Ας μιλήσουμε λίγο και για τένις. Η κατάκτηση του τουρνουά της Μαγιόρκα από τον Στέφανο Τσιτσιπά δεν ήταν έκπληξη: τον καλούτσικο στα γρήγορα γήπεδα 34χρονοΙσπανό Ρομπέρτο Μπαουτίστα Αγκουτ, ο Ελληνας τον είχε κερδίσει και στα δυο προηγούμενα ματς που είχαν αγωνιστεί. Το Σάββατο αγχώθηκε λίγο και τον κέρδισε στο τάι μπρέικ του τρίτου σετ: έπρεπε να έχει καθαρίσει το ματς στο δεύτερο σετ. Αλλά δεν θέλω να σας γράψω για τον Τσιτσιπά. Θέλω κάτι να γράψω για το Γουίμπλεντον που άρχισε.
Μικροί εναντίον δυο μεγάλων
Αυτό που παρακολουθούμε στον κόσμο του τένις τα τελευταία δυο χρόνια είναι την προσπάθεια των 25χρονων να ρίξουν από το θρόνο τους Ναδάλ και Τζόκοβιτς – οι οποίοι πάντως αντιστέκονται σφόδρα. Στην Αυστραλία ο Μεντεβέντεφ, ο Τσιτσιπάς και ο Ζβέρεφ ήθελαν να σταματήσουν τον Ναδάλ – ο Τζόκοβιτς είχε αποκλειστεί από τους διοργανωτές: οι μικροί δεν τα κατάφεραν. Στο Ρολάν Γκαρός πάλι ο στόχος ήταν ο μεγάλος Ισπανός, που μοιραζόταν τον τίτλο του φαβορί με τον Τζόκοβιτς. Όταν προέκυψε η μονομαχία των δυο προσωπικά πίστεψα ότι έχασαν και οι δυο: ο ένας θα έχανε το ματς κι ο άλλους θα λύγιζε στον ημιτελικό από την κούραση. Αλλά ένας τραυματισμός του Ζβέρεφ στον ημιτελικό έδωσε στον Ναδάλ μια πρόκριση στον τελικό χωρίς τον τεράστιο διαφαινόμενο κόπο. Κι ο Ισπανός ήταν αδύνατο να χάσει στον τελικό από τον Κάσπερ Ρουντ που προπονούταν στα γήπεδά του στη Μαγιόρκα και ήταν έτοιμος να του ζητήσει αυτόγραφο. Τώρα το σενάριο στο Γουίμπλεντον είναι πάλι ίδιο, μόνο που το φαβορί είναι ο Τζόκοβιτς που το χει κερδίσει τις τρεις τελευταίες χρονιές - δηλαδή το 2018, το 2019 και το 2021. Το 2020 δεν έγινε.
Δυο αουτσάιντερ, δυο μυστήρια
Πριν τα πούμε για το φαβορί, ας δούμε τα αουτσάιντερ: στα μάτια μου υπάρχουν δυο τέτοια και δυο μυστήρια. Το ένα αουτσάιντερ είναι ο Ματέο Μπερετίνι. Έπαιξε στον τελικό πέρυσι αλλά ο Τζόκοβιτς, εκμεταλλευόμενος την έλλειψη πείρας του σε τέτοια ματς, του έκανε πλάκα. Φέτος ο Ιταλός με το τρομερό σερβίς και το σούπερ επιθετικό παιγνίδι επιστρέφει έχοντας κάνει κάτι απίθανο: άφησε στην άκρη όλα τα τουρνουά στο χώμα για να φτάσει στο Λονδίνο φρέσκος, έχοντας κάνει περιπάτους και σούπερ προπονήσεις στα τουρνουά που έγιναν σε γήπεδο με χόρτο και στα οποία πήρε μέρος. Ο Μπερετίνι μετρά 9 νίκες στη σειρά και συνολικά έχει 20 νίκες στα 21 ματς στο γρασίδι – μόνη ήττα αυτή από τον Σέρβο πέρσι στο Λονδίνο με 3-1. Φέτος είναι σοφότερος, αλλά για να φτάσει στον τελικό θα κουραστεί πιο πολύ: είναι πιθανό να βρει τον Ναδάλ, αλλά και πριν από αυτόν παίκτες όπως ο Σαποβάλοφ ή ο Κύργιος, που μπορεί να προκύψουν στο δρόμο του μπορεί στην μέρα τους να τον «τρέξουν» πιέζοντας στον στο αδύναμο μπάκχαντ του.
Δεύτερο αουτσάιντερ στα μάτια μου; Ηταν ο καταπληκτικός Πολωνός Πολωνός Χούμπερτ Χούρκαζ ο οποίος πριν λίγες μέρες, αφού νίκησε Αλιασίμ και Κύργιο παίζοντας τέσσερα τάι μπρέικ, διέλυσε στον τελικό του τουρνουά του Χάλε τον Μεντβέντεφ (με 6-1, 6-4) σε μια ώρα! Φέτος δεν έχω δει κανένα να παίζει καλύτερα από αυτόν στο γρασίδι. Εχει δε και μια απίστευτη ψυχραιμία: σε πέντε τελικούς στην καριέρα του έχει πέντε νίκες! Ο 25χρονος Πολωνός ήταν στο κάτω μέρος του ταμπλό μαζί με τον Τζόκοβιτς. Ο τύπος πριν προλάβω να γράψω για αυτόν κάτι καλό, αποκλειστηκε στον πρώτο γύρο απο τον Φοκίνα.
Ο παλιός και ο νέος
Ποια είναι τα μυστήρια; Οι δυο Ισπανοί, ο παλιός Ναδάλ και ο νέος Αλκαράθ. Και οι δυο έφυγαν από το Ρολάν Γκαρός τραυματίες και από τότε δεν ξαναγωνίστηκαν – ο πρώτος όμως ολοκλήρωσε το παριζιάνικο τουρνουά θριαμβευτής, ενώ ο δεύτερος γνώρισε από τον Ζβέρεφ την πιο πικρή ήττα της καριέρας του. Ο Ναδάλ δεν εμφανίζεται σε ένα τουρνουά χωρίς να αισθάνεται πως έχει πιθανότητες να το κερδίσει, όμως αυτή τη φορά η δυσκολία είναι τεράστια ακόμα και για αυτόν. Πολύ πριν τον τελικό, θα βρει ένα σπεσιαλίστα στην επιφάνεια όπως ο Τσίλιτς, ένα φιλόδοξο πιτσιρικά όπως ο Αλισίμ (που τον δυσκολεύει) και πιθανότατα τον Μπερετίνι. Ο Αλκαράθ από την άλλη έχει ένα ραντεβού με τον Τζόκοβιτς στα προημιτελικά, αλλά δεν ξέρει κανείς σε τι κατάσταση είναι ο αγκώνας του. Ολοι ξέρουν πως ο τελευταίος που έπαιζε με το δικό του στυλ και κέρδισε το Γουίμπλετον ήταν ο Αντρε Αγκασι, ίσως ο καλύτερος στην ιστορία του τένις μπειζλάιντερ. Και ο Ναδάλ κι ο Τζόκοβιτς βέβαια τα έχουν καταφέρει κυρίως «απαντώντας» - θα ήταν άδικο ωστόσο να τους αποκαλούσαμε μπειζλάινερς, ενώ ο Αλκαράθ είναι βασικά τέτοιος.
Ο Τζόκο είναι μόνος
Και το φαβορί; Ο Τζόκοβιτς πιστεύω πως πριν από τον Αλκαράθ (αν υποθέσουμε πως αυτός θα τα καταφέρει να φτάσει στους προημιτελικούς) πρέπει να δείξει σε τι κατάσταση είναι με δυο παίκτες, όχι φυσικά συγκρίσιμους μαζί του, πλην όμως στο γρασίδι ικανούς: και με τον Κοκκινάκη και με τον πανύψηλο Οπέλκα πρέπει να είναι σοβαρός και προσεχτικός – και οι δυο περιμένουν το Γουίμπλεντον για να δείξουν τι μπορούν και θα βρουν τον Σέρβο την πρώτη εβδομάδα όταν το γρασίδι δεν έχει ακόμα φθαρεί και τα ριμπάουντ της μπάλας είναι δύσκολο να τα υπολογίσεις. Στο πρώτου ματς άφησε ένα σετ στον άγνωστο Κβον: δεν είναι καλό σημάδι. Ωστόσο το πρόβλημα του Τζόκοβιτς δεν είναι οι αντίπαλοι: είναι το ξαφνικό διαζύγιο του με τον Βάιντα, τον προπονητή και μέντορά του. Την προηγούμενη φορά που καυγάδισαν ο Σέρβος πέρασε δυο μαύρα χρόνια. Τώρα βέβαια είναι σοφότερος κι αγωνίζεται λιγότερο. Αλλά στο Λονδίνο, που έχει κερδίσει έξι φορές θυμίζω, αυτή τη φορά θα είναι μόνος.
Χαρίζοντας δεν πας πουθενά
Κι ο Τσιτσιπάς; Έρχεται από τη Μαγιόρκα με ηθικό αλλά αυτό δεν αρκεί. Για να περπατήσει στο Γουίμπλετον, στο οποίο δεν θυμάμαι ποτέ να έχει παίξει όλα τα ματς της πρώτης εβδομάδας, πρέπει να σερβίρει καλά, αλλά να δείξει και μια ξαφνική βελτίωση στο μπάκχαντ: η πρόοδός του στα βολέ και στο φόρχαντ, κάνει το μπάκχαντ του να μοιάζει όλο και πιο προβληματικό. Σε ένα τουρνουά που όλοι πιέζουν το αδύναμο σημείο του αντιπάλου τους ο Τσιτσιπάς μοιάζει χωρίς μυστικά. Στη Μαγιόρκα μπορεί να κερδίσεις χαρίζοντας πόντους, γκέιμ και σετ. Στο Λονδίνο όχι.
Θα λείψουν οι Ρώσοι κι ο τραυματίας Ζβέρεφ. Το τουρνουά δεν μετρά για την παγκόσμια κατάταξη, αλλά για την ιστορία. Οι Αγγλοι διοργανωτές θα μοιράσουν στους παρευρισκόμενους τα πιο πολλά χρήματα στην ιστορία. Και μόνο για αυτό θα γίνει χαμός.
