Ρωτάνε όλοι τι συμβαίνει με τον Ολυμπιακό λες και συμβαίνει κάτι τρομερά παράξενο. Με βάση ό,τι βλέπουμε μέχρι τώρα ο Ολυμπιακός έχει χειρότερη ομάδα από πέρυσι και για αυτό έχει και λιγότερους βαθμούς από πέρυσι: συνολικά τέσσερις. Το πραγματικά παράξενο θα ήταν ενώ έχει χειρότερη ομάδα να έχει περισσότερους βαθμούς. Γιατί έχει χειρότερη ομάδα; Γιατί δεν έχει πάρει σχεδόν τίποτα από τις εφετινές μεταγραφές του: παίκτες όπως ο Γιάρεμτσουκ, ο Πιρόλα, ο Στάμενιτς, ο Ντάνι Γκαρθία, ο Βέλντε και κυρίως ο Ολιβέιρα, ο Γουίλαν και ο Γιασίτζι είναι σαν να μην έχουν αποκτηθεί ποτε. Το να κάνεις δέκα μεταγραφές και να μην σου βγουν οι πέντε μπορεί να συμβεί. Το να αποκτήσεις δέκα και να μην πάρεις τίποτα από τους εννιά είναι αφύσικο. Όταν συμβαίνει ή έχει υπάρξει κάποιο κολοσσιαίο λάθος ή απλά ο προπονητής σου δεν πιστεύει στους παίκτες αυτούς. Υπάρχει και μια τρίτη πιθανότητα. Να έχεις μείνει συνολικά ως ομάδα στα περσινά πανηγύρια και να μην μπορείς να διαχειριστείς την χαρά της επιτυχίας. Με τις απροσδόκητες επιτυχίες (συνήθως τις διεθνείς) αυτό συμβαίνει. Η Εθνική μας όταν κέρδισε το Euro2004 δεν προκρίθηκε για τα τελικά του μουντιάλ του 2006. Η Ρόμα την επόμενη χρονιά μετά την κατάκτηση του Conference League έδιωξε τον Μουρίνιο μετά από δέκα αγωνιστικές γιατί ήταν χειρότερη μολονότι είχε κάνει προσθήκες εκατομμυρίων.  Η Γουέστ Χαμ δεν έκανε κάτι συναρπαστικό μετά το ίδιο επίτευγμα. Η Αϊντραχτ ένα χρόνο μετά την κατάκτηση του Europa League τερμάτισε έβδομη στην Μπουντεσλίγκα. Οι ομάδες αδειάζουν – συμβαίνει. Ωστόσο είναι αντικειμενικά δύσκολο αυτό που βλέπουμε από τον Ολυμπιακό. Το να έχει μια νίκη στο πρωτάθλημα μετά τον Αύγουστο και το να φέρνει ισοπαλία με τον Λεβαδειακό στο Καραϊσκάκη μαρτυρά ένα πρόβλημα διαχείρισης τεράστιο.    

Ενας γενικός εφησυχασμός

Μετά την επιστροφή του από την προηγούμενη διακοπή του πρωταθλήματος ο Ολυμπιακός είχε φέρει 0-0 με τον Παναιτωλικό επίσης στο γήπεδο του. Ότι υπάρχει ένα πρόβλημα αγωνιστικής συγκέντρωσης μετά από μια διακοπή είναι νομίζω προφανές. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό το πρόβλημα, μολονότι μικρό δεν το λες.

Η αλήθεια είναι πως από την αρχή της σεζόν υπάρχει στον Ολυμπιακό ένας γενικότερος εφησυχασμός – η ομάδα έχει εμφανώς μείνει στα περσινά πανηγύρια της κατάκτησης του UEFA Conference League και άπαντες αντιμετωπίζουν το πρωτάθλημα με ένα τρόπο ακατανόητο. Δεν υπάρχει ούτε ένα ματς που ο Ολυμπιακός να είναι καλός σε ένα ολόκληρο ενενηντάλεπτο, ανεξάρτητα από το τελικό αποτέλεσμα του αγώνα. Και υπάρχει μια συνεχής αναζήτηση δικαιολογιών για εμφανίσεις που όλες χαρακτηρίζονται από μια χαλαρότητα. Την Κυριακή αυτό έγινε περισσότερο κατανοητό εξαιτίας και του πως διαμορφώθηκε το τελικό αποτέλεσμα: ο Ολυμπιακός προηγήθηκε με 2-0 στο 20΄με γκολ του Τσικίνιο και του ΕλΚαμπί και μετά ήταν σαν να χάθηκε από το γήπεδο. Μόνο που ούτε αυτό δεν έγινε για πρώτη φορά. Και στο ματς με την Καλλιθέα πχ τα ίδια είδαμε. Και στο Βόλο και στην Λαμία τα καλά διαστήματα ήταν ελάχιστα: αναφέρομαι σε νίκες γιατί πιστεύω πως αυτές είναι για τον Ολυμπιακό φέτος παραμορφωτικός καθρέφτης. Η διαφορά αυτών των παιγνιδιών με το ματς της Κυριακής είναι ότι ο Βόλος έμεινε με δέκα παίκτες στο 25΄, η Καλλιθέα δεν βρήκε δεύτερο γκολ μετά την προσωρινή της ισοφάριση και η Λαμία δεν είναι κανονική ομάδα. Ενώ στον ουραγό Λεβαδειακό, ακριβώς γιατί είχαν δει τα προηγούμενα ματς του Ολυμπιακού, πίστευαν ότι η ομάδα μπορεί να κάνει αποτέλεσμα: όταν ο Νίκος Παπαδόπουλος στο μισάωρο έβαλε τον κεφάτο εξτρέμ Ζίνι και έβγαλε από το ματς τον νευρικό Παπαδόπουλο ο Λεβαδειακός μεταμορφώθηκε. Κι όταν ισοφάρισε με την κεφαλιά του Γιαννιώτα ξαναείδαμε τον Ολυμπιακό που αγωνίστηκε με τον Παναιτωλικό: μια ομάδα που όποιος παίκτες είχε την μπάλα σέντραρε, πράγμα που αποτελεί σημάδι ότι μετά την ισοφάριση του Λεβαδειακού όλοι πανικοβλήθηκαν. Με σαράντα λεπτά στην διάθεσή τους να παίξουν και να βάλουν ένα γκολ γέμιζαν ελπίζοντας στον ΕλΚαμπί. Που δεν είναι λογικό να πετύχει 40 γκολ σε μια χρονιά για να κρύψει την ανασφάλεια πολλών συμπαικτών του που δεν τολμούν ούτε τελική προσπάθεια.

Σημάδια χαλαρότητας

Ο Μεντιλίμπαρ έχω την εντύπωση ότι είναι ο πρώτος που έχει μείνει στις περσινές δόξες. Όμως πέρυσι δεν έκανε προετοιμασία με την ομάδα, δεν έκανε μεταγραφές, δεν δούλεψε καν με την πίεση των αποτελεσμάτων αφού βρήκε τον Ολυμπιακό αρκετά πίσω στο πρωτάθλημα και ενώ είχε αλλάξει δυο προπονητές ήδη. Δεν έχει κάνει ποτέ του πρωταθλητισμό και το ξέρουμε. Πήρε πάνω τους τις μεταγραφικές επιλογές του Ολυμπιακού και δήλωνε όλο το καλοκαίρι ότι δεν θέλει πιο πολλούς από 25 παίκτες, για να αναθεωρήσει εντυπωσιακά αυτή του την θέση όταν άρχισε το πρωτάθλημα και μαζί του και οι τραυματισμοί των παικτών και κατάλαβε πως είχε κάνει λάθος.

Μπορώ να καταλάβω κάποια από όσα κάνει. Επιμένει πχ στον Ντόι και τον χρησιμοποιεί σχεδόν πάντα πιθανότατα γιατί εκτιμά την δουλειά του στην προπόνηση και το γεγονός ότι και πέρυσι δεν του δημιουργούσε προβλήματα μουρμουρώντας όπως άλλοι. Κατανοώ ότι πρέπει να στηρίξει παίκτες που διάλεξε ο ίδιος (Γκαρσία, Βέλντε, Γιάρεμτσουκ κτλ) που δεν λάμπουν και που παίρνουν συνεχώς ευκαιρίες. Ισως και για τον ίδιο τα ματς στην Ευρώπη να είναι πιο σημαντικά από τα παιγνίδια του ελληνικού πρωταθλήματος – κι αυτό ανθρώπινο είναι. Όμως πολλά άλλα είναι ανεξήγητα. Για το ματς με τον Λεβαδειακό ο Βάσκος πήρε στην αποστολή οκτώ αμυντικούς! Αφησε εκτός του Γουίλιαν, τον Γιαζίζι και τον Ζέλσον Μαρτίνς οι οποίοι υποτίθεται πως στην διακοπή δούλευαν για να καλύψουν το χαμένο έδαφος – για τον Τούρκο διοργανώθηκε και φιλικό ματς με τον Ατρόμητο στο οποίο ο παίκτης σκόραρε. Ας πούμε ότι δεν ήταν έτοιμοι να ξεκινήσουν: ένα τέταρτο αποκλείεται να μην μπορούσαν να αγωνιστούν.  Όλα αυτά έγιναν για να μπει στην αποστολή και να αγωνιστεί κιόλας ο φιλότιμος Θανάσης Ανδρούτσος που στον Ολυμπιακό αποφάσισαν να ξαναβάλουν στην ομάδα για να κάνει κανονικές προπονήσεις, να μην «σκουριάσει» και να βρει ένα συμβόλαιο τον Ιανουάριο. Προσοχή: αυτή την επιλογή την έκανε ένας προπονητής που το καλοκαίρι ακύρωσε την μεταγραφή του Ορτα γιατί ήθελε 25 παίκτες. Και στις 20 Οκτωβρίου έβαλε στο ματς τον 31ο ποδοσφαιριστή που έχει. Όλες αυτές οι επιλογές είναι σημάδια χαλαρότητας: το ματς προετοιμάστηκε στην λογική του «δεν τρέχει, θα κερδίσουμε». Κι αμφιβάλω αν κάποιος από το προπονητικό τιμ είχε πει στον Βάσκο ότι ο Ζίνι πχ πριν δυο χρόνια σε ένα ματς κυπέλλου ΑΕΚ – Ολυμπιακός (3-0) είχε διαλύσει τον Ροντινέι.

Το μεταφυσικό έχει κι όρια

Νομίζω πως ένας Ολυμπιακός που δεν μπορεί να κερδίσει στο Καραϊσκάκη τον Παναιτωλικό και τον Λεβαδειακό (κι ενώ έχει προηγηθεί με 2-0…) δεν μπορεί να διεκδικήσει το πρωτάθλημα παρά μόνο αν οι ανταγωνιστές του αποδειχτούν με κάποιο μαγικό τρόπο όλοι χειρότεροι. Ο Μεντιλίμπαρ είπε ότι ο Ολυμπιακός κοιμήθηκε μετά το 2-0: αυτό το είδαμε, εξήγηση όμως για το γιατί δεν υπήρξε. Πιο πολύ πάντως από τις εξηγήσεις ο Ολυμπιακός χρειάζεται να πάρει κάτι από πολλούς παίκτες που πληρώνει και που μέχρι στιγμής κανείς δεν έχει καταλάβει γιατί και πως αποκτήθηκαν. Κι αν καταλαβαίνω καλά τα εσωτερικά της ομάδας, ο προπονητής του δεν μοιάζει για αυτό να ενδιαφέρεται και ιδιαίτερα. Από την αρχή της σεζόν ψάχνει μια ενδεκάδα, αλλάζει συνέχεια την μεσαία γραμμή, σκαρφίζεται επιθετικές τριάδες και εμφανίζει μια ομάδα στην οποία ο 17χρονος Μουζακίτης χτυπά όλες τις στημένες φάσεις!

Φταίει ο Μεντιλίμπαρ για όσα (δεν) βλέπουμε; Δεν το ξέρω. Γενικά δεν έχω καταλάβει τι μπορεί να δώσει σε μια ομάδα ώστε να βγάλω ένα συμπέρασμα: ήξερα τι μπορεί ο Μίτσελ, ο Καρβαλιάλ, ο Ντιέγκο Μαρτίνεθ, κυρίως ο Πέδρο Μαρτίνς που από την μέρα που έφυγε δεν έχει στεριώσει προπονητής στον Ολυμπιακό. Ο Βάσκος αναλαμβάνει την ευθύνη στα στραβά αποτελέσματα και τα εξηγεί μεταφυσικά – λέγοντας πχ ότι κοιμούνται οι παίκτες. Μεταφυσικά κατά πάσα πιθανότητα πιστεύει ότι κέρδισε και το Conference League. Καλή είναι η μεταφυσική, αλλά παραδόξως έχει κι αυτή όρια.