Ομολογώ ότι με διασκεδάζει πάρα πολύ τον τελευταίο καιρό, όχι μόνο ο ίδιος ο Τάσος Κάκος και οι τοποθετήσεις του στις εκπομπές του Open που εμφανίζεται, αλλά και το πόσο θυμώνει μαζί του πολύς κόσμος, που τον καταχεριάζει με παρεμβάσεις στα ραδιόφωνα, στα social media κτλ. Ο Κάκος είναι σαν έχει αναλάβει ένα ρόλο καινούργιο στην ελληνική τηλεόραση: το πως θα βγάλει τον κόσμο από τα ρούχα του! Το ότι προσπαθεί να κάνει το άσπρο μαύρο το ξέρει: παρά τα αντιθέτως θρυλούμενα από το Δημήτρη Μελισσανίδη, βλάκας δεν είναι.  

Γιατί θυμώνουν μαζί του

Πως μπορεί να θυμώνει με κάποιον ένας τηλεθεατής μολονότι πλέον  γνωρίζει αυτός τι θα πει, πριν καν τοποθετηθεί; Αυτό νομίζω είναι το πιο ωραίο σε αυτή την ιστορία. Στην πραγματικότητα ο Κάκος δεν επιχείρησε σχεδόν ποτέ του να κερδίσει τον τηλεθεατή δείχνοντας μια κάποια αποστασιοποίηση στις κρίσεις του, όπως έκανε από την πρώτη στιγμή ο Παναγιώτης Βαρούχας π.χ που ακόμα τώρα δεν ξέρεις τι θα πει πριν μιλήσει, μολονότι τον παρακολουθείς χρόνια. Ο Κάκος ήταν από την πρώτη στιγμή προβλέψιμος κι απλά φέτος που δεν έχει δίπλα του τον Ντέμη Νικολαϊδη να του τραβάει το χαλινάρι απασφάλησε! Αυτό ωστόσο δεν εξηγεί το θυμό των θεατών του.

Εχω καταλήξει στο συμπέρασμα πως αν πολλοί βγαίνουν από τα ρούχα τους με όσα λέει είναι γιατί δεν περίμεναν από τον Κάκο αυτού του είδους τος τοποθετήσεις: είχαν στο μυαλό τους ένα άλλο άνθρωπο. Πρέπει να σας εξομολογηθώ κάτι. Οταν ο Κάκος είχε σταματήσει την διαιτησία, μου ζήτησε να τον βοηθήσω να γράψει την επιστολή του αντίο του στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Μολονότι με τον άνθρωπο δεν γνωριζόμασταν το έκανα ευχαρίστως και πρέπει να σας πω ότι δεν θα το έκανα για κάθε διαιτητή, αν μου το ζητούσε. Τον Κάκο τον βοήθησα γιατί ως διαιτητής μου άρεσε, όχι τόσο για τον τρόπο που διεύθυνε αγώνες, όσο για το απρόβλεπτο των αποφάσεών του. Πολύ συχνά ο Κάκος έκανε λάθη, τα οποία ήταν αδύνατο να δικαιολογηθούν ακόμα και από τον πλέον καλόβολο παρατηρητή του. Αντίθετα από αυτό που νομίζει ο ίδιος για τον εαυτό του, πολλοί τον εκτιμούσαμε για αυτά ακριβώς τα λάθη: τα βλέπαμε ως απόδειξη μιας τεράστιας προσπάθειας να κρίνει τα πράγματα αντικειμενικά και δίκαια και πιστεύαμε ότι μερικές φορές ήταν το άγχος του αυτό που τον οδηγούσε σε λάθος αποφάσεις. Αυτή η έλλειψη προβλεψιμότητας των αποφάσεων του τον έκανε στα δικά μου τα μάτια καλό διαιτητή - για πολλούς άλλους γνώριζα τι θα αποφασίσουν πριν βάλουν την σφυρίχτρα στο στόμα. Μόνο που ιστορία απέδειξε ότι αυτό το άγχος του Κάκου δεν είχε να κάνει με την προσπάθεια του να είναι δίκαιος, αλλά με το ότι καταπίεζε τον εαυτό του. Ο άνθρωπος στην τηλεόραση δείχνει ότι τον καιρό που ήταν διαιτητής θα προτιμούσε κάποιες ομάδες να είναι απολύτως ευχαριστημένες μαζί του και κάποιες όχι, όπως περίπου συμβαίνει τώρα. Ο Κάκος στην τηλεόραση μοιάζει με ένα φανατικό οπαδό, που συμβαίνει να έχει υπάρξει και διαιτητής! Οι κρίσεις του είναι οπαδικές, μεροληπτικές και στα δικά μου τα μάτια απίστευτα διασκεδαστικές. Φυσικά άλλοι μπορεί μ’ αυτές να θυμώνουν, όπως ακριβώς θυμώνουν με τις υπερβολές των οργανωμένων οπαδών, όταν αυτοί κάνουν τηλεοπτικές εκπομπές.

Παγκόσμιο ρεκόρ Κάκου

Το τρομερό στην περίπτωση του Κάκου δεν είναι ωστόσο ότι ξέρεις τι θα πει όταν σε κάποια φάση εμπλέκεται ο ΠΑΟΚ ή ο Ολυμπιακός ή ακόμα και η ΑΕΚ, με την οποία μετά την γνωστή παρέμβαση του Δημήτρη Μελισσανίδη στη Δίκη μοιάζει να άνοιξε μέτωπο. Το καταπληκτικό είναι το είδος των δικαιολογιών που χρησιμοποιεί για να σε πείσει ότι δεν μεροληπτεί. Οι τηλεκριτικοί διαιτησίας από τότε που εμφανίστηκαν χαρακτηριζόντουσαν πάντα από έναν υπερβολικό διδακτισμό. Ανθρωποι όπως ο Περικλής Βασιλάκης μιλούσαν πάντα για τους κανονισμούς που υπάρχουν στο περίφημο βιβλίο της διαιτησίας δείχνοντας σ’ αυτούς ένα τεράστιο σεβασμό. Ο Κάκος κάνει το ακριβώς αντίθετο! Γι’αυτόν νομίζεις ότι δεν υπάρχουν κανονισμοί κι ότι όλα είναι πολιτική! Τις λίγες φορές που τον έχω δει διασκεδάζω, όχι με την προβλεπόμενη τελική του ετυμηγορία (αφού το τι θα πει το ξέρω…) αλλά με τα απερίγραπτα επιχειρήματα με τα οποία συνοδεύει τις κρίσεις του. Κρίνοντας την ανατροπή του Ποντένσε από το ν Ελ Καντουρι στο πρόσφατο Ολυμπιακός – ΠΑΟΚ στο Καραϊσκάκη (στη φάση του πέναλτι που δεν δόθηκε) είπε ότι το μαρκάρισμα του Ελ Καντουρι δεν είναι τέτοιο ώστε να προκαλείται πτώση του παίκτη, λες και ήταν ο Ποντένσε και ο Ελ Καντουρι ταυτόχρονα!

Ομως το παγκόσμιο ρεκόρ Κάκου το έκανε την Κυριακή μιλώντας για την φάση στην οποία ο ΠΑΟΚ κερδίζει πέναλτι. Μιλώντας για αυτή ισχυρίστηκε πως στον Βράνιες δεν έγινε φάουλ από τον Σβιντέρσκι γιατί αυτός δεν διαμαρτυρήθηκε! Στην προκειμένη περίπτωση δηλαδή, όχι μόνο έκανε τηλεοπτικά μια δίκη προθέσεων (που έχει κάτι το απαράδεκτο…), αλλά επί της ουσίας ζήτησε από τους ποδοσφαιριστές να διαμαρτύρονται συνεχώς στους διαιτητές γιατί σε αντίθετη περίπτωση αποκλείεται να έχουν δίκιο! Μιλάμε για πράγματα εξωφρενικά.

Κατέρριψε το επιχείρημα

Ωστόσο οφείλω να ομολογήσω ότι με την τηλεοπτική παρουσία ο Κάκος έκανε κάτι χρήσιμο: κατέρριψε με τον καλύτερο τρόπο το επιχείρημα διαφόρων που υποστηρίζουν ότι τον καιρό που αυτός διεύθυνε  παιχνίδια ήταν - και καλά - όλα ελεγχόμενα. Αν ήταν ελεγχόμενα, ένας με τα μυαλά του Κάκου που παρακολουθούμε, όχι μόνο δεν θα είχε γίνει διεθνής διαιτητής, αλλά δεν θα τον άφηναν να περάσει ούτε έξω απ’ το γήπεδο.

Ο Κάκος που μας δείχνει ειλικρινέστατα στην τηλεόραση ποιος είναι πραγματικά, διεύθυνε όλα τα μεγάλα ντέρμπι του ελληνικού ποδοσφαίρου, αρκετούς τελικούς του κυπέλλου Ελλάδος κι έφτασε να γίνει ένας σημαντικός διαιτητής, που αργότερα προσπάθησε να δουλέψει στον ΠΑΟΚ, πριν γίνει παρατηρητής διαιτησίας. Υπάρχει πιστεύετε ποτέ περίπτωση να δούμε κάποιο από τους σημερινούς διαιτητές να κάνει αύριο καριέρα σε τηλεοπτικό κανάλι κρίνοντας φάσεις σαν να είναι οπαδός του Ολυμπιακού π.χ; Γνωρίζοντας το πως γίνονται οι επιλογές των διαιτητών σήμερα το αποκλείω κατηγορηματικά…