Γιατί έγινε χαμός με όσα συνέβησαν στο Περιστέρι; Αν το σκεφτείς δεν υπάρχει ιδιαίτερος λόγος – εννοώ τα περιστατικά είναι μάλλον απλά. Πριν το ματς έγινε μια ένσταση ακαταλληλότητας του γηπέδου από την πλευρά της ΑΕΚ γιατί οι εστίες δεν είχαν το σωστό ύψος. Ο διαιτητής έκανε τη μέτρηση και διέγνωσε πρόβλημα. Εδωσε χρόνο στον Ατρόμητο να αποκαταστήσει το πρόβλημα. Παρά την όποια προσπάθεια δεν κατέστη δυνατό. Ο διαιτητής έκλεισε το φύλλο αγώνα και έστειλε το ματς στην κρίση του αθλητικού δικαστή. Τότε γιατί όλοι φωνάζουν; Η απάντηση είναι γιατί εδώ είναι Ελλάδα. Κι εκτός από το προσκήνιο υπάρχει και το παρασκήνιο. Κι εκτός από την ανάγκη της τήρησης των κανονισμών υπάρχει και η υποκρισία.

Πάντα υπάρχουν ζητήματα κανονισμών  

Η αλήθεια είναι πως οι εικόνες στο Περιστέρι είναι καταπληκτικά σπάνιες, όπως σπάνιο είναι πχ να υπάρχει στην ΑΕΚ ένας παράγοντας που είχε παρουσία σε δυο ιστορίες με προβλήματα δοκαριών κι εστιών: ο Γιάννης Παπαδόπουλος ήταν και στην Ηλιούπολη, όταν στο αξέχαστο ματς με τον Παναιτωλικό κάποτε τα δοκάρια πριονίστηκαν – τώρα το πράγμα ήταν λιγότερο θεαματικό. Προφανώς πρόκειται περί σύμπτωσης και δεν παίζει και κανένα ρόλο. Όπως δεν παίζει ρόλο αν ο Αμπραμπατ πρόσεξε ότι οι εστίες ήταν πιο κοντές ή αν το είπε στην ΑΕΚ μια καλή νεράιδα (προσωπικά πιστεύω το δεύτερο). Ο,τι και να έχει συμβεί την τύχη του ματς θα την κρίνει ο αθλητικός δικαστής. Διότι υπάρχει ένα ζήτημα κανονισμού, όπως πχ υπήρχε ζήτημα κανονισμού στην περίπτωση του Βάλνερ, σε διάφορες διακοπές για ρίψεις φωτοβολίδων ή για εισόδους οπαδών στο γήπεδο ή για τραυματισμούς προπονητών ή παικτών. Πάντα όταν τα ματς κρίνονται στα χαρτιά υπάρχει ένα ζήτημα κανονισμού.

Αν το είχε πει

Τότε γιατί όλοι φωνάζουν; Διότι υπάρχει κι ένα άλλο ζήτημα που στο τραπέζι το έχει βάλει παλιότερα η ίδια η ΑΕΚ και που έχει να κάνει με το αν τα ματς πρέπει να κρίνονται στα χαρτιά ή όχι. Εβγαλε πχ χθες μια ανακοίνωση η ΑΕΚ και λέει ότι κακώς την κατηγορούν ή της κάνουν πλάκα για τις μεζούρες κτλ. Θα είχε δίκιο αν η ίδια δεν έλεγε πριν λίγο καιρό ότι «η ακλόνητη και επιβεβαιωμένη διαχρονικά και με υψηλό τίμημα θέση της ομάδας μας ότι οι αγώνες κερδίζονται και χάνονται στα γήπεδα και όχι στα χαρτιά δεν πρόκειται ποτέ να μπει σε διαπραγμάτευση και δεν δύναται να αλλοιωθεί ακόμα και μπροστά στην επίτευξη ενός τόσο σημαντικού στόχου». Δεν είχε πει τότε η ΑΕΚ ότι αυτό δεν ισχύει αν υπάρχει ακαταλληλότητα σε ένα γήπεδο ή όταν η Κάτια Κοξένογλου μιλάει άσχημα για την ομάδα μας. Αν το είχε πει κανείς δεν θα δικαιούταν να μιλάει σήμερα.

Ευθύνη και υπεράσπιση

Θα πάρει η ΑΕΚ το ματς στα χαρτιά; Ας περιμένουμε την απόφαση του αθλητικού δικαστή. Ο Ατρόμητος προφανώς κι έχει την ευθύνη της αμέλειάς του: ο διαιτητής μέτρησε τις εστίες και βρήκε ότι στην μια από τις δυο υπάρχει πρόβλημα – αυτό το δέχεται κι ο Σπανός. Ωστόσο ο Ατρόμητος έχει και επιχειρήματα υπεράσπισης. Το γήπεδο είχε χτυπηθεί από την κακοκαιρία την σφοδρότητα της οποίας την αποδεικνύουν τρία τέσσερα μηνύματα της Πολιτικής Προστασίας – το γήπεδο έχει χώμα, αυτό μπορεί να φούσκωσε από το νερό κι έτσι να προέκυψε το πρόβλημα. Αν όντως πρόβλημα υπήρχε μόνο στη μια εστία είναι δύσκολο να αποδειχτεί δόλος: τι διάβολο σχέδιο μπορεί να υπάρχει, ώστε ο γηπεδούχος να έχει αβαντάζ, όταν μόνο η μια εστία είναι προβληματική;  Η δε ακαταλληλότητα ενός γηπέδου δεν φέρνει αυτόματα τιμωρία - αν ήταν έτσι κάθε φορά που ένα ματς αναβαλλόταν γιατί σε ένα γήπεδο δεν μπορεί να παιχτεί ποδόσφαιρο λόγω πάγου, θα τιμωρούταν ο γηπεδούχος γιατί δεν φρόντισε να έχει ένα χλοοτάπητα θερμαινόμενο.

Ο Ατρόμητος μπορεί να επικαλεστεί επίσης την προχειρότητα της μέτρησης: ο τρόπος που έγινε είναι φανερά πλημμελής – ο διαιτητής δεν είχε μαζί του μέτρο, το δανείστηκε λέει από την τροχαία, και πάλι καλά που δεν του έφεραν από την κυρά Βασιλική τη μοδίστρα που έχει ραφείο απέναντι από το γήπεδο. Θα εισακουστούν τα επιχειρήματα του; Δεν το γνωρίζω. Είναι στη δυνατότητα του δικαστή να αποφασίσει ό,τι θέλει. Αλλά προφανώς το θέμα δεν είναι αυτό: είναι αν θέλουμε ή όχι τα ματς να κρίνονται στα γήπεδα ή αν το θέλουμε μόνο αν αυτό μας βολεύει.

Αν η ΑΕΚ θέλει νίκες στα χαρτιά τότε χρειάζεται μια έμπρακτη αυτοκριτική για τη στάση της στην υπόθεση Βάλνερ πχ. Διότι κι εκείνη η απόφαση σε κανονισμούς στηρίχτηκε. Και η ΑΕΚ φώναζε. Κι εγώ ήμουν μαζί της. Διότι άλλο είναι οι τιμωρίες (που πρέπει πάντα να υπάρχουν) κι άλλο οι νίκες στα χαρτιά. Αυτή είναι κατά τη γνώμη μου η ουσία της ιστορίας κι όχι η τιμωρία του Ατρόμητου: ο Ατρόμητος για την αμέλειά του πρέπει να τιμωρηθεί, αλλά τιμωρίες υπάρχουν κι άλλες, που δεν έχουν να κάνουνε με αφαιρέσεις βαθμών.

Για να είμαι ειλικρινής δεν ξέρω αν πουθενά στον κόσμο έχουν αφαιρεθεί βαθμοί για τέτοια παραπτώματα: ούτε και η ΑΕΚ το ξέρει. Τρεις μέρες πχ φωνάζουν για την ιστορία του Μουρίνιο που στα Σκόπια μέτρησε τα δοκάρια: έτσι είναι. Αλλά η ομάδα του δεν κέρδισε το ματς στα χαρτιά: το ματς έγινε. Κι αμφιβάλω κι αν θα το κέρδιζε κι αν δεν γινόταν: θα γινόταν την επόμενη. Διότι η UEFA δεν θέλει να μην παίζεται ποδόσφαιρο: όπου πρόβλημα προκύπτει διορθώνεται και τα ματς γίνονται. Γιατί για όσους την διοικούν, το παιγνίδι είναι πάνω από όλα.   

Να ξέρουμε τι λέμε

Αυτή είναι η λεπτή γραμμή της ιστορίας αυτής που χωρίζει τα στρατόπεδα: υπάρχουν αυτοί που θέλουν τα ματς να γίνονται κι αυτοί που θέλουν απλά να κερδίζουν – κι ας μην παίζεται ποδόσφαιρο. Και υπάρχει φυσικά και κάμποση εκατέρωθεν υποκρισία: οι κανονισμοί πχ είναι ερωτεύσιμοι και ιεροί όταν βολεύουν – όταν δεν βολεύουν φταίει η ΑΕΚ (ο Ολυμπιακός, ο ΠΑΟΚ κτλ) που δεν θέλουν να παίξουν και θέλουν να κερδίσουν στα χαρτιά κτλ. Ανάμεσα σε αυτές τις δυο υποκρισίες κονιορτοποιείται το ίδιο το παιγνίδι – διαλύεται και γίνεται ανακοινώσεις, επικοινωνία, φωτογραφίες, συνεντεύξεις κτλ.

Δεν είναι φυσικά απλό να συμφωνήσουμε γιατί σε αυτές τις περιπτώσεις ο καθένας βάζει τους αστερίσκους του. Εγώ πχ θέλω τα ματς να γίνονται, αλλά και τιμωρίες να υπάρχουν κι έχω μόνο μια εξαίρεση: τις περιπτώσεις βίας. Οπου αυτή ασκείται (με κάθε τρόπο) θέλω ήττες στα χαρτιά και τις πανηγυρίζω κιόλας, διότι στο γήπεδο δεν θέλω ούτε πυρσούς, ούτε φωτοβολίδες, ούτε κροτίδες, ούτε μπούκες στον αγωνιστικό χώρο, ούτε πλακώματα, ούτε πέτρες σε παίκτες. Άλλος μπορεί να βάλει τους δικούς του αστερίσκους. Οπως και να χει πάντα οι αποφάσεις είναι των δικαστών: κατά τα άλλα πάντα σε αυτές τις ιστορίες γίνεται καταγραφή όσων αγαπούν το παιγνίδι κι όσων αγαπούν τις νίκες. Οι δεύτεροι είναι πάντα πιο πολλοί, απλά λίγο ντρέπονται.           

Την πρόλαβε ο Μελισσανίδης

Η ΑΕΚ εξέδωσε ανακοινώσεις, οι υπεύθυνοι επικοινωνίας έκαναν αναρτήσεις, υπήρξαν ειρωνείες και νουθεσίες – εξόργισε και τον ΠΑΟ που έβγαλε κι αυτός ανακοίνωση. Ένα πράγμα δεν είπε: αν θέλει ή όχι να γίνει το ματς. Ο ΠΑΟ έχει δίκιο όταν λέει πως ουδέποτε ζήτησε να κερδίσει ματς στα χαρτιά, ενώ είχε την δυνατότητα: βέβαια δεν αποκλείω να το κάνει προσεχώς γιατί στην Ελλάδα όποιος δεν το κάνει θεωρείται από τους οπαδούς του κορόιδο. Η ΑΕΚ θα μπορούσε να πει «ας παίξουμε» - δεν θα της κόστιζε διότι η απόφαση του δικαστή δεν έχει να κάνει με τα θέλω της. Δεν το είπε γιατί την πρόλαβε ο Μελισσανίδης. Που είπε στον Σπανό, χωρίς να είναι υποκριτής, ότι θέλει τη νίκη στα χαρτιά και το πρωτάθλημα. Και καθώς φαίνεται θα το πάρει. Ο Μελισσανίδης.

Οι παίκτες, ο Αλμέιδα, οι οπαδοί, όλοι οι υπόλοιποι, απλά θα χτυπάνε παλαμάκια στην απονομή.