Θα σας πω ποιος θα πάρει το πρωτάθλημα

Για να εξηγώ όλα όσα συμβαίνουν στο ελληνικό ποδόσφαιρο έχω πείσει τον εαυτό μου ότι, μεταξύ άλλων, στην Ελλάδα έχουν δώσει ραντεβού και διάφοροι τρελοί που το ποδόσφαιρό μας θέλουν να το καταστρέψουν: πολλά από όσα έγιναν φέτος το καλοκαίρι δικαιολογούν την θεωρία, αφού οι αυτοκαταστροφικές τάσεις των εμπλεκομένων με τον χώρο είχαν πραγματικά θεαματικά αποτελέσματα.

Καυγάδες για το τίποτα

Οι πιο πολλοί από τους καυγάδες έγιναν πραγματικά για το τίποτα: στη διαιτησία πχ όλοι έμειναν στη θέση τους, προστέθηκε ο Κύρος Βασσάρας που στην ΚΕΔ ήταν και το 2009 και το 2010 αλλά κι αργότερα κι όσοι φώναζαν ότι δεν θα κατεβούν κτλ συμβιβάστηκαν με την υπόσχεση ό,τι δεν θα έχουν στα παιγνίδια τους όποιους διαιτητές περιστασιακά δεν γουστάρουν – λέω περιστασιακά γιατί σε άλλες εποχές τους αγαπούσαν – ο Σπάθας πχ έχει υπάρξει καψούρα όλων. Η τσαπατσουλιά που υπάρχει στο ελληνικό ποδόσφαιρο έχει ως αποτέλεσμα και τσαπατσούλικους καυγάδες: όλοι όσοι έγιναν θα μπορούσαν να γίνουν τον Ιούλιο πχ και το πρωτάθλημα ν αρχίσει κανονικά. Ακόμα και οι παρεμβάσεις του Υφυπουργού κ. Σταύρου Κοντονή θα μπορούσαν να έχουν γίνει νωρίτερα – έτσι κι αλλιώς όλα γίνονται για τα μάτια του κόσμου. Για ν αρχίσει το πρωτάθλημα έπρεπε να καταρριφθούν κάποια ρεκόρ γελοιότητας που κρατούσαν καιρό: έπρεπε πχ να ανασταλεί η πρεμιέρα λόγω κινδύνου επεισοδίων και ν αρχίσει αφού επεισόδια (και μάλιστα πολύ μεγάλα) έγιναν στην κλήρωση της Football League. Τες πα: κάλλιο αργά παρά ποτέ.

Νωρίς για συμπεράσματα

Τα ματς της πρεμιέρας δεν προσφέρονται για συμπεράσματα. Πέρυσι πχ, μετά την πρώτη αγωνιστική, κόσμος στο Καραϊσκάκη ορκίζονταν ότι θα βλέπαμε μια σπουδαία σεζόν του Μπουχαλάκη και του Φινμπόγκασον: στο δρόμο τους χάσαμε και τους δυο. Στο ΟΑΚΑ πολλοί είχαν χειροκροτήσει με την καρδιά τους την ΑΕΚ του Τραϊανού Δέλλα που στο ματς με τον Πλατανιά έμοιαζε έτοιμη να κάνει πρωταθλητισμό: μετά από κανα δυο μήνες ο «Τράι» έφυγε. Θυμίζω ότι τη νίκη της πρεμιέρας είχε κάνει ο ΠΑΟ που χε περάσει από το Αγρίνιο: πριν οι πανηγυρισμοί κοπάσουν, κι ενώ ο Γιάννης Αναστασίου δήλωνε ότι περιμένει τον Εσιέν για να δει την ομάδα του να ανεβαίνει επίπεδο, ήρθε η καταστροφή με την Καμπάλα. Θυμίζω ότι στη Θεσσαλονίκη περίμεναν τον Μπερμπάτοφ και ουδείς είχε στεναχωρηθεί με τη λευκή ισοπαλία με την Ξάνθη, ενώ στη Νέα Σμύρνη ανησυχούσαν για τον Πανιώνιο που στο Καραϊσκάκη δεν είχε κάνει φάση. Ο,τι ακολούθησε, μικρή σχέση είχε με όσα είδαμε στην πρεμιέρα.

Τι μάθαμε το καλοκαίρι

Αν ψάξουμε για συμπεράσματα, ας χρησιμοποιήσουμε για να βγάλουμε τέτοια, όσα είδαμε το καλοκαίρι που προηγήθηκε. Ο Ολυμπιακός έχασε καλοκαιριάτικα κάμποση από την περσινή του αυτοπεποίθηση. Αφησε προπονητές και παίκτες να φύγουν γιατί το ζήτησαν (ο Σίλβα, ο Ρομπέρτο, ο Ντουρμάζ, ο Κασάμι για διαφορετικούς λόγους δεν ήθελαν να μείνουν στην Ελλάδα), κατά τη γνώμη μου δεν αξιολόγησε σωστά τη δυνατότητα προσφοράς κάποιων άλλων (εγώ δεν θα άφηνα ποτέ τον Γιαννιώτα και τον Μπέρτο να φύγουν ό,τι και να μου έλεγαν οι προπονητές), άλλαξε προπονητή μετά τον αποκλεισμό από την Χάποελ Μπερ Σεβά κι ο νεοφερμένος Μπέντο λογικά ακόμα ψάχνεται. Η ομάδα του παραμένει η ακριβότερη, όμως η συνοχή, ο ενθουσιασμός, η ηρεμία λείπουν κι αυτά στο μεταγραφικό παζάρι δεν αγοράζονται. Οι μόνιμοι διώκτες του μοιάζουν να έχουν φέτος την ευκαιρία να τον εκθρονίσουν, ειδικά αν ο κόσμος του αρχίσει να γκρινιάζει.

Ο ΠΑΟ κι ο ΠΑΟΚ έκαναν καλές εμφανίσεις στις ευρωπαϊκές τους υποχρεώσεις. Ο Στραματσόνι έφτιαξε το ρόστερ όπως το ήθελε: ο γεμάτος ξένους Παναθηναϊκός θα επιτρέψει στον Ιταλό να δουλέψει, όπως ήταν συνηθισμένος να δουλεύει στην Ουντινέζε. Υπάρχει πλέον ένας γεμάτος πάγκος, υπάρχει δυνατότητα αλλαγής σχημάτων και διατάξεων, υπάρχουν παίκτες που θα παίξουν για τον προπονητή: ο Λεντέσμα, ο Μέστο, ο Μολέδο, ο Σάμπα, ο Ιβάνοφ, ο Ιμπάρμπο χρωστάνε στον Ιταλό - άλλος το τελευταίο του συμβόλαιο κι άλλος την ευκαιρία για μια δεύτερη καριέρα. Φυσικά η ομάδα έχει και βεβαιότητες: ο Μπεργκ κι ο Λέτο, ο Γουακάσο και ο Ζέκα, ο Βιγιαφάνιες και ο ξεχασμένος Μπουμάλ θα έβρισκαν θέση στο ρόστερ οποιασδήποτε ομάδας στην Ελλάδα. Τρία χρόνια πριν ο ΠΑΟ τέτοιους παίκτες είχε δυο – τρεις. Ανάλογη είναι και η ενίσχυση του ΠΑΟΚ. Ο Ιβιτς, αντίθετα από τον Τούντορ και τον Στέφενς πχ, γνωρίζει την ελληνική πραγματικότητα και μπόλιασε την ομάδα με έμπειρους παίκτες: ο Λεο Μάτος, ο Κάνιας, ο Μπίσεσβαρ, ο Σαχόφ, ο Βαρέλα κι ο Κάμπος είναι γυρολόγοι που σχεδόν παντού πρόσφεραν πολλά. Αυτό, σε συνδυασμό με την προσαρμογή του Λέοβατς, του Τσίμιροτ, του Ροντρίγκεζ και την ωρίμανση του Χαρίση, του Πέλκα και του Μυστακίδη οδηγεί στη βεβαιότητα ότι ο ΠΑΟΚ είναι έτοιμος για το μεγάλο βήμα μπροστά. Το ίδιο ισχύει και για την ΑΕΚ. Ο Κετσπάγια έχει πιθανότατα περισσότερους αμυντικούς από όσους χρειάζεται, αλλά αν δέσουν ο Τζιγκρίνσκι κι ο Λέσκοτ μπορεί να έχει το καλύτερο αμυντικό δίδυμο του πρωταθλήματος. Κι αν οι νεοφερμένοι επιθετικοί (Χριστοδουλόπουλος, Αλμέιδα, Πατίτο και Μπακασέτας) λύσουν το πρόβλημα του γκολ και η ΑΕΚ αρχίσει να κερδίζει εκτός έδρας, τίποτα δεν αποκλείεται. Ο αποκλεισμός από την Σεντ Ετιέν, που δεν δημιούργησε δράματα αφού ήταν αναμενόμενος, μπορεί να αποδειχτεί το μυστικό της επιτυχίας: η ΑΕΚ θα παίζει ένα ματς την εβδομάδα, ενώ οι άλλοι τρεις θα γυρίζουν από την Ευρώπη Παρασκευή.

Όλα ωραία το καλοκαίρι

Το ξέρω ότι το καλοκαίρι μοιάζουν όλοι καλοί. Πέρυσι ο ΠΑΟ δήλωνε έτοιμος να πάρει το πρωτάθλημα γιατί ο Αναστασίου είχε χτίσει μια ομάδα από παίκτες που δούλευαν μαζί τρία χρόνια. Το ίδιο δήλωνε κι ο ΠΑΟΚ που είχε στο τιμόνι τον ενθουσιώδη Τούντορ και τον σοφό Αρνενσεν και περίμενε δικαίως από τον Μπερμπάτοφ πολλά κι εύκολα γκολ. Η ΑΕΚ επίσης δεν έκρυβε τα όνειρά της: ο Δέλλας είχε μια ομάδα γεμάτη από παιδιά με ταλέντο, έμπειρους ξένους και μεγάλη διάθεση να πάρουν ρεβάνς από όσους με τις περιπέτειες της ομάδας στη Γ και στη Β Εθνική γελούσαν. Επειδή οι μεγάλες προσδοκίες οδηγούν σε μεγάλες απογοητεύσεις και οι τρεις ομάδες άλλαξαν προπονητές: όχι τυχαία.

Πέρυσι και οι τρεις τερμάτισαν πολύ πίσω από τον Ολυμπιακό, αλλά με το ελληνικό πρωτάθλημα ισχύει ότι και με τα ομόλογα: οι προηγούμενες αποδόσεις δεν εξασφαλίζουν τις μελλοντικές. Είναι δύσκολο να κάνεις προβλέψεις τόσο νωρίς πόσο μάλλον όταν και οι τέσσερις φέτος έχουν βάλει και κάμποσα στοιχήματα. Ο Ολυμπιακός ποντάρει πολλά σε νέα παιδιά – ο Καπίνο που θα φορέσει τα γάντια του Ρομπέρτο θα χει την πιο δύσκολη δουλειά από όλους. Ο ΠΑΟ δεν έχει έλληνες και θα ναι ενδιαφέρον να δούμε πως θα αντιδράσουν οι ξένοι του στα δύσκολα. Η ΑΕΚ προσπαθεί να λύσει το πρόβλημα του γκολ με τη βοήθεια ενός προπονητή που λατρεύει την άμυνα: η συνύπαρξη του Μπακασέτα με τον Μάνταλο ήδη προκαλεί σκοτούρες. Κι ο ΠΑΟΚ φορτώνει στον Ιβιτς ένα φορτίο που κανείς δεν ξέρει αν μπορεί να το σηκώσει: θυμίζω ότι τον καιρό του Σαββίδη κανένας προπονητής στην Τούμπα δεν τελείωσε σεζόν.

Ποιος θα το πάρει

Ποιος θα πάρει το πρωτάθλημα; Οποιος ασχοληθεί περισσότερο με το ποδόσφαιρο από όσο με την επικοινωνία: δεν είναι ούτε απλό, ούτε εύκολο γιατί στην Ελλάδα οπαδοί, παράγοντες, ακόμα και ποδοσφαιριστές και διαιτητές ασχολούνται με το τι λέγεται και τι γράφεται πιο πολύ από όσο με τη μπάλα. Τουλάχιστον φέτος δεν θα έχουμε την παλιά γκρίνια: οι διαιτητές μπαίνουν πια κατά παραγγελία, η ΕΠΟ θα χει μια καινούργια διοίκηση, ο Κοντονής κάνει ό,τι θέλει. Αλλά το πρωτάθλημα το κερδίζει ένας και στην Ελλάδα όποιος το χάνει κάτι βρίσκει να πει: είμαι βέβαιος ότι φέτος θ ακούσουμε πολλές καινούργιες δικαιολογίες, πράγμα που κάνει ήδη τη σεζόν ενδιαφέρουσα…