Με βάση μια παλιά θεωρία δική μου κάθε άντρας αρχίζει λίγο να ωριμάζει, όταν πριν αρχίσει το παγκόσμιο κύπελλο βλέπει τις αδυναμίες των ομάδων που θεωρούνται φαβορί: όταν είναι μικρός, περιμένοντας να αρχίσει η γιορτή πείθεται μόνος του ότι θα δει καταπληκτικά και σπουδαία παιγνίδια, γιατί τα φαβορί είναι ομάδες πανίσχυρες. Δεν είναι έτσι και τα πέντε τελευταία μουντιάλ είναι η απόδειξη: από αυτό της Γερμανίας (που έγινε το 2006) μέχρι το τελευταίο (που έγινε το 2018 στη Ρωσία) όλα τα προγνωστικά πήγαν στράφι. Επειδή συνέβη αυτό, όλοι φέτος λένε  ότι το μουντιάλ του Κατάρ είναι ένα μουντιάλ χωρίς μεγάλο φαβορί. Και πώς να έχει φαβορί, όταν είναι γεμάτο από φαβορί με αδυναμίες;

Το σοκ του Μπελ Οριζόντε

Το 2018 κάποιοι είχαν ανακηρύξει τους Βραζιλιάνους πρωταθλητές του κόσμου, πριν αρχίσει η διοργάνωση. Το έκαναν οι μπουκμέικερς όλου του πλανήτη, που θέλουν να φάνε τα χρήματα του κόσμου: το κάνουν και τώρα. Και μόνο το γεγονός ότι τους προμοτάρουν οι μπουκ τους Βραζιλιάνους (έστω κι αν η απόδοση για την τελική τους επικράτηση είναι μεγάλη), καταλαβαίνεις γιατί είναι δύσκολο να κερδίσουν. Ηταν φαβορί και στην έδρα τους, το 2014, τους δίνανε τότε ένα πέναλτι σε κάθε ματς, φτάσανε με το ζόρι στον ημιτελικό και εκεί στα υψώματα του Μπελ Οριζόντε δέχτηκαν επτά γκολ από τους Γερμανούς: έκτοτε η «μεγάλη Βραζιλία» είναι μια παλιά ιστορία από αυτές που ολοκληρώθηκαν.

Το 2018, πριν αρχίσει η διοργάνωση, ο ίδιος ο Πελέ έλεγε ότι «η Βραζιλία ακόμα δεν είναι ομάδα», ενώ ο Ριβάλντο έκανε διάγγελμα ζητώντας από τον κόσμο να μην πιέζει άλλο τον Νεϊμάρ «γιατί αυτός είναι όλη η Βραζιλία και άλλος σαν αυτόν δεν υπάρχει». Τώρα ανάλογα πεσιμιστικά προγνωστικά δεν έχουν γίνει, αλλά και πάλι η Βραζιλία μοιάζει να εξαρτάται από τον Νεϊμάρ. Τον Νεϊμάρ που κατάφερε να χάσει με τη Βραζιλία το Κόπα Αμέρικα στο Μαρακανά...

Οι Βραζιλιάνοι έχουν ένα κίνητρο: να σώσουν την φήμη τους. Δεν ξέρω αν αρκεί.

Μέσι για όλους και όλοι για το Μέσι

Υπάρχουν και πιο παράξενα, π.χ η περίπτωση του Λιονέλ Μέσι. Από το 2006 που εμφανίστηκε στο μουντιάλ της Γερμανίας, όλος ο πλανήτης περιμένει να τον δει να κερδίζει το παγκόσμιο κύπελλο με την φανέλα της Αργεντινής, κι αυτός απλά μας προσφέρει τη δυνατότητα να συζητάμε γιατί δεν τα κατάφερε. Φέτος λέει ότι είναι στο τελευταίο μουντιάλ της καριέρας του και ότι έχει την τελευταία ευκαιρία για να σηκώσει το τρόπαιο και πολλοί πιστεύουν (πιστεύουμε…) πάλι ότι θα γίνει ηγέτης σαν τον Ζινεντίν Ζιντάν, που πήγε την Γαλλία στον τελικό το 2006 και μας είπε αντίο, αφού κουτούλησε τον Ματεράτσι. Αλλά πολύ φοβάμαι πως ο Μέσι δεν είναι Ζιζού. Και δεν υπάρχει σίγουρα και Ματεράτσι για να τον κουτουλήσει.  

Μπορεί να πάρει το κύπελλο ο Μέσι; Μόνο αν είναι καθοριστικός στα ματς μετά τον όμιλο. Αν οι Αργεντίνοι για να κερδίσουν τον χρειάζονται από το πρώτο ματς δύσκολα δεν θα κλατάρει.

Κριστιάνο εσύ σούπερ σταρ

Τουλάχιστον ο Κριστιάνο Ρονάλντο μπορεί να ισχυρίζεται ότι φέτος θα είναι σαν να παίζει στο παγκόσμιο κύπελλο για πρώτη φορά: στα 38 χρόνια του για πρώτη φορά πρέπει να διακριθεί σε αυτό για να κλείσει στόματα. Το 2006 ήταν πιτσιρικάς, έβαλε ένα γκολ (κι αυτό με πέναλτι) – αλλά όλοι λέγαμε πως το άστρο του ανατέλλει: βοήθησε και ότι η Πορτογαλία πήγε μέχρι τα ημιτελικά. Στα επόμενα συμμετείχε στα μουντιάλ για τυπικούς λόγους. Το 2010 έβαλε ένα γκολ για να συμμετέχει στη γιορτή: σημείωσε το 7ο γκολ των Πορτογάλων στη νίκη τους επί της Βορείου Κορέας με 7-0. Η Πορτογαλία του αποκλείστηκε στη φάση των 16 κι ο ίδιος είχε κλάψει από υποχρέωση. Το 2014 πήγε στη Βραζιλία για τουρισμό. Πέτυχε πάλι ένα γκολ (για να μην λένε…) και γύρισε νωρίς στην Ευρώπη για να πάει διακοπές με τη μαμά του. Το 2018 έκανε ένα καταπληκτικό ξεκίνημα και τέλος. Φέτος θέλει να δείξει σε όλο τον κόσμο ότι δεν τελείωσε. Αλλά αν βάλει το τεράστιο εγώ του πιο πάνω από την ομάδα δεν τον βλέπω καλά τον Σάντος.

Η Πορτογαλία έχει τρομερό υλικό. Αλλά αν εξαρτάται από τα κέφια του Ρονάλντο, αλίμονό της.  

Οι Γάλλοι και όλοι οι άλλοι

Θα το πάρουν πάλι οι Γάλλοι; Ναι, αλλά μόνο αν ο Θεός του ποδοσφαίρου έχει χιούμορ. Δεν κατάφεραν να κερδίσουν δυο συνεχόμενα μουντιάλ ομαδάρες. Επιπλέον από το 1994 και μετά η κάτοχος αποκλείεται σε χρόνο ρεκόρ. Εντάξει η ομάδα του Ντεσάμπ είναι πιο δυνατή από τις τρεις πρωταθλήτριες κόσμου που προηγήθηκαν αυτής– και από την Ιταλία του Λίπι, που ήταν ομάδα μιας χρήσης και από την Ισπανία του Ντελ Μπόσκε που ήταν μια μεικτή ΡεαλΜπαρτσελόνα και από την Γερμανία του Λοβ που στη Βραζιλία τρύπησε το ταβάνι της. Αλλά από το 2018 και μετά οι Γάλλοι τέσσερα καλά ματς στη σειρά δεν έχουν κάνει. Στο Euro2020 αποκλείστηκαν από τους Ελβετούς και σε όλα τα προκριματικά που πήραν μέρος δεν έλαμψαν. Και πολλοί θα ήθελαν ήδη τον Ζιντάν με κουστούμι στον πάγκο.

Εχουν βέβαια Μπενζεμά, ΕμΠαπέ, Ζιρού και άλλους πολλούς. Αλλά το 2018 ο Γκριεσμάν έτρεχε για όλους. Τώρα ποιος θα το κάνει;

Πολλά προβληματικά αουτσάιντερ

Εγω βλέπω παντού αουτσάιντερ, αλλά όχι σπουδαία. Οι Γερμανοί δεν έχουν πάλι σέντερ φορ και δεν με πείθει και η άμυνα τους. Οι Ισπανοί είναι σοβαρότεροι από όσο ήταν τέσσερα χρόνια πριν, που πριν μπουν στο αεροπλάνο έδιωξαν τον προπονητή τους γιατί τον ήθελε η Ρεάλ: ο Λοπετέγκουι πήγε στη Βασίλισσα και δεν στέριωσε, αλλά το σημαντικό ήταν ότι οι καυγάδες κατέστρεψαν τους Φούριας Ρόχας. Τώρα τέτοια δεν υπάρχουν, αλλά η Ισπανία είναι μια ομάδα που κάνει διαρκώς ανανέωση και θα εμφανιστεί με δυο – τρία εικοσάχρονα– πώς να της έχεις εμπιστοσύνη; Οι Αγγλοι έχουν χάσει ένα τελικό Πανευρωπαϊκού στην έδρα τους από τους Ιταλούς που λείπουν από το Κατάρ: πώς να πιστέψεις πως θα κερδίσουν το τρόπαιο, ειδικά όταν κουμάντο στην άμυνα κάνει ο Μαγκουαίρ; Κανείς δεν μπορεί να πιστέψει σοβαρά ότι το μουντιάλ θα το πάρουν οι Ολλανδοί, παρόλο που έχουν ξανά τον Φαν Γκααλ στον πάγκο τους: έχουν χάσει τόσα κρίσιμα ματς (ημιτελικούς και τελικούς) που δεν το πιστεύουν πια ούτε οι ίδιοι. Οσο για την Ουρουγουάη, αν ο σκοπός τους είναι να τιμήσουν τον Σουάρες και το Καβάνι, αντί να στηριχθούν στον Βαλβέρδε και στον Νούνιες, θα τους χάσουμε νωρίς.

Περισσότερο πιθανό βλέπω να κάνουν τη σούπερ έκπληξη και να αναστατώνουν τη διοργάνωση ομάδες όπως η Σερβία, η Δανία, η Σενεγάλη (αλλά χασαμε τον Μανέ…), παρά οι φιναλίστ το 2018 Κροάτες . Κι όπως πάντα σημειώνω πριν ξεκινήσει μια τέτοια διοργάνωση αν περιμένουμε σοβαρά να κερδίσει το μουντιάλ το Βέλγιο, τότε κακώς λέγονται στην Ευρώπη αστεία για τους Βέλγους: για μας πρέπει να τα λένε.

Απλά δεν το βλέπαμε

Παραδέχομαι ότι υποφέρω από τον ιό της νοσταλγίας: όσο μεγαλώνω, όταν φτάνει η μεγάλη γιορτή βλέπω το μέλλον από το παρελθόν - δηλαδή  δεν το βλέπω. Οσο για το σήμερα μου μοιάζει πάντα φτωχό. Στην πραγματικότητα το εφετινό παγκόσμιο κύπελλο δεν έχει φαβορί γιατί όλες οι ομάδες έχουν σημαντικότατες δυνατότητες. Και για αυτό μπορεί να είναι σπουδαίο.Οσο για τον νικητή; Συνήθως είναι μπροστά στα μάτια μας. Το 1990 και το 2014 οι Γερμανοί, το 1994 και το 2002 οι Βραζιλιάνοι, το 1998 και το 2018 οι Γάλλοι, και το 2010 οι Ισπανοί ήταν όλοι αρκετά καλύτεροι από τους υπόλοιπους. Αλλά απλά δεν το βλέπαμε.

(Οσο το σκέφτομαι θα χει τρελή πλάκα να τους έχει αγοράσει όλους το Κατάρ και να το πάρει...)

 Νέα Σαββατοκύριακο Νοέμβρης του 2022