Οι τρεις ελληνικές ομάδες που εκπροσωπούν την χώρα μας στο Γιουρόπα λιγκ δίνουν απόψε πολύ διαφορετικά ματς. Ο Ολυμπιακός καλείται να λύσει ένα γρίφο: πρέπει να κερδίσει εντός έδρας μια ομάδα που θα τον περιμένει - κάτι που μπερδεύει όλες σχεδόν τις ελληνικές ομάδες. Ο ΠΑΟ παίζει στις Βρυξέλλες για να αποφύγει το φούντωμα μιας γκρίνιας που χει στόχο των προπονητή του. Ο ΠΑΟΚ θα παίξει κόντρα στην Καραμπάχ για να κερδίσει και να σφραγίσει την πρόκρισή του – έχει άλλωστε το λιγότερο άγχος από τους τρεις. Ας τα πάρουμε με τη σειρά.  

Η πρόοδος είναι μικρή

Ο Ολυμπιακός παίζει με την Αστάνα και η Αστάνα είναι ένας ένα πραγματικά δύσκολος αντίπαλο, όχι για τον Ολυμπιακό, αλλά για τον εφετινό Ολυμπιακό. Όταν φτάνουν τα ματς του Γιουρόπα Λιγκ μέχρι τώρα ο κόσμος (κι όχι μόνο) κάνει ένα λάθος: θυμάται τον Ολυμπιακό που κέρδισε πέρυσι την Αρσεναλ, πρόπερσι την Γιουβέντους και την Ατλέτικο και μια χρονιά πριν τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και νομίζει πως με ομάδες όπως ο ΑΠΟΕΛ, η Αστάνα και οι Γιουνγκ Μπόις  δεν θα είχε κανένα πρόβλημα – δεν είναι έτσι. Ο Ολυμπιακός ο εφετινός, που στην Ευρώπη στο Καραϊσκάκη κέρδισε μόνο την Αρούκα στην παράταση, απλό δεν είναι να κερδίσει ούτε τη σκληροτράχηλη ομάδα από το Καζακστάν – όπως απλό δεν ήταν να κερδίσει τον ΑΠΟΕΛ κι αποδείχτηκε. Πολλοί θεωρούν ότι ο Ολυμπιακός μετά την ήττα από την ΑΕΛ, τρέχει ένα σερί τριών καλών παιγνιδιών κόντρα στον ΑΠΟΕΛ, στην ΑΕΚ και στον Πανιώνιο: κατά τη γνώμη μου καλό παιγνίδι από αυτά ήταν μόνο το ματς με την ΑΕΚ – ένα ματς πολύ ειδικών συνθηκών, στο οποίο ο Ολυμπιακός πιο πολύ αντέδρασε, παρά έπαιξε. Ο Ολυμπιακός στο Καραϊσκάκη έχει κάνει φέτος δυο καλά ματς – με τη Βέροια και στην ΑΕΚ, αλλά και τα δυο τα έκανε στα «κόκκινα», τσιτωμένος από την ευθύνη. Σε σχέση με το προηγούμενο ματς στο Γιουρόπα λιγκ ο Μπέντο, που προανήγγειλε rotation, έχει βρε απάντηση (;) σε μόνο δυο ερωτηματικά που τον ταλαιπώρησαν: ξεκαθάρισε στο μυαλό του ότι ο Μάρτινς θα παίζει δίπλα στον Μιλιβόγεβιτς και κατέληξε ότι ο Φορτούνης θα είναι το «δεκάρι» στο οποίο θα βασιστεί – τουλάχιστον αυτό λέει ο αποκλεισμός του Μαρίν από την αποστολή. Πρόοδος υπάρχει και στην άμυνα σε στημένες φάσεις (νομίζω ότι με τον Πανιώνιο ξαναέπαιξαν τη μεικτή άμυνα που έπαιζαν πέρυσι (δυο μαν του μαν και οι άλλοι στο χώρο) αλλά θέλω να το τσεκάρω. Όλα τα υπόλοιπα ωστόσο είναι στον αέρα, με μεγαλύτερο ακόμα πρόβλημα τη συνολική λειτουργία της άμυνας: στα δυο ματς που στην Ελλάδα ο Ολυμπιακός κράτησε το μηδέν, η συμπεριφορά των αμυντικών δεν ήταν άψογη και το μόνο αληθινά ευχάριστο είναι ότι ο Φιγκέιρας έχει ανεβεί – και επιθετικά. Προδικάζω ότι χωρίς δυο γκολ τουλάχιστον απόψε και χωρίς ένα μεγάλο ματς του Φορτούνη, δύσκολα ο Ολυμπιακός θα κερδίσει μια ομάδα, όπως η Αστάνα, που ξέρει ν αμύνεται κι έχει και νοοτροπία πρωταθλητή.

Υπάρχει λίγο μυαλό;

Πρόοδο έχει κάνει ο ΠΑΟΚ, όχι μεγάλη, αλλά φανερή. Ο ΠΑΟΚ παίζει στο Αζερμπαϊτζάν με την Καραμπάχ με δυο δεδομένα: το πρώτο ότι είναι φορμαρισμένος και αυτό φαίνεται στα συνολικά τρεξίματα της ομάδας που με τον Ηρακλή έκανε είκοσι φάσεις και το δεύτερο ότι δεν σκοράρει πολύ. Η Καραμπάχ, που αυτή τη φορά θα παίξει στη φυσική της έδρα στο Μπακού, δεν είναι πιο δυνατή από την Λίμπερετς, που ο ΠΑΟΚ κέρδισε προ εικοσαημέρου – ίσα ίσα. Είναι ωστόσο, αντίθετα από τη Λίμπερετς, μια ομάδα με πολύ αμυντικούς προσανατολισμούς: παίζει για το 1-0 και θυμίζει ομάδα της ελληνικής επαρχίας. Διάβασα ότι ο προπονητής της, ο Κουρμπαν Κουρμπάνοφ, δήλωσε πως έχει μελετήσει τον ΠΑΟΚ: θα ναι καλό για τον ΠΑΟΚ ο προπονητής των Αζέρων να έχει διαβάσει τη στατιστική και να χει πιστέψει ότι ο ΠΑΟΚ χρειάζεται είκοσι τελικές για να σκοράρει, όπως λένε τα νούμερά του στο ελληνικό πρωτάθλημα. Αν το χει κάνει αυτό και βγάλει την ομάδα στην επίθεση, πιστεύοντας πως δεν κινδυνεύει πολύ από τους κυνηγούς του ΠΑΟΚ, θα διαπιστώσει πως ο Κάμπος, ο Ροντρίγκες και ο Κουλούρης (που περιμένω πως θα ξεκινήσει), αν βρουν χώρους, δεν χρειάζονται παρά δυο – τρεις ευκαιρίες για να σκοράρουν! Ο ΠΑΟΚ δυσκολεύεται μέχρι τώρα στα ματς που ο αντίπαλος δεν του δίνει χώρους γιατί οι χαφ του και ο Κάμπος ψάχνουν την πάσα πιο πολύ από την τελική προσπάθεια – είναι μέτριοι σκόρερ εντός περιοχής: αλλά αν η ομάδα βρει χώρους, γκολ μπορεί να πετύχει ο καθένας. Αν η Καραμπάχ μείνει στην άμυνα, ίσως είναι δυσκολότερο για τον ΠΑΟΚ να κερδίσει, αλλά πιστεύω πως εύκολα θα πάρει την ισοπαλία τουλάχιστον: μην ξεχνάμε ότι είναι αήττητος φέτος εκτός έδρας σε όλες τις διοργανώσεις. Αρκεί το μυαλό όλων να μην είναι από τώρα στο Καραϊσκάκη.

Για να μην ξεσπάσει μουρμούρα

Ο Παναθηναϊκός έχει μπροστά του μια πιο δύσκολη βραδιά – όχι γιατί η Σταντάρ είναι κάποιο θηρίο, αλλά γιατί παίζει απόψε τις τελευταίες της ελπίδες πρόκρισης. Η Σταντάρ έχει δυο πολύ κινητικούς παίκτες στην επίθεση – τον Ορλάντο Σα και τον Μπελφοντίλ. Ο ΠΑΟ πρέπει να τρέξει πολύ στη μεσαία γραμμή και να περιορίσει – ίσως με τον Κουτρουμπή – τον Μπελφοντίλ: αν τον βγάλει από το παιγνίδι, οι Βέλγοι μπορεί να γίνουν πολύ προβλέψιμοι κι ο ΠΑΟ μπορεί να κάνει αποτέλεσμα, αρκεί να μην μείνει πολύ κολλημένος στα μετόπισθεν όπως στο Βίγκο, να (ξανα)έχει το Μπεργκ και τον Ιμπάρμπο σε καλή κατάσταση και να χει και λίγη τύχη, όπως στη φάση των καλοκαιρινών προκριματικών. Τα μεγάλα παιδιά που παίζουν στην άμυνα (βάζω σε αυτά και τον Λεντέσμα) κουράζονται, αν η ομάδα πιέζεται συνεχώς: ο ΠΑΟ πρέπει να κρατήσει λίγο μπάλα παραπάνω, από όσο έκανε στο Βίγκο πχ. Το κακό είναι ότι μετά την ήττα από την Ξάνθη, το ματς ξαφνικά έγινε πολύ σημαντικό: μια ήττα αφήνει μόνο μαθηματικές ελπίδες, οι οποίες συχνά είναι συνώνυμο του αποκλεισμού. Το χειρότερο είναι πως σε μια τέτοια περίπτωση θα φουσκώσει το ρεύμα μιας περίεργης - κατά τη γνώμη μου – γκρίνιας για τον Στραματσόνι, που μπορεί να χει κάνει λάθη, αλλά έχει φτιάξει μια ομάδα από την αρχή κι αυτό δεν του αναγνωρίζεται. Ο Γιάννης Αλαφούζος δηλώνει βέβαια ότι δεν θα δεχτεί την παραμικρή αμφισβήτηση για τον προπονητή, αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση λίγα εξαρτώνται από αυτόν: αν ο κόσμος αρχίζει να γκρινιάζει, όση και να είναι η στήριξη, η μουρμούρα δεν σταματά. Ο Στραματσόνι έχει ανάγκη απόψε το αποτέλεσμα (πιο πολύ και από την καλή εμφάνιση…) γιατί διαφορετικά μπορεί να ξεκινήσει μια συζήτηση για την επάρκεια του, πράγμα που στην Ελλάδα είναι ό,τι χειρότερο: ας ρωτήσει και το Γιάννη Αναστασίου, που παρά τη στήριξη της διοίκησης δεν άντεξε ν ακούει συνεχώς για την Καμπάλα. Ο Ιταλός άλλωστε δεν μοιάζει και το πιο σκληρό παιδί και νομίζω πως αφουγκράζεται και την εξέδρα και τον Τύπο: η ευκολία με την οποία άφησε στην άκρη το 3-5-2, το οποίο δούλευε, και το γεγονός ότι έχει κάνει το Βιγιαφάνιες από πρώτο αναπληρωματικό, βασικό και αναντικατάστατο μαρτυρούν, ότι ακούει και λαμβάνει υπόψην του πολλά και πολλούς. Αλλά χωρίς ένα σπουδαίο αποτέλεσμα που θα κλείσει στόματα κι αυτό δεν φτάνει.

Τίποτα δύσκολο, τίποτα απλό

Συμπερασματικά και οι τρεις έχουν δύσκολη δουλειά. Ο Ολυμπιακός πρέπει να επιβεβαιώσει ότι έχει κάνει πρόοδο: βλέπω λίγη. Ο ΠΑΟΚ πρέπει να παρουσιαστεί με το μυαλό στο γήπεδο: δεν είναι δεδομένο. Ο ΠΑΟ πρέπει να παίξει και λίγο για τον προπονητή του. Όλα τα βλέπω δύσκολα…