Για την ώρα η περίοδος των μεταγραφών στην Ελλάδα νομίζεις ότι έχει μόνο ένα θέμα: το αν θα ρθει ή όχι στον Ολυμπιακό ο Μάρκους Μπεργκ. Συμβαίνει συχνά τα καλοκαίρια να γράφονται εκατομμύρια λέξεις μόνο για ένα παίκτη: νομίζω είμαστε μπροστά σε μια τέτοια ιστορία. Τον θόρυβο τον συντηρεί ωραία και η πλευρά του Μπεργκ. Χθες τον Σουηδό τον ρώτησαν αν έχει αποφασίσει να πάει στον Ολυμπιακό και αν συζητάει μαζί του. Θα μπορούσε να απαντήσει «ναι» ή «όχι». Προτίμησε να απαντήσει διπλωματικά.  «Πολλά γράφονται, αλλά δεν πρόκειται να μιλήσω για συγκεκριμένους συλλόγους» είπε και πρόσθεσε «είναι ευαίσθητο το θέμα. Δεν έχω πάρει καμία απόφαση. Έχει γραφτεί ότι αποφάσισα, αλλά αυτό δεν ισχύει καθόλου». Ούτε ναι, ούτε όχι δηλαδή. Το οποίο είναι και βολικό διότι διατηρεί το θόρυβο: ο Μπεργκ για να βρει τα χρήματα και το συμβόλαιο που ψάχνει θέλει να είναι στην επικαιρότητα. Και όλοι δουλεύουν για αυτόν.  

Κοντά και μακριά  

Για τις μεταγραφές ισχύει ότι και στα καλά αστυνομικά μυθιστορήματα: πριν την οριστική λύση, όλο το ενδιαφέρον υπάρχει στο να παρακολουθείς τις ενδείξεις. Στην περίπτωση της μεταγραφής του Μπεργκ οι ενδείξεις λένε ότι ο παίκτης και ο Ολυμπιακός είναι κοντά. Πρώτα από όλα ο Ολυμπιακός δεν κάνει τίποτα πλέον για να περιορίσει τις πολλές αναφορές του Τύπου στην πιθανότητα της μεταγραφής: δεν λέει «δεν ενδιαφέρομαι» ούτε καν στα πλαίσια μιας στρατηγικής προστασίας των επιλογών της ομάδας έτσι και χαλάσει η μεταγραφή. Ο Ολυμπιακός δεν είναι ομάδα που αποφεύγει τις μπλόφες στα μεταγραφικά: το παιγνίδι το ξέρει καλά. Θα μπορούσε να διαψεύδει, απλά για να κερδίσει χρόνο, αλλά στην περίπτωση του Σουηδού δεν το κάνει. Επειτα ο ίδιος ο Μπεργκ ήταν φανερό εξ αρχής ότι δεν είχε διάθεση να επιστρέψει στην Σουηδία – κι αυτό στην ιστορία αυτή είναι κάτι πολύ βασικό διότι η επιστροφή του στο σπίτι θα μπορούσε να είναι στόχος του. Πήρε τα ωραία του χρήματα στη Σαουδική Αραβία, είναι στα 32 και το λογικό θα ήταν να γυρίσει σπίτι να κλείσει την καριέρα του: αλλά αν ήταν να το κάνει, θα το είχε κάνει ήδη κι αφού δεν το έχει κάνει το πιθανότερο είναι να γυρίσει στη χώρα που αγωνιζόταν πριν πει το ναι στα πετροδόλλαρα. Η Ελλάδα είναι ο δεύτερος πιθανότερος προορισμός του μετά τη χώρα του και γιατί μόνο εδώ έπαιξε ποδόσφαιρο μετά το μεγάλο τραυματισμό του.

Η πιο ισχυρή ένδειξη

Ομολογώ ότι πίστευα πως υπάρχει ανάμεσα στις δυο πλευρές ένα είδος αρχικής συμφωνίας, που μένει να δούμε αν θα γίνει και κανονική. Από ότι φαίνεται κάτι τέτοιο δεν υπάρχει και το μόνο που υπάρχει είναι διάθεση για συζήτηση – στις λεπτομέρειες οι δυο πλευρές είναι μάλλον λίγο μακριά. Πιθανότατα ο Σουηδός να θέλει τρία χρόνια συμβόλαιο κι ο Ολυμπιακός να του προτείνει ένα πιο λογικό διετές. Ισως να υπάρχει και μια μικρή διαφωνία στα χρήματα – αν και δυσκολεύομαι να το πιστέψω διότι τα μπόνους σε αυτές τις περιπτώσεις βοηθάνε τέτοιες διαφορές να ξεπεραστούν. Ισως στον Ολυμπιακός να περιμένουν να δώσει ο Μαρτίνς την συγκατάθεσή του - ας μην ξεχνάμε ότι ο προπονητής ήθελε πρώτα από όλα την παραμονή του Χασάν. Το αντίο του οποίου δείχνει ότι ο Ολυμπιακός είναι κοντά στο να ανακοινώσει κάποιον που αγωνίζεται στη θέση του: αυτό είναι κατά τη γνώμη μου και η πιο ισχυρή ένδειξη. Ισως πάλι και το πράγμα να είναι ακόμα πιο απλό: να θέλει ο Μπεργκ να αγωνιστεί στα δυο ματς με την Εθνική του (αύριο κόντρα στη Μάλτα και την Δευτέρα κόντρα στην Ισπανία) και να ζήτησε χρόνο για να κάνει μια τελική συζήτηση μετά.

Ηρθε στις 17 Αυγούστου

Εχω ξαναγράψει ότι δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται ο Μπεργκ ως λύση για όλα τα επιθετικά προβλήματα του Ολυμπιακού, αλλά στο μεταξύ κατάλαβα γιατί ο Ολυμπιακός επιμένει τόσο πολύ στην περίπτωσή του: νομίζω πως φοβάται το περίφημο «διάστημα προσαρμογής» κάθε νέου ποδοσφαιριστή, που τα τελευταία χρόνια έχει δυσκολέψει απίστευτα πολύ τη σχέση των σέντερ φορ με την εξέδρα. Οι πιο πολλοί ξένοι παίκτες δυσκολεύονται στην αρχή – ελάχιστοι είναι αυτοί που από την πρώτη στιγμή δείχνουν τι μπορεί να κάνουν. Αλλά ειδικά τα σέντερ φορ στον Ολυμπιακό τα τελευταία χρόνια πληρώνουν την δυσκολία τους με πάρα πολύ γκρίνια και πάρα πολύ αμφισβήτηση.

Ο Ιντέγε, που είχε κοστίσεις και ένα σωρό λεφτά και ήταν και στην καλύτερη ποδοσφαιρική ηλικία όταν ήρθε, μέχρι να σκοράρει κόντρα στη Δυναμό Ζάγκρεπ στο Μαξιμιρ, έκανε πολύ κόσμο να αναρωτιέται αν αξίζει τα λεφτά του. Την ίδια χρονιά καλά καλά δεν ακούμπησαν τη μπάλα ο Φινμπόγκασον (που είχε έρθει με ένα εξαιρετικό βιογραφικό), αλλά και ο Πουλίδο (που άρχισε να βάζει γκολ μετά τον Ιανουάριο). Προβλήματα προσαρμογής είχε και ο άπειρος Μπενίτεθ (παρά την ψυχολογική στήριξη του Μίτσελ) και ο έμπειρος Καρντόζο, που σημάδευε τα δοκάρια. Δυσκολεύτηκε επίσης να πάρει μπροστά ο Ανσαριφάρντ, ενώ το άγχος διέλυσε τον Τζούρτζεβιτς: τουλάχιστον ο Εμενίκε φαινόταν ότι ήρθε για τουρισμό από την αρχή. Η πιο χαρακτηριστική περίπτωση φορ που δυσκολεύτηκε να προσαρμοστεί είναι για μένα ο Χασάν. Ξεκίνησε χάνοντας γκολ σε σημαντικά ματς (με τον ΠΑΟΚ, με την ΑΕΚ, με τον ΠΑΟ, με την Μπέτις) κι αυτό αρκούσε για να μην προσέξει στη συνέχεια σχεδόν κανένας την πρόοδό του. Μετά τα Χριστούγεννα, όταν ξεπέρασε τον τραυματισμό που τον κράτησε 40 μέρες έξω σκόραρε σχεδόν σε όλα τα ματς που αγωνίστηκε ως βασικός: 11 γκολ τελικά σε 22 συμμετοχές – όχι όλες ως βασικός. Αλλά στο μυαλό του κόσμου έχει καταγραφεί ως «χασογκόλης» και «λίγος»: κανείς δεν θυμάται ότι αποκτήθηκε 17 Αυγούστου και ουσιαστικά δεν έκανε προετοιμασία με την ομάδα. Δυστυχώς για τα σέντερ φορ μετρά η πρώτη εντύπωση – τον Ιντέγε, που αν και καλύτερος παίκτης σκόραρε αναλογικά λιγότερο από τον Αιγύπτιο, τον έσωνε ότι ο Ολυμπιακός κέρδιζε το πρωτάθλημα. Τον Χασάν (και ίσως και τον Γκερέρο) τον «σκότωνε» η σύγκριση με τον Πρίγιοβιτς π.χ που στην Ελλάδα ήταν δυο χρόνια!

Μεγαλώνουν το άγχος

Ο Ολυμπιακός φαίνεται να πιστεύει πως ο Μπεργκ δεν θα έχει κανένα πρόβλημα προσαρμογής: ότι θα μπει, θα παίξει και θα σκοράρει με το καλημέρα. Θέλει μια λύση από αυτές που δεν θα προκαλέσουν καμία συζήτηση γιατί οι συζητήσεις μεγαλώνουν το άγχος των παικτών και της ομάδας. Το κατανοώ. Αλλά θα κρατούσα και τον Χασάν.