Το πιο ωραίο που άκουσα για την απόλυση του κόουτς Ντιέγκο Αλόνσο από τον Παναθηναϊκό είναι πως αν το εφετινό πρωτάθλημα μοιάζει με αγώνα γκραν πρι με αυτοκίνητα κομμάτι προβληματικά, ο ΠΑΟ αποφάσισε να μπει πρώτος για πιτ στοπ ελπίζοντας να βγει από αυτό κομμάτι καλύτερος. Αυτός που το είπε υπονοεί ότι οι προπονητές και των τεσσάρων ομάδων που δηλώνουν πως διεκδικούν το πρωτάθλημα (ΠΑΟΚ, Ολυμπιακός, ΑΕΚ και ΠΑΟ) έχουν προβλήματα κι ο Παναθηναϊκός απλά αποφάσισε να κάνεις πρώτος μια προσπάθεια να διορθώσει τα δικά του. Η παρατήρηση είναι υπερβολική, αλλά όχι αβάσιμη. Ο Μεντιλίμπαρ πχ, όπου πάει αποθεώνεται, ωστόσο ο Ολυμπιακός του προβληματίζει κι όταν ο Ολυμπιακό προβληματίζει ο προπονητής του δεν μπορεί να πιστεύει πως όλα πάνε καλά. Ο Ρασβάν Λουτσέσκου στηρίζεται από την διοίκηση του ΠΑΟΚ, πλην όμως απείλησε ότι θα φύγει από την Θεσσαλονίκη ο ίδιος μετά το ματς με τον Λεβαδειακό. Η θέση του Ματίας Αλμέιδα μοιάζει κι αυτή δύσκολη – την συζήτηση μάλιστα την άνοιξε ο ίδιος ο προπονητής της ΑΕΚ μετά την ήττα από τον Πανσερραϊκό λέγοντας πως ίσως υπάρχει ένα πρόβλημα που δεν μπορεί να λύσει. Αλλά δεν αποτελεί έκπληξη πως ο πρώτος που έφυγε είναι ο Αλόνσο: στην πραγματικότητα οι μέρες της παραμονής του έμοιαζαν μετρημένες από την ημέρα που ανέλαβε.

Συγκρίσεις και απαιτήσεις

Ενας προπονητής είναι πολύ συνηθισμένο να κουβαλάει ένα σταυρό μαρτυρίου από τη στιγμή της πρόσληψής του. Ο σταυρός αυτός μπορεί να είναι η απαίτηση για επιτυχίες εδώ και τώρα ή η ανάγκη να αξιοποιηθεί ένα υλικό αμέσως ή μπορεί πιο απλά να είναι μια δυσκολία που μπορεί να υπάρχει εξαιτίας της σύγκρισης με ένα προηγούμενο προπονητή. Στον Αλόνσο έτυχαν όλα αυτά. Επρεπε σε χρόνο ρεκόρ να εμφανίσει ένα Παναθηναϊκό ικανό να πάρει καλοκαιριάτικα προκρίσεις στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις και μάλιστα απέναντι σε ομάδες όπως ο Αγιαξ και η Λανς. Επρεπε να παρουσιάσει σε χρόνο ρεκόρ μια ομάδα ικανή να κερδίσει ένα πρωτάθλημα που από τον ΠΑΟ λείπει εδώ και δεκαπέντε χρόνια. Επρεπε να αποδειχτεί καλύτερος του Ιβάν Γιοβάνοβιτς, το φάντασμα του οποίου έχει στοιχειώσει τα αποδυτήρια του ΠΑΟ καθώς μια μεγάλη μερίδα οπαδών της ομάδας πιστεύει πως ο νυν ομοσπονδιακός προπονητής αδικήθηκε από την διοίκηση της ομάδας. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά ο Αλόνσο φορτώθηκε και ένα σταυρό ακόμα: την υποχρέωση να αποδειχτεί καλύτερος από ένα προπονητή που ποτέ δεν ήρθε. Ο ΠΑΟ κατέληξε σε αυτόν μετά από μια πολυήμερη διαπραγμάτευση με τον Ιταλό Μαουρίτσιο Σάρι που οι ρεπόρτερ περιέγραφαν ως άνθρωπο που θα περπατήσει στο νερό. Ποιος και πώς να αντέξει την σύγκριση;

Δεν ήταν Σάρι, δεν ήταν Ιβάν

Στην πραγματικότητα ο Αλόνσο δεν διαδέχτηκε τον Γιοβάνοβιτς αλλά τον Τερίμ που δεν πίστευε στην ομάδα του, και προσδοκούσε να φτιάξει τον ΠΑΟ από την αρχή και για αυτό δεν άφησε τίποτα. Ο Αλόνσο δεν ανέλαβε μια ομάδα έτοιμη – ίσα ίσα. Ο ΠΑΟ έδιωξε το καλοκαίρι έξι βασικούς (Μπρινιόλι, Χουάνκαρ, Παλάσιος, Πέρεθ, Μπερνάρ, Ακαϊντίν), άφησε στην άκρη άλλους τρεις παίκτες που έπαιζαν αρκετά (Βέρμπιτς, Βιλένα, Αϊτόρ) κι έφερε πολλούς κι ακριβοπληρωμένους που όμως πρέπει να προσαρμοστούν και να βοηθήσουν την ομάδα να κάνει μια νέα αρχή. Και φυσικά δεν φταίει αυτός αν δεν ήρθε ο Σάρι ούτε και εμφανίστηκε ως καλύτερός του. Αλλά η πραγματικότητα μπροστά στο φαντασιακό μας υπόβαθρο δεν έχει καμία σημασία: ο Αλόνσο δεν ήταν Σάρι, δεν ήταν Γιοβάνοβιτς, δεν ήταν μεγάλο όνομα, δεν θα περπατούσε στο νερό. Είναι να απορείς πως πρόλαβε παρέλαση.      

Το μίξερ της επικοινωνίας

Βέβαια ο Αλόνσο λύγισε γρήγορα. Πολύ νωρίς διαπίστωσε πως οι διακηρύξεις του στην συνέντευξη Τύπου της παρουσίασής του χρησιμοποιούνταν εναντίον του έπειτα από κάθε άτυχο αποτέλεσμα. Είχε δηλώσει πως αγαπάει το επιθετικό ποδόσφαιρο και του υπενθύμιζαν πως δεν το βλέπουν. Είχε εκφράσει την πρόθεσή του να φτιάξει ένα πιεστικό Παναθηναϊκό και κάθε φορά που η ομάδα δεν κέρδιζαν του τόνιζαν πως δεν φαίνεται τίποτα τέτοιο. Δεν άλλαξε το κλίμα ούτε και η μάχη του ΠΑΟ με τον Αγιαξ στο Αμστερνταμ που ολοκληρώθηκε με ένα αποκλεισμό στα πέναλτι, ούτε η πρόκριση απέναντι στην Λανς. Πολύ γρήγορα μάλιστα δημιουργήθηκε η βεβαιότητα στον κόσμο του ΠΑΟ ότι η ομάδα έχει καταπληκτικούς παίκτες που ο προπονητής δεν εκμεταλλεύεται: οι ικανότητες του Παναθηναϊκού στην επικοινωνία έπεισαν τον κόσμο για την αξία παικτών που ελάχιστοι γνωρίζουν πραγματικά. Κι αυτό απλά μεγάλωσε τις δυσκολίες του προπονητή.

Στο μίξερ της επικοινωνίας έμπλεξε κι ο Αλόνσο. Αντί να κοιτάξει να φτιάξει μια ομάδα προσπαθούσε να δώσει απαντήσεις, σαν κάθε φορά να δίνει εξετάσεις. Δύσκολα μπορεί να αντέξει κάποιος τέτοιο στρες. Ο κόουτς για να δείχνει ότι είναι ακριβοδίκαιος αδικούσε τον συμπατριώτη του Πελίστρι, ενδεχομένως τον μόνο ποδοσφαιριστή που ο ίδιος έφερε. Για να δείχνει συνεργάσιμος δέχτηκε τον παραγκωνισμό του Βαγιαννίδη. Για να δείχνει ψύχραιμος άρχισε να λέει στους παίκτες υπερβολές, όπως ότι είναι ευχαριστημένος από την απόδοση της ομάδας στο ματς με την Τσέλσι την οποία στον τελικό του Conference League θα την κερδίσουν.

Όταν ένας προπονητής αντί να δουλεύει ως αφεντικό, μοιάζει να δίνει εξετάσεις προσπαθώντας να αποδείξει ότι είναι ο κατάλληλος για την θέση, δεν μπορεί να μακροημερεύσει. Τι στάθηκε αιτία για να ξεχειλίσει το ποτήρι; Νομίζω ο καυγάς του Ιωαννίδη με τον Αράο μετά το ματς με τον Αρη. Όταν δυο παίκτες φτάνουν να καυγαδίζουν μπροστά στον προπονητή δείχνουν και ότι δεν φοβούνται την όποια αντίδρασή του. Σαφώς και μέτρησε και η ευκολία του προγράμματος. Ο ΠΑΟ έχει μπροστά του το Βόλο (όπου θα παίξει σε ένα γήπεδο γεμάτο από οπαδούς του), την Τζουγκάρντεν (που δεν την λες και μεγαθήριο) και την Λαμία (που ακόμα δεν έχει νίκη). Αν ο νεοφερμένος ξεκινήσει με τρεις νίκες θα υπάρξει επικοινωνιακό μπουμ: «Βιτόρια σημαίνει νίκη». Δίνω και τον μεγάλο τίτλο. Κι αν όπως αναμένεται αρχίσει κι ο Ιωαννίδης να σκοράρει η βελτίωση του ΠΑΟ μπορεί να είναι θεαματική. Ποιος θα θυμάται ότι επί ημερών του Αλόνσο ο περσινός πρώτος σκόρερ της ομάδας είχε τραυματισμούς που τον άφησαν χωρίς γκολ;  

«Βιτόρια σημαίνει νίκη»

Ο Λουίς Βιτόρια, που όπως φαίνεται θα αντικαταστήσει τον Αλόνσο, ξέρει από πρωταθλητισμό καθώς έχει κερδίσει πρωταθλήματα με την Μπενφίκα, ξέρει από Ελληνες παίκτες καθώς έχει συνεργαστεί εξαιρετικά με τον Σάμαρη, τον Μήτρογλου και τον Βλαχοδήμο και δεν θα κουβαλήσει τουλάχιστον τον σταυρό του μαρτυρίου της σύγκρισης με τον προκάτοχό του που έφυγε με την κατηγορία ότι φταίει για όλες τις αγωνιστικές δυσκολίες του ΠΑΟ. Αλλά την διοίκηση του ΠΑΟ πρέπει να την προβληματίσουν δυο πράγματα. Το πρώτο ότι επτά χρόνια τώρα καμία ομάδα που άλλαξε προπονητή δεν κατέκτησε στην Ελλάδα το πρωτάθλημα – οι χειρισμοί στη συνέχεια πρέπει να είναι πολύ πιο προσεχτικοί γιατί ο νέος κίνδυνος είναι να καούν παίκτες. Το δεύτερο γεγονός άξιου προβληματισμού είναι ότι ο Αλόνσο είναι ο τέταρτος προπονητής που φεύγει εδώ και μερικούς μήνες και δεν γίνεται όλοι να είναι κακοί. Παρεμπιπτόντως καλύτερα ο Βιτόρια να μην δώσει συνέντευξη για να μιλήσει για το ποδόσφαιρο που του αρέσει. Κινδυνεύει κι αυτός ό,τι πει στην πορεία να χρησιμοποιηθεί εναντίον του…

(Νεα, 31 Οκτωβρίου 2024).