Εγραφα χθες ότι η βραδια των ελληνικών ομάδων στο Γιουρόπα λιγκ θα ήταν δύσκολη: αποδείχτηκε η χειρότερη εφετινή. Ο ΠΑΟ, ο Ολυμπιακός και η ΑΕΚ που αγωνίζονται στο Γιουρόπα λιγκ έχασαν με τρεις διαφορετικούς τρόπους που σε κάθε περίπτωση πόνεσαν. Ο ΠΑΟ έχασε από τη Ρεν με 3-1 παίζοντας με παίκτη παραπάνω από το μισάωρο. Η ΑΕΚ δεν βρήκε ένα γκολ για να ισοφαρίσει την Ολυμπίκ Μαρσέιγ παρά την σωρεία ευκαιριών που δημιούργησε.  Κι ο Ολυμπιακός δέχτηκε ένα γκολ στο Λονδίνο από την Γουεστ Χαμ που αρχικά ακυρώθηκε και στην συνέχεια μέτρησε. Η ΑΕΚ κι ο Ολυμπιακός θα μπορούσαν να έχουν πάρει μια ισοπαλία από αντιπάλους που δεν ήταν θεαματικά καλύτεροι – ο ΠΑΟ έβγαλε μόνος του τα μάτια του. Καμία όμως από τις τρεις ομάδες δεν έφτασε κοντά στο να κερδίσει. Δεν τα κατάφερε ούτε κι ο ΠΑΟΚ απέναντι στην Αμπερντίν, παρά την υπεροχή του. Αυτός απλά πλήρωσε το ό,τι να κερδίσεις δυο ματς στην Ευρώπη στη σειρά με 3-2 είναι στατιστικά απίθανο.

Ας τα πάρουμε με την σειρά.  

Με δέκα οι άλλοι αλλά έτρεχαν

Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς είχε πει την προηγούμενη μέρα του ματς με την Ρεν ότι περιμένει από τους Γάλλους το ίδιο παιγνίδι που έκαναν στην Αθήνα. Πιθανότατα για αυτό και η σύνθεση του ΠΑΟ έμοιαζε πολύ με αυτή που ο κόουτς παράταξε στο πρώτο ματς: μπροστά από τον Μπρινιόλι βρέθηκε η ίδια άμυνα (Βαγιαννίδης, Μπλαντένοβιτς, Σένκεφελντ, Γιεντβάι) και ίδια ήταν και η γραμμή της επίθεσης (Παλάσιος, Μπερνάρ, Ιωαννίδης). Μόνη σοβαρή διαφοροποίηση η παρουσία των Πέρεθ και Βιλένα στα χαφ δίπλα στον Τσέριν αντί του Αράο και του Ντζούρισιτς: ο Γιοβάνοβιτς ήθελε λίγο περισσότερο φίλτρο, αλλά και ποιοτικότερη κατοχή μπάλας πιστεύοντας πως οι γηπεδούχοι θα πιέσουν για να φύγουν στις αντεπιθέσεις. Δεν υπήρξε τίποτα από τα δύο: ο ΠΑΟ έχασε το ματς στη μεσαία του γραμμή. Εκεί που κυριάρχησε ο αργός αλλά σοφός βετεράνος Μάτιτς που έκανε το τρέξιμο των πιτσιρικάδων της Ρεν να μοιάζει πολύ χρήσιμο.   

Η Ρεν δεν είχε τον τερματοφύλακα Μανταντά – ήρωα στη Λεωφόρο. Δεν είχε επίσης στην αρχική της ενδεκάδα τους δυο εξτρέμ που είδαμε στην Αθήνα – τον Γκουερί και τον Μπλας.  Ο Γιοβάνοβιτς δικαιώθηκε ως προς την πρόβλεψη του: το ματς έμοιαζε πολύ με το παιχνίδι στη Λεωφόρο δυστυχώς όμως για τον Παναθηναϊκό και σε ό,τι έχει να κάνει με το τελικό αποτέλεσμα. Η Ρεν παίζοντας πάλι άμυνα και περιμένοντας τον Παναθηναϊκό στο μισό γήπεδο κατάφερε και τον κέρδισε αυτή τη φορά μάλιστα με 3-1. Βέβαια για να προκύψει αυτή εικόνα του παιχνιδιού χρειάστηκαν δύο πράγματα που δεν νομίζω ότι ο Γιοβάνοβιτς είχε φανταστεί. Το πρώτο ένα πολύ γρήγορο γκολ των Γάλλων στο 9΄ μετά από εκτέλεση φάουλ του Ρεντέ και ένα τεράστιο λάθος του Μπρινιόλι. Το δεύτερο η αποβολή του Μπελοσιάν στο 34΄όταν ο Ιωαννίδης κέρδισε πέναλτι, με το οποίο ισοφάρισε.

Αυτή η αποβολή οδήγησε την Ρεν στο να κάνει αυτό που αγαπάει: να ταμπουρωθεί σωστά χωρίς να αδιαφορεί για την επίθεση, μολονότι επι της ουσίας έπαιζε κάτι σαν 4-5-0, δηλαδή χωρίς φορ. Η γαλλική ομάδα έκλεισε τους χώρους και όταν ο κόουτς Μπρούνο Ζενεσιό στο δεύτερο ημίχρονο έβαλε δύο βασικούς κυνηγούς, τον Σαλάχ και τον Μπλας, αυτοί οι δύο βρήκαν τα γκολ που τελείωσαν το ματς διότι ο Παναθηναϊκός έπαιρνε περισσότερα ρίσκα απ’ αυτά που μπορούσε να σηκώσει. Το γκολ του Σαλαχ είναι αποτέλεσμα μιας πολύ καλής αντεπίθεσης και το γκολ του Μπλας ήρθε μετά από εκτέλεση πέναλτι που κέρδισε ο ίδιος παίζοντας ένας εναντίον ενός με τον απρόσεκτο Βιλένα. Ο ΠΑΟ συνέχισε να κρατά μπάλα όπως στη Λεωφόρο. Χωρίς να δημιουργήσει αυτή τη φορά ευκαιρίες. Μολονότι ο Γιοβάνοβιτς έριξε στο ματς όλους τους διαθέσιμους κυνηγούς του ο ΠΑΟ έκλεισε το ματς με μια ευκαιρία του Σπόραρ και αρνητικούς τους Παλάσιος, Μπερνάρ, Πέρεθ και Βιλένα που έμπλεξαν με το γαλλικό πρέσινγκ. Η Ρεν έδειξε ομάδα ανώτερου πρωταθλήματος όχι χάρη στην ποιότητά της, αλλά χάρη στην τακτική της προσαρμοστικότητα.     

Η ΑΕΚ που δεν σκοράρει

Και η Μαρσέιγ που κέρδισε την ΑΕΚ το έκανε γιατί προσαρμόστηκε στις ανάγκες του ματς χωρίς καθόλου έπαρση. Ο Ματίας Αλμέιδα είχε πει μια μέρα πριν το ματς ότι ήθελε να δει την ΑΕΚ της αρχής του δευτέρου ημιχρόνου στη Μασσαλία: έτσι εξηγούνται και κάποιες επιλογές του όπως πχ η παρουσία του Μάνταλου στην αρχική ενδεκάδα. Ο Αλμέιδα ήθελε την καλύτερη δυνατή κυκλοφορία μπάλας απέναντι σε μια ομάδα που με προπονητή τον Ρίνο Γκατούζο σίγουρα θα αμυνόταν. Ο Ιταλός είχε μπλέξει το εγκώμιο της ΑΕΚ λέγοντας πως είναι ευρωπαϊκή ομάδα. Ως τέτοια την αντιμετώπισε: θέλησε αρχικά η ομάδα του να παίξει για να προηγηθεί και μετά να πάρει τη νίκη περιμένοντας την ΑΕΚ στο μισό γήπεδο – σχεδόν στην περιοχή της. Η Μαρσέιγ έπαιξε αρκετά στο πρώτο μισάωρο, όπου εκτός από το γκολ του Μπεμπά στο 30΄με κεφαλιά μετά από χτύπημα κόρνερ είχε κι άλλες δυο ευκαιρίες και από εκεί κι έπειτα ήθελε να μην δώσει στην ΑΕΚ τη δυνατότητα να πρεσάρει και να βρει ανοιχτή την άμυνά της κλέβοντας μπάλες.

Η τακτική του Ιταλού δεν στέρησε από την ΑΕΚ ευκαιρίες. Η ΑΕΚ προσπάθησε πολύ να σκοράρει – ίσως πιο πολύ από όσο σε οποιοδήποτε άλλο ευρωπαϊκό της ματς: είχε 21 τελικές προσπάθειες και ο Λόπεζ, ο τερματοφύλακας των Γάλλων, ήταν ο καλύτερος του ματς. Αλλά όταν κυνηγάς δεν είναι ποτέ εύκολο να σκοράρεις και η ΑΕΚ το γνωρίζει: σε όλα τα ευρωπαϊκά της ματς εντός έδρας έχει βρεθεί να κυνηγάει το σκορ για αυτό άλλωστε δεν κέρδισε κανένα. Η Μαρσέιγ δεν έπαιζε μόνο άμυνα: μπορεί να παίζει κι αντεπιθέσεις κι έκριναν το ματς καθώς κάθε φορά που οι Γάλλοι έφτιαχναν μια τέτοια η ΑΕΚ έχανε ένα πεντάλεπτο για να ανασυνταχθεί. Επίσης η γαλλική ομάδα δεν τρόμαξε από τις αλλαγές του Αλμέιδα – ο Γκατούζο αλλαγή έκανε επι της ουσίας μια: έβγαλε τον εξτρέμ Κορέα για να βάλει τον εξτρέμ Σααρ – δεν ήθελε να πειράξει τίποτα. Στο 80’ ο Βιτίνια είχε σουτ στο δοκάρι. Στο 93΄ο ίδιος έστρωσε τη μπάλα στο Σααρ για να μπει με τη μπάλα στα δίχτυα. Η ΑΕΚ πρέπει να μάθει το παιγνίδι που κάνει ακόμα καλύτερα. Μόνο έτσι, κι όχι αλλάζοντας, μπορεί να έχει τύχη στα ματς με την Μπράιτον και τον Αγιαξ.    

Πάλι ο Πακετά

Εχασε κι ο Ολυμπιακός, αλλά αυτός μπορεί να καταριέται την τύχη του.  Ο Ντιέγκο Μαρτίνεθ ήθελε να δει αντίδραση από τους παίκτες του Ολυμπιακού μετά την ήττα από τον ΠΑΟΚ και έστειλε στο γήπεδο αυτούς που από τον ΠΑΟΚ έχασαν: μόνες αλλαγές ο Ορτέγκα αντί του Κίνι και ο Γιόβιτιτς αντί του ΕλΚαμπί. Ακόμα και το σχήμα ήταν ίδιο: ο Ολυμπιακός ξαναέπαιξε 4-3-3 γιατί έτσι έπρεπε. Το ό,τι έχασε έχει να κάνει με λεπτομέρειες που ήταν εναντίον του. Στο 73΄ο Πακετά σκόραρε σε μια στιγμή που ο Ολυμπιακός έλεγχε το ματς – το γκολ του αρχικά δεν μέτρησε λόγω υπόδειξης του επόπτη για θέση οφσάιντ του σκόρερ, αλλά το VAR διόρθωσε την απόφαση. Στο 86΄ο Καμαρά είχε κεφαλιά στο δοκάρι. Με τους τρεις χαφ ο Ολυμπιακός κάλυψε την άμυνά του που ήταν σε γενικές γραμμές καλή αυτή τη φορά – το στιγμιαίο λάθος του Ορτέγκα που δεν ακολούθησε σωστά τους υπόλοιπους αμυντικούς καλύπτοντας τον Πακετά στη φάση του γκολ γίνεται και συγχωρείται όταν μάλιστα δεν έχεις παίξει και όσο οι άλλοι. Το πρόβλημα του Ολυμπιακού χθες ήταν ότι η κάλυψη της άμυνας του στέρησε τη δυνατότητα να παίξει επίθεση: ένα σουτ του κατά τα άλλα αόρατου Ποντένσε στο 35΄ ήταν όλη του η επιθετική παραγωγή, πριν πιέσει στο τέλος όταν δεν είχε να χάσει τίποτα. Δεν πήρε πάλι βοήθειες από τις αλλαγές διότι χαφ να υποστηρίξουν το 4-3-3 δεν υπάρχουν – ο Μαρτίνεθ φαινόταν ότι ήθελε να αλλάξει νωρίτερα τους Αλεξανδρόπουλο, Ποντένσε, αλλά όσο το ματς ήταν στο 0-0 φοβόταν μήπως αδυνατίσει την μεσαία γραμμή και γίνει ό,τι είδαμε στο β ημίχρονο με τον ΠΑΟΚ. Ο κόουτς μπορεί να είναι ευχαριστημένος από την εμφάνιση και την προσπάθεια. Στη βαθμολογία του ομίλου πληρώνει το 2-2 με την Τόπολα και το 2-3 με την Φράιμπουργκ. Με την οποία θα παίξει την επόμενη αγωνιστική τα ρέστα του.

Πέρασε χωρίς να κερδίσει

Ο ΠΑΟΚ σφράγισε και τυπικά το εισιτήριο του, αλλά δεν κέρδισε την Αμπερντίν. Ο Ρασβάν Λουτσέσκου άλλαξε και πολύ μάλιστα την ομάδα που κέρδισε τον Ολυμπιακό στο Καραϊσκάκη συνεχίζοντας το διαρκές ροτέισον στο σταθερό 4-2-3-1. Επέστεψαν στην άμυνα ο Βιερίνια και ο Ενκόνγκ δίπλα στον Κουλιεράκη. Στα χαφ ξαναβρέθηκαν ο Σβαπ και ο Τσιγγάρας. Ο Ρουμάνος δεν θα μπορούσε να στερήσει από τον κόσμο του ΠΑΟΚ τη δυνατότητα να αποθεώσει τον Μπράντον Τόμας και φυσικά να χαρεί τον Κωνσταντέλια. Αλλά αφήνοντας στον πάγκο τον Ζίφκοβιτς για να βρει χώρο στην αρχική ενδεκάδα για τους Τάισον και Ντεσπότοφ στέρησε από την ομάδα τον πιο φορμαρισμένο κυνηγό της.

Στην Τούμπα υπήρχε γενικότερα ατμόσφαιρα γιορτής κι αυτό ως γνωστόν δεν είναι πάντα καλό. Η Αμπερντίν που αγωνίστηξκε για να μην χάσει στην πρώτη της κατεβασιά στο 14΄ σκόραρε με το Λόπεζ. Ο ΠΑΟΚ ξύπνησε, ισοφάρισε γρήγορα με τον Τάισον κράτησε πολύ την μπάλα, έκλεισε τους Σκωτσέζους και πριν φύγει το ημίχρονο είχε δύο δοκάρια σε φάσεις πάντως μεγάλης αναμπουμπούλας: την πρώτη φορά οι Σκωτσέζοι παραλίγο να σκοράρουν μόνοι τους, στην δεύτερη το δοκάρι βρήκε ο Μπράντον Τόμας.

Με την Αμπερντίν ταμπουρωμένη ήταν χρησιμότερος στο παιχνίδι αυτό ο Σαματα από τους κυνηγούς που ξεκίνησαν. Ο Λουτσέκου τον έριξε στο ματς στο 63΄και στο 67΄ ο ψηλός έκανε το 2-1 παίζοντας βόλεϊ εντός περιοχής της Αμπερντίν με τον Ενκονγκ. Αλλά η χαρά του ΠΑΟΚ δεν κράτησε πολύ: η Αμπερντίν έφτασε στην ισοφάριση με ένα χτύπημα φάουλ του ΜακΓκραθ. Ακολούθησε ένα πολύ μεγάλο διάστημα πίεσης του ΠΑΟΚ στο οποίο οι Σκωτσέζοι έπαιξαν για να κρατήσουν το 2-2 με νύχια και με δόντια και το κατάφεραν και γιατί το VAR διόρθωσε μια υπόδειξη πέναλτι του Αλβανού διαιτητή Τζάτζα σε μαρκάρισμα πάνω στον Κουλιερακη. Ο ΠΑΟΚ, αν είχε κερδίσει θα ήταν η πρώτη ελληνική ομάδα με τέσσερις νίκες στη σειρά σε όμιλο ευρωπαϊκής διοργάνωσης. Δεν τα κατάφερε. Το ό,τι δεν τα έχει καταφέρει καμιά ελληνική ομάδα, δεν είναι τυχαίο.  

Δεν είναι κακό, αλλά…

Στον όμιλο του ΠΑΟ η Βιγιαρεάλ με ανατροπή και δυο γκολ στο τελευταίο δεκάλεπτο κέρδισε την Μακάμπι: ο ΠΑΟ θα πάει στην Ισπανία να παίξει ένα τελικό την επόμενη αγωνιστική. Το ίδιο κι ο Ολυμπιακός στο Φράιμπουργκ: η γερμανική ομάδα σχεδόν προκρίθηκε διαλύοντας την Τόπολα, αλλά δύσκολα θα είναι αδιάφορη με τους Ερυθρόλευκους. Η ΑΕΚ πρέπει να κερδίσει την Μπράιτον και τον Αγιαξ για να συνεχίσει στο Γιουρόπα λιγκ. Το πιο πιθανό είναι όλοι να βρεθούν στο UEFA Conference League με τον ΠΑΟΚ που θα παίξει στη Γερμανία την πρωτιά στον όμιλο με την Αϊντραχτ. Από το τίποτα το UCL δεν είναι κακό. Το κακό είναι πως όλοι έχουν συμβιβαστεί με την ιδέα ότι αυτό τους ταιριάζει ως προοπτική.