Το διαδίκτυο είναι γεμάτο από εξυπνάδες που έχουν να κάνουν με τους υποψήφιους – το πιο συνηθισμένο αστείο (;) είναι η δήλωση «εγώ δεν είναι υποψήφιος». Όμως οι εκλογικές διαδικασίες, ό,τι και να λέγεται, δεν είναι ένα πανηγύρι του υποψήφιου, είναι μια διαδικασία που αφορά κυρίως τον ψηφοφόρο. Και οι αυτοδιοικητικές εκλογές ίσως πολύ περισσότερο από οποιεσδήποτε άλλες. Κι ας μην το καταλαβαίνουμε.
Δεν θέλω φυσικά να σας κάνω την παραμικρή υπόδειξη για τον ποιον θα ψηφίσετε: ούτε έχει και νόημα. Θα σας συμβούλευα ωστόσο πριν ψηφίσετε να δείτε τι γίνεται γύρω σας και να αναλογιστείτε πως φτάσαμε σε αυτό. Τον τελευταίο καιρό μια σειρά από φυσικές καταστροφές μαρτυρούν και ευθύνες της περίφημης τοπικής αυτοδιοίκησης: οι περιφερειάρχες, που εξουσίες έχουν πολλές, και οι δήμαρχοι, που δυνατότητες παρέμβασης έχουν λιγότερες, αποδείχτηκαν άνθρωποι που όταν πολιτεύτηκαν δεν είχαν κανένα σκοπό να δυσαρεστήσουν κανένα απολύτως. Δεν είχαν επίσης κατά νου ότι στη διάρκεια της θητείας τους θα αντιμετώπιζαν καταστροφές και θα έπρεπε να διαχειριστούν ιστορίες απερίγραπτης θλίψης στις τοπικές κοινωνίες που τους εξέλεξαν. Τι ήθελαν; Στις πιο πολλές περιπτώσεις να βοηθήσουν τον τόπο τους κάνοντας πράγματα που σχετίζονται με το κοινό καλό. Να διαθέσουν πόρους για παιδικούς σταθμούς. Να δημιουργήσουν κοινωνικά παντοπωλεία. Να φτιάξουν πλατείες. Να ασχοληθούν με τον τρόπο που πρέπει με την καθαριότητα, τους φωτισμούς και την αξιοποίηση των δημοτικών τελών και των υπόλοιπων πόρων. Να εγκαινιάσουν έργα και να καμαρώνουν για αυτά. Να συνδέσουν το όνομά τους με κάποιου τύπου τοπική ευημερία για να κυκλοφορούν με το κεφάλι ψηλά. Δεν περίμεναν να τρέχουν με μάνικες να σβήσουν φωτιές. Ούτε να κυκλοφορούν με μπότες στις λάσπες. Εν ολίγοις κανείς τους δεν ήθελε να του τύχει η περίφημη «στραβή στη βάρδια». Μόνο που ο κόσμος έχει αλλάξει και η συγκεκριμένη έκφραση είναι απολύτως ατυχής: δεν υπάρχει ούτε «στραβή» ούτε «βάρδια». Υπάρχουν προβλεπόμενες πλέον δυσκολίες με τις οποίες κάθε άρχοντας της αυτοδιοίκησης θα αναμετρηθεί, όχι «στραβές». Και υπάρχει κι ένας χρόνος ατελείωτος, που ξεπερνά τα όρια μιας βάρδιας και δυστυχώς δουλεύει σε βάρος μας. Θα σας συνιστούσα σε αυτές τις εκλογές να ψάξετε και να ψηφίσετε ανθρώπους που θέλουν να ασχοληθούν με τα κοινά γιατί έχουν την βεβαιότητα πως έρχονται δύσκολες μέρες. Να επιβραβεύσετε με την ψήφο σας, όχι αυτούς που σας φαίνονται καλά παιδιά, αλλά αυτούς που σας μοιάζουν ότι θα λειτουργήσουν ψύχραιμα την ώρα του γενικού πανικού. Φοβάμαι πως για τους άρχοντες της τοπικής αυτοδιοίκησης (φυσικά και τους συμβούλους τους) οι ήσυχες μέρες πέρασαν ανεπιστρεπτί. Και δεν το ξέρουν.
Δεν ξέρω αν είναι απλό να τους βρει κανείς αυτούς τους υποψήφιους, αλλά καλό θα ήταν να τους ψάξει. Καταλαβαίνω ότι δεν είναι εύκολοι γιατί ακόμα οι πιο πολλοί που πολιτεύονται προέρχονται από την αστείρευτη δεξαμενή των καλών παιδιών. Είναι άνθρωποι ευγενικοί, κατά κανόνα χαριτωμένοι, διάσημοι ή έτοιμοι να γίνουν διάσημοι τουλάχιστον τα όρια του δήμου τους. Είναι οι περισσότεροι άνθρωποι με καλές προθέσεις, που έχουν αποφασίσει να ανακατευτούν με τα θέματα του Δήμου ή της Περιφέρειας όχι για να χτίσουν μια πολιτική καριέρα αλλά για να νιώσουν χρήσιμοι. Είναι άνθρωποι που μας είναι απαραίτητοι γιατί αν δεν υπήρχαν θα έπρεπε να ξεβολευτούμε εμείς και να ασχοληθούμε με όσα τώρα σνομπάρουμε. Για την απόφασή τους να πολιτευτούν έχουν την δική μου συμπάθεια. Κυρίως γιατί φοβάμαι πως δεν έχουν καταλάβει τι ακριβώς τους περιμένει τα επόμενα χρόνια, όταν και εφόσον εκλεγούν. Το καταλαβαίνεις από τις καμπάνιες που τρέχουν στο Τικ Τοκ πχ. Οι πιο πολλοί προσπαθούν να είναι διασκεδαστικοί σαν να ετοιμάζονται για να πάρουν μέρος σε διαγωνισμό stand up comedy.
Οι εποχές δεν προσφέρονται δυστυχώς για αστειάκια. Σε ένα συνεχώς μεταβαλλόμενο κόσμο μας χρειάζονται περισσότερο δήμαρχοι και περιφερειάρχες ικανοί να τα βάλουν με τα χειρότερα – μας χρειάζονται άνθρωποι που μπορούν να προλάβουν ή να διαχειριστούν κρίσεις: τέτοιοι πρέπει να είναι και οι όποιοι σύμβουλοί τους. Δεν ξέρω αν υπάρχουν, αλλά αυτοί είναι οι καινούργιοι απαραίτητοι. Πολύ φοβάμαι ότι σε αυτές τις εκλογές δεν υπάρχουν, γιατί άλλωστε είναι και κομμάτι δύσκολο να βρουν και ψηφοφόρους. Εμείς που θα έπρεπε να τους αναζητούμε κάνουμε συλλογές από καρτούλες καλών παιδιών γιατί καλά παιδιά είμαστε κι εμείς: ποτέ δεν θα τολμούσαμε να τους δυσαρεστήσουμε τους υποψήφιους λέγοντάς τους πως η εκλογή που επιδιώκουν το πιθανότερο είναι ότι θα τους οδηγήσει κάποια στιγμή στο να χάσουν τον ύπνο τους. Όπως αυτοί μας χαμογελούσαν προεκλογικά ζητώντας ευγενικά την ψήφο μας, έτσι κι εμείς τους χαμογελούσαμε υποσχόμενοι ότι είναι δική της. Εν μέσω χαμόγελων θα ανακαλύψουμε όλοι μαζί αργότερα πως ζούμε σε πόλεις απροετοίμαστες για τον κλιματολογικό όλεθρο που πλησιάζει. Απλά την ώρα της στραβής στη βάρδια εμείς θα τους ζητάμε εξηγήσεις γιατί δεν αποδείχτηκαν διαφορετικοί από αυτό που ήταν όταν τους ψηφίσαμε κι αυτοί θα αναρωτιούνται τι κακό έκαναν και πρέπει να διαχειριστούν μια συμφορά μας, ενώ το μόνο που ήθελαν ήταν να συνδέσουν το όνομά τους με την ευτυχία μας. Τα χαμόγελα και τα Τικ Τοκ αρκούν για μια εκλογή. Αλλά πλέον όχι για να τα βγάλεις πέρα με συμφορές που παραμονεύουν…
(Βημαγκαζίνο Οκτώβριος του 2023)
