Απόψε θα είχαμε τον τελικό του Τσάμπιονς λιγκ στην Κωνσταντινούπολη. Θα τον περιμέναμε, θα τον συζητούσαμε, θα παίζαμε τα ωραία μας στοιχήματα πιθανότατα, θα τον βλέπαμε το βράδυ με μια κάποια αγωνία, όπως όλους τους τελικούς. Δεν θα τον δούμε. Επίσης δεν ξέρουμε καν ποιοι θα έφταναν σε αυτόν – ήταν τόσο ισορροπημένο το εφετινό Τσάμπιονς λιγκ που δεν μπορούσες ούτε να φανταστείς ποιοι θα τα καταφέρουν. Αφού τελικό δεν έχουμε, θα σας πω ποιοι είναι οι κατά τη γνώμη μου δέκα ωραιότεροι τελικοί του Τσάμπιονς λιγκ – ας μην το μπερδέψουμε με το Κύπελλο Πρωταθλητριών. Δεκτή φυσικά κάθε ένσταση.

Εχουμε και λέμε:

10) Μπάγερν Μονάχου – Μπορούσια Ντόρτμουντ 2-1 (Λονδίνο, 25/05/2013). Από όλους τους τελικούς που έχουν γίνει ανάμεσα σε ομάδες τις ίδιας χώρας ο γερμανικός ήταν ο καλύτερος. Οι αγγλικές εφημερίδες έγραφαν ότι οι Γερμανοί έκαναν το όνειρό τους πραγματικότητα και κατέκτησαν το Λονδίνο. Η Μπάγερν ένα χρόνο πριν είχε χάσει στην έδρα της το τρόπαιο από την Τσέλσι: μια άλλη ομάδα θα είχε διαλυθεί από το βάρος της αποτυχίας, αυτή όχι μόνο άντεξε αλλά το πήρε κιόλας ένα ακριβώς χρόνο μετά. Κρίνονται όλα στο 90’ από μια συνεργασία Ριμπερί – Ρομπέν. Υπέροχη η εξέδρα της Μπορούσια.

9) Μπαρτσελόνα – Αρσεναλ 2-1 (Παρίσι, 17/05/2006). Οι κανονιέρηδες του Βενγκέρ έχουν καθαρίσει για να φτάσουν στον τελικό τη Ρεάλ Μαδρίτης, τη Γιουβέντους και τη Βιγιαρεάλ, παίζοντας μάλιστα στην κόντρα! Η Μπάρτσα έχει τον Ροναλντίνιο σε κέφια αξέχαστα. Στο 18΄έχουμε για πρώτη φορά αποβολή παίκτη σε τελικό Τσάμπιονς λιγκ: η Αρσεναλ μένει με 10 γιατί αποβάλλεται ο τερματοφύλακας Λέμαν, παρόλα αυτά ανοίγει το σκορ με τον Σολ Κάμπελ κι έχει κι ευκαιρίες με τον καταπληκτικό Ανρί! Το ματς αλλάζει στο 60΄όταν μπαίνει ο Λάρσον: δυο δικές του πάσες βοηθάνε τον Ετό και τον Μπελέτι να κάνουν την ανατροπή. Απίστευτη κίνηση στο Παρίσι.

8) Ρεάλ Μαδρίτης – Γιουβέντους 4-1 (Κάρντιφ 3/06/2017). Πριν το ματς αρχίσει μοιάζει να είναι ένας από τους πιο ισορροπημένους τελικούς όλων των εποχών. Η Γιούβε έχει μια δυνατή κι αξιόπιστη άμυνα κι έχει κάνει ένα σπουδαίο Τσάμπιονς λιγκ. Αλλά η Ρεάλ είναι η Ρεάλ. Ανοίγει το σκορ ο Κριστιάνο στο 20΄και ισοφαρίζει ο Μάτζουκιτς με ένα από τα ωραιότερα γκολ στην ιστορία του Τσάμπιονς λιγκ. Αλλά η «Βασίλισσα» είναι καταιγιστική στο δεύτερο ημίχρονο: ο Καζεμίρο με ένα κομμάτι τυχερό γκολ στο ξεκίνημα του δευτέρου ημιχρόνου κάνει το 2-1 (η μπάλα αλλάζει πορεία γιατί κάπου βρίσκει), και ο Ρονάλντο κάνει την άμυνα των Ιταλών να τρέχει και να μην φτάνει. Το ματς σήμα κατατεθέν στην ηγεμονία της Βασίλισσας. Κατά τα άλλα ακόμα θυμάμαι τις τρομερές μπριζόλες στην πρωτεύουσα της Ουαλίας!  

7) Μπορούσια Ντόρτμουντ – Γιουβέντους 3-1 (Μόναχο, 28/05/97). Οι Ιταλοί είναι τεράστιο φαβορί καθώς κανείς δεν μπορεί να καταλάβει πως ο γέρο Κόλερ, ο Ρόιτερ, ο Κρέε και ο Χάινριχ, θα σταματήσουν τον Μπόκσιτς, τον Βιέρι και τον Ντελ Πιέρο. Αλλά ο Λίπι φοβάται το ματς και κρατά τον Αλέξανδρο στον πάγκο. Πριν καταλάβει πόσο λάθος έχει κάνει ο Κάλε Ρίντλε με δυο κεφαλιές μετά από δυο κόρνερ κάνει το 2-0. Οι Ιταλοί στα δημοσιογραφικά δηλώνουν ότι παρόλα αυτά το ματς μπορεί να γυρίσει. Μπαίνει ο Αλεξ και μειώνει σε 2-1 με τακουνάκι. Είναι σπάνιο να δεις ένα τόσο ωραίο γκολ σε ένα τελικό – κι όμως πέντε λεπτά αργότερα βλέπουμε ένα ακόμα πιο σπάνιο! Το πετυχαίνει ο Ρίκεν μόλις μπαίνει στο ματς (!) «κρεμώντας» τον Περούτσι από τη σέντρα. Eιχα κοιμηθεί σε ένα Υouth Ηostel – μεγάλη πλάκα.

6) Μπαρτσελόνα – Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ 2-0 (Ρώμη, 27/05-2009). Μιλάμε για παράδοση – παραλαβή. Η πρωταθλήτρια Ευρώπης Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ καταθέτει στο Λιο Μέσι το στέμμα της. Ο πιτσιρικάς τότε Αργεντίνος σκοράρει με κεφαλιά (!), ενώ ο Γκουαρντιόλα που έχει ξεμείνει από σέντερ μπακ παίζει με τον θυμωμένο Τουρέ στη γραμμή των στόπερ. Δυο χρόνια αργότερα οι δυο ομάδες ξαναπαίζουν στο Γουέμπλεϊ αλλά στη Ρώμη η Μπάρτσα έχει τρομοκρατήσει τόσο πολύ τους Αγγλους ώστε στην υποτιθέμενη ρεβάνς δεν υπάρχει ματς. Φεύγουμε από το Ολίμπικο σίγουροι ότι έχει ξεκινήσει η εποχή του Μέσι. Μας στήνουν καρτέρι οπαδοί της Ρόμα που μας περνάνε για Αγγλους (!) – μιλάμε για βλάκες doc. Περνάμε το βράδυ στο νοσοκομείο με τους τραυματίες – ευτυχώς είναι όλοι καλά.

5) Μίλαν – Μπαρτσελόνα 4-0 (Αθήνα 18/05/94). Το ΟΑΚΑ δεν γεμίζει γιατί οι ιταλικές και οι ελληνικές αρχές μπερδεύονται με τα τσάρτερ. Ο Γιόχαν Κρόιφ είναι σίγουρος για την κατάκτηση του τρόπαιου και έχει φωτογραφηθεί με αυτό (!) τρεις μέρες πριν το ματς. Η Μίλαν δεν έχει την μισή της άμυνα: λείπουν ο Μπαρέζι κι ο Κοστακούρτα, στόπερ παίζει για πρώτη φορά ο Μαλντίνι και δίπλα του ο Στέφανο Νάβα. Ο Βαν Μπάστεν είναι στις εξέδρες του ΟΑΚΑ. Από την άλλη υπάρχουν Ρομάριο, Στόιτσκοφ, Λάουντρουπ, Κούμαν κτλ. Εικοσιέξι χρόνια αργότερα το ματς παραμένει ό,τι πιο σοκαριστικό θυμάμαι σε τελικό. Ο Ντεζαγί τους «τρώει» όλους ως κόφτης, ο Σαβίσεβιτς αποφασίζει να δείξει γιατί τον αποκαλούν «Ιδιοφυία», ο Μασάρο μοιάζει ο μεγαλύτερος φορ του κόσμου. Οποιος το είδε δεν το ξέχασε.

4) Μπαρτσελόνα – Γιουβέντους 3-1 (Βερολίνο 6/06/2015). Ο Γκουαρντιόλα είναι στην Γερμανία, αλλά όχι στον πάγκο της Μπάρτσα: σε αυτόν είναι ο Λουίς Ενρίκε που κατάφερε να βρει τρόπο να συνυπάρξουν ο Νεϊμάρ, ο Σουάρες και φυσικά ο Μέσι. Ο τελικός του ΜSN είναι η απόδειξη πώς αν τρεις μεγάλοι παίκτες αφήσουν στην άκρη τους εγωισμούς τους μπορεί να κάνουν θαύματα – αλλά οι εγωισμοί πάντα θα επιστρέφουν. Το ωραίο στην ιστορία είναι ότι η Γιούβε είναι σπουδαία! Ο Πογκμπά είναι ο καλύτερος του γηπέδου, ο Μοράτα κάνει το ματς της καριέρας του, η άμυνά της είναι σχεδόν αψεγάδιαστη. Αλλά απέναντί της έχει την μεγαλύτερη επιθετική μηχανή που έχει υπάρξει στα ευρωπαϊκά γήπεδα. Το Βερολίνο στο μεταξύ είναι πάντα υπέροχο – οι Ιταλοί παίρνουν το Δυτικό, οι Ισπανοί το Ανατολικό. Κάνει ζέστη – οι βόλτες είναι τέλειες.

3) Τσέλσι – Μπάγερν 4-3, στα πέναλτι μετά το 1-1 (Μόναχο 19/05/2012). Ισως η μεγαλύτερη κηδεία που έχω δει ποτέ. Οι Γερμανοί είναι βέβαιοι για την κατάκτηση – και γιατί να μην είναι; Εχουν καλύτερη ομάδα, παίζουν στην έδρα τους και δεν έχουν κάνει λάθος ματς για μήνες. Στον πάγκο της Τσέλσι είναι ο Ντι Ματέο, που κανείς ποτέ δεν είπε ότι είναι μια προπονητική ιδιοφυία. Αλλά στο γήπεδο υπάρχει ο Ντρογκμπά που παραμένει ψύχραιμος, ενώ η Τσέλσι δέχεται την απίστευτη πίεση! Οι Γερμανοί έχουν κλείσει όλο το κέντρο για τα πανηγύρια, απαγορεύουν το παρκινγκ, έχουν κινητοποιήσει όλη τους την αστυνομία γιατί το γλέντι θα είναι τεράστιο. Φεύγουμε από το Αλιάνζ Αρίνα και πάμε για μπύρες, ενώ ακούμε τα τραγούδια των Λονδρέζων που ακόμα πιστεύω δεν έχουν καταλάβει τι έγινε…

2) Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ – Μπάγερν 2-1  (Βαρκελώνη 26/05/99). Η Γιουνάιτεντ φτάνει στον τελικό αήττητη σε όλη τη διοργάνωση, αλλά και η Μπάγερν του Χίτσφελντ είναι σπουδαία. Πριν το ματς αρχίσει πέφτει και λίγο ξύλο στη Βαρκελώνη – η μπύρα είναι άφθονη. Πριν καλά καλά οι ομάδες ζεσταθούν ο Μπάσλερ με ένα χτύπημα φάουλ κάνει το 0-1 για τους Γερμανούς. Ακολουθεί ένας μονόλογος της Μπάγερν που παίζει πραγματικά κόντρα στον Σμάιχελ: έχει δοκάρι με τον Γέρεμις, ευκαιρίες με τον Μπάσλερ, τον Γιάνκερ και τον Ζίγκλερ, ενώ ο Εφενμπεργκ κάνει ό,τι θέλει κι ο γερό Ματέους παίζει λίμπερο! Ο Φέργκιουσον παρακολουθεί το μονόλογο ελπίζοντας σε ένα θαύμα και βλέπει δυο. Στο 90΄και στο 93΄ο Μπέκαμ χτυπά δυο κόρνερ. Ισοφαρίζει ο Σέριγχαμ και κάνει το 2-1 ο Σολσκίερ. Κι όλο αυτό είναι τόσο απίθανο ώστε όλοι χειροκροτούν – ακόμα και κάποιοι Γερμανοί!              

1) Λίβερπουλ – Μίλαν 3-2 στα πέναλτι, μετά το 3-3, (Κωνσταντινούπολη 25/05/2005). Λένε ότι στο ποδόσφαιρο συμβαίνουν όλα: αυτό αποκλείεται να ξανασυμβεί. Η Μίλαν κάνει περίπατο στο πρώτο ημίχρονο και προηγείται με 3-0: ακολουθεί ένα απερίγραπτο μπλακ άουτ, αλλά και ένα ρεσιτάλ του Μπενίτεθ που παίζει με τον Τζέραρντ δεξί μπακ! Η Λίβερπουλ ισοφαρίζει και στα πέναλτι καθαρίζει ο Ντούντελ: ακόμα και σε αυτά ήταν φαβορί η Μίλαν! Η διαφορά των δυο ομάδων ήταν τόσο μεγάλη ώστε δυο χρόνια αργότερα οι αναπληρωματικοί της Μίλαν κέρδισαν τη Λίβερπουλ με 2-1 στην Αθήνα. Κι ίσως αυτό το ματς κάνει ακόμα πιο απερίγραπτο το θαύμα της Πόλης!