H ιστορία του Ελ Αραμπί και του Ολυμπιακού είναι αυτό που λέμε καρμική: κάπου σε ένα σημειωματάριό της, η μοίρα είχε γράψει ότι ο υπέροχος αυτός σέντερ φορ πρέπει να παίξει στον Ολυμπιακό – δυστυχώς το θυμήθηκε κάπως αργά. Και πάλι όμως του δώσε τη δυνατότητα να χτίσει τη σχέση του με τους οπαδούς της ομάδας στο πιο προνομιακό πεδίο – στο παλκοσένικο της Ευρώπης. Μέσα σε ένα μόλις χρόνο ο Γιουσέφ βάζει υπογραφές σε βράδια που η ομάδα γράφει σελίδες ιστορίας και το κάνει συχνά με τρόπους αναπάντεχους. Κάνει ντεμπούτο πέρυσι στο Κρασνοντάρ γιατί ο «τρέξε τρέξε» Γκερέρο νιώθει ενοχλήσεις στο ζέσταμα κι ενώ έχει δηλωθεί στη βασική ενδεκάδα του αγώνα: με δυο γκολ εκεί ο Ελ Αραμπί κάνει το πιο θεαματικό ίσως ντεμπούτο σέντερ φορ του Ολυμπιακού κι ας είναι ανέτοιμος! Τρομάζει στη συνέχεια την Μπάγερν στο Καραϊσκάκη και την Τότεναμ στο Λονδίνο, δίνει στον Ολυμπιακό τη δυνατότητα να συνεχίσει στο Γιουρόπα λιγκ με το βαρύ πέναλτι – γκολ στη λήξη του ματς με τον Ερυθρό Αστέρα, στη συνέχεια σκοτώνει την Αρσεναλ στο Λονδίνο και μετά δίνει το προβάδισμα στον Ολυμπιακό στο ματς με τη Γουλβς ενώ η ομάδα του παίζει με παίκτη λιγότερο. Στη ρεβάνς στο Μολινό ένας αγύρτης διαιτητής του αρνείται ένα πέναλτι, αλλά ο Ελ Αραμπί δεν σταματά: χθες καθορίζει το αποτέλεσμα κόντρα στην Ομόνοια με ένα προσωπικό γκολ στις καθυστερήσεις που δίνει στον Ολυμπιακό ένα προβάδισμα πρόκρισης σχεδόν αναπάντεχο.

Είναι κρίμα που το Καραϊσκάκη ήταν χθες άδειο: θα αποθέωνε αυτό το μεγάλο αρτίστα που στα ευρωπαϊκά παιγνίδια του Ολυμπιακού έχει πετύχει περισσότερα από τον Ζιοβάνι και τον Ριβάλντο μαζί, παίζοντας μόνο ένα χρόνο!  

Ισορροπία χάρη στο τρέξιμο

Το παιγνίδι του Ολυμπιακού με την Ομόνοια θα ήταν δύσκολο και όλοι όσοι γνωρίζουν τα βασικά του ποδοσφαίρου το ξέρανε. Η ομοιογένεια και η αγωνιστική ετοιμότητα της κυπριακής ομάδας ήταν δεδομένο ότι θα την βοηθούσαν να εξισορροπήσει την διαφορά δυναμικότητας της από τον Ολυμπιακό που αυτό τον καιρό, εξαιτίας της ελλιπέστατης προετοιμασίας του, περπατάει. Η δυσκολία του Ολυμπιακού φάνηκε στο Καραϊσκάκη κι όχι μόνο γιατί η Ομόνοια κρατούσε το 0-0 μέχρι το 70΄. Η συνολική εικόνα του Ολυμπιακού ήταν η εικόνα μιας ομάδας που ενώ είχε τον έλεγχο του παιγνιδιού δυσκολευόταν να δημιουργήσει: σχεδόν κανείς δεν ντρίπλαρε, σχεδόν κανείς δεν προσπαθούσε να παίξει κάθετα, σίγουρα κανείς, πλην του Καμαρά, δεν κινούνταν χωρίς τη μπάλα. Κι όμως το ματς έληξε 2-0.

Γιατί; Πρώτα από όλα γιατί ο Μαρτίνς αποδεικνύεται χρυσοδάκτυλος. Με τον Αστέρα βάζει τον Φορτούνη και τον Μασούρα και οι δυο του παίρνουν το ματς. Χθες τους βγάζει στο 58΄και οι δυο αλλαγές του αποδεικνύονται καθοριστικές: ο Ρατζέλοβιτς εκμεταλλεύεται την πρώτη κάθετη πάσα που γίνεται στο ματς (από τον Ελ Αραμπί μάλιστα) κερδίζει πέναλτι από τον επιπόλαιο Λέτσακ που πιάνει τη μπάλα με τα χέρια κι ο Βαλμπουενά από τη βούλα κάνει το 1-0. Και στο 92΄ο υπέροχος Μαροκινός χορεύει τρεις παίκτες της Ομόνοιας και κάνει το 2-0 νικώντας τον σπουδαίο τερματοφύλακα Φαμπιάνο που του χει αρνηθεί ένα γκολ στο 80΄κάνοντας την επέμβαση της βραδιάς.

Ο Ολυμπιακός κερδίζει 2-0, η στατιστική λέει πως είχε 17 τελικές και 7 στην εστία και πως δεν κινδύνεψε ποτέ. Αλλά όλα αυτά θα μπορούσαν να ισχύουν και το ματς να τελειώσει 0-0. Αν ο κόουτς δεν έκανε αναγνώσεις καθοριστικές.

Απόλυτη γνώση της ομάδας

Εχει ρέντα ο Μαρτίνς; Σίγουρα ναι. Αλλά γνωρίζει και άριστα την ομάδα του (δηλαδή τα χαρακτηριστικά των παικτών του) και χθες φάνηκε από την αρχή ότι έχει ασχοληθεί και με τον αντίπαλο. Χρησιμοποιεί βασικό τον Χασάν γιατί έχει δει τα προβλήματα που δημιούργησε στην άμυνα της ομάδας της Κύπρου ο ψηλός Μάρκο Ιβανιτς στο παιγνίδι της με τον Αστέρα. Όταν βάζει στο ματς τον Ελ Αραμπί δεν βγάζει τον Αιγύπτιο, αλλά ζητά από τον Μαροκινό να βοηθήσει στο μοίρασμα της μπάλας τον Βαλμπουενά, γιατί έχει βγει ο Φορτούνης: ο Ελ Αραμπί δεν μένει στατικά στην περιοχή κι έτσι προκύπτει η σπουδαία του κάθετη στον Ρατζέλοβιτς.

Ο τρόπος που ο Μαρτίνς μοιράζει το χρόνο των επιθετικών του δείχνει πόσο καλά ο κόουτς έχει διαβάσει το ματς, αλλά και πόσο γνωρίζει τις δυσκολίες της ομάδας του και τη συμπεριφορά του καλού της αντιπάλου. Στο ματς με τον Αστέρα Τρίπολης ξέρει πως ο αντίπαλος θα μαζευτεί ακόμα πιο πίσω για να προστατεύσει το 0-0 κι έτσι βάζει τον Φορτούνη και τον Μασούρα για να γεμίσει το δεύτερο μισό του γηπέδου – το χώρο στον οποίο θα παιχτεί η μπάλα. Στο ματς με την Ομόνοια ξέρει ότι ο αντίπαλος θα επιχειρήσει να διεκδικήσει κάτι πιο πολύ στο δεύτερο ημίχρονο, γιατί ένα γκολ εκτός έδρας το θέλουν όλοι στα διπλά ματς. Γνωρίζει επίσης ότι η έμπειρη Ομόνοια έχει πολλά μεγάλα παιδιά που έχουν τρέξει πάρα πολύ: στους τέσσερις πρώτους σε τρεξίματα παίκτες της βραδιάς η στατιστική του ματς λέει ότι υπάρχουν ο ασταμάτητος Μπουχαλάκης (καλύτερος του γηπέδου) και τρεις παίκτες της ομάδας του Μπέργκ. Όταν ρίχνει στο ματς τον Ρατζέλοβιτς ξέρει πως ο Σέρβος όταν βρίσκει χώρους ή κουρασμένους αντιπάλους είναι χρήσιμος: αυτός και ο Ελ Αραμπί αλλάζουν το ματς γιατί μπορούν να σπριντάρουν. Μάλιστα στο τέλος ο Μαρτίνς μεταβάλλοντας για τρίτη φορά τη διάταξη στέλνει τον Ελ Αραμπί μόνο στην επίθεση ποντάροντας στην εκρηκτικότητα, αλλά και γιατί θέλει να προστατέψει με ένα φρέσκο χαφ (τον Εν Βιλά) το 1-0 που του είναι χρήσιμο σε ένα βράδυ που ο Ολυμπιακός δυσκολεύεται να ανεβάσει την αγωνιστική του ένταση, δηλαδή να πρεσάρει και να κυκλοφορήσει τη μπάλα γρήγορα.

Ο Μαρτίνς κάνει επιλογές που του βγαίνει γιατί ξέρει τι μπορεί να του δώσουν οι παίκτες του. Αλλά έχει ανάγκη από παίκτες κι αν δεν τον βοηθήσουν τα μαγικά του σε λίγο δεν θα αρκούν. Πέρυσι τέτοια εποχή δεν είχε μόνο τον Τσιμίκα, τον Ομάρ και τον Γκιγιέρμε που έφυγαν, είχε και τον Ποντένσε που ντρίπλαρε και τον Σουντανί που στο Κρασνοντάρ είχε αγωνιστεί 20 λεπτά και ήταν η οργή του Θεού! Φέτος ο κόουτς σκέφτεται πως θα καλύψει τον Χολέμπας κι ευγνωμονεί το Θεό για τον Καμαρά, που πέρυσι στα ματς των προκριματικών δεν ήταν καν βασικός. Στο τέλος της μεταγραφικής περιόδου ο Ολυμπιακός μπορεί να έχει ένα ρόστερ πιο δυνατό από πέρυσι, αλλά με τις ελλείψεις που υπάρχουν αυτή τη στιγμή και στην Λευκωσία θα χρειαστεί τεράστια προσοχή: η Ομόνοια θα παίξει τα ρέστα της γνωρίζοντας πως τρέχει πιο πολύ.

Κοινή λογική που λέει κι ο Μαρκ…

Θέλω να πω κάτι για τον διαιτητή Μακέλι: το γεγονός ότι έστειλαν  σε αυτό το ματς τον διαιτητή του τελικού του Γιουρόπα λιγκ δείχνει ότι η UEFA δεν ήθελε να πάρει ο γηπεδούχος τίποτα. Ο Μακέλι δεν έδωσε ένα πέναλτι στον Ελ Αραμπί που θα επέτρεπε στον Ολυμπιακό ν ανοίξει το σκορ πολύ πιο νωρίς. Οσο για τη φάση του γκολ, καταλαβαίνω τη διαμαρτυρία του Μπεργκ καθώς σε άλλες περιπτώσεις σε τέτοιες φάσεις έχουν δοθεί επιθετικά φάουλ. Δεν καταλαβαίνω διάφορους που φωνάζουν στην Ελλάδα. Καλά δεν τον άκουσαν τον Κλάτενμπεργκ που είπε ότι οι διαιτητές πρέπει να σφυρίζουν με «κοινή λογική»; Ας πάνε στον κύριο Μαρκ να τους το εξηγήσει πως δεν είναι λογικό, ό,τι και να έχει συμβεί, ένας παίκτης να πιάνει τη μπάλα με τα χέρια, χωρίς να έχει υπάρξει κανένα σφύριγμα. Δικός τους είναι ο Αγγλος, θα τους τα εξηγήσει ωραία…