Το ότι ο ΟΦΗ παίζει το καλύτερο ποδόσφαιρο στο πρωτάθλημα είναι κάτι που το λέω καιρό τώρα – από τη νίκη του με τον Παναθηναϊκό κι έπειτα. Εκείνη τη βραδιά στο ΟΑΚΑ ο ΟΦΗ έδειξε τι μπορεί να κάνει όταν βρει χώρους. Χθες στο Καραϊσκάκη έδειξε τι μπορεί να κάνει και αν χώρους δεν βρει – μολονότι δεν πήρε κάτι από το ματς η εμφάνισή του απέδειξε ότι είναι μια ομάδα με δυνατότητες και οργανωμένο επιθετικό παιγνίδι, πράγμα μάλλον σπάνιο στην Ελλάδα και αρκετά απρόβλεπτο, αν σκεφτεί κανείς ότι ο ΟΦΗ έχει Ελληνα προπονητή.

Το αριστούργημα του Σίμου

Ο Γιώργος Σίμος, άνθρωπος χαμηλών τόνων που και στην ποδοσφαιρική του καριέρα απέφυγε τα φώτα της δημοσιότητας, παρουσιάζει μια ομάδα που χαίρεσαι να την βλέπεις.

Ο ΟΦΗ στηρίζεται σε τρία πολύ απλά (αλλά ιδιαίτερα σπάνια στην Ελλάδα) πράγματα που μαρτυρούν εξαιρετική νοοτροπία και ποδοσφαιρική γνώση. Πρώτα πρώτα κατασκευαστικά στηρίζεται σε ποδοσφαιριστές που δημιουργούν και όχι σε ποδοσφαιριστές που καταστρέφουν. Επειτα είναι φανερό ότι υπάρχει μεγαλύτερη σπουδή για τη φάση της επίθεσης παρά για την άμυνα. Τέλος η ομάδα του Σίμου ξέρει να κάνει κατοχή μπάλας, όχι παίζοντας παράλληλο ποδόσφαιρο, αλλά παίζοντας με παίκτες που κινούνται πολύ χωρίς τη μπάλα.

Αν αυτά ακούγονται θεωρητικά θα τα κάνω πιο κατανοητά. Για να γεμίσει την ομάδα με παίκτες με καλά πόδια ο Σίμος έχει το κουράγιο να παίζει με στόπερ τον Γιαννούλη, έξω αριστερά τον Κοροβέση και δεύτερο κόφτη τον Νέιρα. Ο Γιαννούλης στη θέση αυτή έπαιζε στον Πιερικό – πριν καν τον αποκτήσει ο Ηρακλής. Η δουλειά που κάνει στον ΟΦΗ είναι ανάλογη με αυτή που έκανε ο Σταφυλίδης στο τελευταίο ματς της Εθνικής μας με τη Βοσνία: επειδή έχει έκρηξη στα λίγα μέτρα (ως πρώην αριστερό μπακ) μπορεί αν χρειαστεί να κρατήσει ψηλά την άμυνα και να καλύψει και τον αριστερό μπακ – φυσικά μπορεί να κουβαλήσει και τη μπάλα. Ο Κοροβέσης, από την άλλη, έπαιζε πάντα καλύτερα στην επίθεση παρά στην άμυνα – για τον Σίμο αυτό δεν είναι πρόβλημα:  ίσα ίσα. Ο δε Νέιρα ήρθε στην Ελλάδα ως δεξί χαφ που μπορούσε να παίξει και μέσα δεξιά σε 4-3-3 και ξεκίνησε σαν «δεκάρι»: στον ΟΦΗ παίζει πλέον δίπλα στον «κόφτη» που λέγεται Μεγιάδο και που σε μια άλλη ομάδα μπορεί να έπαιζε και «οργανωτής», αφού μπορεί να είναι σκληρός (αν η περίσταση το χρειαστεί), αλλά πρώτα από όλα ξέρει μπάλα. Φυσικά στην ομάδα αυτή ο Σίμος χώρεσε και τον Τσιλιανίδη, μεταμορφώνοντας τον σε έξω δεξιά. Κάποιος άλλος προπονητής θα είχε πρόβλημα με την ταυτόχρονη παρουσία έξι (!) παικτών που ξέρουν κυρίως να δημιουργούν: για τον Σίμο πρόβλημα με όλους αυτούς πρέπει να έχει ο αντίπαλος.  

Αν στον ΟΦΗ υπάρχει εξαιρετική κίνηση χωρίς τη μπάλα αυτό οφείλεται στο ότι οι τρεις αυτοί παίκτες (ο Γιαννούλης, αλλά κυρίως ο Κοροβέσης και ο Νέιρα) έχοντας σε ολόκληρη την καριέρα τους περισσότερο επιθετικούς ρόλους έχουν συνηθίσει να συμμετέχουν πολύ στο επιθετικό παιγνίδι – ο Τσιλιανίδης πάντα το έκανε. Η δική τους παρουσία στην επίθεση δίνει στηρίγματα σε τρεις πολύ καλούς κυνηγούς, που επίσης αλλάζουν εύκολα θέσεις. Ο Ναμπί έχει καταπληκτικά σουτ: πέρυσι στο ντεμπούτο του πέτυχε δυο γκολ κόντρα στον Παναιτωλικό – ένα ήταν από τα ωραιότερα του πρωταθλήματος. Ο Λισάντρο Σεμέδο ξεκινά από τα αριστερά με σκοπό να φτάσει σε θέση βολής και ο εκάστοτε φορ του ΟΦΗ, ο Μάνος ή ο Ζοά Φιγκεϊρέδο, έχουν πάντα παίκτες κοντά τους, που σημαίνει πως ή παίρνουν πάσες ή έχουν επιλογές. Με τόση πολλή σπουδή στην επίθεση είναι λογικό στην άμυνα να υπάρχουν προβλήματα, αλλά αυτό τον ΟΦΗ δεν τον νοιάζει και πολύ! Είναι φανερό πως οι παίκτες του Σίμου δεν έχουν κανένα πρόβλημα να αρχίσουν ένα ματς χάνοντας με 1-0: τους έχει συμβεί πολλές φορές, τους συνέβη και χθες. Το τέμπο δεν αλλάζει και το σε βάρος τους 0-1 απλά δίνει μεγαλύτερο κίνητρο για καλό ποδόσφαιρο: σε αυτή τη λογική πιστεύω ότι είναι μεγάλη και συμβολή του Ηλία Πουρσανίδη που αγαπάει το ποδόσφαιρο όσο λίγοι στην Ελλάδα.

Στην ιστορία υπάρχει και κάτι άλλο που δεν διακρίνεται με γυμνό μάτι: η τεράστια προσφορά του Σαμαρά στη διαμόρφωση του ρόστερ. Ο Λισάντρο Σεμέδο είναι δανεικός από την Φορτούνα Σιτάρντ. Ο Μεγιάδο είναι δανεικός από την Τσακαρίτα Τζούνιορς που παίζει στη Β΄ Εθνική της Αργεντινής. Ο Νάμπι είχε ξεμείνει στο πρωτάθλημα Σκοτίας κι έψαχνε να βρει ομάδα. Τον Φιγκεϊρέδο τον βρήκε κάπου στη Λιθουανία! Ο Σαμαράς κάνει σκάουτινγκ – δεν πουλά τον εαυτό του ως σκάουτερ, είναι διαφορετικό.

Ανάγκασε τον Μαρτίνς να τον μελετήσει

Το μεγαλύτερο παράσημο του Σίμου δεν είναι ότι ανάγκασε τον Ολυμπιακό να παίζει με το ρολόι και να αμύνεται στα τελευταία είκοσι λεπτά (αμέσως μετά την ακύρωση του γκολ του Γκερέρο με το οποίο πιθανότατα θα τελείωνε το ματς) – είναι ότι ανάγκασε τον Μαρτίνς να μελετήσει τον ΟΦΗ και να βρει τρόπους να τον σταματήσει επιθετικά. Χάνοντας τον Βαλμπουενά στην τελευταία προπόνηση, ο Μαρτίνς προτίμησε ένα 4-4-2 με τον Σουντανί σε θέση να πιέσει τα στόπερ και τον Γκερέρο πρόθυμο να τρέξει στις αντεπιθέσεις: η πρόθεσή του ήταν να πιέσει στην αρχή και να ανοίξει το σκορ και να περιμένει τον ΟΦΗ για να μην του δώσει χώρους – μια φορά τόλμησε να βγει η άμυνα του Ολυμπιακού και ο Τσιλιανίδης παραλίγο να βρεθεί απέναντι από το Σα, αν δεν τον προλάβαινε ο άριστος χθες Αβραάμ Παπαδόπουλος. Ο Ολυμπιακός βρήκε δυο γκολ στο διάστημα που πίεσε κι αυτό δεν είναι τυχαίο, αλλά τον ΟΦΗ δεν μπορείς να τον πιέζεις διαρκώς, γιατί τη μπάλα ξέρει τι πρέπει να την κάνει, όταν περνά τη σέντρα. Ο Πορτογάλος είδε καλά και τους χώρους που υπήρχαν στα αριστερά της άμυνας του ΟΦΗ και με τις κούρσες του Γκασπάρ μεγάλωσε στο β΄ ημίχρονο το διάστημα της επικινδυνότητας της ομάδας του – η οποία όμως πήρε το ματς χάρη στην άμυνα.

Πάντα ο ΟΦΗ ήταν ένας ωραίος μπελάς για όλους. Χθες μου άρεσε και γιατί απέναντι σε ένα μυαλωμένο Ολυμπιακό δεν πτοήθηκε καθόλου ούτε όταν βρέθηκε πίσω στο σκορ δυο φορές, ούτε όταν δεν πήρε το πέναλτι από το VAR για το μαρκάρισμα του Φιγκεϊρέδο από τον Σεμέδο – οι διαιτητές έκριναν ότι ο παίκτης του Ολυμπιακού δεν πάει στα πόδια του κυνηγού, αλλά ότι ο κυνηγός ψάχνει την επαφή, νομίζω κάνουν λάθος. Γενικώς είναι κάπως παράξενοι οι διαιτητές του VAR: χθες π,χ είδαν χωρίς γραμμές τα πέντε εκατοστά οφσάιντ του Σουντανί, αυτά που δεν είδαν μια εβδομάδα πριν στη Λεωφόρο στη φάση του δεύτερου γκολ της Ξάνθης. Ας πούμε πολλά μπράβο στον ΟΦΗ και για αυτό: δεν συγκαταλέγεται στον πυρήνα των υπερδυνάμεων της διαιτησίας. Δεν ασχολείται καν, αφού προτιμά το ποδόσφαιρο. Οι οπαδοί του έχουν κάνει πολλά για να μπορούν να χαίρονται παιγνίδια, στα οποία η ομάδα τους θα έχει το δικαίωμα να διεκδικεί τη νίκη χωρίς αυτό να θυμώνει αφεντικά. Ας χαρούν αυτή την ομάδα: είναι το καθυστερημένο δώρο τους για ένα αγώνα τεράστιο.