Πέρασαν ακριβώς δέκα χρόνια από την τελευταία φορά που η Ολλανδία είχε φτάσει σε ένα ημιτελικό μιας μεγάλης διοργάνωσης. Το βράδυ της 5^ης Ιουλίου του 2014 οι Ολλανδοί απέκλεισαν την έκπληξη του Παγκοσμίου Κυπέλλου της Βραζιλίας Κόστα Ρίκα. Μια άλλη ομάδα έκπληξη απέκλεισαν και χθες: την Τουρκία του Βιντσέντσο Μοντέλα, το πιο ενδιαφέρον αουτσάιντερ του Euro2024. To πέτυχαν μάλιστα μετά από ένα βράδυ στο οποίο οι Τούρκοι σε ένα γήπεδο σχεδόν όλο δικό τους και με τον Ερντογάν παρόντα έκαναν το καλύτερο παιγνίδι τους. Η Ολλανδία πάρει την επόμενη Τετάρτη στο Ντόρτμουντ για να αντιμετωπίσει την Αγγλία έχοντας πάρει με ανατροπή μια νίκη – πρόκριση από αυτές που ανεβάζουν το ηθικό. Η Τουρκία επιστρέφει σπίτι με το κεφάλι ψηλά: ο Μοντέλα θα αργήσει να ξεχάσει τις χαμένες ευκαιρίες στο τέλος του ματς – ακόμα και στο χρόνο των καθυστερήσεων. Θα βρει στην Πόλη τον Φατίχ Τερίμ και θα συμφωνήσουν πως το ποδόσφαιρο είναι σκληρό. Και η Τουρκία του Τερίμ το 2008 έχασε ένα ματς από τους Γερμανούς με ίδιο περίπου τρόπο. Ηταν ημιτελικός βέβαια και πόνεσε πιο πολύ.

Εκπλήξεις και αιφνιδιασμοί

Ο Ρόναλντ Κούμαν έκανε μια έκπληξη προτιμώντας τον Μπερχβάιν ως παρτενέρ του Ντεπάι και του Χάπκο στην επίθεση μολονότι ο Μάλεν ήταν καλύτερος όταν χρησιμοποιήθηκε αντί του παίκτη του Αγιαξ κόντρα στην Ρουμανία. Ο Μοντέλα ξαναβρήκε τον Τσαλχάνογλου και τον Ακαϊντίν: ο πρώτος πηγαίνει να παίξει στη μεσαία γραμμή, ο δεύτερος παίρνει στην άμυνα την θέση του Ντεμιρέλ που πλήρωσε τον πανηγυρισμό του ακριβά. Ο Ιταλός κάνει δυο τρικ που οι Ολλανδοί μοιάζουν να μην περιμένουν. Η επίθεσή της Τουρκίας είναι ένα οργανωμένο χάος (που θυμίζει Τερίμ) με τον Αρντα Γκιουλέρ ψεύτικο εννιάρι, τους Γιλντίζ και Γκιουλέρ πίσω του, και τον Τσαλχάνογλου πίσω και από τους τρεις! Χρησιμοποιεί επίσης τρια στόπερ βαφτίζοντας τέτοιο τον κόφτη Αϊχαν που πρέπει να βοηθήσει στην αναχαίτηση του Χάπκο.

Το ματς γίνεται στο Olympiastadion του Βερολίνου αλλά νομίζεις ότι βρισκόμαστε στην Πόλη. Οι Ολλανδοί στριφογυρίζουν την μπάλα αλλά δεν βρίσκουν τρόπο να βάλουν τον Χάπκο και τον Ντεπάι στο ματς και οι Τούρκοι γίνονται ολοένα και πιο επικίνδυνοι. Ο τρόπος που ο Γκουλέρ αξιοποιεί επιθετικά τα στόπερ που κατεβαίνουν στις στημένες φάσεις είναι σεμιαναριακού επιπέδου. Αυτή τη φορά την πινελιά του θα αξιοποιήσει ο Ακαϊντίν που σε αυτό είναι ο τέλειος αντικαταστάτης του Ντεμιρέλ: η κεφαλιά του είναι άπιαστη. Το τουρκικό πανηγύρι απερίγραπτο. Οι Τούρκοι κλείνουν το ημίχρονο στο 1-0 και το τι μπορεί να αλλάξει είναι αληθινή σπαζοκεφαλιά. Το ματς μοιάζει πολύ με αυτό με την Αυστρία.

Οι αλλαγές του Κούμαν

Οι Ολλανδοί έχουν την τύχη σε αυτό το τουρνουά να έχουν στον πάγκο κάποιος όπως ο Κούμαν που κάνει εύκολα αυτοκριτική κι αγαπάει τα απλά πράγματα. Στην Ολλανδία αποκαλούν τον Μπερχβάιν «μάγο της ντρίπλας»: στην Γερμανία το μόνο μαγικό που έχει κάνει είναι η αυτοεξαφάνισή του. Ο Κούμαν επιλέγει στη θέση του τον θηριώδη Βέχχορστ, ένα φορ περιοχής και η Ολλανδία στη φάση της κατοχής παίζει πια κάτι σαν 3-2-5. Ο Ντούμφρις γίνεται εξτρέμ, ο Τσάβι Σίμονς (από τους λιγότερο εμπνευσμένους, αλλά και από τους πιο κινητικούς) παίζει κάτι σαν κρυφό φορ. Ντεπάι, Χάπκο πρέπει να πατάνε πιο πολύ περιοχή. Αλλά όλα αυτά σημαίνουν πως οι Τούρκοι έχουν χώρους: οι Ολλανδοί στο 51' έχουν μια ευκαιρία με τον Ντεπάι, αλλά δυο λεπτά αργότερα οι Τούρκοι μπορούν να τελειώσουν το ματς. Ο Ακέ γκρεμίζει τον Γκιουλέρ: το σουτ φάουλ του πιτσιρικά από τα 25 μέτρα είναι μια ζωγραφιά αλλά ο Φερμπρούγκεν ακουμπά την μπάλα τόσο όσο να βρει το δοκάρι. Η Ολλανδία γλυτώνει. Και ξυπνά.

Σούπερ μισάωρο

Αν το ποδόσφαιρο των Ολλανδών έχει ένα χαρακτηριστικό που ο χρόνος έχει αφήσει αναλλοίωτο αυτό είναι η καλή κυκλοφορία της μπάλας απέναντι σε κλειστές άμυνες. Οι Ολλανδοί έχουν κάνει μετά το 65΄μια νταϊλίδικη εμφάνιση – η μπάλα που παίζουν για ένα γεμάτο εικοσάλεπτο είναι συνδυασμός ταλέντου, καθαρής σκέψης, αλλά και δύναμης. Όλα ξεκινάνε από την καλή δουλειά του Σχάουτεν, αυτού του Κρος της Ολλανδίας που έχει αγγίζει 68 φορές την μπάλα και έχει 58 σωστές πάσες! Αυτός και ο Ράιντερς, πριν αποχωρήσει κατάκοπος, κρατάνε την Ολλανδία ψηλά. Στο 70΄μπορεί να ισοφαρίσει ο Βέχχορστ αλλά τον σταματά ο Γκουνόκ. Αλλά λίγα λεπτά αργότερα εξηγείται γιατί ένας φορ, ο Ντεπάι χτυπάει τα κόρνερ: μια δική του σέντρα θα βρει τον Ντε Φράι που θα ισοφαρίσει σκοράροντας για πρώτη φορά μετά από οκτώ χρόνια! Ο Κούμαν δεν θέλει να δει την Ολλανδία να γυρνά πισω, αλλάζει όπως σχεδόν σε κάθε ματς τους Ακε και Ράιντερς με τον Φαν Φεεν και τον Φέιρμαν, και δεν πειράζει τίποτα από την γραμμή της επίθεσης: στο 76΄ ο Ντούμφρις, θα κάνει μια κίνηση που κάνει με τα μάτια δεμένα και θα βάλει την μπάλα στη μικρή περιοχή για τον Χάπκο που την στέλνει στα δύχτια. Η UEFA λέει ότι είναι αυτογκόλ του Μούλντουρ και του στερεί την πρώτη θέση στον πίνακα των σκόρερς – μικρό το κακό. Ο Μοντέλα τρέχει να διορθώσει τα πάντα: μέσα οι επιθετικοί Τοσούν και Ακτούρκογλου για να βρεθεί ένα γκολ. Η Τουρκία βρίσκει τέσσερις ευκαιρίες ενώ ο Χάπκο χάνει την ευκαιρία για το 3-1. Το ματς τελειώνει με ένα κρεσέντο αληθινού ποδοσφαίρου που δεν έχουμε δει σε κανένα ματς προηγουμένως. Αλλά ο Φαν Φεεν σταματά τον Τσελίκ και ο Φερμπούγκεν λέει όχι σε όλους τους Τούρκους που είναι στις εξέδρες του γηπέδου. Και η Ολλανδία προκρίνεται.  

Που θα φτάσει; Δεν το ξέρει κανείς. Το φινάλε είναι τόσο συναρπαστικό που μοιάζει με επίλογος. Αλλά δεν είναι. Η Αγγλία την περιμένει στο Ντόρτμουντ. Στο πιο μεγάλο ματς μέχρι το επόμενο…