Κάθε ρεπόρτερ που σέβεται τον αναγνώστη του επισημαίνει ότι η αναβολή του πρωταθλήματος θα βοηθήσει την ομάδα να ολοκληρώσει το μεταγραφικό σχεδιασμό της: ειλικρινά χαίρομαι. Ταυτόχρονα διακινείται μια θεωρία συνομωσίας που λέει ότι το πρωτάθλημα δεν ξεκίνησε γιατί κάποιες ομάδες δεν ήθελαν να συμβεί αυτό πριν ολοκληρώσουν τις μεταγραφές τους: δεν το πιστεύω. Οι πιο πολλές ελληνικές ομάδες φέτος μάλλον με άγχος ζουν τη μεταγραφική περίοδο. Το καταλαβαίνεις από τις καθυστερήσεις, τις αστοχίες και τις δυσκολίες να πείσουν παίκτες να πουν τα πολυπόθητα ναι.

Βλέποντας και κάνοντας

Μακάρι να υπάρχει σχεδιασμός και να ολοκληρωθεί, αλλά εγώ παρακολουθώ ένα «βλέποντας και κάνοντας» χωρίς προηγούμενο. Κερδίζει μια ομάδα ένα φιλικό; Όλα καλά. Δεν το κερδίζει; Ολοι ψάχνουν! Συγνώμη, αλλά σχεδιασμός είναι κάτι άλλο.

Η ΑΕΚ διαβάζω ότι θέλει να πάρει δύο ή τρεις παίκτες σαν τον Αμραμπάτ – τον οποίο σημειωτέων τον έχουμε δει να παίζει κανά μισάωρο, αλλά έφτανε αυτό το μισάωρο για γίνει ο παίκτης αυτός ένα είδους σημείου αναφοράς. Ελπίζω το «σαν το Αμραμπάτ» να είναι σχήμα λόγου: ένας 35αρης αντέχεται στην τωρινή ΑΕΚ, τρεις ακόμα θα είναι μάλλον πρόβλημα, εκτός αν ο στόχος είναι η δημιουργία της πιο γέρικης ΑΕΚ όλων των εποχών.

Ο ΠΑΟ, από τη μεριά του, πήρε ένα εξτρέμ που παίζει και σαν δεκάρι (τον Λούνκβιστ) και κυνηγά δυο εξτρέμ από τη Λατινική Αμερική ακόμα– μολονότι διατηρεί στις τάξεις του τουλάχιστον πέντε εξτρέμ, δηλαδή τον Χατζηζιοβάνη, τον Βιγιαφάνιες, τον Αϊτόρ, τον Καμπετσή και τον Ενγκμπακοτό, μην πω και τον Ιωαννίδη που ο Γιοβάνοβιτς ως εξτρέμ τον χρησιμοποιεί κι αυτός. Ο Γιοβάνοβιτς ξέρω ότι θέλει ένα φορ καλύτερο από αυτά που έχει, ένα στόπερ αριστεροπόδαρο κι ένα αριστερό μπακ, αλλά στο μεταξύ γίνεται συλλογή από εξτρέμ.  

Ο ΠΑΟΚ επίσης φέρεται έτοιμος να πάρει δυο – τρεις παίκτες από αυτούς που ψάχνει αλλά στην περίπτωσή του έχω μπερδευτεί γιατί δεν ξέρω τι ψάχνει. Ο Ολυμπιακός από την άλλη ψάχνει τη συμφωνία με τη Νάπολι για το Μανωλά και ψάχνει κι ένα αριστερό μπακ ειδικά όταν ο Ρέαπτσουκ σεντράρει – αν δεν το κάνει κι απλά μένει στην άμυνα και σταματά τον αντίπαλο εξτρέμ, ο Ολυμπιακός ψάχνει λιγότερο. Τέλος όλοι ψάχνουν ομάδες για να πουλήσουν παίκτες διότι τα χρήματα τα έχουν ανάγκη. Εύχομαι σε όλους να τα καταφέρουν, αλλά πολύ σχεδιασμό σε όλα όσα βλέπω δεν διακρίνω. Διότι αν υπάρχει σχεδιασμός δεν φτάνεις την τελευταία εβδομάδα για να αποκτήσεις παίκτες που ήξερες πως είναι απαραίτητοι καιρό τώρα. 

Με τη συμβουλή του αστρολόγου

Πως γίνεται να βρεις σε μια εβδομάδα, παίκτες που ψάχνεις και δεν βρίσκεις εδώ και δυο μήνες, μη με ρωτάτε. Αυτό που ξέρω είναι ότι το να αποκτάς παίκτες την τελευταία βδομάδα των μεταγραφών τα τελευταία χρόνια έχει γίνει μόδα. Όταν κάνω την ερώτηση αυτή σε υπεύθυνους ομάδων η απάντηση που παίρνω είναι ότι «στο τέλος της μεταγραφικής περιόδου υπάρχουν πάντα ευκαιρίες». Εκ των αποτελεσμάτων εμένα μου φαίνεται πως υπάρχουν ευκαιρίες για αντζέντηδες, που έχουν άνεργους ή προβληματικούς «πελάτες- παίκτες» να σπρώξουν, αλλά μπορεί να κάνω και λάθος και να υπάρχει κάπου ένα σουπερμάρκετ με τρομακτικούς παίκτες, που ανυπομονούν να ρθούν στην Ελλάδα, αλλά θα το αποφασίσουν μόνο στο τέλος του Αυγούστου. Για λόγους αυστηρά προσωπικούς. Η γιατί τους το συμβουλεύει ο αστρολόγος τους.

Τερματίζοντας το ρίσκο

Καταλαβαίνω ότι οι ελληνικές ομάδες πρέπει να σκέφτονται και το ταμείο τους: όποιος δεν το κανε φαλίρισε. Ωστόσο ας μην λέμε στον κόσμο παραμύθια. Αν τα τελευταία καλοκαίρια σε κάθε μεταγραφικό παζάρι μπαίνουν στοιχήματα, το να λες ότι θα περιμένεις το τέλος των μεταγραφών για να βρεις ό,τι ψάχνεις, είναι σαν να παραδέχεσαι ότι το ρίσκο που παίρνεις το τερμάτισες: μεγαλύτερο δεν υπάρχει! Κι επειδή σχεδιασμός και ρίσκο δεν πάνε μαζί, οι πιθανότητες στο τέλος του καλοκαιριού να βρεις κάποιο παίκτη που θα κάνει τη διαφορά, δεν είναι συνήθως υπέρ σου, ειδικά αν η αναμονή δεν σχετίζεται με παίκτες που έχεις εντοπίσει κι απλά περιμένεις, αλλά έχει να κάνει με την πιθανότητα να προκύψουν ευκαιρίες. Οντως προκύπτουν. Αλλά συχνότατα ευκαιρία είσαι κι εσύ. Εννοώ ότι μπορεί να σου πάρουν χρήματα (έστω για συμβόλαια…) που στην πορεία αποδεικνύεται πως τα πέταξες από το παράθυρο.  

Περσινά ξινά σταφύλια

Στο τέλος του περσινού παζαριού η ΑΕΚ πήρε τον διεθνή με την Εθνική Ρουμανίας Νεντελτσιάρου και η απόκτησή του προβλήθηκε ως «η λύση στο πρόβλημα της άμυνας»: πρέπει να ήταν η χειρότερη λύση στην ιστορία της ομάδας. Πήρε και τον Τάνκοβιτς και ολοκλήρωσε τις μεταγραφές με αποθέωση. Ο Τάνκοβιτς ήρθε έτοιμος (γιατί το πρωτάθλημα Σουηδίας είχε αρχίσει ένα μήνα πριν) έκανε δυο – τρια καλά ματς στην αρχή κόντρα σε αντιπάλους ανέτοιμους και μετά ξεθύμανε. Αλλά ήρθαν και άλλοι που κανείς δεν νοσταλγεί. Τέλος Σεπτεμβρίου πέρυσι (η μεταγραφική περίοδος είχε παραταθεί) ο ΠΑΟΚ απέκτησε τον Περέιρα «ένα νέο Γιαννούλη, και μάλιστα μόλις 20 χρονών» και τον «σούπερ φορ Τσόλακ»: φέτος ο πρώτος υπέγραψε στη Ρόζερμποργκ κι ο δεύτερος ανανέωσε τον δανεισμό του στη Μάλμε – στην Ελλάδα έβαλε ένα γκολ. Ο ΠΑΟ, τις ίδιες μέρες, «χτυπούσε» με δυο αποκτήματα «που θα τον ανέβαζαν επίπεδο σύμφωνα με τον Τσάβι Ρόκα» - ανακοίνωσε τους Χουάνκαρ και Αντονίτο: τον δεύτερο ειδικά δεν τον είδε κανείς. Εκείνες τις μέρες ήρθαν στον Ολυμπιακό ο Βινάγκρε και ο Μπρούμα, δανεικοί από ομάδες σοβαρές και με συμβόλαια τεράστια. Ο πρώτος ανόρεχτος και με το ζόρι και ο δεύτερος τραυματίας.

Ξύνω πληγές, αλλά…

Κάποιος θα πει ότι πέρυσι υπήρξαν αστοχίες γιατί η σεζόν ήταν ανώμαλη και το μεταγραφικό παζάρι παράξενο. Πρόπερσι που η πανδημία ήταν άγνωστη λέξη ο Παναθηναϊκός ολοκλήρωσε τις μεταγραφές του με τον Φάουστο, που ήρθε Σεπτέμβρη του 2019 – δεν περιγράφω άλλο. Μέχρι τότε περίμενε κι ο ΠΑΟΚ τον Φάμπιο Κοεντράο – δεν ήρθε ποτέ κι αυτό δεν είναι παράξενο γιατί αν κάποιος περιμένει μέχρι το τέλος του καλοκαιριού να βρει ομάδα δεν έχει και μεγάλη όρεξη για ποδόσφαιρο. Βέβαια οι αληθινές ευκαιρίες στο φινάλε του παζαριού είναι τα μεγάλα παιδιά που αποφασίζουν να πουν το «ναι» στην τελευταία αρπαχτή «για περιορισμένο αριθμό εμφανίσεων». Τελευταία εβδομάδα των μεταγραφών υπέγραψαν κάποτε ο Λέσκοτ (στην ΑΕΚ), ο Μπερμπάτοφ (στον ΠΑΟΚ) κι έπεσε το αεροδρόμιο για την επιστροφή του Γιάγια Τουρέ. Ξύνω πληγές, το ξέρω.

Εξαιρέσεις όλο και πιο σπάνιες

Άλλο είναι το παζάρι κι άλλο είναι το παγκάρι. Το ποδοσφαιρικό μεταγραφικό παζάρι έχει μόνο ένα κανόνα: αν ένας παίκτης είναι καλός, η τιμή του δεν πέφτει. Μια ομάδα που έχει ένα καλό ποδοσφαιριστή μπορεί να δελεαστεί από σοβαρά χρήματα ή να εξαντλήσει τα περιθώρια για να πάρει πιο πολλά, αλλά οι καλοί παίκτες δεν έχουν άλλες τιμές τον Ιούλιο κι άλλες στα τέλη Αυγούστου. Φέτος μπορεί στο φινάλε να αλλάξουν ομάδα ο Χάρι Κέιν, ο ΕμΠαπέ, ο Μπερνάρτο Σίλβα – ακόμα και ο Κριστιάνο Ρονάλντο. Αλλά όχι γιατί θα μείνουν ελεύθεροι – όλοι έκαναν προετοιμασία και ξεκίνησαν να αγωνίζονται. Παρά την κρίση οι τιμές τους είναι στο Θεό και δεν θα πέσουν αυτή την εβδομάδα.

Αν μια ελληνική ομάδα έχει δουλέψει για τον ερχομό ενός παίκτη καιρό τώρα και εξαντλεί τα περιθώρια να τον αποκτήσει γιατί έχει μια συμφωνία μαζί του, η υπομονή έχει νόημα: το έκανε κάποτε ο ΠΑΟΚ με το Μαουρίσιο κι ο Ολυμπιακός με τον Κάμπελ – ο πρωταθλητής κάνει το ίδιο τώρα με το Μανωλά. Αλλά μιλάμε για εξαιρέσεις. Που είναι κάτι διαφορετικό από τις ευκαιρίες. Που, παρά τα αντιθέτως λεγόμενα, σπανίως τέλη Αυγούστου υπάρχουν…