρένθεση.

Από την άλλη οι τρύπες στην άμυνα προκαλούν την κατάρρευση του ΠΑΟΚ. Ο ΠΑΟΚ χθες στη Νίκαια είχε δεχτεί σε μια ώρα τρία γκολ από τον καταπληκτικό Ιωνικό που είχε κι ένα δοκάρι: όλα αυτά μολονότι με τον Σφοντέρσκι προηγήθηκε! Στο τελευταίο μισάωρο έκλεισε τον Ιωνικό και τον βομβάρδισε, ο σπουδαίος Χουτεσιώτης έκανε πάλι καταπληκτικές επεμβάσεις, αλλά δεν είναι δυνατόν η επίθεσή του ΠΑΟΚ να διορθώνει πάντα τα λάθη της άμυνας. Ο ΠΑΟΚ μετά την διακοπή του πρωταθλήματος δεν έχει δεχτεί γκολ μόνο στο άδειο γήπεδο της Μπρατισλάβας, όπου έφερε 0-0 με τη Σλόβαν. Δέχτηκε δυο στο Περιστέρι, ένα από τον Αρη στην Τούμπα, ένα από την ΑΕΛ στο Αλκαζάρ και τρία στη Νίκαια: όλα αυτά ενώ συνεχώς η αμυντική του γραμμή αλλάζει από ματς σε ματς, όπως είπε Ρασβάν Λουτσέσκου, που θα πρεπε να προβληματιστεί μήπως αυτές οι αλλαγές κάνουν τελικά μόνο κακό. Για μένα η καλύτερη προσφορά του στον ΠΑΟΚ θα ήταν να καθιερώσει τον Μιχαϊλίδη και τον Μιχάι και να τους δώσει ματς, μήπως και μελλοντικά ο ΠΑΟΚ βρει ένα αμυντικό δίδυμο αξιόπιστο: στις άλλες θέσεις χρειάζεται μεταγραφές. Ο Ρουμάνος είπε πως οι δυο τελευταίες εβδομάδες ήταν οι χειρότερες που έχει περάσει στην Ελλάδα στην καριέρα του. Αφήνοντας να εννοηθεί ότι σκέφτεται να φύγει. Μια φορά έχει ήδη παραιτηθεί μου λένε. Κι αυτό, αν ισχύει, είναι πρόβλημα μεγαλύτερο κι από τις τρεις σερί ήττες που ο ΠΑΟΚ είχε να κάνει πάνω από πέντε χρόνια!  

Κέρδισαν κι ο Ατρόμητος (τον Απόλλωνα) κι ο Παναιτωλικός τον Βόλο. Η ήττα του Βόλου στοίχισε τη θέση στον προπονητή Αμπασκάλ. Τον οποίο όλοι εξυμνούσαν για το ποδόσφαιρο που παίζει η ομάδα του κτλ κτλ. Ο άνθρωπος μάλλον αυτά που του γράφανε τα πίστευε. Και σήμερα ψάχνει δουλειά…