O προπονητής της Κραντονταρ παίζοντας τα ρέστα του χθες βράδυ έβαλε στην ενδεκάδα οκτώ παίκτες που αγωνίζονται από τη μέση και μπροστά: ο οργανωτής Βιλένα έπαιξε κάτι σαν αμυντικό χαφ και στην επίθεση υπήρχαν τέσσερις κυνηγοί – ο Ούτκιν, ο Σουλεϊμάνοφ, ο Μπεργκ, και ο Βάντερσον. Οι Ρώσοι ήθελαν γκολ νωρίς και μπήκαν στο ματς δυνατά. Ο Μαρτίνς από τη μεριά του είχε πει ότι ο Ολυμπιακός θα παίξει σαν να είχε τελειώσει 0-0 το πρώτο παιγνίδι και έτσι κι έγινε. Στο γκολ που πέτυχε ο Ούτκιν (στη μοναδική ίσως φάση που ο Ολυμπιακός έκανε δυο λάθη στην ίδια φάση) απάντησε αμέσως ο Ελ Αραμπί, ενώ πριν από ελάχιστα λεπτά ο Ολυμπιακός είχε κι άλλη ευκαιρία με τον Ποντένσε. Το αρχικό μούδιασμα των Ερυθρολεύκων στην άμυνα, (απολύτως προβλεπόμενο αφού το 4-0 του πρώτου ματς σε κάποιους δημιούργησε εφησυχασμό), δεν πληρώθηκε, γιατί η επίθεση λειτούργησε. Το ημίχρονο τελείωσε με 1-1. Η υπόθεση πρόκριση, αν ποτέ υπήρχε αμφιβολία για το ποιος θα την πάρει, είχε τελειώσει φυσικά νωρίς – έμεινε ανοιχτό το ποιος θα κερδίσει το ματς. Μετά τη δουλειά ακολούθησε η απόλαυση.  

Το δεύτερο ημίχρονο ξεκίνησε για τον Ολυμπιακό ακόμα καλύτερα από όσο είχε τελειώσει το πρώτο: μόλις στο 48΄ ο Ποντένσε κι ο Βαλμπουενά, έσπειραν τον πανικό στην άμυνα της Κρασνοντάρ ο Γάλλος έκανε τη σέντρα-σουτ, κι ο Ελ Αραμπί με προβολή έστειλε τη μπάλα στα δίχτυα! Ο Ολυμπιακός προηγήθηκε με 1-2 και έκανε στη συνέχεια ένα μεγάλο πάρτι χαμένων ευκαιριών, ενώ στο 58΄δεν του δόθηκε καθαρό πέναλτι σε ανατροπή του Ποντένσε. Δεν βρήκε το τρίτο γκολ που άξιζε, αλλά πήρε μια ιστορική πρόκριση για τους ομίλους κι αυτό μετράει. Κράτησε μάλιστα τη νίκη χωρίς πρόβλημα ακόμα κι όταν έχασε τον Σεμέδο, που αποχώρησε τραυματίας έχοντας καταπιεί προηγουμένως την επίθεση των Ρώσων. Η άμυνα ωστόσο δεν ήταν ποτέ υπόθεση ενός και μόνο παίκτη, παρά τα αντιθέτως λεγόμενα.   

Σκότωσε τα κλισέ

Το πιο ωραίο σε αυτό το μαγικό Αύγουστο που ζει ο Ολυμπιακός είναι οτι η ομάδα του Μάρτινς «σκότωσε» με τα όσα έκανε μερικά από τα πιο συνηθισμένα ποδοσφαιρικά κλισέ. Οταν π.χ χτύπησε ο Φορτούνης, το πρώτο πράγμα που κυκλοφόρησε ήταν ότι από δω και πέρα και χωρίς αυτόν θα υπάρχει μεγάλο πρόβλημα στο γκολ. Ο Ολυμπιακός σημείωσε στους έξι αγώνες που έδωσε καλοκαιριάτικα στην Ευρώπη συνολικά 13 γκολ έχοντας οκτώ διαφορετικούς σκόρερ! Χθες, πριν ξεκινήσει η ρεβάνς με την Κράσνονταρ λίγο πολύ όλοι λέγαμε ότι το πιο βασικό που πρέπει να κάνει η ελληνική ομάδα είναι να κρατήσει το μηδέν στο πρώτο δεκάλεπτο. Ο Ολυμπιακός δεν το κατάφερε καθώς στο 10’ έχανε με 1-0. Και τι έπαθε; Απολύτως τίποτα! Πέτυχε δύο γκολ μετά και κέρδισε το παιχνίδι διότι όπως τελικά αποδείχτηκε δεν έχει σημασία το αν και σε ποιο λεπτό θα δεχτείς γκολ, αλλά σημασία έχει να είσαι προετοιμασμένος να αντιδράσεις. Ο Ολυμπιακός αυτό τον Αύγουστο ήταν προετοιμασμένος για τα πάντα. Χθες για παράδειγμα ο προπονητής του έχασε τον Γκερέρο στο ζέσταμα: ο Ισπανός που είχε κάποιες ενοχλήσεις πόνεσε και δεν κατάφερε να  αγωνιστεί. Μπήκε στη θέση του ο Ελ Αράμπι που πέτυχε και τα δύο γκολ! Μαγεία; Τύχη; Δεν το πιστεύω. Στην περίπτωση του Ολυμπιακού όλα γίνονται μεθοδικά. Ο Ελ Αράμπι προετοιμαζόταν όλο αυτό το διάστημα για να βοηθήσει την ομάδα όπως όλοι. Τη  στιγμή που χρειάστηκε, τα κατάφερε. Όπως τα κατάφερε τελικά να αντικαταστήσει επάξια σε αυτά τα ματς τον Φορτούνη ο Βαλμπουενά, τον οποίο ο Ολυμπιακός κυνηγούσε επτά ολόκληρους μήνες. Τίποτα απολύτως δεν έγινε τυχαία – κι αυτό κατά τη γνώμη μου είναι το πιο σημαντικό στην καταπληκτική αυτή ιστορία.

Κάποτε και τώρα

Υπήρχε κάποτε στο Τσάμπιονς λιγκ ένας Ολυμπιακός που δεν μπορούσε να κερδίσει εκτός έδρας καμία ομάδα, που μόλις έφευγε από την Ελλάδα έχανε, όχι μόνο από την Ρεάλ Μαδρίτης, τη Λίβερπουλ και την Άρσεναλ, αλλά και από τη Μόλντε, την Χέρενφέιν, τις διάφορες Μακάμπι και άλλες ανάλογες ομάδες χωρίς μεγάλη ευρωπαϊκή πείρα. Χθες το βράδυ έβλεπα την ίδια ομάδα στο Κράσνονταρ και έτριβα τα μάτια μου. Με αντίπαλο την πρωτοπόρο του πρωταθλήματος Ρωσίας, μία ομάδα που τα πέντε τελευταία χρόνια είναι στην Ευρώπη σταθερότατη, ο Ολυμπιακός κέρδισε κάνοντας ανατροπή - πράγμα που έχω ξεχάσει ποτέ έχει πετύχει τελευταία φορά ελληνική ομάδα σε ευρωπαϊκή διοργάνωση παίζοντας εκτός έδρας. Αλλά δεν ήταν μόνο η πέμπτη στη σειρά νίκη του το εντυπωσιακό της βραδιάς: ήταν η γενικότερη διαχείριση του παιχνιδιού αυτή που έκανε το παιγνίδι αξέχαστο. Ο Ολυμπιακός δεν πανικοβλήθηκε, αντέδρασε αμέσως, κυριάρχησε στο δεύτερο ημίχρονο και έμοιαζε (γιατί να μην το πούμε;) σοβαρή ευρωπαϊκή ομάδα, Όποιος από τους παίκτες ήρθε από τον πάγκο του, εντάχθηκε στο σχήμα χωρίς κανένα πρόβλημα, ακριβώς γιατί γνώριζε σωστά το ρόλο του: περίμενε την στιγμή του.

Η μεγάλη εικόνα

Σε όλη αυτή την ιστορία που λέγεται προκριματικά του Τσάμπιονς λιγκ το focus όλων γίνεται στα χρήματα. Eδώ και μέρες ακούω διάφορους που καλοπροαίρετα υπολογίζουν πόσα χρήματα θα βάλει στο ταμείο ο Ολυμπιακός. Επειδή το ποσό είναι για τα ελληνικά δεδομένα  εντυπωσιακό τους καταλαβαίνω. Oμως η προσοχή μας θα πρέπει να είναι πάντα στο ποδόσφαιρο: αυτό κυρίως τίμησε ο Ολυμπιακός φέτος το καλοκαίρι. Δεν πήρε απλά μία πρόκριση με ηρωϊκές ισοπαλίες και επαγγελματικές νίκες, αλλά έδειξε σε όλους στην Ελλάδα έναν τρόπο για να κάνουν κάτι ποδοσφαιρικά σπουδαίο. Η ομάδα κράτησε ό,τι καλύτερο είχε από την περσινή της σεζόν, απέκτησε ποδοσφαιριστές με πείρα και ενθουσιασμό, βρήκε τον κατάλληλο τρόπο παιχνιδιού για να επιβληθεί σε αντιπάλους που είχαν μεγάλα ευρωπαϊκά όνειρα. Κυρίως παρουσιάστηκε στα προκριματικά με μία ομάδα που αγωνιστικά δεν ήταν μονοδιάστατη και δεν βασίστηκε μόνο στην άμυνά της, όπως συνήθως κάνουν οι ελληνικές ομάδες, όταν θέλουν να πάρουν προκρίσεις. Ο Ολυμπιακός έμεινε αήττητος σε έξι ματς παίζοντας καλοκαιριάτικα ωραίο ποδόσφαιρο: χθες έβλεπες τους παίκτες του να βγαίνουν πρώτοι στην μπάλα, να φεύγουν στην αντεπίθεση σε κάθε ευκαιρία, να πιέζουν μέχρι το τέλος. Υπάρχουν μάλιστα δύο φάσεις στο τελευταίο δεκάλεπτο που έκρυψαν πραγματικά τη μπάλα στους Ρώσους! Οι παίκτες αυτοί δεν είναι ούτε πανάκριβοι, ούτε σπάνιοι, αλλά έδειξαν όλοι ότι έχουν πίστη στην αποστολή, ποδοσφαιρική σοβαρότητα και εμπιστοσύνη απόλυτη στο σχέδιο του προπονητή τους. Ας κρατήσουμε αυτή τη μεγάλη εικόνα: ο Ολυμπιακός έδειξε φέτος ένα δρόμο σε όλους. Την πίστη την έδωσε ο κόσμος, τη σοβαρότητα την επέβαλε ο Βαγγέλης Μαρινάκης, το σχέδιο είναι του προπονητή. Και τα μπράβο είναι όλα για τους παίκτες.

Μπράβο σε όλους

Μπράβο σε αυτό τον ψύχραιμο κύριο που λέγεται Ζοζέ Σα, τον λιγότερο τρελό από τους τερματοφύλακες που είχε ποτέ ο Ολυμπιακός. Μπράβο στον αρχηγό Ομάρ. Μπράβο στον βελτιωμένο Τσιμίκα. Μπράβο στο αγρίμι που φωνάζουν Σεμέδο. Μπράβο στο παλληκάρι από την Τυνησία, τον σκληρό Μεριά, που φέτος δεν έκανε ούτε διακοπές, ούτε προετοιμασία και ήταν αλάνθαστος! Μπράβο στο κομπιούτερ που λέγεται Γκιγιέρμε. Μπράβο στον ακούραστο Αντρέα Μπουχαλάκη. Μπράβο στο Βαλμπουενά που παίζει σαν εικοσάρης με εμπειρίες βετεράνου. Μπράβο στο Γιωργάκη τον Μασούρα, που δίνει κάθε φορά ό,τι έχει. Μπράβο στον χαρισματικό διαβολάκο που λέγεται Ποντένσε. Μπράβο στον μαχητή Γκερέρο. Μπράβο στους αναπληρωματικούς – ακόμα και σε όσους δεν έπαιξαν: κι αυτοί, αν είχαν την ευκαιρία να βρεθούν στο γήπεδο θα έκαναν ό,τι καλύτερο, δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία και ο Ρατζέλοβιτς και ο Ελ Αραμπί είναι οι μεγάλες αποδείξεις.

Ο Ολυμπιακός είναι στα αστέρια γιατί έχει αστέρια. Που φέτος το καλοκαίρι έλαμψαν όλα μαζί. Εκτυφλωτικά, μοναδικά κι αξέχαστα…