Στην πρώτη αγωνιστική των play off η ΑΕΚ κι ο ΠΑΟ έμειναν στο 0-0. Ο Ολυμπιακός και ο ΠΑΟΚ ήταν οι μεγάλοι κερδισμένοι, έστω πρόσκαιρα. Ο Ολυμπιακός έκανε απλά μια ωραία βόλτα στο γήπεδο του Βόλου – σαν την τεράστια εκδρομή των οπαδών του που πιστεύουν στην κατάκτηση του πρωταθλήματος. Ο ΠΑΟΚ έκανε στο Βικελίδης μια νίκη τρομερή που απλά επιβεβαίωσε την αντοχή του: η ποιότητα του και η ικανότητα του στα μάτια μου είναι δεδομένη – χθες κάνοντας και την πρώτη ανατροπή έδειξε σημάδια πίστης. Όπως και ο Παναθηναϊκός, βέβαια, που πήρε στην Οpap Arena το αποτέλεσμα του ήθελε. Αλλά στον ΠΑΟ στο πρωτάθλημα πιστεύουν από την πρώτη αγωνιστική: δεν είναι κάτι καινούργιο.
Το Σάββατο στην εφημερίδα προαναγγελία του ματς ΑΕΚ -ΠΑΟ έγραφα ότι δεν θα μου κάνει εντύπωση αν ο Αλμέιδα χρησιμοποιήσει στο ματς με τον ΠΑΟ την ίδια ενδεκάδα που χρησιμοποίησε στο ματς με τον Ολυμπιακό με μόνη αλλαγή τον Μίτογλου στη θέση του τιμωρημένου Βίντα, αλλά αναρωτιόμουν κι αν θα παρουσιάσει μια ΑΕΚ πιο προσεχτική και λιγότερο επιθετική, όπως είχε κάνει και στο ματς με τον ΠΑΟ για το πρωτάθλημα που είχε γίνει μετά την ήττα από τον ΠΑΣ. Συνέβησαν και τα δυο. Η ενδεκάδα ήταν η ίδια, αλλά η γενικότερη στρατηγική έμοιαζε με αυτή που η ΑΕΚ ακολούθησε στο αντίστοιχο ντέρμπι του πρωταθλήματος: η ΑΕΚ έπαιξε με μια άμυνα που δεν ανέβηκε πολύ στο γήπεδο όπως με τον Ολυμπιακό και δεν πίεσε όσο κάνει συνήθως μετά το εικοσάλεπτο. Αφού δεν πίεσε στο πρώτο ημίχρονο που η αθλητική την φρεσκάδα ήταν μεγάλη, στο δεύτερο η απόδοση της έπεσε.
Ο Αλμέιδα υποχρεώθηκε να βγάλει τον Αμραμπατ, που κανονικά θα πρεπε να αποβληθεί, και να βάλει στη θέση του τον Τζούμπερ. Η ΑΕΚ έψαχνε το γκολ με ατομικές ενέργειες, αλλά την μεγαλύτερη ευκαιρία, τριπλή μάλιστα, την είχε ο ΠΑΟ στο ξεκίνημα του δευτέρου ημιχρόνου όταν ο Μαντσίνι, ο Ιωαννίδης και ο Τσέριν δεν κατάφεραν να νικήσουν τον Αθανασιάδη. Περίμενα από τον ΠΑΟ να κάνει κάτι περισσότερο στο τελευταίο τριαντάλεπτο του ματς και δεν κατάλαβα την έξοδο του Μαντσίνι – αν δεν είχε κάποια ενόχληση ήταν λάθος. Αλλά κατά τα άλλα ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς κέρδισε τον μάλλον αγχωμένο Αλμέιδα στα σημεία. Ο Παναθηναϊκός του κράτησε αρκετά τη μπάλα, ο Μαντσίνι έμπλεξε την άμυνα της ΑΕΚ, η επιλογή του Τσέριν αντί του Μπερνάρ έδωσε καλύτερη κάλυψη της άμυνας και κατά συνέπεια και μεγαλύτερη επικινδυνότητα. Ο ΠΑΟ υποχρέωσε την ΑΕΚ να κάνει στο δεύτερο ημίχρονο ό,τι έκανε με τον Ολυμπιακό στο μεγαλύτερο διάστημα, δηλαδή πολλές σέντρες που δεν είχαν νόημα. Ο Αλμέιδα δεν τόλμησε να παίξει με τον ΠΙνέδα δίπλα στον Γίονσον κι όταν έβαλε τον Μάνταλο δίπλα στον Σιμάνσκι, έβγαλε απο το ματς τον Ρότα (για να βάλει τον Σιντιμπέ), μειώνοντας εν τέλει την επιθετικότητα της ΑΕΚ. Τα τρία γκολ απο τον Ολυμπιακό δημιούργησαν ανασφάλεια.
Φυσικά ο ΠΑΟ διαμαρτύρεται για την απαράδεκτη διαιτησία του Νταμπάνοβιτς: η μη αποβολή του Αμραμπατ έχει κάτι το εξωφρενικό – τον παίκτη αντικατέστησε ο Αλμέιδα πιστεύοντας ότι δεν θα συγχωρεθεί από τον διαιτητή και τρίτη φορά. Οι φάσεις πέναλτι που ζητά ο ΠΑΟ είναι συζητήσιμες, αλλά το γεγονός ότι όλες οι αμφιβολίες του διαιτητή ήταν υπέρ της ΑΕΚ έκανε την διαιτησία του αξέχαστη. Το κερασάκι στην τούρτα ήταν το πέναλτι που έδωσε στην ΑΕΚ στις καθυστερήσεις και το πήρε πίσω: θα ήταν η απόλυτη αλλοίωση αποτελέσματος. Μιλάμε πάντα για κάποιον που δεν θα έπρεπε να είναι διαιτητής αυτού του ντέρμπι: οι ορισμοί είναι το μεγάλο πρόβλημα και επιτέλους οι ομάδες αρχίζουν να το καταλαβαίνουν. Θα γράψω προσεχώς αναλυτικά.
Ματ και σόου του Λουτσέσκου
Πολύ μεγάλη νίκη έκανε ο ΠΑΟΚ στο ντέρμπι της Θεσσαλονίκης: νίκη χαρακτήρα και προοπτικής. Για πρώτη φορά φέτος είχαμε στο Βικελίδης ένα ντέρμπι όπως των προηγούμενων ετών: ο Αρης έπαιξε για το γόητρο και για να σταματήσει την τρομερή πορεία του ΠΑΟΚ, που δεν έχει ήττα από το ματς με την ΑΕΚ στην Οpap Arena στις 30 Οκτωβρίου. Ο γηπεδούχος είχε ένα εντυπωσιακό πρώτο ημίχρονο, όπου εκμεταλλεύτηκε κυρίως την σπουδαία βραδιά των επιθετικών του και την εξαιρετική άμυνα του Φαμπιάνο κυρίως πάνω στον Κωνσταντέλια. Ο Πάλμα πέτυχε νωρίς νωρίς το 1-0, κι ο Αρης είχε δυο δοκάρια (με τον Ιτούρμπε και τον Φαμπιάνο), ένα γκολ του Καμαρά που δεν μέτρησε και κυρίως τρόμαζε την άμυνα του ΠΑΟΚ κάθε φορά που πλησίαζε. Αλλά ένα καλό ημίχρονο δεν φτάνει για να κερδίσεις ένα ντέρμπι: το είδαμε και στο ΑΕΚ – Ολυμπιακός (1-3) μια εβδομάδα πριν.
Ο Λουτσέσκου διόρθωσε τις δικές του ανορθογραφίες σκληραίνοντας την μεσαία γραμμή του ΠΑΟΚ (με τον Σβαπ αντί του Ντάντας), έβγαλε τον Κεντζιόρα που ήταν τρομοκρατημένος για να βάλει τον πιο ψημένο στα ντέρμπι Σάστρε και ολοκλήρωσε το ματς με την χρησιμοποίηση αρχικά του Τάισον (η παρουσία του οποίου τρόμαξε τον Αρη, παρά την μικρή προσφορά του) αλλά του κινητικού Μπράντον Τόμας αντί του Ολιβέιρα στο 60’. Ο Αρης, με τον Νταρίντα να βγαίνει εκτός ματς και τον Ετέμπο να υποφέρει, δεν μπορούσε πια να παίξει με τους κυνηγούς του. Όλα τα άλλα τα έκανε το VAR. Ένα γενναιόδωρο πέναλτι για μαρκάρισμα του Μπράμπετς στον Σβαπ (σε μια φάση που ο Αρης ισχυρίζεται πως ξεκινά από αντικανονικό παίξιμο σε εκτέλεση πλάγιου άουτ!) έφερε το 1-1. Και πριν ο Αρης καταλάβει τι έγινε πάλι το VAR διόρθωσε μια λάθος υπόδειξη του επόπτη που είδε οφσάιντ του Ράφα Σουάρεθ και μέτρησε ένα γκολ του Ζίφκοβιτς, που μετά τις αλλαγές του Ρουμάνου έπαιζε κάτι σαν κρυφό φορ μέχρι να μπει στο γήπεδο ο Μπίσεσβαρ, αλλά αμφιβάλω αν στον Αρη το κατάλαβαν.
Ο απονευρωμένος στη μεσαία γραμμή Αρης δεν είχε αντίδραση και καθόλου δεν τον βοήθησε το 4-4-2 του τέλους. Το ματς τελείωσε με ένα γιγάντιο καυγά για τον οποίο ο Αρης κατηγορεί τον Λουτσέσκου. Ο Ρουμάνος με όσα κάνει αδικεί τον εαυτό του. Αλλά προφανώς τον ενδιαφέρει να είναι είδωλο τον φανατικών του ΠΑΟΚ: αυτό το κατάφερε άνετα!
Προς τιμή της ομάδας βόλεϊ
Ο Ολυμπιακός μπήκε πρώτος στην αγωνιστική κι έκανε στο Βόλο μπροστά σε 15 χιλιάδες οπαδούς του μια νίκη από αυτές που συνηθίζουμε να αποκαλούμε στο ποδόσφαιρο «επαγγελματικές». Συνήθως έτσι αποκαλούμε τις νίκες που μια προικισμένη ομάδα κάνει χωρίς να ιδρώσει και χωρίς φυσικά να εντυπωσιάσει, αλλά ελέγχοντας το παιγνίδι απόλυτα: έτσι κέρδισε ο Ολυμπιακός χθες. Όταν το σενάριο της επαγγελματικής νίκης τηρείται κατά γράμμα αυτά τα ματς λήγουν με 1-0 ή σπανιότερα και με 2-0, αν ο ανήμπορος αντίπαλος κάνει κάποιο λάθος στο τέλος. Ο Ολυμπιακός κέρδισε επαγγελματικά μεν, πλην όμως με 3-0, παρά τις ελλείψεις του Μπιελ, του Εμβιλά και του Χουάνκ, διότι η διαφορά των παικτών του από τους αντίστοιχους του Βόλου είναι μεγάλη κι αυτό το καταλαβαίνεις στα τρία γκολ, που, μετά από καιρό, ήρθαν από στημένες φάσεις. Τα ονόματα των σκόρερς τα λένε όλα. Το πρώτο γκολ το πέτυχε ο Κασάμι, που πρώτη φορά φέτος αγωνίστηκε ως βασικός: την ικανότητα στο γκολ την είχε πάντα. Το δεύτερο ο Μπακαμπού με κεφαλιά, μετά από κεφαλιά πάσα του Χάμες που επέστρεψε στην ενδεκάδα! Οι δυο έπαιξαν «βόλεϊ» τιμώντας την πρόσφατη επιτυχία της ομάδας στο Challenge Cup. Το τρίτο, που ήταν και το ωραιότερο, το πέτυχε με απευθείας εκτέλεση φάουλ ο Φορτούνης σχεδόν από την γραμμή του κόρνερ – ο Φορτούνης σημειωτέων ήταν ο εκτελεστής και των άλλων δυο φάουλ που έφεραν τα πρώτα γκολ.
Παρόλο που ο Ελληνας άσος δυσκολεύτηκε να συνυπάρξει με τον Χάμες (γιατί κινούνται στους ίδιους χώρους και ζητάνε και οι δυο την μπάλα για να αρχίσουν τις επιθέσεις) κατάφερε να κάνει τη διαφορά: είναι φορμαρισμένος τελευταία και το μάτι του γυαλίζει. Σε αυτά τα ματς χαμηλού ρυθμού, που κρίνονται σε λίγες φάσεις, μπορεί να κάνει τη διαφορά. Ο Μίτσελ τον χαρακτήρισε στο τέλος του ματς «αληθινό αρχηγό του Ολυμπιακού». Εχω ακούσει πολλούς επαίνους για τον Φορτούνη: αυτός είναι μάλλον καινούργιος.
Κατά τα άλλα το ματς δεν προσφέρεται για συμπεράσματα, η νίκη αυτή ήταν απλά υποχρεωτική: δύσκολα κάποιος από τους άλλους συνδιεκδικητές του τίτλου θα στραβοπατήσει στο Βόλο. Από την άλλη είναι μια νίκη που βοηθά τον Ολυμπιακό να χτίσει μομέντουμ και του επέτρεψε βέβαια να πλησιάσει τους δυο πρώτους. Το τι θα κάνει στο πρωτάθλημα τελικά θα εξαρτηθεί από την συγκομιδή βαθμών στα τρία ματς που ακολουθούν, με Αρη, ΠΑΟΚ στο Καραϊσκάκη και ΠΑΟ στη Λεωφόρο. Θυμίζω ότι στο πρωτάθλημα έχασε από τις δυο ομάδες της Θεσσαλονίκης και δεν κέρδισε κανένα ματς με τον ΠΑΟ, παρόλο που ήταν καλύτερος.
Εμπλεξε ο ΠΑΣ
Στα play out η είδηση της πρώτης αγωνιστικής είναι το μπλέξιμο του ΠΑΣ – πλέον και με τη βούλα. Η Λαμία κέρδισε την ομάδα των Ιωαννίνων όσο εύκολα δείχνει το τελικό 2-0 και υποχρέωσε τον ΠΑΣ να κοιτάζει πίσω του. Ο Λεβαδειακός πήγε να κάνει το μεγάλο κόλπο κερδίζοντας στο Ηράκλειο, αλλά ένα σουτ φάουλ του Μπάκιτς έσβησε το όνειρο του Πετράκη να γυρίσει από εκεί με τρεις βαθμούς: ο Λεβαδειακός είχε προηγηθεί με τον Νίκα. Τα άλλα αναμενόμενα. Ο Αστέρας Τρίπολης κέρδισε τον Παναιτωλικό με ένα γκολ του Αλβαρες που το έψαξε μέχρι τέλος γιατί θέλει να τελειώνει γρήγορα. Κι ο Ατρόμητος κέρδισε τον Ιωνικό (2-0) γιατί οι κυνηγοί του Γρηγορίου έμοιαζαν πνιγμένοι από το άγχος. Αυτό πρέπει ο Ελληνας κόουτς να το αλλάξει: με τόσες χαμένες ευκαιρίες η παραμονή είναι απίθανη. Στα play out χρειάζονται νίκες. Δηλαδή γκολ.
