Δεν θυμάμαι καμία εύκολη πρεμιέρα του Ολυμπιακού στο Τσάμπιονς λιγκ – θυμάμαι νίκες τρομερά δύσκολες και ήττες πολλές ακόμα και στο Καραϊσκάκη. Μια από τις χειρότερες ήταν η προ διετίας ήττα του από την Σπόρτινγκ Λισσαβόνας, ένα αποτέλεσμα που είχε διαμορφωθεί στα πρώτα τριάντα λεπτά και που είχε ουσιαστικά βάλει τέλος στις όποιες φιλοδοξίες της ομάδας για διάκριση: με την Μπαρτσελόνα και την Γιουβέντους στον όμιλο η ήττα από τους Πορτογάλους εντός έδρας σήμαινε αντίο σε όλα. Τέτοιο κίνδυνο δεν αντιμετωπίζει απόψε ο Ολυμπιακός ό,τι και να γίνει με την πανίσχυρη Τότεναμ. Δεν λείπουν άλλωστε στη μεγάλη ιστορία του οι χρονιές που ξεκίνησε με ένα στραβοπάτημα και στη συνέχεια ανασυντάχθηκε δείχνοντας χαρακτήρα. Αυτό δηλαδή που πρέπει να δείξει κυρίως απόψε.  

Στα καλοκαιρινά προκριματικά του Ολυμπιακού στο Τσάμπιονς λιγκ Τσάμπιονς λιγκ υπήρχε κάτι παράξενο: νόμιζες ότι κάθε φορά που ο Ολυμπιακός απέκλειε ένα αντίπαλο ο περίφημος Θεός του ποδοσφαίρου (που αν υπάρχει έχει χιούμορ…) φρόντιζε να του προκύψει ένας αντίπαλος, όχι μόνο δυνατότερος αλλά κυρίως διαφορετικός, σαν να παίζει ηλεκτρονικό παιγνίδι. Η Βιτόρια Πλζεν ήταν μια οργανωμένη ομάδα χωρίς μονάδες. Η Μπασακσεχίρ είχε μόνο μονάδες και ελάχιστη οργάνωση παιγνιδιού. Η Κράσνονταρ είχε και τα δυο (και μονάδες και οργάνωση), αλλά δεν είχε μεγάλη ιστορία – γενικά και όχι μόνο στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Η Τότεναμ που ακολουθεί απόψε έχει οργάνωση, μονάδες, ιστορία και επιπλέον είναι και φιναλίστ του Τσάμπιονς λιγκ: η πίστα που θα παίξει ο Ολυμπιακός είναι η πιο δύσκολη, αλλά είναι λογικό καθώς ανέβηκε επίπεδο. Ο τρόπος του, ωστόσο, δεν πρέπει ν’ αλλάξει.

Επιθετικότητα και ομαδική άμυνα

Ας μιλήσουμε λίγο για πραγματική τακτική κι όχι παραθέτοντας νούμερα. Ο Πέδρο Μαρτίνς, σε μια από τις καλύτερες συνεντεύξεις του σε pre game είπε χθες κάτι πολύ σωστό: το πρώτο μέλημα πρέπει να είναι η επιθετικότητα και το δεύτερο η ομαδική άμυνα – αυτά τα δυο είναι η σύνθεση όσων είδαμε από τον Ολυμπιακό στα καλοκαιρινά προκριματικά.

Εξακολουθώ να πιστεύω πως ο τραυματισμός του Κώστα Φορτούνη είναι το Bing Bang της δημιουργίας του Ολυμπιακού των προκριματικών: ίσως, με τον υπέροχο αρχηγό του στο γήπεδο, ο Ολυμπιακός να ήταν καλύτερος – σίγουρα θα ήταν διαφορετικός. Το σημαντικό, ωστόσο, είναι ότι ο προπονητής του κατάλαβε τη νέα δυσκολία και σε χρόνο ρεκόρ έκανε στην ομάδα κάποιες προσαρμογές που την βοήθησαν πολύ.   

Το γραφα και στην εφημερίδα: το γεγονός ότι ο Μάρτινς βρίσκεται για δεύτερη χρονιά στον Ολυμπιακό αποδείχτηκε καθοριστικό στην αντιμετώπιση της δυσκολίας. Ο κόουτς κατάλαβε πως χωρίς τον Φορτούνη ο Ολυμπιακός θα έχει να αντιμετωπίσει κάποια καινούργια προβλήματα. Το πρώτο αφορά τις λύσεις του στο σετ παιχνίδι: η κυκλοφορία της μπάλας απέναντι σε έναν αντίπαλο που περιμένει, ήταν μοιραίο να γίνει κομμάτι δυσκολότερη, όσο καλός κι αν είναι ο Βαλμπουενά. Η λύση ήταν οι εναλλαγές θέσεων των κυνηγών, το τρέξιμο στους κενούς χώρους, τα πιο πολλά σουτ, οι στημένες φάσεις. Οι επιθέσεις είναι λιγότερες, αλλά η επιθετικότητα μεγαλύτερη.  

Το δεύτερο έχει να κάνει με την άμυνα. Ο Πορτογάλος κατάλαβε πως απόντος του Φορτούνη κάθε αντίπαλος θα παίζει πολύ περισσότερο με την μπάλα διότι δεν πρόκειται να ξοδεύει στο «δεκάρι» του Ολυμπιακού κάποιο αμυντικό χαφ, που να χρειάζεται να τον τσεκάρει ακόμα και όταν η ομάδα του επιτίθεται. Η αλήθεια είναι ότι αυτό πέρυσι δεν το έκανε κάθε αντίπαλος κι όποιος δεν το έκανε δυσκόλευε τον Ολυμπιακό, παίζοντας συχνά με παραπάνω παίκτες στη μεσαία γραμμή. Πέρυσι, όταν ο Ολυμπιακός είχε αντιπάλους που δεν ξόδευαν ένα κόφτη στην επιτήρηση του Φορτούνη (τη Μίλαν, την Μπέτις κτλ), ο Μάρτινς έκανε ένα τρικ: έκρυβε τον αρχηγό του Ολυμπιακού βάζοντάς τον σε θέση σέντερ φορ και τραβούσε πιο πίσω τον Γκερέρο που πρεσάρει. Φέτος κάτι τέτοιο δεν είναι απαραίτητο με τον Βαλμπουενά, διότι αυτός κυνηγάει και μάλιστα πολύ. Ομως επειδή αυτός έχει περάσει ολόκληρη την καριέρα του παίζοντας σαν ακραίος κυνηγός, τα βήματά του τον πηγαίνουν σχεδόν πάντα στο πλάι. Το αποτέλεσμα είναι να μοιάζει άδεια η μεσαία γραμμή του Ολυμπιακού πολλές φορές, όταν ο αντίπαλος κερδίζει την μπάλα.

Ξέροντας τα όλα αυτά ο Μάρτινς έκανε κάτι που στα προκριματικά αποδείχτηκε εξαιρετικά έξυπνο: τράβηξε την ομάδα λίγα μέτρα πιο πίσω, ζήτησε πολύ κυνηγητό από τον Γκερέρο και τον Μασούρα ώστε να υπάρχουν στη μεσαία γραμμή τέσσερις και (ανάλογα με τα κέφια του Βαλμπουενά) πέντε παίκτες έτοιμοι να βοηθήσουν ανασταλτικά. Φυσικά στήριξε και τον Ανδρέα Μπουχαλάκη που δίνει όγκο και τρεξίματα: Το αποτέλεσμα το είδαμε. Η άμυνα του Ολυμπιακού υπήρξε φέτος περισσότερο προστατευμένη από ποτέ. Αυτός είναι νομίζω ο λόγος που απόψε θα ξεκινήσουν ο Γκερέρο και ο Μασούρας: ξεκουράστηκαν αρκετά για να τρέξουν και να πιέσουν πιο πολύ από όλους!  

Κατοχή έκαναν, τίποτα άλλο

Συνέβη επίσης και κάτι ακόμα: η άμυνα λειτούργησε υποδειγματικά μολονότι όλοι οι αντίπαλοι του Ολυμπιακού στο Καραϊσκάκη έκαναν κατοχή μπάλας! Η Πλιζέν, για ένα ολόκληρο ημίχρονο, όταν ξεπέρασε το αρχικό σοκ, είχε καταφέρει να παγώσει το παιχνίδι. Η Μπασακσεχίρ υποχρέωσε τον Σα σε δύο τουλάχιστον μεγάλες επεμβάσεις: και στα δυο ματς ο Ολυμπιακός ποτέ δεν πανικοβλήθηκε και πατώντας καλά στα μετόπισθεν βρήκε τις φάσεις που ήθελε στην επίθεση με υπομονή. Το χειρότερο το έπαθε η Κράσνονταρ. Κράτησε πολύ την μπάλα χωρίς να δημιουργεί ευκαιρίες κι αυτό το γεγονός παρέσυρε τον προπονητή της στο να ρίξει στο γήπεδο ένα επιθετικό επιπλέον, αλλά και ένα επιθετικό χαφ παραπάνω! Ο Ολυμπιακός βρήκε χώρους στις αντεπιθέσεις και έκανε πάρτι. Στα προκριματικά σκόραρε σχεδόν αποκλειστικά από στημένες φάσεις και αντεπιθέσεις. Για τις πρώτες υπήρξε καθοριστική η συμμετοχή του Σεμέδο και τον Γκιγιέρμε που αξιοποίησαν τα χτυπήματα του Βαλμπουενά. Τις αντεπιθέσεις, όμως, ο Ολυμπιακός τις βρήκε γιατί παρέσυρε τον αντίπαλό του να βγει μπροστά, νομίζοντας ότι αν ρισκάρει κάτι παραπάνω θα του κάνεις ζημιά. Ο Ολυμπιακός σαν τον μποξέρ που αντέχει στα χτυπήματα του αντιπάλου του, άφησε τους άλλους να ξεθυμάνουν και τους ξάπλωσε με καίρια χτυπήματα: κέρδισε με νοκ άουτ όλα τα ματς κι όχι στις λεπτομέρειες.   

 Μόνο στα σημεία

Ποιο είναι το πρόβλημα απόψε; Πως όλα αυτά δεν πρέπει απλά να γίνουν σωστά, χρειάζεται να γίνουν σε ακόμα μεγαλύτερη ένταση. Αν ο Ολυμπιακός αφήσει τη μπάλα στην Τότεναμ αυτή μπορεί να ταΐσει τον Χάρι Κέιν, αν αφήσει χώρους στους Πετεινούς η ταχύτητα τους είναι μοναδική: ίσως είναι η ομάδα με τις καλύτερες αντεπιθέσεις στο νησί. Ο Ολυμπιακός έχει τον τρόπο (και το χει αποδείξει), το θέμα είναι πόσο μπορεί να τρέχει και κυρίως για πόση ώρα. Για να ξαναχρησιμοποιήσω το παράδειγμα του μποξ, απόψε αποτέλεσμα μπορεί να κάνει μόνο στα σημεία: τρώγοντας και δίνοντας ξύλο. Το νοκ άουτ είναι μάλλον κάτι απίθανο εξαιτίας των κυβικών του αντιπάλου.

Η βραδιά θέλει χαρακτήρα, υποστήριξη, προσωπικότητες. Και να μην ξεχάσει κανείς ότι απέναντι υπάρχει η φιναλίστ του περσινού Τσάμπιονς λιγκ. Μια ομαδάρα…