Οσοι παρακολουθούν το τι συμβαίνει στην Τουρκία έχουν την απόλυτη βεβαιότητα ότι στις πρόσφατες δημοτικές εκλογές ο Ταγίπ Ερτογάν πλήρωσε την οικονομική κρίση, που έχει χτυπήσει τη γείτονα χώρα. Ωστόσο ειδικά η απώλεια του δήμου της Κωνσταντινούπολης οφείλεται πολύ και σε κάτι άλλο: στην αντιπάθεια που έχει ξεσηκώσει στις τάξεις των οπαδών της Μπεσίκτας, της Φενερμπαχτσέ και της Γαλατάσαραϊ η παρέμβαση των ανθρώπων του «σουλτάνου» στα ποδοσφαιρικά πράγματα και η τρομερή τους υποστήριξη στην Μπασακσεχίρ, που βαδίζει ακάθεκτη προς την κατάκτηση του τουρκικού πρωταθλήματος. Σήμερα προηγείται στη βαθμολογία με 6 βαθμούς διαφορά από την Γαλατά που είναι δεύτερη.

Γεμάτη σπουδαίους βετεράνους

Εχει κακή ομάδα η Μπασακσεχίρ; Δεν μπορεί να το πει κανείς ούτε για αστείο! Στο δυναμικό της έχει παίκτες που έχουν κάνει μεγάλες καριέρες. Ο Αντεμπαγιόρ και ο Κλισί αγωνίστηκαν για χρόνια στην Αγγλία. Ο Ιλνέρ υπήρξε ένας εξαιρετικός ποδοσφαιριστής στα νιάτα του στη Νάπολι και στη Λέστερ: για αναπληρωματικός είναι αληθινή πολυτέλεια. Ο Αρντά Τουράν και ο Εμρέ συγκαταλέγονται μεταξύ των μεγαλύτερων Τούρκων ποδοσφαιριστών της δεκαετίας. Οι δυο κυνηγοί, ο Βίστσκα και ο Μπάγιτς, είναι από τους καλύτερους που έχει η Βοσνία – τους είδαμε πρόσφατα κόντρα στην Εθνική μας. Ο Βραζιλιάνος Μάρτσιο Μοσορό πρόσφερε στην ομάδα με τα πορτοκαλί περισσότερα από τον Ρομπίνιο, ενώ σπουδαία πράγματα κάνει και ο γνωστός μας Στέφανο Ναπολεόνι, που στο πρόσφατο ντέρμπι κορυφής με την Γαλατά (1-1) ήταν από τους καλύτερους. Είναι καλή ομάδα η Μπασακσεχίρ και παραλίγο να κερδίσει το πρωτάθλημα και πέρυσι. Αλλά είναι αμφίβολο αν αυτή η μπάντα των προικισμένων βετεράνων θα έκανε πρωταθλητισμό, αν μεταξύ των φίλων της ομάδας δεν συμπεριλαμβανόταν ο «Σουλτάνος».

Με στενές σχέσεις

Η Μπασακσεχίρ ήταν μια ομάδα συμπαθέστατη – μια από τις πολλές μικρές ομάδες της Κωνσταντινούπολης. Η αλματώδης πρόοδός της άρχισε όταν πέρασε στα χέρια του κ. Γκοξέλ Γκουμουσντάγκ που είναι πρόεδρος της ομάδας. Ο ίδιος απορρίπτει ως «ανοησίες» τις κατηγορίες ότι η ομάδα του έχει στενές σχέσεις με την κυβέρνηση. Είναι όμως τοπικός αξιωματούχος του ΑΚΡ, του κόμματος του Ερτογάν, είχε στενότατες επιχειρηματικές σχέσεις με την προηγούμενη δημοτική αρχή της Πόλης και κυρίως έχει και συγγενικούς δεσμούς με τον «Σουλτάνο» διότι είναι ανιψιός του. Μάλιστα αυτή τη σχέση την διαφημίζουν χρόνια τώρα και οι δυο: ο Ερτογάν φόρεσε την πορτοκαλί φανέλα της ομάδας στην έναρξη ενός αγώνα που διεξήχθη για φιλανθρωπικούς σκοπούς το 2014 και είχε πει τότε ότι όνειρό του είναι να δει την Μπασακσεχίρ να σπάει το τουρκικό ποδοσφαιρικό κατεστημένο και να γίνεται πρωταθλήτρια: μάλλον θα το καταφέρει φέτος και θα είναι μόλις η έκτη ομάδα που θα χει κατακτήσει τον τίτλο από το 1959 – χρονιά έναρξης του τουρκικού πρωταθλήματος με την τωρινή του μορφή.

Όλα πολύ ερτογανικά

Το να κερδίσει το πρωτάθλημα μια ομάδα καινούργια, σπάζοντας την κυριαρχία των παλιών μόνιμων διεκδικητών του τίτλου, ακούγεται και είναι πολύ «ερτογανικό». Η ρήξη με το παλιό, η ανάγκη για την δημιουργία μιας νέας Τουρκίας, η σπουδή της απόδειξης ότι ξεκίνησε μια νέα εποχή, ήταν πάντα οι άξονες της ερτογανικής ρητορείας. Ο Ερτογάν, που έχει παίξει κι ο ίδιος ποδόσφαιρο και μάλιστα καλό, γνωρίζει πολύ καλά την επικοινωνιακή δύναμη του σπορ. Στο διάστημα της παντοδυναμίας του χτίστηκαν και ανακαινίστηκαν γήπεδα, το Κράτος υπήρξε με τις ομάδες γαλαντόμο, η φορολογία των ποδοσφαιριστών και των επαγγελματιών αθλητών υπήρξε χαμηλή και σε πολλές περιπτώσεις ο «Σουλτάνος» βγήκε μπροστά για να υπερασπιστεί τα δίκια των ομάδων όταν η UEFA τις τιμώρησε για στημένα ματς ή για παραβάσεις του Fair Play. Το όνειρο του Ερτογάν ήταν να δει τη χώρα του να φιλοξενεί μια μεγάλη ποδοσφαιρική διοργάνωση – ένα μουντιάλ π.χ ή έστω τα τελικά του Euro. Αλλά, όπως κάθε τρελαμένος με την εξουσία, ο «Σουλτάνος» και οι άνθρωποί του δεν μπορούσαν να αντισταθούν στον πειρασμό να βοηθήσουν μια ομάδα να κατακτήσει το πρωτάθλημα: δεν υπάρχει πιο μεγάλο μήνυμα δύναμης από δαύτο σε όλες τις χώρες που το Κράτος ανακατεύεται στο ποδόσφαιρο. Η Μπασακσεχίρ είναι πάντα η αγαπημένη ομάδα του καθεστώτος: στα μόνιτορ του γηπέδου της μπορείς πάντα να δεις σκηνές από τους βομβαρδισμούς της Συρίας, στα ημίχρονα των αγώνων ακούγονται πατριωτικά τραγούδια και πριν το ματς αρχίσει καμιά πεντακοσαριά μουσουλμάνοι οπαδοί της προσεύχονται στον Αλλάχ: τέτοιες σκηνές δεν υπάρχει περίπτωση να δεις στα ματς των παραδοσιακά μεγάλων. Που όμως έχουν κάτι που η καλή Μπασακσεχίρ δεν έχει. Δηλαδή τεράστιο  κόσμο.    

Πρωταγωνιστές στις ταραχές

Οι οπαδοί της Γαλατά, της Μπεσίκτας και της Φενέρ  θεωρούνται εχθροί του Ερτογάν διότι αρκετοί από δαύτους συμμετείχαν στις αντικυβερνητικές ταραχές που ξέσπασαν στην Πόλη το 2013. Οι οπαδοί και των τριών είναι φιλοευρωπαίοι. Οι οπαδοί της Γαλατά καμαρώνουν για τις μεγάλες πορείες της ομάδας στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις στα χρόνια του Τερίμ και τέτοιες θέλουν να ξαναδούν. Οι οπαδοί της Φενέρ πανηγύρισαν με την ψυχή τους την Ευρωλίγκα και θέλουν φέτος ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς να την ξανακερδίσει. Οι οπαδοί της Μπεσίκτας περιμένουν να δουν στο υπερσύγχρονο γήπεδο της ομάδας τους τον τελικό του Τσάμπιονς λιγκ.

Σε όλους αυτούς τα μουσουλμανικά κηρύγματα του Ερτογάν δεν λένε τίποτα. Για χρόνια έβλεπαν τις βοήθειες του Σουλτάνου στη μικρή Μπασακσεχίρ ως γραφικές πράξεις. Όταν ξέσπασε η οικονομική κρίση είδαν ότι η Μπασακσεχίρ γιγαντώνεται, αφού οι βασικοί χορηγοί της είναι εταιρείες που συνδέονται στενά με το κυβερνών κόμμα και την κυβέρνηση. Φέτος την βλέπουν να καλπάζει προς τον τίτλο κάνοντας νίκες με αντιπάλους που συμπεριφέρονται σχεδόν δουλικά. Πιθανότατα αυτές να οφείλονται στο ότι οι πιο πολλές ομάδες δεν θέλουν να στερήσουν τον τίτλο από μια «Σταχτοπούτα» - άλλωστε Ερτογανικοί υπάρχουν κι αλλού. Αλλά για τους οπαδούς των μεγάλων της Πόλης το πρωτάθλημα που παρακολουθούν φέτος είναι σκηνοθετημένο, σχεδόν γελοίο. Η Μπασακσεχίρ κερδίζει παίζοντας μπροστά σε μόλις πέντε χιλιάδες οπαδούς στο μικρό γήπεδό της και στην Ευρώπη δεν έκανε απολύτως τίποτα. Πλέον άρχισε να χρησιμοποιείται ως σύμβολο της αλαζονείας του «Σουλτάνου» ακόμα και από διανοούμενους άσχετους με την μπάλα. «Η Μπασακσεχίρ αντιπροσωπεύει την προσπάθεια του κυβερνώντος κόμματος να αλλάξει την χώρα χωρίς να λαμβάνει υπόψην του τη θέληση μιας μεγάλης μερίδας των κατοίκων της», επισημαίνει ο κ. Μπαρκ Εσίν, πρώην αναπληρωτής καθηγητής Διεθνών Σχέσεων στο Πανεπιστήμιο Μπιλκέντ της Αγκυρας, που πλέον ζει στην Αγγλία.

Κάτι θυμίζει

Στις δημοτικές εκλογές της Πόλης εκφράστηκαν απλά οι πολλοί. Είναι σιωπηροί γιατί φοβούνται τον Ερτογάν, αλλά βλέπουν τι κάνει και δεν είναι καθόλου ευχαριστημένοι. Η Μπασακσεχίρ θα πάρει το πρωτάθλημα. Αλλά όπως όλοι οι πολιτικοί που χρησιμοποιούν το ποδόσφαιρο για να στείλουν μηνύματα, ο Ερτογάν θα πληρώσει παρεμβάσεις και επιδείξεις αλαζονείας: μοιάζει ήδη χαμένος.

Σας θυμίζει κάτι η ιστορία; Κακώς, αυτά γίνονται μόνο στην Τουρκία…