Ο Παναθηναϊκός κέρδισε και τον Ατρόμητο με τον τρόπο του. Αυτή τη φορά το τελικό σκορ δεν ήταν 1-0, αλλά 2-0, ωστόσο η νίκη του ασταμάτητου πρωτοπόρου ήταν όμοια με πολλές άλλες προηγούμενες. Η ισοπαλία στο ντέρμπι ανάμεσα στον ΠΑΟ και στην ΑΕΚ την έκανε να μετρά περισσότερο από τρεις βαθμούς.

Πιο δύσκολα, αλλά εύκολα  

Ο Ατρόμητος κρατούσε μέχρι το79΄το 0-0 αλλά χωρίς να κάνει κάτι που θα δημιουργούσε στον Παναθηναϊκό την παραμικρή φόβο: δεν ήταν κι εύκολο διότι είχε μείνει με δέκα παίκτες (μετά την αποβολή του Έρλινγκμαρκ στο 35΄), αλλά και με έντεκα όταν ήταν, δεν έδειχνε διάθεση ούτε τη μπάλα να κρατήσει ούτε στοιχειωδώς να επιτεθεί. Εκανε μια όλη κι όλη ευκαιρία, (όταν στο 75΄ο Τζοβάρας δεν έδωσε τη μπάλα στον αμαρκάριστο Μουνίθ και προτίμησε να σουτάρει άουτ από πλάι), ενώ ο ΠΑΟ από την μεριά του είχε όλη την συνηθισμένη του μεθοδικότητα και υπομονή για να βρει το γκολ. Είχε δοκάρι με τον Κώτσιρα στο πρώτο ημίχρονο, πίεσε ακόμα πιο πολύ στην επανάληψη βάζοντας τον Ατρόμητο στην περιοχή και βρήκε το γκολ στο 80΄ όταν ο Βέρμπιτς, ο Σπόραρ κι ο Μπερνάρ κυκλοφόρησαν τη μπάλα σε ελάχιστα τετραγωνικά πριν ο Ιωαννίδης την στείλει στην κλειστή γωνία του τερματοφύλακα Γιαννιώτη που δεν έκανε την καλύτερη εκτίμηση. Όταν ο Ατρόμητος βγήκε από το καβούκι του, ο Βαγιαννίδης κέρδισε ένα  φάουλ στις καθυστερήσεις κι ο Μάγνουσον σκόραρε με ωραία απευθείας εκτέλεση.

Ο ΠΑΟ νοιαζόταν απλά να μάθει τι θα γίνει στο Καραϊσκάκη. Οπου και έμαθε πως μπαίνει στο δεύτερο γύρο με τη μεγαλύτερη διαφορά από όλους τους διώκτες του, που θα μπορούσε να περιμένει. Βρίσκεται πια στο +8 από την ΑΕΚ και στο +12 από τον Ολυμπιακό. Που μας έδωσαν την ευκαιρία να δούμε ένα καλό ντέρμπι – θα ‘λεγα πολύ καλό. Αλλά για το τίποτα.

Καλύτερη η ΑΕΚ αλλά…

Η ΑΕΚ ήταν μάλλον η χαμένη της ιστορίας στο Φάληρο. Επαιξε ένα καταπληκτικό πρώτο ημίχρονο, όπου έδειξε όλα όσα ο Αλμέιδα της έχει μάθει. Η πίεση ψηλά ήταν εξαιρετική, η στόχευση του ΕμΒιλά και του Χουάνκ απόλυτη, η ιδέα του Μίτσελ να γυρίζει πολύ πίσω ο Χάμες για να σπάσει το πρέσινγκ δεν είχε τα καλύτερα αποτελέσματα, μολονότι ο Κολομβιανός για μια ώρα ήταν άψογος. Η ΑΕΚ ξεκίνησε με μια τεράστια ευκαιρία του Λιβάι, (ο Παπασταθόπουλος πρόλαβε τη μπάλα λίγο πριν περάσει τη γραμμή) και στο 19΄και στο 37΄, με το Ρότα και τον Γκαρσία, η Ενωση έφτασε πάλι κοντά στο γκολ, παρά το γεγονός ότι ο Πασχαλάκης έδινε σιγουριά και η άμυνα του Ολυμπιακού μπορεί να βρέθηκε και στην καλύτερη δυνατή βραδιά της.

Η υπεροχή της ΑΕΚ δεν απεικονίζεται μόνο σε τελικές προσπάθειες. Η κατοχή της μπάλας ήταν τεράστια, η μπάλα κυκλοφορούσε πολύ καλά και στα άκρα και από τον άξονα (μολονότι μάλιστα ο Αλμέιδα κράτησε τον Πινέδα κοντά στον Γιόνσον και μακριά από την περιοχή του Ολυμπιακού) και στην επίθεση υπήρχαν συνεργασίες και όχι απλά ατομικές προσπάθειες.

Υπήρχε βέβαια και μια ασυγχώρητη τσαπατσουλιά στην τελική προσπάθεια που στοίχισε: δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει και δεν έχει να κάνει με ατυχία – σε ένα ματς όπου η ΑΕΚ υπερείχε και μολονότι άλλαξε δυο φορ ο Πασχαλάκης έκανε τρεις επεμβάσεις, όλες κι όλες, καθώς τα σουτ δεν βρήκαν στόχο.

Στο β’ μέρος και μολονότι ο ρυθμός έπεσε η ΑΕΚ έχασε πάλι τρεις τουλάχιστον καλές ευκαιρίες (με τον Λιβάι στο 68΄, αλλά και με τους Μουκουντί και Φαν Φέρτ μετά από εκτελέσεις κόρνερ), ενώ ο Μάνταλος καρδιοχτύπησε το Καραϊσκάκη και στο δωδέκατο λεπτό των καθυστερήσεων, όταν πάλι χρειάστηκε ο Πασχαλάκης – η φάση ήταν μη γενόμενη καθώς ο παίκτης της ΑΕΚ ήταν οφσάιντ, είναι όμως ενδεικτική του πόσο πολύ έψαξε το γκολ η Ενωση.

Τα χαμένα «δεκάρια»

Κι ο Ολυμπιακός; Αυτό που ήταν το όπλο του στη Λεωφόρο, δηλαδή τα τρία «δεκάρια» του, ήταν χθες ένα μεγάλο του πρόβλημα – ίσως και η απόδειξη ότι ο Μίτσελ δεν δούλεψε το ματς όσο έπρεπε.

Ο Ισπανός διάλεξε τους ίδιους έντεκα που έπαιξαν καλά στη Λεωφόρο κι έκανε λάθος διότι η ΑΕΚ είναι αλλού τύπου ομάδα – τα τρία «δεκάρια» πχ ήταν μια λάθος πολυτέλεια. Ο Χάμες πρόσφερε αρκετά και τελείωσε αριστοτεχνικά μια φάση στο 65΄μετά από μπαλιά του Μασούρα – ήταν μια από τις ελάχιστες φορές που βρέθηκε με τη μπάλα εντός περιοχής, αλλά το VAR έπιασε κάτι εκατοστά ακάλυπτο τον Μασούρα και το σπουδαίο γκολ του Κολομβιανού δεν μέτρησε. Ο Χαμες έμεινε μακριά από την αντίπαλη περιοχή κι ανασταλτικά ο Ολυμπιακός χρειαζόταν ένα ακόμα χαφ που να τρέχει για αυτόν, ώστε να έχει τη δυνατότητα να την πλησιάσει. Ο Χουάνκ έμπλεξε με τους Γιόνσον και Πινέδα και ήταν λιγότερο επιδραστικός, ενώ για πάνω από μια ώρα τον κυνήγησε πολύ και ο Αραούχο. Ο Μπιέλ απλά δεν υπήρχε. Ο Ολυμπιακός είχε περισσότερο από κάθε φορά ανάγκη από εξτρέμ, αλλά τέτοιοι έτοιμοι να βοηθήσουν δεν υπάρχουν: ο Γκάρι Ροντρίγκες είχε όρεξη, ο Βρουσάι καλή διάθεση, αλλά αυτά δεν αρκούν.

Χωρίς δυνατότητα σοβαρής τροφοδοσίας των κυνηγών ό,τι έκανε επιθετικά ο Ολυμπιακός ήταν αποτέλεσμα περισσότερο κατάθεσης ψυχής. Στο β’ ημίχρονο είχε φάσεις. Ένα καλό σουτ του Μασούρα, ένα σουτ του Εμβιλά, μια διπλή ευκαιρία με Παπασταθόπουλο και Ροντρίγκες μετά από μια εκτέλεση κόρνερ. Όλα αυτά κάπως φρέναραν την ΑΕΚ, που στο ξεκίνημα του δευτέρου ημιχρόνου άρχισε να κοιτάζει και τα μετόπισθεν.

Σε ένα ακόμα ντέρμπι στο Καραϊσκάκη, όταν ο Ολυμπιακός βρήκε ρυθμό, φρόντισαν οι οπαδοί του να του τον κόψουν δίνοντας στον Αλμέιδα ένα τάιμ άουτ ανέλπιστο. Και στην επιστροφή από αυτό η ΑΕΚ, που για ένα εικοσάλεπτο ψαχνόταν, και που κινδύνευσε να χάσει δυο φορές τον Αμραμπάτ που έπαιζε φλερτάροντας με την δεύτερη κίτρινη κάρτα, είχε τρεις επικίνδυνες επισκέψεις στην περιοχή του Πασχαλάκη σε ένα δίλεπτο!

Στο τέλος του ματς κοιτώντας τη βαθμολογία η ΑΕΚ πρέπει να στεναχωρηθεί για την ευκαιρία που έχασε κι ο Ολυμπιακός να σκεφτεί τι θα κάνει στη συνέχεια. Ο δεύτερος γύρος δεν θα είναι απλός για κανένα από τους δυο, έστω κι αν ο ΠΑΟ δεν έχει την αρχική του φρεσκάδα. Παίρνει ματς όταν είναι απλά καλύτερος από τον αντίπαλό του:  η ΑΕΚ και ο Ολυμπιακός ακόμα κι αυτό δεν το έχουν εύκολο.

Μια χαρά ο ΠΑΟΚ και ο Αρης

Ο πρώτος γύρος τελειώνει με αποτελέσματα που διόρθωσαν τη βαθμολογία κάποιων ομάδων, αλλά και την εικόνα των στατιστικών τους. Ο ΠΑΟΚ έφτασε την τρίτη σερί νίκη του κι έπιασε τον Ολυμπιακό στην τρίτη θέση: άλλαξε προς το καλύτερο, όταν έμεινε πίσω στη βαθμολογία, έπαψε να έχει άγχος πρωταθλητισμού και παίζει χωρίς πίεση – το σερί του θα μεγαλώσει πολύ, άλλωστε από το πρωτάθλημα του 2016 και μετά παίζει καλύτερα στο δεύτερο γύρο από τον πρώτο. Χθες κέρδισε το Βόλο με 3-0, είχε σε μουντιαλική φόρμα τον Ζίφκοβιτς, γλύτωσε κι ένα γκολ όταν ο Μπαριέντος αστόχησε σε πέναλτι που παραχώρησε ο Κουλιεράκης.

Το ίδιο εντυπωσιακός και ο Αρης στα Γιάννενα. Πέταξε ένα ημίχρονο, αλλά όταν ο Πάρντιου πέρασε στο ματς τον Οντουμπάτζο (για να παίξει ως εξτρέμ, αν και ακρίο μπακ) και στη συνέχεια τον Γκρέι, ο πρώτος βρήκε το πέναλτι με το οποίο ο Φαμπιάνο έκανε το 0-1 κι ο δεύτερος βοήθησε τον Αρη να φτάσει στο 0-4 αυτή τη φορά χάρη στις ασίστ του. Ο Πάρντιου που σιγά σιγά μαθαίνει την ομάδα είδε τον Πάλμα να σκοράρει πάλι και τον ΕνΚολού να βρίσκει δίχτυα και να τελειώνει το ματς κι αφού προηγουμένως μεταξύ 70’-80’, ο ΠΑΣ έφτασε ένα βήμα από το να ισοφαρίσει. Ο Αρης θα ‘χει δουλειά στη διακοπή. Ο Μαντσίνι θέλει να πάει στον Παναθηναϊκό, ο Πάρντιου θέλει δυο μεταγραφές ακόμα και ίσως να μην ήθελε και τη διακοπή. Ο Αρης έχοντας βάλει 9 γκολ σε δυο ματς είναι καλά.     

Τρομερή και η νίκη του Παναιτωλικού: ο Καρέλης που με τον ΠΑΟ έμεινε στον πάγκο ξανάπαιξε βασικός και χάρη στην φρεσκάδα του καθάρισε. Τα σημερινά Αστέρας – Ιωνικός και ΟΦΗ – Λεβαδειακός είναι πολύ σημαντικά για την επικίνδυνη ζώνη. Αν στην κορυφή είναι όλα ξεκάθαρα, στην ουρά γίνεται χαμός…