Παιγνίδια όπως το χθεσινοβραδινό του Ολυμπιακού με την Μακαμπί σου θυμίζουν γιατί αγαπάς το μπάσκετ. Έχουν δραματική εξέλιξη, κάνουν την καρδιά να χτυπά με αγωνία, σε ξετρελαίνουν γιατί νιώθεις ότι έχουν ένα καταπληκτικό σενάριο του οποίου το τέλος δεν γνωρίζεις. Κυρίως έχουν πρωταγωνιστές σούπερ σταρ, γεμάτους εμπνεύσεις όπως ο Κώστας Σλούκας. Ακόμα και τα απίθανα σφυρίγματα των διαιτητών στο τέλος του ματς με αυτόν είχαν να κάνουν γιατί ήταν παντού στο γήπεδο. Όπως στη Βαρκελώνη, στο Βελιγράδι, στη Μόσχα, στο ΣΕΦ με τη Ρεάλ, την Αρμάνι και την Μπάγερν, τίποτα δεν θα ήταν ίδιο αν δεν υπήρχε αυτός στο γήπεδο.     

Θηρίο που βγήκε από κλουβί 

Πριν κάτι μήνες, όταν ακόμα ο Σλούκας έψαχνε τα πατήματα του, μετά από ένα ματς με την Αρμάνι είχα γράψει ότι είναι άστοχη κάθε συζήτηση για το δικαίωμα της πρωτοκαθεδρίας του: αυτός και μόνο είναι πλέον ο ηγέτης της ομάδας. Συμφώνησαν οι περισσότεροι αλλά και ειρωνεύτηκαν την άποψή μου πολλοί, επισημαίνοντας πως στην μέχρι τώρα καριέρα του ο Σλούκας ήταν κάτι σαν ρολίστας πολυτελείας στη δούλεψη παικτών όπως ο Βασίλης Σπανούλης, ο Ντε Κολό, ο Μπογκντάνοβιτς. Αυτό που δεν έβλεπαν όσοι έκαναν την παρατήρηση είναι ότι ο Σλούκας αποφασίζοντας να επιστρέψει στον Ολυμπιακό ήταν σαν να δραπέτευσε από το κλουβί, στο οποίο η Φενέρ τον κρατούσε φυλακισμένο: δεν ήρθε απλά για να παίξει, ήρθε για να δείξει πόσο μεγάλωσε.

Οι ραψωδίες πλέον διαδέχονται η μία την άλλη. Με τη Μπαρτσελόνα 15 πόντοι και 10 ασίστ. Με τη Ρεάλ και τον Ερυθρό Αστέρα 11 και 12 πόντοι αντίστοιχα στην τέταρτη περίοδο που η μπάλα καίει. Με την Μπάγερν, σε ένα ματς που κρίνεται στο καλάθι 24 πόντοι και 7 ασίστ. Χθες στη μάχη με τον Σφαιρόπουλο, που έβαλε όλη την ομάδα να τον κυνηγάει, είχε 21 πόντους κι 11 ασίστ σε 39 λεπτά και 52 δευτερόλεπτα παρουσίας στο παρκέ. Όλα αυτά γίνονται σε ματς λεπτομερειών κι όχι σε παιγνίδια εύκολα που προσφέρονται για προσωπικά σόου. Ούτε εγώ που πάντα τον είχα πολύ ψηλά δεν περίμενα κάτι τέτοιο!        

Χτίζει τις καριέρες των άλλων

Ο Βεζένκοφ είπε χθες στο τέλος του ματς ότι η ομάδα έχει στον «άσσο» ως οδηγό ένα υπερπαίχτη, που επιβάλει σε όλους να δίνουν κάτι παραπάνω: έχει απόλυτο δίκιο. Χωρίς τον Σλούκα ο εφετινός  Ολυμπιακός δύσκολα θα μπορούσε να σηκώσει το βάρος της ιστορικής αποστολής του, που δεν είναι οι νίκες, αλλά οι συγκινήσεις που προσφέρει σε όσους τον αγαπούν. Ό,τι καλό έχει κάνει φέτος η ομάδα του Μπαρτζώκα οφείλεται σχεδόν αποκλειστικά σε αυτόν. Ο Βεζένκοφ το αναγνωρίζει γιατί χάρη στην παρουσία του έχει ανέβει επίπεδο: ο Σλούκας σχεδιάζει για χάρη του φάσεις, που αυτός πρέπει απλά να τελειώνει. Αλλά αν ο Βεζένκοφ είναι τυχερός, γιατί η επιστροφή του Σλούκα συνέπεσε με το μομέντουμ της δικής του ωριμότητας, ακόμα πιο καθοριστικός αποδεικνύεται ο Σλούκας για τις καριέρες όσων δεν είχαν μεγάλη πείρα Ευρωλίγκας και βρέθηκαν στον Ολυμπιακό.

Όλα χάρη σε αυτόν

Αυτός είναι που αξιοποιεί τον Χασάν Μάρτιν και τον βοηθά να γίνει παραγωγικός στην επίθεση ακόμα και λαβωμένος όπως χθες. Αυτός και μόνο κάνει τον Έλις να μοιάζει σέντερ ικανό να παίξει κόντρα σε θηρία. Αυτός βοηθά τον Ζαν Σαρλ να είναι χρήσιμος ακόμα και σαν «πεντάρι». Αυτός χτίζει τα σουτ του Χάρισον. Η δική του παρουσία επιτρέπει σε παίκτες όπως ο Λαρεντζάκης, όχι μόνο να βρουν ρόλο, αλλά να υπογράψουν και νίκες. Όλα αυτά ο Σλούκας τα κάνει με δύο τρόπους. Πρώτον, γιατί κουβαλώντας στο μυαλό του τα θέλω του προπονητή του όσο κανείς άλλος, ξέρει πως θα αξιοποιήσει τους συμπαίκτες του: αυτή θεωρεί δουλειά του. Και δεύτερον γιατί με τον ξέφρενο ρυθμό, που επιβάλλει στο παιχνίδι, αναγκάζει τους πάντες να δώσουν κάτι παραπάνω για να μπορέσουν να τον ακολουθήσουν.

Στις πιο πολλές από τις νίκες του Ολυμπιακού το σενάριο είναι ίδιο. Ο Σλούκας μπαίνει μπροστά. Όποιος αντέχει στο ρυθμό που επιβάλει καταλήγει να κάνει υπέρβασεις, που δύσκολα περιμένεις. Άλλος μπορεί να γίνει ξαφνικά για ένα βράδυ απόλυτα αξιόπιστος σουτέρ. Άλλος μπορεί ξαφνικά να γίνει σκυλί στην άμυνα και να εξοντώσει σκόρερ ράτσας. Οι πιο πολλοί από τους συμπαίκτες τους Σλουκά, που δεν έχουν μάλιστα εμπειρίες  Ευρωλίγκας, έχω την βεβαιότητα ότι θα γράψουν φέτος ατομικά ρεκόρ στη διοργάνωση, που δύσκολα θα βελτιώσουν στη συνέχεια της καριέρας τους, αν φύγουν από τον Ολυμπιακό. Όλοι τους θα θυμούνται ότι για μια σεζόν είχαν δίπλα τους κάποιον που κατάφερε να τους βοηθήσει να γίνουν καλύτεροι, ακόμα και σε τομείς που δεν αποτελούν ειδικότητα τους. Κάποιον που είναι μαέστρος και εμψυχωτής, ηγέτης και σκόρερ, στρατηγός και τρομοκράτης συγχρόνως.

Ο Γιώργος Συρίγος λέει ότι θυμίζει τον Γιασκεβίτσιους. Εμένα μου θυμίζει πιο πολύ τον Μανού Τζινόμπιλι. Αλλά στην πραγματικότητα είναι ο Σλούκας: ένας από τους ελάχιστους στην Ευρώπη που μπορεί να παίζει 35 λεπτά, να σκοράρει 20 πόντους, να μοιράζει 10 ασίστ και να παίρνει και την κρίσιμη επίθεση μετά μάλιστα από ένα – δυο λάθη!   

Η ιστορική υποχρέωση

Ο Ολυμπιακός είναι ημιτελής – χρειάζεται σίγουρα ένα πιο δυνατό ψηλό, σίγουρα κι ένα σκόρερ που να ρχεται από τον πάγκο, όπως κάποτε ο Στρέλνιεκς, ο Λοτζέσκι, ο Ερικ Γκριν – για να μην πάω πιο πίσω. Η σεζόν του θα είναι σκληρή και δύσκολη μέχρι το τέλος και πολλά παιγνίδια του θα είναι στην κόψη του ξυραφιού – δεν θα τα πάρει όλα, δεν θα τα χάσει όλα, αλλά δύσκολα θα βρει αεράτες κι εύκολες νίκες. Θα παλέψει κι ό,τι βγει. Όπως βλέπω το πράγμα εγώ ο Ολυμπιακός, δηλαδή οι αδερφοί Αγγελόπουλοι, έχουν μία υποχρέωση απέναντι στον Σλούκα: από τη στιγμή που είδαν πλέον τι μπορεί να κάνει, οφείλουν του χρόνου να φτιάξουν μια ομάδα πραγματικά στα μέτρα του καταπληκτικού αυτού ηγέτη. Αν φέτος Ο Σλούκας είναι αυτός που μεταμορφώνει με την παρουσία του τον Ολυμπιακό, του χρόνου πρέπει ο Ολυμπιακός να δώσει τη δυνατότητα στον Σλούκα, όχι απλά να υπογράψει σημαντικές νίκες, αλλά να διεκδικήσει την ίδια την Ευρωλίγκα. Θα πρέπει να φτιάξουν μία ομάδα στην οποία η παρουσία του Σλούκα να μην είναι απαραίτητη για 35 λεπτά, όπως δηλαδή φέτος, αλλά να είναι καθοριστική στα λεπτά που το ματς κρίνεται. Θα πρέπει να φτιάξουν μια ομάδα στην οποία ο Σλουκάς θα κάνει τη διαφορά χωρίς να χρειάζεται, όπως φέτος, να κάνει τα πάντα. Θα πρέπει να  φτιάξουν μια ομάδα με πιο δυνατούς ψηλούς, ώστε να μην πηγαίνουν χαμένες οι εμπνεύσεις του, αλλά και με τουλάχιστον ένα ή δύο ακόμα αξιόπιστους σκόρερ, έτοιμους να αξιοποιήσουν όλες αυτές τις υπέροχες πάσες που φέτος συχνά πάνε χαμένες, γιατί όποιος τις αποδέχεται διστάζει να σουτάρει ή αν το κάνει αστοχεί, γιατί δεν έχει το σουτ στο ρεπερτόριο του.

Εχει το δικαίωμα

Και οι πλέον δύσπιστοι κατάλαβαν ότι ο Σλουκάς έχει ήδη διαδεχτεί τον Βασίλη Σπανούλη. Πρέπει όμως να έχει το δικαίωμα που είχε όλα αυτά τα χρόνια κι ο Σπανούλης χάρη στην διοίκηση της ομάδας: το δικαίωμα να παίξει σε μια ομάδα φτιαγμένη για αυτόν και όχι σε μια ομάδα που χωρίς αυτόν δεν θα υπήρχε.

Ας χαρούμε φέτος όλες αυτές τις συνθέσεις του Σλούκα, όλα αυτά τα καταπληκτικά ματς που χωρίς τη δική του παρουσία θα είχαν άλλη έκβαση και θα ήταν φτωχά σε συγκινήσεις. Και ας ελπίσουμε ότι του χρόνου ο Σλουκάς θα είναι ηγέτης ενός Ολυμπιακού αληθινά αντάξιου της δικής του μπασκετικής μεγαλοφυίας. Ενός Ολυμπιακού που θα είναι εξαιρετικός και πλήρης, όπως εξαιρετικός και πλήρης είναι κι ο Κώστας Σλούκας.