Για την δύσκολη στο γκολ νέα Ιταλία το να βρεθεί πίσω στο σκορ στο ματς με την Αλβανία από ένα γκολ που πέτυχε ο Μπαϊράμι στο πρώτο λεπτό του εναρκτήριου παιγνιδιού της ήταν μεγάλο πρόβλημα. Για την ομάδα του Λουτσιάνο Σπαλέτι το γκολ αυτό μετέτρεψε το παιγνίδι σε δοκιμασία: πάντα για τους Ιταλούς άλλωστε η πρεμιέρα είναι ένα μικρομπέρδεμα. Η αποτελεσματική αντίδραση των Ιταλών, που με γκολ του Μπαστόνι με κεφαλιά στο 11΄ και του Μπαρέλα με σουτ στο 16’  γύρισαν το ματς είναι ό,τι καλύτερο στην πρεμιέρα τους. Στο τέλος του ματς οι παλιότεροι των σχολιαστών θυμήθηκαν κάτι ανάλογο που έγινε στο μουντιάλ του 1978 όταν και τότε η Σκουάντρα Ατζούρα στο ματς με την Γαλλία είχε δεχτεί γκολ στο πρώτο λεπτό από τον Λακόμπ και τότε επίσης γύρισε το ματς. Εκείνη η ομάδα του Μπέαρζοτ είχε πολλά νέα παιδιά, όπως και αυτή του Σπαλέτι: η διαφορά είναι σε εκείνη υπήρχαν παίκτες όπως ο Πάολο Ρόσι και ο Καμπρίνι, που στην τωρινή δεν διακρίνω.

Παλιοί και νέοι

Η Ιταλία είναι από τα μυστήρια του τουρνουά γιατί πολλοί από τους παίκτες της στερούνται μεγάλης διεθνούς πείρας κι αυτό είναι πρόβλημα. Όταν αυτοί είναι καλοί, θα είναι καλή και η ομάδα, αν τους καταβάλει η πίεση θα υπάρξει πρόβλημα και γιατί οι παλιότεροι δεν είναι στα καλύτερά τους. Καλά είναι ο Ντοναρούμα που στο 90΄ έδειξε την κλάση του στο σουτ του Μανάι, το μοναδικό των Αλβανών στην εστία μετά το γκολ του Μπαϊράμι. Καλά για μια ώρα ήταν ο Κιέζα που προσπαθεί να επανέρθει μετά από τραυματισμούς και πολύ καλύτερος όλων ήταν ο Μπαρέλα, ηγέτης και σκόρερ. Ο Ζορζίνιο παίζει πολύ με το μυαλό (είναι ένα εύσχημος τρόπος για να πούμε πως κάποιος είναι πλέον πολύ αργός…). Στον δεξιό μπακ Ντι Λορέντσο οι Αλβανοι άφηναν την μπάλα πολύ, αλλά αυτός δεν ήξερε τι να την κάνει. Ο Ντι Μάρκο στα αριστερά ήταν καλύτερος, αλλά στο δεύτερο ημίχρονο τον ξέχασαν, κι ο Πελεγκρίνι ξεκίνησε πολύ καλά για να χαθεί στην συνέχεια. Οι νεότεροι πρέπει να ωριμάσουν γρήγορα. Ο Μπαστόνι σκόραρε εκμεταλλευόμενος το μπόι του ως στόπερ, ο Φρατέζι είχε δυο τρεις σπουδαίες ενέργειες – η καλύτερη το σόλο που κατέληξε σε σουτ στο δοκάρι. Ο Σκαμάγκα έτρεχε στη επίθεση για τρεις, πάσαρε πολύ, αλλά ο φορ πρέπει να «σκοτώνει» κι αυτός είναι μάλλον ευγενικός. Ο Καλαφιόρι ήταν ο καλύτερος όλων – ένας στόπερ δημιουργός που δεν φοβάται να παίξει και που θα φέρει στο ταμείο της Μπολόνια εκατομμύρια.

Οι Ιταλοί πήραν την νίκη παίζοντας τους Αλβανούς όπως η γάτα με τα ποντίκια: τους υποχρέωσαν μετά το γκολ του Μπαρέλα να κυνηγάνε την μπάλα χωρίς να κάνουν τίποτα άλλο. Βέβαια οι Αλβανοί στο 90΄δημιούργησαν στην ιταλική εξέδρα ένα χτυποκάρδι, αλλά για να έχουν ελπίδες να προκριθούν πρέπει με τους Κροάτες να τολμήσουν να παίξουν περισσότερο ποδόσφαιρο: δεν τους αφήνω στην άκρη γιατί φάνηκε να έχουν δυο τρεις καλές μονάδες (Aσλάνι, Τζιμσίτι, Μπαϊράμι – φυσικά τον Θωμά Στρακόσια). Και οι Ιταλοί βέβαια την Πέμπτη απέναντι στην Ισπανία θα καταλάβουν την αληθινή δυσκολία του τουρνουά. Κι εμείς τι είναι η Ιταλία. Που δεν γεμίζει το μάτι, είναι χειρότερη από την ομάδα του Μαντσίνι τρία χρόνια πριν, αλλά δεν σου επιτρέπει και να την ξεγράψεις.            

Η Ισπανία έκανε επίδειξη δύναμης

Οι Ισπανοί έκαναν ένα εντυπωσιακό ξεκίνημα στην διοργάνωση – η νίκη τους στην πρεμιέρα με 3-0 είναι τεράστια ειδικά αν σκεφτείς πως απέναντι τους ήταν η Κροατία. Ο γεροσοφός Ντε λα Φουέντε προτίμησε ως ακραία μπακ τους Κουκουρέγια και Καρβαχάλ – ο αρχηγός της Ρεάλ κουβαλάει την χρυσόσκονη του τελικού του Τσάμπιονς λιγκ και δεν θα μπορούσε να λείπει. Οι Ισπανοί πήραν αμέσως την πρωτοβουλία κυρίως χάρη στην τακτική υπεροχή τους στην μεσαία γραμμή, όπου τρεις ολοκληρωμένοι χαφ – ο Ρόντρι, ο Πέδρι και ο Ρουίθ – έκρυψαν την μπάλα από τους Κροάτες. Ο Ντάλιτς, που τους φοβόταν, χρησιμοποίησε τέσσερεις μέσους: ο Μπρόζοβιτς έπρεπε να προστατεύει την άμυνα, οι Κόβατσιτς και Μάγερ να τρέξουν κι ο Μόντριτς να δημιουργεί, ενώ κι ο (στα χαρτιά) δεύτερος κυνηγός Κράμαριτς έπρεπε να επιστρέφει κι αυτός στη μεσαία γραμμή. Αλλά οι Ισπανοί είχαν όρεξη να κάνουν κατοχή μπάλας κι όταν συμμετείχαν σε αυτό και οι εξτρέμ, δηλαδή ο Γουίλιαμς και ο Γιαμάλ, οι Κροάτες πιέζονταν αφόρητα και κυρίως ήταν αδύνατο να γίνουν επικίνδυνοι. Επιπλέον οι Ισπανοί πρέσαραν και πρέσαραν μέχρι την περιοχή του Λιβάκοβιτς: ο Σούτολο και ο Στάνισιτς έπαιζαν με την φωτιά. Η Κροατία έπρεπε κάπως να βγει για να γίνει απειλητική, αλλά όταν το τόλμησε δέχτηκε δυο γκολ σε 200 δευτερόλεπτα. Στο 29΄ ο Φαμπιάν Ρουίζ παίζει κάθετα για τον Μοράτα κι αυτός φεύγοντας λίγο κάτω από την σέντρα αφήνει πίσω του όλη την κροατική άμυνα για το 1-0, γκολ που του επιτρέπει να βάλει στο πλούσιο βιογραφικό του ότι έχει σκοράρει σε τρία Euro σερί. Πριν οι Κροάτες συνέρθουν ο Ρουίς, που είχε μια δύσκολη χρονιά στην Παρί ξεκινώντας βασικός σε μόλις 14 ματς πρωταθλήματος, δεν σέβεται τα χρόνια του Μόντριτς και του Μπρόζοβιτς και κάνει το 2-0. Ενα τρίτο γκολ του Καρμπαχάλ στις καθυστερήσεις του πρώτου ημιχρόνου βάζει τέλος σε κάθε συζήτηση: ο αμυντικός της Ρεάλ «τρυπώνει» μεταξύ πανύψηλων αμυντικών και σκοράρει από το ύψος του πέναλτι, μετατρέποντας σε ασίστ ένα γέμισμα σε μια στημένη φάση που εκτελεί ο Γιαμάλ.

Το δεύτερο ημίχρονο είναι κυρίως για ξεμούδιασμα - ο Ντε λα Φουέντε δεν κάνει καν πέντε αλλαγές καθώς έχει χαλαρώσει κι αυτός - ενώ οι Κροάτες ψάχνουν ένα γκολ όχι απλά για την τιμή, αλλά και για τις ισοβαθμίες. Δεν το βρίσκουν γιατί ο Σίμον σταματά  δυο φορές τον Μπούντιμιρ, και γιατί σωστά ακυρώνεται ένα γκολ του Πέτκοβις στην εξέλιξη ενός πέναλτι σε μια φάση πάντως που καταγράφεται το πρώτο διαιτητικό λάθος του τουρνουά: ο Ρόντρι, που το πέναλτι παραχώρησε, έπρεπε να αποβληθεί.

Η νίκη των Ισπανών ήταν ένα είδος επίδειξης δύναμης: στο πρώτο ημίχρονο έχουν τρία γκολ σε τρεις φάσεις αλλά η υπεροχή τους είναι αδιαμφισβήτητη. Φυσικά στο τέλος τα χειροκροτήματα ήταν για το παιδί θαύμα Γιαμάλ που ξεκινώντας βασικός έγινε ο νεότερος παίκτης που έχει αγωνιστεί στο Euro: είναι 16 ετών και 338 ημερών. Κι αν κάποιοι άλλοι βρουν και χρησιμοποιήσουν ένα μικρότερο, όπως οι Πολωνοί τον Κοζλόφσκι στο Euro2020 (ο μικρός είχε μπει ως αλλαγή μάλιστα στο ματς με τους Ισπανούς), oι Ισπανοί θα βάλουν ένα 15χρονο αν χρειαστεί γιατί τέτοια ρεκόρ πρέπει να είναι μόνο δικά τους.                

Η Ελβετία πήρε την μισή πρόκριση

Η Ελβετία κέρδισε το αληθινό ματς της ημέρας από την Ουγγαρία και απέκτησε και μεγάλο προβάδισμα πρόκρισης. Οι Ούγγροι έφτασαν στην Κολωνία κουβαλώντας μεγάλες νίκες τα τελευταία χρόνια στο  UEFA Nations League (διέλυσαν τους Αγγλους και κέρδισαν τους Γερμανούς εκτός έδρας) κι έχοντας περάσει αήττητοι τα προκριματικά. Αλλά τα τελικά του Euro είναι άλλου τύπου διοργάνωση: χρειάζεται συγκέντρωση και προσωπικότητα και δεν φάνηκαν να έχουν τίποτα από τα δύο. Η άμυνα τους ήταν κάκιστη: στο πρώτο ημίχρονο δέχονται δυο γκολ σε τρεις φάσεις. Ο κόουτς Ρόσι δεν περίμενε στην αρχική ενδεκάδα των Ελβετών τον Ντούα της Λουντογκόρετς, που έκανε ντεμπούτο στην Εθνική στα 27 του χρόνια σε ένα φιλικό κόντρα στην Εσθονία λίγες μέρες πριν και στο 12΄τον είδε να σκοράρει. Ο προπονητής των Ελβετών Μουράτ Γιακίν πόνταρε στους τρεις της Μπολόνια που φέτος έκανε σπουδαία πράγματα στο καμπιονάτο (‘Αϊμπισερ, Φρόιλερ και Ντόι), προτίμησε τον Σερ από τον Ελβέντι για την άμυνα, είδε την ομάδα του να προηγείται με 2-0 στο ημίχρονο χωρίς να ιδρώσει. Όταν οι Ούγγροι μείωσαν με τον Βάργκα, ο Γιακίν έριξε στο ματς τους Εμπολό, Σιερό και Ρίντερ και οι Ελβετοί μπορούσαν χάρη στις αντεπιθέσεις να φτάσουν πιο γρήγορα στο 3-1 που πέτυχε ο βαρύς λόγω του τραυματισμού αλλά πάντα καλός σκόρερ Εμπολό στις καθυστερήσεις. Θέλουν μια νίκη με την Σκοτία για να προκριθούν: λογικά θα την βρουν.