Την ιδιαίτερη δυσκολία του πρώτου γκολ του Ζιοβάνι εναντίον του ΟΦΗ μπορούν να την καταλάβουν μόνο όσοι βρίσκονταν στην αριστερή άκρη της Θύρας 7, όσοι δηλαδή βλέπουν από τη θέση που βρίσκονται καθισμένοι το αριστερό «γάμα» της εστίας στην οποία κατέληξε η μπάλα. Αν τα φάλτσα του Βραζιλιάνου δεν πιάσουν ο Ζίο κινδυνεύει να γελάει ο κόσμος μαζί του. Ο Ζιοβάνι βρήκε τη μπάλα με τη μια και το εσωτερικό και της έδωσε όσες περιστροφές η περίπτωση απαιτούσε: λίγο περισσότερο φάλτσο και η μπάλα θα έφευγε άουτ, λίγο λιγότερο και θα έβρισκε τον παίκτη που κάλυπτε την εστία. Βλέποντας την εικόνα στην τηλεόραση νομίζεις ότι είναι το πιο απλό γκολ του κόσμου. Στην πραγματικότητα η μπάλα μέθυσε και στο αλκοτέστ που της κάνανε τη συλλάβανε. 

Πιστεύετε στους εξωγήινους; Όχι στις ιστορίες επιστημονικής φαντασίας με κουνάβια που οδηγούν διαστημόπλοια και άλλα τέτοια. Μιλάω  για αυτές που προκύπτουν από τις διηγήσεις εκείνων που υποστηρίζουν ότι έπεσαν θύματα απαγωγής και έγιναν πειραματόζωα, αλλά και από τις μαρτυρίες των «τρελών» που έχουν δει όντα από άλλο πλανήτη. Εγώ όλα αυτά τα πιστεύω: κυρίως γιατί όλοι διηγούνται τις ίδιες λεπτομέρειες και δε μπορεί όλοι να λένε ψέματα.

Σε όλες αυτές τις ιστορίες υπάρχει ένας κοινός παρονομαστής. Τα πειράματα των Αλιεν γίνονται με σκοπό την δημιουργία μιας, ας πούμε, ανώτερης ράτσας: όχι μιας ιδανικής φυλής υπερανθρώπων, αλλά ενός εξαιρετικού είδους που θα προάγει αυτό που λέγεται εξέλιξη. Σε όλες αυτές τις ιστορίες, (την ωραιότερη εκ των οποίων διηγείται η τηλεοπτική σειρά «Taken» με την οποία είχα κολλήσει προσφάτως και σας συνιστώ να ψάξετε), ο σκοπός είναι η δημιουργία ενός υβριδίου με τα καταπληκτικά στοιχεία των ανθρώπων και τα εξαιρετικά των εξωγήινων. Βλέποντας τον Ζιοβάνι έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι πρόκειται για αποτέλεσμα εξωγήινου γενετικού πειράματος. Μιλάω σοβαρά.

Ο Γκαρίντσα κι ο Βαβά

Εχω ψάξει την ιστορία του προσπαθώντας να καταλάβω που διάβολο έμαθε αυτού του είδους το ποδόσφαιρο. Όλοι όσοι ισχυρίζονται ότι γνωρίζουν το παρελθόν του υποστηρίζουν ότι εμφανίστηκε κάποια στιγμή σε μια προπόνηση της Σάντος, όταν ήταν ήδη 19 χρονών, χωρίς κανένας να τον γνωρίζει και κανένας να τον έχει δει προηγουμένως. Πήρε τη μπάλα,  άρχισε τα μαγικά και τους τρέλανε όλους. Υποτίθεται ότι ήρθε από τον Αμαζόνιο, αλλά εγώ αυτά δεν τα πιστεύω. Αποκλείεται κάποιος πιτσιρικάς στα βάθη της ζούγκλας του Αμαζονίου να έμαθε αυτά που ξέρει ο Ζιοβάνι! Ποιος του έμαθε αυτό το κοντρόλ, τα «σπασίματα» της μπάλας με τη μία, τα «τακουνάκια» για τους συμπαίκτες που βλέπουν τη μπάλα μπροστά τους; Ο μάγος της φυλής ή ο παπάς της ιεραποστολής; Αποκλείεται. Εκτός αν ήταν ο Γκαρίντσα και ο Βάβα.

Είμαι έτοιμος να δεχτώ ότι ένας πιτσιρικάς που ασχολείται με τη μπάλα όλη μέρα στον Αμαζόνιο μπορεί να μάθει τις «ποδιές», τις κοφτές ντρίπλες, τις λόμπες έστω. Αλλά τη μπαλιά που κάνει κάποτε στο Ριβάλντο σε ένα ματς εναντίον του ΟΦΗ δίνοντας του τη δυνατότητα να σκοράρει αποκλείεται να την κάνει ένας αυτοδίδακτος: απαιτεί γνώση ποδοσφαίρου (χώρου, χρόνου και κίνησης) που πρέπει ή να την έχεις διδαχθεί ή να την έχεις στο DNA σου. Ο Ριβάλντο δεν προκύπτει ότι έχει μάθει από κάποιο προπονητή το παραμικρό: δεν έμαθε τίποτα από τον ιδιοφυή Λουίς Φαν Γκααλ στην Μπαρτσελόνα και δεν άκουγε κανένα από τους προπονητές που είχε και έχει στον Ολυμπιακό. Αμφιβάλετε;

Ψυχοσύνθεση ακατανόητη

Η πιθανότητα ο Ζιο να προέρχεται από άλλο πλανήτη αυξάνει και αν σκεφτούμε την γενικότερη παρουσία του στην Ελλάδα. Είναι χρόνια εδώ και δεν έχει μάθει ούτε δύο λέξεις στα ελληνικά: είναι λογικό αφού ως καλός εξωγήινος δεν μπορούσε και δεν χρειάζονταν να μάθει περισσότερες γλώσσες. Κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι γνωρίζει τον ψυχισμό του, αφού παραμένει ιδιαίτερος, σχεδόν απόμακρος και με δύσκολη εώς ακατανόητη ψυχοσύνθεση. Κανείς δε μπορεί να καταλάβει τα συναισθήματά του, τι τον χαλάει και τι τον φτιάχνει – το μόνο που ξέρουμε είναι ότι χαίρεται όταν είναι πρωτοσέλλιδο στο Φως. Και φυσικά κανείς από τους συμπαίκτες του ή τους προπονητές του δε μπορεί να εξηγήσει τι διάβολο ποδόσφαιρο είναι αυτό που παίζει και που το έμαθε. 

Εμπλουτισμένο DNA   

Η μόνη πιθανότητα να δοθεί μια απάντηση σε αυτό το κρίσιμο ερώτημα είναι να παραδεχτούμε ότι ο Ζιο  κουβαλάει όλη αυτή την συσσωρευμένη γνώση της ποδοσφαιρικής καλλιτεχνίας στο DNA του. Το οποίο είναι προφανώς εμπλουτισμένο από τους εξωγήινους που τον έπαιρναν μικρό συνεχώς και του έκαναν γενετικά πειράματα. Του εμφύτευσαν τα πάντα: την ντρίπλα όπως την αντιλαμβάνονταν ο Γκαρίντσα, την κάθετη μπαλιά όπως τη χρησιμοποιούσε ο Ζίκο, την παρατεταμένη χρήση σε φαλτσάκι που συνήθιζε να κάνει ο Τοστάο, τις σπόντες του Πελέ και τις τακουνιές του Ντιντί. Ο Ζιοβάνι είναι το υβρίδιο όλων των χαρακτηριστικών του βραζιλιάνικου ποδοσφαίρου, έτσι όπως μια εξωγήινη φυλή τα επεξεργάστηκε! Αυτό είναι το καλό, αυτό είναι και το κακό στην περίπτωσή του.

Το κακό είναι ότο οι εξωγήινοι, οι οποίοι δεν ξέρουν μπάλα και προσπαθούν να την καταλάβουν (περίπου όπως εμείς) του εμφύτευσαν και άλλα βραζιλιάνικα: το ραχάτι, το υπερβολικό κάτι της παραπάνω, την τρέλα της λόμπας από τη σέντρα και κυρίως την αδυναμία να εκτιμήσει ποιο ματς είναι πιο σημαντικό – για τον Ζιοβάνι Τσάμπιοςν λιγκ και πρωτάθλημα δεν υπάρχει: είναι ένα. Αν ο Ζιοβάνι δεν είχε όλα αυτά τα βραζιλιάνικα ψεγάδια θα ήταν ο καλύτερος ποδοσφαιριστής στον κόσμο στη θέση του. Η οποία παρεμπιπτόντως δεν υπάρχει. Ακριβώς γιατί οι εξωγήινοι δεν τις καταλαβαίνουν τις ποδοσφαιρικές θέσεις και δεν έχουν ακόμα κατασκευάσει ένα πρόγραμμα που να φτιάχνει ποδοσφαιριστές που να τις καλύπτουν.

Κάποτε θα τον νοσταλγούμε  

Που θέλω να καταλήξω; Ότι στο μικροτσίπ που οι Αλιεν του έβαλαν στο κεφάλι μπορεί να τον έχουν προγραμματίσει να μας τρελάνει όλους. Πραγματικά να μας τρελάνει: να μας κάνει ψυχοπαθείς με την πάρτι του! Να φύγει κάποια μέρα και να πέσουμε σε κατάθλιψη ή να καταλήξουμε να τον νοσταλγούμε και να θυμόμαστε τα κατορθώματα του και να αναστενάζουμε από απόγνωση γιατί δεν θα τα ξαναδούμε. Ετσι είναι οι εξωγήινοι. Σε όλες τις καλές ιστορίες με εξωγήινους κανείς δεν καταλαβαίνει αν αυτοί είναι καλοί ή κακοί, πριν το επεισοδιακό φινάλε..   

(Sportime Οκτώβριος του 2004).