Με την κλήρωση των ομίλων του Παγκοσμίου Κυπέλλου του Κατάρ ξεκινά επι της ουσίας και το μουντιάλ που θα δούμε τον επόμενο Δεκέβρη. Οι κληρώσεις αυτών των μεγάλων διοργανώσεων είναι πάντα η στιγμή που οι διοργανώσεις αρχίζουν. Μόλις ολοκληρωθούν όλοι παίρνουν χαρτί και μολύβι και σχεδιάζουν το πώς θα εξελιχτεί η διοργάνωση, δηλαδή ποιοι θα προκριθούν από τους ομίλους και πως θα διαμορφωθούν τα νοκ άουτ ματς. Κατά κανόνα όλες αυτές οι εκτιμήσεις αποδεικνύονται λάθος: ποτέ δεν προκρίνονται όλα τα υποτιθέμενα φαβορί και ποτέ δεν έχουν κερδίσει τους ομίλους όσοι σε αυτούς έχουν τεθεί επικεφαλείς. Αλλά τα σχέδια είναι τρομερά διασκεδαστικά. Αλλωστε «τα προγνωστικά γίνονται για να χάνονται» - έτσι δεν λέμε;

Τι λείπει ήδη από το μουντιάλ; Ένα πραγματικά μεγάλο φαβορί. Από το 2002 κι έπειτα σε όλα τα μουντιάλ στον τελικό έχουν αγωνιστεί ευρωπαϊκές ομάδες – η παρουσία της Αργεντινής του Μέσι στον τελικό του 2014 (κόντρα στους τελικούς νικητές Γερμανούς) είναι η εξαίρεση που δικαιολογεί τον κανόνα.

Παλιά λέγαμε ότι οι Ευρωπαίοι κερδίζουν μόνο τα μουντιάλ που διοργανώνονται στην Ευρώπη: δεν ισχύει πια. Το Κατάρ δεν βρίσκεται στην Ευρώπη, αλλά αν ψάχνουμε το φαβορί για την κατάκτηση του μουντιάλ στις ευρωπαϊκές ομάδες πρέπει να ρίξουμε μια ματιά. Φυσικά αυτό δε σημαίνει και ότι οποιαδήποτε ευρωπαϊκή ομάδα μπορεί και να το κατακτήσει. Οι Κροάτες πχ το 2018 φτάσανε κοντά αλλά δεν τα κατάφεραν.

Οι Αγγλοι είναι πιο σταθεροί, αλλά…

Τα τελευταία πέντε χρόνια η πιο σταθερή ευρωπαϊκή ομάδα είναι Εθνική Αγγλίας και αυτό από μόνο του δείχνει πόσο δύσκολο είναι να κάνει κανείς προγνωστικά για το Μουντιάλ που ακολουθεί. Οι Αγγλοι ήταν τρίτοι το 2018 στη Ρωσία και αγωνίστηκαν στον τελικό του πανευρωπαϊκού πρωταθλήματος το περασμένο καλοκαίρι. Στις δύο αυτές μεγάλες διοργανώσεις δεν υπάρχει άλλη ευρωπαϊκή ομάδα που να έχει εξίσου καλά αποτελέσματα. Οι Γάλλοι κέρδισαν το παγκόσμιο κύπελλο το 2018, αλλά δεν έπαιξαν ούτε καν στον ημιτελικό του Εuro2020. Οι Κροάτες αγωνιστικά στον τελικό το 2018 αλλά στο Εuro2020 τρόμαξαν να προκριθούν από την φάση των ομίλων. Οι Ιταλοί κέρδισαν το πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα και στο Κατάρ δεν θα βρίσκονται καν. Οι Αγγλοι, όχι μόνο έκαναν καλές πορείες στο Μουντιάλ του 2018 και στο Εuro 2020, αλλά προκρίθηκαν χωρίς πρόβλημα από τον όμιλό τους και πάνε στα τελικά του Κατάρ δείχνοντας μια αξιοσημείωτη σταθερότητα. Όμως μιλάμε πάντα για τους Αγγλους, που έχουν ένα μαγικό τρόπο πάντα να μπερδεύονται στις μεγάλες διοργανώσεις και μετά να τους φταίνε οι προπονητές, οι δημοσιογράφοι, η διαδικασία των πέναλτι κτλ. Ξεκινάνε με Αμερικάνους, Ιρανούς και μια ευρωπαϊκή ομάδα – αν είναι η Ουαλία ή η Σκοτία που διεκδικούν μια θέση με τους Ουκρανούς θα χουμε ένα βρετανικό ντέρμπι.  

Τουλάχιστον ημιτελικό

Σε φάση επιστροφής βρίσκονται δύο ομάδες που έχουν γίνει παγκόσμιες πρωταθλήτριες σχετικά πρόσφατα δηλαδή η Γερμανία και η Ισπανία: ο διάβολος του ποδοσφαίρου το θελε να θα παίξουν νωρίς μεταξύ τους σε ένα όμιλο που η πρωτειά του μετράει. Οι Γερμανοί δεν έφτασαν στα ημιτελικά ούτε στη Ρωσία το 2018, ούτε στο Εuro πέρσι το καλοκαίρι: από το 1966 και μετά δεν έχει συμβεί σε τρεις διοργανώσεις στη σειρά να μην αγωνιστούν τουλάχιστον σε ένα ημιτελικό. Αυτό που ζήσανε τώρα (πρόωροι αποκλεισμοί στο μουντιάλ του 2018 και στο Euro2020) τους συνέβη την τετραετία 1998 – 2002, όταν στο μουντιάλ της Γαλλίας απέτυχαν και στο Euro του 2000 δεν πέρασαν τον όμιλο – όμως στο μουντιάλ του 2002 έπαιξαν τελικό. Στο μεταξύ αλλάξανε προπονητή και ο νέος, ο Χανς Φλικ, έχει μεταφέρει στην εθνική Γερμανίας κάτι από την αποτελεσματικότητα της Μπάγερν Μονάχου. Έχουν όμως ακόμα προβλήματα. Η άμυνα τους δεν είναι αξιόπιστη και παρά την πρόοδο του Μουσλέρα και Αγκεγκμπένι τους λείπει ένα κανονικό σέντερ φόρ. Οι Ισπανοί προοδεύουν αλματωδώς χάρη στην ασταμάτητη παραγωγή ποδοσφαιριστών που χαρακτηρίζει το ποδόσφαιρο τους. Ο Λουίς Ενρικε έχει τουλάχιστον 25 (!) που θα μπορούσαν να είναι βασικοί στην εθνική Ισπανίας. Όμως αυτό δείχνει και ότι δεν έχει ακόμα τους παίκτες με προσωπικότητα που ήταν  αμετακίνητοι από την εντεκάδα: υπάρχουν πολλοί καλοί, αλλά κομμάτι όμοιοι. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι μιλάμε για μια ομάδα που προσπαθεί να αντικαταστήσει προσωπικότητες όπως ο Ράμος, ο Ινιέστα, ο Τόρες, ο Φάμπρεγκας κτλ που έγραψαν ιστορία. Κλειδί για τους Ισπανούς θα είναι στο Κατάρ πάλι η απόδοση του Μοράτα - κυρίως γιατί άλλο σέντερ φόρ με τα δικά του χαρακτηριστικά δεν έχουν.

Λατιν που ψάχνονται

Τον σέντερ φορ που θα αλλάξει την ιστορία τους περιμένουν και οι Βραζιλιάνοι: βρέθηκαν σε ένα όμιλο που μοιάζει με αυτόν που ήταν το 2018 – υπάρχουν πάλι μαζί τους οι Ελβετοί και οι Σέρβοι. Αν έχει ωριμάσει ο Ζεσούς, που πάντως στην Μάντσεστερ Σίτι εξακολουθεί να δυσκολεύεται, η Βραζιλία θα βρει λύση στα μισά της προβλήματα. Είναι μια ομάδα που έχει καλή άμυνα, πολλά χαφ, δεν εξαρτάται πια από το Νεϊμάρ κι έχει αφήσει πίσω της τον ιστορικό εκείνο εφιάλτη που έζησε από τους Γερμανούς το 2014 στο Μπελ Ορίζοντε. Αλλά μια Βραζιλία που δεν κέρδισε το Κόπα Αμέρικα πέρσι το καλοκαίρι στην έδρα της, δεν μπορεί να είναι φαβορί για το παγκόσμιο κύπελλο. Όπως βέβαια δεν μπορεί να είναι και κάτοχος του Κόπα Αμέρικα. Η Αργεντινή δύσκολα θα εμφανιστεί καλύτερη από το 2018: στον όμιλο με Πολωνία, Σαουδική Αραβία και Μεξικό θα ιδρώσει να περάσει. Ο βασικός λόγος είναι ότι ο τελευταίος αργεντινός που έκανε τη διαφορά δηλαδή ο Μέσι, μεγάλωσε. Όπως έχει μεγαλώσει και ο Κριστιάνο Ρονάλντο. Ο Σάντος είπε ότι ονειρεύεται να κερδίσει το παγκόσμιο κύπελλο. Καλούς παίκτες είναι αλήθεια ότι έχει πολλούς, αλλά με τον Ρονάλντο βασικό στα 37 του η αποστολή είναι δύσκολη - η κλήρωση δεν είναι εύκολη: η Ουρουγουάη δεν είναι χειρότερη από το 2018, η Νότιος Κορέα και η Γκάνα τρέχουν. Κι ο Κριστιάνο όσο καλείται στην Εθνική από την ενδεκάδα δεν βγαίνει. Και δεν τρέχει πια.

Γάλλοι αλλά όχι άνετοι

Μ’ αυτά και μ’ αυτά νομίζω ότι το φαβορί είναι πάλι Γάλλοι. Είναι πληρέστατοι, έχουν τον Εμ Παπε που έχει βάλει πλώρη να γίνει ο καλύτερος παίκτης στον κόσμο, και πλέον ξέρουν να κερδίζουν μεγάλες διοργανώσεις. Αλλά είναι κομμάτι τεμπέληδες, νομίζουν πως μπορούν να τα καταφέρουν απλά ανεβάζοντας ταχύτητα σε δυο τρία ματς και μετά την αποτυχία του στο Εuro2020 ο Ντιντιέ Ντεσάμπ δεν είναι υπεράνω κριτικής. Που σημαίνει ότι μισή στραβή να γίνει θα τα ‘χουν όλοι μαζί του. Και με συνθήκες γκρίνιας δε βγαίνεις πρωταθλητής κόσμου. Αν αρχίσουν καλά (με Δανία, Τυνησία κι ένα τρίτο ακόμα άγνωστο) μπορεί να πάνε μακριά. Αλλιώς θα συζητάνε γιατί ακόμα δεν έχει αναλάβει την Εθνική ο Ζιντάν…