O ΠΑΟΚ ηττήθηκε από την Κρασνοντάρ με 2-1 και η ερώτηση που προέκυψε αυθόρμητα μετά το τέλος του ματς είναι αν το αποτέλεσμα αυτό είναι ένα πρώτο βήμα της ομάδας του Φερέιρα προς τους ομίλους ή μια χαμένη ευκαιρία – διότι ο ΠΑΟΚ ήταν καλύτερος χθες και μπορούσε να πάρει θετικό αποτέλεσμα. Μολονότι την απάντηση θα την έχουμε στην ρεβάνς στην Τούμπα μπορεί για το χθεσινό ματς πιθανότατα να ισχύουν και τα δυο! Ο ΠΑΟΚ επέστρεψε στη Θεσσαλονίκη με ένα σκορ που εύκολα ανατρέπεται στη ρεβάνς, αλλά και με την βεβαιότητα ότι ο αντίπαλος είναι του χεριού του πράγμα ίσως σημαντικότερο. Και την ίδια στιγμή έχασε μια ευκαιρία να πάρει μια νίκη, που θα του έδινε την πρόκριση ήδη από χθες. Αν η Κρασνοντάρ έχανε στο γήπεδό της στην Τούμπα θα χρειαζόταν ένα θαύμα. Κι αυτή η ομάδα σίγουρα θαύματα δεν μπορεί να κάνει.

Γρήγορη επίθεση, προσεχτική άμυνα

Το ματς αποδείχτηκε αρκετά περίεργο διότι συνέβησαν πολλά και διάφορα. Ο Αμπέλ Φερέιρα στηρίχθηκε στο 3-4-3 που δουλεύει καιρό, αλλά ο ΠΑΟΚ είχε δυο τακτικές λεπτομέρειες που τον βοήθησαν πολύ. Πρώτα από όλα παίζοντας χωρίς φορ, αλλά με τρεις πολύ κινητικούς παίκτες στην επίθεση, βρήκε τον κατάλληλο τρόπο για να δημιουργήσει προβλήματα στα αργά και ακάλυπτα από τους μέσους στόπερ των γηπεδούχων: ο Πέλκας, ο Τζόλης και ο Ζίφκοβιτς ήταν οι κατάλληλοι κυνηγοί για το συγκεκριμένο ματς και η υποστήριξη τους από τον Γιαννούλη (κυρίως) και τον Ελ Καντουρί (δευτερευόντως) αρκούσε για να δημιουργηθούν προϋποθέσεις για γκολ. Το παράδοξο της υπόθεσης είναι ότι και οι τρεις, παρά την κινητικότητα τους, δεν έφτασαν πολλές φορές σε θέση βολής: ίσως στην Τούμπα χρειαστεί ένα καθαρό φορ, αν και από την άλλη το ματς φωνάζει πως τους τρεις αυτούς δεν τους πειράζεις. Χάρη στο τρέξιμό τους ο ΠΑΟΚ έδειξε μια απαραίτητη για την περίπτωση επιθετική συνέπεια.

Η συνέπεια αυτή φάνηκε κυρίως στο πρώτο ημίχρονο: ο ΠΑΟΚ έπαιξε για να σκοράρει. Ο ΠΑΟΚ κέρδισε πέναλτι μόλις στο 7΄(χέρι του αργού Κάιο) αλλά το έχασε ο Πέλκας που το εκτέλεσε άσχημα κι έκανε ήρωα τον τερματοφύλακα Σαμόνοφ, αλλά το γεγονός δεν πτόησε ούτε τον ΠΑΟΚ, ούτε τον αρχηγό του: η ελληνική ομάδα συνέχισε να είναι επικίνδυνη και στο 31΄προηγήθηκε με γκολ του Πελκα που τσίμπησε ωραία την μπάλα σε γύρισμα του Γιαννούλη.

Η δεύτερη τακτική αρετή ήταν ο τρόπος άμυνας του ΠΑΟΚ: με τον Κρέσπο ως δεξί μπακ, ο ΠΑΟΚ έπαιζε με τρεις κεντρικούς αμυντικούς (Μιχαηλίδη, Ινγκασον, Βαρέλα), που όμως ποτέ δεν γινόντουσαν πέντε, διότι ο Γιαννούλης μπορούσε να παίζει κάποια μέτρα πιο μπροστά. Το κακό για τον ΠΑΟΚ είναι ότι ο φορμαρισμένος ακραίος του αμυντικός δεν βρέθηκε στην καλύτερη βραδιά του αμυντικά. Οκτώ λεπτά μετά το 0-1 έκανε ένα άσχημο μαρκάρισμα στον Κλάεσον, ο Τουρπέν είδε πέναλτι κι ο Κλάεσον ισοφάρισε. Και στο δεύτερο ημίχρονο χάνει την προώθηση του δεξιού μπακ των γηπεδούχων, του Πετρόφ που του έχει δημιουργήσει προβλήματα και στο πρώτο ημίχρονο, κι ο ΠΑΟΚ πληρώνει με ένα γκολ την αναμπουμπούλα της άμυνας: ο Μπεργκ για μια και μοναδική φορά εμφανίζεται στο ματς κι αυτό αρκεί για να σκοράρει ο Καμπελά σε άδειο τέρμα.      

Παίζοντας με σπόντες

Ο ΠΑΟΚ ήταν συνολικά καλύτερος – τακτικά σωστός, χωρίς φοβίες και με διάθεση να τρέξει, αλλά το παράδοξο του ματς είναι ότι ίσως για να κερδίσει έπρεπε να παίξει λίγο πιο κλειστά. Στο δεύτερο ημίχρονο το παιγνίδι άνοιξε πολύ. Ο ΠΑΟΚ ήταν πιο επιθετικός αλλά αυτού του είδους ο ρυθμός ταιριάζει πιο πολύ στους Ρώσους, που δεν αγαπάνε τα κλειστά τακτικά ματς. Ο ΠΑΟΚ έφτασε ένα βήμα από το να προηγηθεί στο 68΄,όταν το πλασέ του Καντουρί βρήκε το δοκάρι, αλλά η Κρασνόνταρ έμοιαζε λίγο πιο επικίνδυνη, γιατί οι μεσοεπιθετικοί της βρήκαν χώρους.

Είναι μια τρομερά παράξενη ομάδα η Κρασνοντάρ που δεν μου φάνηκε ωστόσο να έχει παίκτες που μπορεί στην Τούμπα να υποστηρίξουν αντεπιθέσεις εκμεταλλευόμενοι το γεγονός ότι ο ΠΑΟΚ για να προκριθεί πρέπει να κερδίσει: το μόνο που κάνουν οι μέσοι και οι επιθετικοί της είναι να ψάχνουν συνεργασίες στο ύψος της μεγάλης περιοχής του αντιπάλου, παίζοντας με σπόντες που χθες δεν πέρασαν ποτέ γιατί ο ΠΑΟΚ ήταν διαβασμένος. Είναι επίσης πολύ light ομάδα: ο Ολσον που χθες έπαιζε αμυντικό χαφ ήταν κάποτε ο φερόμενος ως διάδοχος του Ροζίτσκι στην Αρσεναλ – έπαιζε «δεκάρι» δηλαδή. Και μετά από τραυματισμούς και άλλες περιπέτειες παριστάνει τον κόφτη. Που δεν κόβει.

Μεγάλη αισιοδοξία

Ο Φερέιρα έριξε μετά το 75΄στο ματς τον Μπίσεσβαρ και τον Σβίντερσκι ζητώντας το γκολ της ισοφάρισης γιατί έβλεπε ότι ο ΠΑΟΚ μπορούσε να κυκλοφορήσει καλά τη μπάλα. Οι παίκτες του όμως δεν ρίσκαραν το παραμικρό, δείχνοντας ότι το 2-1 δεν τους προβληματίζει: φάνηκαν να δέχονται το αποτέλεσμα πιστεύοντας πως στην Τούμπα το πράγμα γυρίζει. Πιστεύω το ίδιο. Ο ΠΑΟΚ ήταν και στο Κρασνοντάρ φρέσκος και με όρεξη για τρέξιμο, τακτικά σωστός και με καθαρό μυαλό: αυτά πρώτα πρώτα πρέπει να έχει μια ομάδα για να ξεπεράσει το σκόπελο των προκριματικών. Πέρυσι μετά την ήττα του από την Σλόβαν πίστευα πως είχε μπει σε μεγάλες περιπέτειες γιατί στη Μπραντισλάβα δεν είχε δείξει την παραμικρή διάθεση να παίξει και να αποδείξει ότι είναι καλύτερος. Χθες ηττήθηκε από μια ομάδα που απλά ήταν πιο κυνική – ευστόχησε π.χ στο δικό της πέναλτι. Αλλά η συνολική εικόνα του ματς επιτρέπει μεγάλη αισιοδοξία: ο ΠΑΟΚ θα τα καταφέρει γιατί φάνηκε χθες να ξέρει τον τρόπο. Δυο φορές να του πάρει αποτέλεσμα η Κρασνοντάρ, χωρίς αμυντική συνοχή και χωρίς ταχύτητα στις αντεπιθέσεις, μου μοιάζει απίθανο.