Μετά τον ΠΑΟΚ αποκλείστηκαν και ο ΠΑΟ και η ΑΕΚ. Η ΑΕΚ αποχαιρέτησε άδοξα τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις πολύ νωρίς: η αποτυχία της να αποκλείσει μια ομάδα όπως η Νόα από την Αρμενία μοιάζει χωρίς προηγούμενο. Ο ΠΑΟ θα παίξει με την Λανς για μια θέση στο Conference League. Από το Αμστερνταμ επέστρεψε χωρίς την πρόκριση, που διεκδίκησε ηρωϊκά μέχρι τέλους, αλλά με αναπτερωμένο ηθικό και την βεβαιότητα πως είναι σε καλό δρόμο.

Ας πούμε δυο πράγματα και για τα δυο χθεσινά θρίλερ.

Ιωαννίδης και αντοχές    

Ο ΠΑΟ πήγε στο Αμστερνταμ έχοντας χάσει το πρώτο ματς από τον Αγιαξ στο ΟΚΑ αλλά με την βεβαιότητα ότι δεν είναι χειρότερος και την πίστη ότι μπορεί να τα καταφέρει. Η πίστη του χρειάστηκε. Είχε ένα καλο ξεκίνημα χάρη στην παρουσία του Ιωαννίδη στην αρχική ενδεκάδα, ζήτησε κι ένα πέναλτι κι αυτός ο αιφνιδιασμός του Αγιαξ ήταν το πρώτο και σημαντικό για να βάλει βάσεις πρόκρισης. Ο Αγιαξ στα λίγα παιγνίδια που έχει δώσει από την αρχή της σεζόν είναι καλός επιθετικά στο πρώτο κυρίως ημίχρονο: οι Ολλανδοί δεν περίμεναν την θαρραλέα είσοδο του ΠΑΟ στο ματς νομίζοντας πως ο Παναθηναϊκός θα είναι διστακτικός όσο στην Αθήνα. Βέβαια, παρά την ανετοιμότητα του, ο Αγιαξ έχει ακόμα μερικές καλές μονάδες. Που υπενθύμισαν την τεχνική τους πληρότητα αλλά και μια έλλειψη ωριμότητας.

Ο ΠΑΟ υπέφερε λίγο την επιστροφή των γηπεδούχων μετά το πρώτο μισάωρο κυρίως γιατί υπέφεραν τα ακραία του μπακ. Ο Αγιαξ είχε ευκαιρίες, η μεγαλύτερη από τις οποίες το δοκάρι του Μπεργκχάουζ στο 33΄ σε μια φάση καρμπόν με αυτή που οι Ολλανδοί άνοιξαν το σκορ στο ΟΑΚΑ. Αλλά ο γηπεδούχος δεν τρόμαξε ποτέ τον ΠΑΟ που είχε πάντα τρόπους να απαντάει παραμένοντας διεκδικητικός. Πάνω σε αυτή την αντοχή του έχτισε την νίκη του.

Οι αλλαγές του Αλόνσο

Ο Αλόνσο, βλέποντας τον ΠΑΟ να υποφέρει αλλά και να αντέχει στην άμυνα, χτύπησε το ματς αλλάζοντας όλη σχεδόν την γραμμή της επίθεσης – μπήκαν ο Γερεμέγιεφ αντί του Ιωαννίδη που δεν έχει ακόμα 90 λεπτά στα πόδια του και κυρίως ο Τετέ αντί του Τζούρισιτς: ο Βραζιλιάνος παίζοντας πιο πολύ σαν δεύτερος κυνηγός έγινε ένα ακόμα πρόβλημα για τον Αγιαξ καθώς ούτε ο Σούταλο, ούτε ο Μπαας έχουν την σβελτάδα που χρειάζεται για την αντιμετώπισή του. Ο ΠΑΟ που είδε τον Ιωαννίδη να γίνεται και σωτήρας του βγάζοντας την μπάλα από την γραμμή μετά από μια κεφαλιά του Ακπομ, και τον Κότς στο 86΄να σημαδεύει το δοκάρι του Ντραγκόφσκι, βρήκε στο 88΄ με τον Τετέ το γκολ του 0-1 κι έστειλε το ματς στην παράταση. Σε αυτή ήταν πιο καλός από τους γηπεδούχους και γιατί με την είσοδο του Μαξίμοβιτς, και του Βιλένα, (ακόμα και του Ζέκα…), είχε μεγαλύτερη φρεσκάδα στην μεσαία γραμμή. Αλλά δεν προκρίθηκε. Γιατί τα πέναλτι είναι μια ανελέητη διαδικασία.   

Ρεκόρ Ευρώπης με μια απροσεξία

Ο ΠΑΟ δεν τα κατάφερε γιατί δεν είχε ποτέ του στην διαδικασία των πέναλτι την δυνατότητα να έχει αυτός ένα ματς μπολ: ποτέ ένας παίκτης του δεν είχε την δυνατότητα να σκοράρει και η ομάδα να προκριθεί. Στην διαδικασία της πεντάδας των πέναλτι έχει αβαντάζ όποιος χτυπάει πρώτος, όταν το πράγμα περάσει στη φάση που δεν υπάρχει πεντάδα αλλά διαδοχικές μονές εκτελέσεις, αυτός που εκτελεί δεύτερος κρατά λίγο περισσότερο την τύχη στα χέρια του ακόμα κι αν οι εκτελέσεις του δεν είναι οι καλύτερες. Στο πανευρωπαϊκό ρεκόρ εκτελέσεων πέναλτι ο Αγιαξ έχασε πέντε φορές ματς μπολ, αλλά στην έκτη μετά από μια αστοχία του Βιλένα ο Γκάι βρήκε το γκολ – πέναλτι της πρόκρισης. Ο Βιλένα είχε εκτελέσει ένα κακό πέναλτι και την πρώτη φορά που βρέθηκε απέναντι από τον Ολλανδό τερματοφύλακα Πίσβαρ – δεν έπρεπε να πάει για δεύτερη φορά αυτός να εκτελέσει πέναλτι την δεδομένη στιγμή. Αλλά η είδηση είναι ότι αστόχησε ο άψογος εκτελεστής Μπλαντένοβιτς γιατί στο τέλος όλα μπορεί να συμβούν.

Ολη η διαδικασία θύμισε τον τρόπο που ο ΠΑΟ πέρυσι απέκλεισε τον ΠΑΟΚ στο κύπελλο Ελλάδος – και τότε οι παίκτες του ΠΟΑΚ αστόχησαν σε συνεχόμενα ματς μπολ. Απλά αυτή την φορά για τον γενναιόψυχο Παναθηναϊκό που είχε ως καλύτερους τους Ντραγκόφσκι και Ινγκασον το φινάλε ήταν διαφορετικό.

 Ο πανικός της ΑΕΚ

Ο ΠΑΟ έφυγε από το Europa League με ψηλά το κεφάλι, η ΑΕΚ αποχαιρέτησε γενικά τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις με μια νίκη χωρίς αντίκρισμα. Αυτή την φορά κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι υποτίμησε την Νόα: αν ψάχνουμε για συγκυρίες σαφώς και μέτρησε η απουσία του Λιβάι Γκαρσία, του μόνου σέντερ φορ που υπάρχει σε ένα ρόστερ το οποίο είναι γεμάτο από εξτρέμ και περιφερειακούς επιθετικούς – εννέα (!) συνολικά.  Εκ των υστέρων κι έχοντας δει πως το πράγμα ολοκληρώθηκε νομίζω πως υπήρξε καθοριστική μια μάλλον βιαστική αντίδραση του Ματίας Αλμέιδα που πληρώθηκε ακριβά. Το ημίχρονο στην OPAP Arena, τελείωσε χωρίς σκορ, αλλά η Ένωση είχε έξι μεγάλες  στιγμές, είχε δοκάρι με τον Μανταλο και μολονότι δεν είχε βρει το γκολ που έψαχνε, αυτό έμοιαζε θέμα χρόνου. Η ενδεκάδα της, με τον Πήλιο αριστερό μπακ, τον Μάνταλο δίπλα στον Σιμάνσκι και τον Τζούμπερ σε θέση φορ, έμοιαζε πιο ισορροπημένη και ήταν σίγουρα παραγωγική. Αλλά οι κάπως χλιαρές αποδοκιμασίες από τον κόσμο (που δεν κατέκλυσε το γήπεδο κι αυτό κάτι λέει..) θορύβησαν τον Αλμειδα που βιάστηκε να ρίξει στο ματς τους Λαμελα και Πινεδα, αντί του Λιούμπισιτς και του Σιμάνσκι, και μετά και τους Φερνάντεζ και Κοϊτα. Και η ΑΕΚ χάνοντας την ομοιογένεια της έγινε χειρότερη όπως ακριβώς και στο δεύτερο ημίχρονο του πρώτου αγώνα.

Βέβαια η ΑΕΚ κέρδισε. Ένα αυτογκόλ του Γκονζάλο Σίλβα στις καθυστερήσεις της έδωσε τη νίκη, αλλά με ένα διάστημα επιθετικά νεκρό (μεταξύ 50’ και 75’) ήταν δύσκολο να γυρίσει το 1-3 του Ερεβάν ειδικά απέναντι σε μια ομάδα που ναι μεν είχε ως κορυφαίο τον τερματοφύλακα της Τσαντσάρεβιτς, αλλά έπαιξε καλύτερα από το πρώτο ματς: οι Αρμένιοι είχαν κι αυτοί ένα δοκάρι αλλά και τις ευκαιρίες τους. Και ήταν και γνώστες της τέχνης των συστηματικών καθυστερήσεων με τις οποίες πραγματικά διέλυσαν το ματς μετά το γκολ της ΑΕΚ.

Η Ενωση στο χάος του τέλους είχε ευκαιρία να στείλει το ματς στην παράταση, αλλά η καλύτερή της ευκαιρία έτυχε στον Χατζισαφί στο 97΄κι όχι σε κάποιον από τους πολλούς κυνηγούς της. Και το ματς ολοκληρώθηκε με αποδοκιμασίες.  

 Πολλοί και χρειάζονται κι άλλοι

Ο αποκλεισμός πονάει. Ο Αλμέιδα ζήτησε «ένωση και στα δύσκολα», θύμισε ότι έχει συμβόλαιο μέχρι το 2028 και πως για να το ανανεώσει αρνήθηκε πολύ καλές προτάσεις. Ξέρει ότι μπήκε πλέον στο κέντρο μιας κριτικής πολύ σκληρής, ίσως και προκατειλημμένης, και παραδέχτηκε πως οι παίκτες που έχει είναι πάρα πολλοί από την στιγμή που η ΑΕΚ μένει χωρίς ευρωπαϊκές υποχρεώσεις. Το παράδοξο είναι ότι παίκτες χρειάζεται κι άλλους! Ένα σέντερ φορ οπωσδήποτε, ίσως κι ένα έμπειρο παίκτη ικανό να παίζει και αριστερά και δεξιά στην άμυνα. Αλλά πάνω από όλα η ΑΕΚ χρειάζεται ψυχραιμία και καθαρό μυαλό: την τελευταία φορά που δεν αγωνίστηκε στην Ευρώπη πήρε το πρωτάθλημα, αλλά τότε δεν είχε ευρωπαϊκό αποκλεισμό καλοκαιριάτικα. Κι ο ευρωπαϊκός αποκλεισμός είναι κακό σπυρί. Συχνά προκαλεί φαγούρα όλο το χρόνο…