Ο ΠΑΟΚ είναι η πρώτη ελληνική ομάδα που αποκλείστηκε φέτος από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις κι ο Αρης η πρώτη που πέρασε γύρο. Στο μέτωπο του UEFA Conference League θα δούμε από τις ελληνικές ομάδες πολλά και διάφορα καθώς την άλλη εβδομάδα ξεκινάνε και οι υποχρεώσεις του ΠΑΟ. Αλλά είναι απίθανο να δούμε άλλο αποκλεισμό σαν αυτόν του ΠΑΟΚ. Που δεν ήξερε ούτε τι ομάδα είχε αντίπαλο, ούτε τι ήθελε να κάνει στο γήπεδο και στα δυο ματς.

Έναν φορ χρειαζόταν  

Πέρυσι ο ΠΑΟΚ έφτασε ένα βήμα από τον ημιτελικό του UEFA Conference League κι αποκλείστηκε κάνοντας ένα μεγάλο ματς στη Θεσσαλονίκη κόντρα στην Ολιμπικ Μαρσέιγ: η προσπάθειά του είχε αναγνωριστεί από το σύνολο των οπαδών του που του χάρισαν στο φινάλε του ματς ένα τεράστιο χειροκρότημα. Μια ομάδα που φτάνει κοντά σε ένα ευρωπαϊκό ημιτελικό (έστω στο UEFA Conference League…) προφανώς δεν είναι για πέταμα: ενίσχυση χρειαζόταν. Που; Πρώτα από όλα στη θέση του σέντερ φορ – πέρυσι, σε μια χρονιά που ο ΠΑΟΚ σκόραρε πολύ και στο πρωτάθλημα και στις υπόλοιπες διοργανώσεις που πήρε μέρος, τα φορ του (ο Ακμπομ, ο Τσόλακ, ο Ολιβέιρα και ο Σφιντέρσκι που έφυγε τον Ιανουάριο) σκόραραν ελάχιστα. Ο ΠΑΟΚ κατάφερε κάτι αληθινά απίθανο: να έχει κάνει καμιά δεκαριά μεταγραφές και φορ αξιόπιστο να έχει μόνο τον Ολιβέιρα, που όμως έρχεται από μια χρονιά απουσίας και είναι λογικό να έχει και φέτος προβλήματα τραυματισμών. Ο ΠΑΟΚ που έπρεπε να πάρει ένα αξιόπιστο σέντερ φορ πριν αρχίσουν οι μεταγραφές του (που λέει ο λόγος) δεν κατάλαβε αυτό το τόσο προφανές. Και στα ματς με τη Λέφσκι έπαιξε με τον Κούτσια και τον Νάρεϊ, που παρά τη μεγάλη του προσπάθεια μόνο φορ δεν είναι.

Ελειπε οποιοδήποτε σχέδιο

Πάμε παρακάτω. Ο Ρασβάν Λουτσέσκου είπε στο τέλος του ματς ότι ο ΠΑΟΚ αποφάσισε ένα χτίσιμο από την αρχή και θα χρειαστεί χρόνο. Πολύ σωστά. Κοίταξα ωστόσο από περιέργεια πόσοι παίκτες από αυτούς που έπαιξαν πέρυσι στην ενδεκάδα του ΠΑΟΚ στο ματς – τελικό με την Μαρσέιγ λείπουν: όλοι κι όλοι είναι τρεις, ο Ακπομ, ο Πασχαλάκης και ο Κρέσπο. Το να φύγει ο Κρέσπο το καταλαβαίνω: οι άλλοι δυο αναρωτιέμαι γιατί έπρεπε να αποχωρήσουν. Αλλά ας αφήσουμε στην άκρη τις απορίες κι ας σταθούμε σε αυτό που είδαμε: δεν αρκούσαν άραγε οκτώ βασικοί του περσινού ΠΑΟΚ (συν τρεις νεοφερμένοι…) για να αποκλείσει ο ΠΑΟΚ τη Λέφσκι Σόφιας, δηλαδή μια ομάδα που τερμάτισε τέταρτη στο βουλγάρικο πρωτάθλημα κι έπαιξε σε δυο ματς με ένα σωρό απουσίες;  Εγω λέω ναι. Αρκεί να υπήρχε ένα σχέδιο αντιμετώπισης των προκριματικών. Που έλειπε παντελώς.

Προέκυψε ένα χάος

Ο ΠΑΟΚ φέτος το καλοκαίρι είναι σαν να έχει δυο ομάδες. Η μία είναι του Λουτσέσκου κι αποτελείται από τους περσινούς πάικτες. Η άλλη του Μπότο που θέλει να χτίσει μια καινούργια ομάδα. Και οι δυο αυτές ομάδες είναι ημιτελείς. Αυτή του Λουτσέσκου αποτελείται από παίκτες που είτε άργησαν να μπουν στην προετοιμασία (Μπίσεσβαρ), είτε έχουν θέματα με τα συμβόλαια (Κούρτιτς), είτε ήταν να φύγουν κι έμειναν χωρίς να καταλάβει κανένας γιατί (Σβαπ), είτε είναι με τις βαλίτσες στο χέρι γιατί τους έχουν πει πως θα φύγουν (Ντούγκλας Αουγκόστο), είτε υπάρχουν αλλά δεν παίζουν και είναι σαν να μην υπάρχουν (Ελ Καντουρί, Μουργκ). Η άλλη ομάδα, αυτή του Μπότο, είναι βασικά γεμάτη από παίκτες που ακόμα ψάχνονται – δεν βιάζομαι να κρίνω κανένα αλλά δυο τρεις από τους νεοφερμένους είναι χειρότεροι από αυτούς που υπήρχαν στις θέσεις τους.

Όπως και να έχει, όταν η κατασκευαστική λογική του νέου χτισίματος είναι αυτή, προκύπτει χάος! Και το χάος αυτό εκμεταλλεύτηκε η Λέφσκι που σε δυο ματς πέτυχε δυο (από τα συνολικά τρία γκολ) από λάθη αμυντικών απερίγραπτα που έχουν να κάνουν αποκλειστικά με την αδυναμία της διαχείρισης της πίεσης: ο Κάργας στο πρώτο ματς και ο Λύρατζης στο δεύτερο κάνουν λάθη που οφείλονται στην ανασφάλεια – ο πρώτος μάλλον ακόμα δεν έχει καταλάβει γιατί τον πήραν στον ΠΑΟΚ, ο δεύτερος έχει δυο τρεις αντιπάλους για την ενδεκάδα και θέλει να δείξει ότι αξίζει τη θέση. Μια μικρή παρηγοριά και για τους δυο είναι ότι ανάλογα λάθη έχουν κάνει πρόσφατα ο Κρέσπο (πέρυσι με τη Μαρσέιγ), ο Βαρέλα (κάποτε με την Μπενφίκα), ο Μιχαηλίδης (που σκότωσε τον ΠΑΟΚ με ένα αυτογκόλ κόντρα στην Κρασνονταρ). Αλλά δεν είναι δυστυχώς αυτό παρηγοριά και για τον ΠΑΟΚ.

Η ερώτηση είναι γιατί

Για το ματς είναι δύσκολο να πεις οτιδήποτε: ο ΠΑΟΚ με 85% κατοχή μπάλας έκανε τέσσερις τελικές «γεμίζοντας» διαρκώς για ένα φορ που δεν υπήρχε. Ο Λουτσέσκου είπε «ήμασταν πολύ μακριά από το να είμαστε έτοιμοι» - η ερώτηση είναι γιατί. Στα καλοκαιρινά προκριματικά παίζονται πάρα πολλά. Ο ΠΑΟΚ μόλις πριν δυο χρόνια υποχρεώθηκε σε πωλήσεις παικτών για να γλυτώσει από τιμωρίες που έχουν σχέση με το FFP: τώρα πέταξε 10 εκατ ευρώ. Ο Ρουμάνος κάλυψε τους Ντούγκλας Αουγκόστο και Βιερίνια για τις εντελώς ανόητες αποβολές τους, που φυσικά στοίχισαν και πολύ: οι δυο αποβλήθηκαν ενώ ο ΠΑΟΚ έλεγχε το ματς, η Λέφσκι είχε κλειστεί έντρομη και το γκολ του Ντάντας είχε ξυπνήσει μια κάποια ελπίδα. Αλλά τι να πει για αυτούς ο Λουτσέσκου; Ο Ντούγκλας Αουγκούστο θυμίζει παίκτες όπως ο Ζε Ελίας ή ο Λιβάγια που νόμιζαν πως επειδή στην Ελλάδα δεν αποβάλλονται μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν και σε ευρωπαϊκά ματς. Οσο για τα περίφημα νεύρα του Βιερίνια ο πονηρός Ρουμάνος έκανε ότι δεν τα είδε γιατί γνωρίζει ότι στην ιεραρχία του Ιβάν ο ίδιος είναι χαμηλότερα από τον αρχηγό Πορτογάλο.

Ο ΠΑΟΚ αποκλείστηκε κι όποιος νομίζει ότι αυτός ο αποκλεισμός είναι καλός γιατί θα αφοσιωθεί στο πρωτάθλημα, ας θυμηθεί την περσινή ΑΕΚ. Παράγοντες, οπαδοί και δημοσιογράφοι έλεγαν τα ίδια όταν η απίθανη Βελέζ απέκλεισε την Ενωση πέρσι τέτοιο καιρό. Μετά στην πρώτη στραβή στο πρωτάθλημα έφυγε ο «Μίλο». Μετά ήρθε ο Γιαννίκης. Μετά ο Οφριδόπουλος. Και μετά ο ευρωπαϊκός αποκλεισμός χάρη σε μια πέμπτη θέση στο πρωτάθλημα. Γιατί ό,τι σπέρνεις καλοκαιριάτικα, το θερίζεις το χειμώνα.

Το πρόβλημα του Αρη

Ο Αρης έκανε μια δεύτερη νίκη κόντρα στους Λευκορώσους χωρίς στο άδειο Βικελίδης να είναι όσο καλός ήταν στο πρώτο ματς. Μοιάζει να έχει βρει στο πρόσωπο του Γκρέι ένα σκόρερ που έψαχνε: όταν είχε έρθει είχα γράψει στην εφημερίδα πως θα τον βοηθήσει περισσότερο από τον Αμπουμπακάρ Καμαρά γιατί, αν και κάνει λιγότερα πράγματα από τον προκάτοχό του στο γήπεδο, ξέρει την τέχνη του γκολ. Το ότι ο Αρης βρήκε γκολ νίκης στις καθυστερήσεις πιέζοντας λίγο πιο πολύ την άμυνα της Γκόμελ μετά την ισοφάριση που δέχτηκε στο 83΄είναι καλό σημάδι: αν η ομάδα του Μπούργος αρχίζει να σκοράρει εύκολα η σεζόν της μπορεί να είναι καταπληκτική. Βέβαια ενόψει της μάχης με την Μακάμπι Τελ Αβίβ ο Αρης έχει ένα προβληματάκι που δεν θα είναι εύκολο να το διαχειριστεί: αναφέρομαι στον υπέρμετρο ενθουσιασμό που επικρατεί και που έχει να κάνει και με τις μεταγραφές, και με τα χάλια των άλλων και με τη νίκη με την Γκόμελ. Καταλαβαίνω την ανάγκη για αισιοδοξία και τον ενθουσιασμό που οι οπαδοί νιώθουν όταν βλέπουν πως γίνεται κάτι σωστό. Αλλά ο Αρης στην Ευρώπη έχει αποκλεισμούς στη σειρά από την Μόλντε, την Κόλο Κοβαλίβκα και την Αστάνα. Οπότε χαμηλά τη μπάλα…