Με τον πρωταθλητή να περιμένει απλά τη γιορτή της στέψης του στα play off το σασπένς είναι ελάχιστο. Ο ΠΑΟΚ και η ΑΕΚ δεν έχασαν χθες την ευκαιρία που τους έδωσε ο ΠΑΟ με το στραβοπάτημά του: έκαναν τη δουλειά τους και του ξέφυγαν. Αλλά ο θριαμβευτής της αγωνιστικής είναι ο Αρης, που στη Λεωφόρο απέναντι στον ΠΑΟ φάνηκε να σφραγίζει ευρωπαϊκό εισιτήριο. Δεν το πήρε ακόμα και σίγουρα θα το ιδρώσει. Αλλά μαθαίνει. Κάποτε κάθε ταξίδι του στην Αθήνα ήταν εφιάλτης: τώρα εφιάλτες έχουν στην Αθήνα όσοι αγωνίζονται με τον Αρη και δεν προσέχουν.

Ο Αρης δεν συγχωρεί

Η διαφορά του Αρη με τον ΠΑΟ είναι ότι ο Αρης παίζει ποδόσφαιρο ενώ ο Παναθηναϊκός προσπαθεί απλά να εκτελέσει κάθε φορά το ένα και μοναδικό τακτικό πλάνο που του έμαθε ο προπονητής του: η μια ομάδα μπορεί να κερδίσει με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους, η άλλη μόνο με ένα. Θεωρητικά ο τρόπος προσέγγισης των παιγνιδιών των δυο είναι ίδιος. Και ο Αρης (για να το απλοποιήσω) βασίζεται στην άμυνα και στις καλές του αντεπιθέσεις, πρακτικά ανάμεσα στις δυο ομάδες υπάρχουν απίστευτες διαφορές. Ο Αρης μπορεί να προσαρμοστεί σε οποιαδήποτε συνθήκη – να κρατήσει π.χ πολύ περισσότερο τη μπάλα αν χρειαστεί ή να βγάλει σε θέση βολής πολλούς παίκτες του. Ο ΠΑΟ αντίθετα έχει ένα και μόνο τρόπο, που μάλιστα δεν είναι ούτε θεαματικός, αλλά ούτε και ιδιαίτερα ταιριαστός με τη φύση της ομάδας του. Αν μάλιστα ένα – δυο καλά αποτελέσματα υπερπροβληθούν κι αν δεν υπάρχει προβληματισμός για τα πολλά κακώς κείμενα, ακολουθούν ήττες πικρές σαν τη χθεσινή.   

Ο Λάζλο Μπόλονι σίγουρα έβλεπε για ένα ημίχρονο, όχι τον ΠΑΟ που θέλει (κανείς προπονητής δεν θέλει η ομάδα του να έχει μια τελική προσπάθεια σε 45΄λεπτά ακόμα κι αν αυτή έγινε γκολ με τον Σανκαρέ), αλλά τον ΠΑΟ που κέρδισε τον ΠΑΟΚ: ο τρόπος που ο ΠΑΟ κέρδισε τον ΠΑΟΚ είναι για το Ρουμάνο η μοναδική συνταγή που φέρνει νίκες. Η απώλεια ενός πέναλτι από το Μάνο στο 45΄μάλλον μεγάλωσε τις βεβαιότητες του Ρουμάνου, που έστειλε και στο δεύτερο ημίχρονο την ομάδα του  να στρατοπεδεύσει στην περιοχή της ελπίζοντας ότι θα κρατήσει το 1-0. Αλλά ο Αρης είναι ποιοτικός και πολύ μεθοδικός: πείσμωσε από όσα στραβά του έτυχαν γιατί αυτή είναι η φύση του – οι δυσκολίες τον οπλίζουν.

Οταν ο Μαουρίσιο δικαίως αποβλήθηκε ο Μάντζιος έριξε στο ματς τους Γκανέα και Ματίγια (βγάζοντας τον Σουντγκρεν και τον Τζέκο). Η επιθετικότητα του Αρη αυξήθηκε και η ανατροπή ήρθε σε τρία λεπτά! Ο μοιραίος Μάνος έγινε ωραίος ισοφαρίζοντας και ο Ματέο Γκαρσία έκανε το 1-2 σαν σε προπόνηση. Ο Αρης δεν είχε βρει λύση με παίκτη παραπάνω κόντρα στον Ολυμπιακό στο Καραϊσκάκη, αλλά έπαθε κι έμαθε: χθες η εκμετάλλευση του πλεονεκτήματος υπήρξε υποδειγματική, κι ας μην υπήρχε ο Γκάμα – δηλαδή ο πολυτιμότερος παίκτης του. Ο Αρης αξίζει το ευρωπαϊκό του εισιτήριο γιατί δείχνει χαρακτήρα: πήγε στη Λεωφόρο έχοντας χάσει με 1-3 από την ΑΕΚ, κι έχανε στο ημίχρονο έχοντας δεχτεί γκολ στη μοναδική τελική προσπάθεια του ΠΑΟ κι αφού μετά ο Μάνος αστόχησε σε πέναλτι: όλα αυτά μια ομάδα θα μπορούσαν να την τσακίσουν. Η νίκη με ανατροπή μαρτυρά μέταλλο: θα δυσκολευτούν να τον λυγίσουν, όσο κι αν όλοι αυτόν κυνηγάνε. Ο δρόμος για την Ευρώπη άνοιξε. Και είναι ολόκληρη λεωφόρος.  

Ο ΠΑΟΚ σεβάστηκε τον πρωταθλητή

Η νίκη του Αρη με τον ΠΑΟ ήταν βάλσαμο και επίδειξη δύναμης συγχρόνως: ίσως αποδειχτεί η σημαντικότερη στα play off. Με τους παίκτες του Ολυμπιακού να σκέφτονται ήδη φιέστες και διακοπές τα play off έχουν χάσει κάτι από την δραματική τους ένταση. Τα ματς με τον πρωταθλητή έχουν μονόπλευρο ενδιαφέρον: όποιος από αυτόν χάσει θα κλάψει πικρά. Ο ΠΑΟΚ κατάφερε να τον κερδίσει και έδειξε και το δρόμο στους άλλους για το πώς πρέπει να τον αντιμετωπίσουν: όσο αδιάφορος κι αν είναι πλέον ο Ολυμπιακός και όσα πειράματα κι αν κάνει ο προπονητής του, για να τον κερδίσεις πρέπει να κάνεις ό,τι έκανε ο Πάμπλο Γκαρσία. Δηλαδή να τον σεβαστείς πάρα πολύ.

Στην Τούμπα έπαιξε βασικός ο Αβραάμ Παπαδόπουλος, ο Σεμέδο, ο Χασάν και ο Μπα ήταν εκτός αποστολής και οι Καμαρά, Φορτούνης, Βαλμπουενά, έμειναν στον πάγκο. Ο Μαρτίνς προσπάθησε να επαναλάβει το ματς που έκανε με την ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ, αλλά δεν υπήρχαν οι βασικοί του στην άμυνα και φυσικά η ομάδα του ήταν υπερβολικά χαλαρή: στις προπονήσεις επέστρεψε την περασμένη Πέμπτη μετά από ένα τριήμερο ρεπό.

Ο Γκαρσία φρόντισε αυτή τη φορά κυρίως το πώς ο ΠΑΟΚ δεν θα δεχτεί γκολ. Επαιξε κι αυτός κάτι σαν 5-3-2, κράτησε εκτός αρχικού σχήματος τους Τζόλη και Γουάρντα για να υπάρχει κάλυψη στα μετόπισθεν, ζήτησε από την ομάδα προσοχή και δεν πήρε κανένα σχεδόν ρίσκο: δεν έπαιξε για να κερδίσει τον Ολυμπιακό, αλλά απλά περίμενε ότι η χαλαρότητα της ομάδας του Μαρτίνς θα είχε ως αποτέλεσμα να χάσει μόνη της. Και κάπως έτσι έγινε: μετά από ένα ημίχρονο επιθετικής φλυαρίας (με πρωταγωνιστή αυτόν που σε αυτό έχει ειδικότητα, δηλαδή τον Μπρούμα που είχε ένα δοκάρι…), ο ΠΑΟΚ χωρίς να πιέσει βρήκε δυο γκολ με τον Ζίφκοβιτς, που ο Ολυμπιακός απέρριψε το περασμένο καλοκαίρι. Ο Σέρβος εκμεταλλεύτηκε στην πρώτη φάση ένα λάθος διώξιμο του Αβραάμ και στη δεύτερη μια ωραία κάθετη πάσα του Ελ Καντουρί με τον οποίο ουδείς από τους μέσους του Ολυμπιακού ασχολήθηκε.

Ο Μαρτίνς έβαλε στο τέλος όποιον είχε στον πάγκο και μπορούσε επιθετικά να βοηθήσει, αλλά η σβηστή ομάδα του δεν ήταν δυνατόν να μεταμορφωθεί στο τελευταίο μισάωρο: ο ΠΑΟΚ με τον Τζόλη και τον Γουάρντα, που ο Γκαρσία έριξε στο ματς όταν πλέον υπήρχαν κενοί χώροι, βρήκε αντεπιθέσεις που δεν εκμεταλλεύτηκε. Η ομάδα του Γκαρσία έπαιξε ένα κανονικό ματς απέναντι στον Ολυμπιακό, που έδωσε ένα ματς προετοιμασίας διακοπών: δυστυχώς για ένα κομμάτι του κόσμου του που θέλει νίκες παντού και πάντα θα δώσει μόνο τέτοια μέχρι τη λήξη της της σεζόν. Διάφοροι θα τον κερδίσουν και θα χαρούν: είναι το μόνο βέβαιο. Όταν κατακτάς το στόχο, χαλαρώνεις και το πληρώνεις: το είδαμε και στο βόλεϊ π.χ. Αλλά αυτή η χαλαρότητα είναι λογικό να υπάρχει μετά από μια χρονιά στο κόκκινο, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Ολοι οι άλλοι θα πλήρωναν για να τελειώσουν πρωταθλητές επτά αγωνιστικές πριν το φινάλε.

Η ΑΕΚ όπως θα έπρεπε να είναι

Κέρδισε και η ΑΕΚ τον Αστέρα. Η ΑΕΚ αντέδρασε τη στιγμή που ήταν στο καναβάτσο, μετά το διασυρμό από τον Ολυμπιακό και την πικρή ήττα από τον ΠΑΟΚ στο ΟΑΚΑ στον ημιτελικό του κυπέλλου. Όπως στο Βικελίδης κέρδισε και χθες με 3-1 αυτή τη φορά τον Αστέρα. Το ματς είναι μια απάντηση στο τι έπρεπε να κάνει η ΑΕΚ φέτος: όφειλε να δεχτεί ως ομάδα τα αμυντικά της προβλήματα, να κοιτάξει να πάρει παίκτες τον Ιανουάριο που θα βοηθούσαν αυτά να λυθούν, και στο μεταξύ ήταν απαραίτητο να ποντάρει στην επίθεσή της. Οι καλές εμφανίσεις μερικών δημιουργών στα δυο τελευταία ματς της έδωσαν δυο νίκες: η χθεσινή δεν ήταν εύκολη (ο Λόπεθ πέτυχε το 2-1 μόλις στο 85΄) αλλά ήταν αποτέλεσμα μιας σωστής επιθετικής πίεσης – μεταξύ πολλών που έλειψαν φέτος στην ΑΕΚ ήταν και αυτό. Τώρα η ΑΕΚ έχει μπροστά της ένα ματς με τον Παναθηναϊκό που έρχεται από μια σοκαριστική ήττα από τον Αρη. Αν τον κερδίσει τον αφήνει πέντε βαθμούς πίσω. Και κάνει τις ελπίδες του μαθηματικές.

Στα play off θα δούμε ακόμα πολλές νίκες. Αληθινά χαμένος όμως θα βγει όποιος τις διαβάσει λάθος. Είναι τέτοια η λαχτάρα για αυτές, που αυτό είναι το μόνο εύκολο…