Ο αποψινός δεύτερος ημιτελικός του Euro2020, αυτός ανάμεσα στην Αγγλία και στην Δανία έχει φαβορί και αουτσάιντερ – δεν μοιάζει καθόλου πριν αρχίσει με το Ισπανία – Ιταλία που είναι κάτι σαν ιστορία που συνεχώς επαναλαμβάνεται όσα χρόνια κι αν περάσουν. Απόψε στο Γουέμπλεϊ φαβορί είναι η έτοιμη να γίνει πρωταθλήτρια Ευρώπης Αγγλία του Γκάρεθ Σάουθγκέιτ και αουτσάιντερ η υπέροχη Δανία του Γιούλμαντ. Η πρώτη είναι γηπεδούχος και γίνεται καλύτερη από παιγνίδι σε παιγνίδι. Η δεύτερη είναι η μόνιμη αγαπημένη όσων πιστεύουν πως ακόμα και στο μοντέρνο υπάρχει περιθώριο για παραμυθένιες ιστορίες. Όμως το θέμα με τα παραμύθια στον αθλητισμό είναι ότι δεν προαναγγέλλονται: μπορείς να τα διηγηθείς αν τα έχεις δει. Το Αγγλία – Δανία είναι κυρίως ένα ποδοσφαιρικό παιγνίδι. Είναι κυρίως μια ποδοσφαιρική αναμέτρηση βασισμένη σε κάτι παράξενα απλό που πάει λιγάκι κόντρα στη συνηθισμένη λογική: αντίθετα με ό,τι έχουμε μάθει, στην προκειμένη περίπτωση ισχύει το «όταν μια ομάδα κερδίζει, αλλάζει».

«Κάνε πάντα μια έκπληξη…»

Ο Σάουθγκέιτ θυμάται πάντα μια συμβουλή του Τέρι Βένεϊμπλς, αγαπημένου του προπονητή στην Εθνική Αγγλίας. Ο Βένεϊμπλς του έλεγε ήδη το μακρινό 1996 ότι στα μεγάλα τουρνουά ο ομοσπονδιακός προπονητής που είναι υπεύθυνος για τις τύχες μιας ομάδας πρέπει να  αλλάζει την ενδεκάδα της, ανεξάρτητα από το ποιο είναι το αποτέλεσμα που έκανε στο προηγούμενο ματς για να δημιουργεί πάντα μια έκπληξη στον αντίπαλο.

Ο Σάουθγκέιτ ακολουθεί την συμβουλή κατά γράμμα. Στο ματς με την Κροατία ξεκίνησε με Γουόκερ, Τρίπιερ, Μινγκς, Στόουνς στην άμυνα, στη μέση τους Φίλιπς, Ράις και Μάουντ και τους Κέιν, Στέρλινγκ και Φοντεν στην επίθεση. Με τη Σκωτία για να περιορίσει τις κούρσες του Ρόμπερτσον, αλλά και για να πάρει περισσότερα πράγματα επιθετικά άλλαξε τα δύο ακραία του μπακ - πράγμα αρκετά σπάνιο. Ο Σο και ο Ρις Τζέιμς τα πήγα καλούτσικα χωρίς ωστόσο να βγάλουν μάτια.

Στο ματς με την Τσεχία το ροτέισον του Σάουθγκέιτ ήταν μεγαλύτερο. Επέστρεψε στην άμυνα ο Γουόκερ κι αγωνίστηκε για πρώτη φορά ο Μαγκουάιερ. Απόντος του Μάουντ, που έμεινε εκτός λόγω καραντίνας, έπαιξε «δεκάρι» ο Γκρίλις, ενώ στα δεξιά βρέθηκε ο Σάκα. Τα πειράματα που είχε κάνει στα πρώτα ματς βοήθησαν τον Σάουθγκέιτ να βρει την ιδανική ενδεκάδα για να μπλοκάρει τους Γερμανούς, αλλάζοντας μάλιστα και διάταξη. Το 3-4-3, αντί του 4-3-3, με τον Γουόκερ  κοντά στους Μαγκουάιερ και Στόουνς, αποδείχτηκε μια καλή λύση για την άμυνα. Ο Λο κι ο Σάκα μπλόκαραν τους Γερμανούς στο πλάι και οι σωστές αλλαγές (Γκρίλις και Χέντερσον) βοήθησαν για να έρθει η νίκη.

Κάποιος θα πίστευε ότι μετά από αυτή τη νίκη με την Ουκρανία θα αγωνίζονταν οι ίδιοι, αλλά ο κόουτς είχε άλλη γνώμη. Ένας μικροτραυματισμός του Σάκα τον οδήγησε να χρησιμοποιήσει τον Σάντσο (κι όχι τον Φόντεν ή τον Γκρίλις, που είχαν αγωνιστεί προηγουμένως): οι πρωτοβουλίες του αποδείχτηκαν χρήσιμες. Στην άμυνα επέστρεψε η κανονική τετράδα και αυτή τη φορά δεν χρειάστηκαν ούτε αλλαγές, αφού το παιχνίδι στο 50’ ήταν 3-0. Οποιοι αγωνίστηκαν μπήκαν για να ξεκουράσουν βασικούς.

Ο Γιούλμαντ όλα από την αρχή

Ανάλογα πράγματα, αν και λιγότερα, κάνει όμως και Γιούλμαντ, ο προπονητής των Δανών. Ο άνθρωπος έχασε τον Ερικσεν (και το ματς με την Φινλανδία) και χρειάστηκε να επανασχεδιάσει την ομάδα του μεσοεπιθετικά, χωρίς αυτόν που ήταν, θεωρητικά τουλάχιστον ο καλύτερος παίκτης του.  Στο ματς με το Βέλγιο έχοντας χάσει τον Ερικσεν έπαιξε με φορ τον Πόουλσεν και πίσω του τους Μπρέιθγουέιτ και Ντάρμστανγκ. Με τους Ρώσους, που ήθελε τη νίκη πάση θυσία, κράτησε τους ίδιους δείχνοντας εμπιστοσύνη στην ομάδα του, την οποία, όμως, άλλαξε όταν πήρε την πρόκριση! Με την Ουαλλία άλλαξε φορ, βάζοντας τον Ντόλμπεργκ (παρόλο που οι Δανοί είχαν βάλει στη Ρωσία τέσσερα γκολ). Ο Ντόλμπεργκ του καθάρισε το ματς, ενώ πολλά έδωσε κι ο Στίνγκερ Λάρσον που εμφανίστηκε στα δεξιά της άμυνας αντί του Βας. Στο ματς με τους Τσέχους ξεκίνησε με τους ίδιους αλλά στα δύσκολα (μετά τη μείωση του σκορ από τον Σικ) θυμήθηκε πάλι τον Πόουλσεν, που όμως δεν έπαιξε φορ! Αν στο Σάουθγκέιτ αρέσει να αλλάζει πρόσωπα ο Γιούλμαντ προτιμά να αλλάζει διατάξεις. Εχει βάλει π.χ φορ τον Μπρέιθγουεϊτ αλλά και οργανωτή από τα μετόπισθεν τον στόπερ Κρίστινσεν μετατρέποντας το 3-3-2-1 σε 4-3-3: και οι δυο τα πήγαν πολύ καλά.

Αμετακίνητοι  υπάρχουν αρκετοί  

Όλες αυτές οι αλλαγές κάνουν το σημερινό ημιτελικό να μοιάζει λίγο με σπαζοκεφαλιά πριν ξεκινήσει. Τι μπορούν άραγε να αλλάξουν οι δυο προπονητές ώστε να αιφνιδιάσουν; Θεωρώ δεδομένο ότι ο Σάουθγκέιτ πάλι θα αλλάξει κάτι, αλλά δυσκολεύομαι να καταλάβω τι. Οι απολύτως  αμετακίνητοι στην εθνική Αγγλίας είναι οι δύο στόπερ, (ο Στοουνς από την αρχή κι ο Μαγκουαίερ μόλις επέστρεψε), οι δυο αμυντικοί χαφ (ο Φίλιπς και ο Ράις) και στην επίθεση ο Στέρλινγκ και ο Κέιν. Θα ‘λεγα ότι αμετακίνητος είναι και ο Μάουντ, όμως έχω δει την εθνική Αγγλίας στο τουρνουά και χωρίς αυτόν. Δεν νομίζω επίσης ότι ο Σάουθγκέιτ θα αλλάξει κάποιον από τους ακραίους μπακ: κι ο Γουόκερ και ο Σο κάνουν πολύ καλό τουρνουά. Κάνοντας αυτό τον απλό συλλογισμό η λογική λέει πως κινδυνεύει να μην ξεκινήσει ή ο Σάντσο ή ο Μάουντ για να παίξει στη θέση του ενός εκ των δυο ο Γκρίλις και να δώσει περισσότερη επιθετικότητα. Αλλά γιατί να συμβούν όλα αυτά όταν με την Ουκρανία η Αγγλία ήταν άψογη;

 Πιο απλές είναι οι επιλογές του Δανού κόουτς: αυτός αλλάζει πράγματα μόνο μεσοεπιθετικά και δεν πειράζει τίποτα σχεδόν στην άμυνα. Κάτι μου λέει ότι ο προπονητής της Δανίας θα ξεκινήσει τον Πόουλσεν, που μοιάζει περισσότερο παίκτης αντεπιθέσεων από τον Ντόλμπεργκ – αλλά δεν είναι βέβαιο. Τα μάτια είναι στον Σάουθγκέιτ και πραγματικά δεν έχω ιδέα το τι θα κάνει: οι Αγγλοι μου άρεσαν πολύ με την Ουκρανία και για αυτό δεν αποκλείω ο προπονητής εθνικής Αγγλίας να κάνει τον απόλυτο αντιπερισπασμό, δηλαδή να μην αλλάξει κανένα και τίποτα! Ο Βένεϊμπλς πιθανότητα θα διαφωνούσε. Ο Γκάρεθ  θα του απαντούσε ότι κι αυτός είναι ένας τρόπος να κάνεις στον αντίπαλο προπονητή μια μεγάλη έκπληξη. Αυτός άλλωστε δεν είναι ο στόχος;

Οι Αγγλοι κατεβαίνουν με σκοπό τη συμμετοχή σε ένα ιστορικό τελικό. Οι Δανοί για να γράψουν ένα ακόμα παραμύθι τους. Υπάρχει στο γήπεδο μέχρι κι ο γιός του Πίτερ Σμάιχελ για να τους πει ιστορίες που του χει μάθει ο μπαμπάς του. Αλλά και η αποστολή των Αγγλων μοιάζει παραμυθένια: τόσο κοντά στο να γίνουν πρωταθλητές Ευρώπης δεν έχουν υπάρξει ποτέ. Για παραμύθια ωστόσο έχουμε χρόνο να μιλήσουμε μετά το ματς…