Σήμερα είναι του Αγίου Αντωνίου και γιορτάζω. Επειδή από το πρωί έχει αρχίσει να βρέχει μηνύματα σας ευχαριστώ όλους για τις ευχές – όσους ήδη τα χρόνια πολλά μου στείλατε σας ευχαριστώ καθυστερημένα, όσους θα μου στείλετε σας ευχαριστώ προκαταβολικά. Χαίρομαι με τους ανθρώπους που θυμούνται γενικά τις γιορτές: έχουν μια χρήσιμη ικανότητα, που εγώ δεν έχω. Για τα γενέθλια των φίλων μου με σώζουν συχνά οι ειδοποιήσεις στο κινητό, για τις ονομαστικές γιορτές το πράγμα εξαρτάται από το πόση δουλειά έχω εκείνη τη μέρα- αν πνίγομαι στη δουλειά δεν υπάρχει γιορτή. Μεγαλώνω, ξεχνάω και χαίρομαι με όσους θυμούνται. Και με θυμούνται.

Παλιότερα και τώρα

Θα πει κάποιος ότι χάρη στο Facebook, αυτή την παγκόσμια ρουφιάνα, το να μην ξεχνάς είναι πιο απλό αρκεί σε αυτό να μπαίνεις: τα πιο πολλά στα θυμίζει. Παλιότερα, πριν τον ερχομό του Facebook, καταλάβαινες ποιος πραγματικά με τις γιορτές ασχολείται, ανάλογα με την ώρα που σου έστελναν τα χρόνια πολλά. Πρώτοι και συνήθως πρωί πρωί, σε εμένα τουλάχιστον, μου έστελναν οι λίγοι πολιτικοί που ξέρω ή άνθρωποι που πολιτικές θέσεις κατέχουν: δήμαρχοι, σύμβουλοι, παράγοντες κτλ. Το ξέρω ότι αυτό γίνεται πάντα στα πλαίσια της δουλειάς – κι αλίμονο αν αυτά τα ξεχνάς - όμως πάντα το έβρισκα κολακευτικό και διασκεδαστικό. Συντεταγμένοι με έπαιρναν τηλέφωνο για χρόνια πολλά συνήθως και οι διαιτητές! Είναι πάντα μια ωραία απόδειξη ότι όλοι μιλάνε μεταξύ τους. Οι φίλοι οι πραγματικοί με παίρνουν τηλέφωνο μετά τις 2, αφού ξέρουν ότι το πρωί μέχρι να πιώ καφέ και να διαβάσω εφημερίδα λειτουργώ περίπου στο 30% - η κανονική μου μέρα ξεκινάει με το που αρχίζει η εκπομπή στο ράδιο. Ο ποδοσφαιρόκοσμος μου τηλεφωνάει συνήθως αργά – μετά τις 6 το απόγευμα: δεν έχω βρει εξήγηση. Εξαιρώ ελάχιστους προπονητές και πρώην ποδοσφαιριστές, που είναι και φίλοι που μου τηλεφωνούν νωρίς, συνήθως για να μην το ξεχάσουν.        

Πως τα κατάφερε η Εκκλησία

Πάντα με εντυπωσίαζε, να ξέρετε το εορτολόγιο, δηλαδή το πως η Εκκλησία τοποθέτησε τις γιορτές των Αγίων. Σε μερικές περιπτώσεις ήταν εύκολο διότι απλά χριστιανοποίησε κάποιες μεγάλες εβραϊκές γιορτές (π.χ το Πάσχα) ή άλλες που υπήρχαν στον Αρχαίο κόσμο. Όμως, σε πάρα πολλές περιπτώσεις, μέρες αληθινά ασήμαντες, απέκτησαν το Αγιο τους και μαζί και μια λαμπρότητα, χάρη στο πλήθος των ανθρώπων που τις μέρες αυτές γιορτάζουν. Πως διάλεξαν τις συγκεκριμένες ημερομηνίες δεν το γνωρίζω, μολονότι κομμάτι το έχω ψάξει. Σε κάποιες περιπτώσεις οι μέρες αυτές σχετίζονται με το θάνατο του Αγιου, που είναι πάντα η στιγμή της έναρξης της αληθινής του λατρείας, όμως αυτό δεν ισχύει απαραίτητα. Αλλωστε είναι κομμάτι δύσκολο να ξέρεις με ακρίβεια πότε πέθανε ο Αγιος Αντώνιος π.χ που κατά πως λέγεται πέρασε και τα εκατό χρόνια. Ευτυχώς πάντως που αποφασίστηκε να γιορτάζεται η μνήμη του στις 17 Ιανουαρίου διότι κατά τα άλλα η ημέρα είναι κομμάτι ασήμαντη.

Δεν έχει σημαντικά γεγονότα

Δείτε το καλό Σαν Σήμερα αν δεν με πιστεύετε. Σαν σήμερα απεβίωσε ο Αυτοκράτορας του Βυζαντίου Μέγας Θεοδόσιος και για αυτό σήμερα γιορτάζει και ο Θεοδόσης, αλλά το όνομα αυτό, αν και χριστιανικότατο, δεν έχει κάνει σουξέ. Σαν σήμερα απεβίωσε ο Πέτρος Μαυρομιχάλης, γνωστός και ως Πετρόμπεης, ηγετική μορφή της Ελληνικής Επανάστασης, αλλά όχι και στη βασική ενδεκάδα των Επαναστατών, αλλιώς θα είχαν φτιάξει τουλάχιστον ένα γήπεδο με το όνομά του. Σαν σήμερα γεννήθηκε ο Λεόναρντ Φουξ, Γερμανός Βοτανολόγος που έδωσε το όνομά του στο φυτό και στο χρώμα Φούξια – ευτυχώς δεν έγινε τεράστια φίρμα, ώστε να ντυνόμαστε όλοι σήμερα κομμάτι παρδαλά. Σημαντικότερο γεγονός της μέρας είναι η γέννηση του θεατρικού συγγραφέα Αντον Τσέχοφ, που για αυτό ονομάστηκε και Αντώνης, όπως καταλάβατε – δεν νομίζω πάντως ότι αυτό τον επηρέασε για να γράψει τις Τρεις Αδερφές, ούτε μου προκύπτει πως αν τον λέγανε Θανάση οι Αδερφές θα ήταν περισσότερες. Υπάρχει φυσικά και η γέννηση του Αλ Καπόνε – γεγονός σημαντικό, αλλά θα ήταν κομμάτι δύσκολο να τον ανακηρύξουν σε Αγιο έτσι και η δεκάτη εβδόμη Ιανουαρίου δεν ήταν καπαρωμένη από τον Αγιο Αντώνη τον Μέγα. Φτωχά και τα γεγονότα της. Σαν Σήμερα αθωώθηκε από το Ειδικό Δικαστήριο ο Ανδρέας Παπανδρέου με ψήφους 7-6, δηλαδή στο τάι μπρέικ: αυτό και μόνο αποδεικνύει ότι η μέρα έχει κάτι της το ΠΑΣΟΚ, αλλά και ποια δεν έχει;

Αγιος Αντώνιος εναντίον Ποπάι

Αλλα σοβαρά γεγονότα η μέρα δεν έχει: αν δεν ήταν του Αγίου Αντωνίου θα ήταν εντελώς ασήμαντη. Η μάλλον έχει ένα: σαν σήμερα γεννήθηκε ο Ποπάι! Ενας καλός θα λεγα ανταγωνιστής για τον Αγιο Αντώνη, αλλά όχι και καλύτερός του ως ήρωας. Να θυμίσω ότι ο Ποπάι είναι ναύτης, ενώ ο Αγιος Αντώνιος έγινε ο πρώτος καλόγερος – ναύτες πριν τον Ποπάι υπήρχαν πολλοί. Να θυμίσω ότι ο Ποπάι τρώει σπανάκι για να δυναμώσει, ενώ ο Αγιος Αντώνιος στην έρημο την έβγαζε με το τίποτα. Να θυμίσω ότι ο Ποπάι είναι 89 χρονών, ενώ ο Αγιος πέρασε τα εκατό. Να θυμίσω ότι ο Ποπάι έχει την Ολίβια, που τον πρήζει με την γκρίνια της, ενώ ο Αγιος Αντώνιος ήταν εργένης, και τον καταδίωκαν οι πειρασμοί: πρόκειται για καταδίωξη που δεν ενοχλεί ιδιαίτερα. Να θυμίσω τέλος ότι στην Κρίσταλ Σίτι, μία πόλη του Τέξας που ζει κυρίως απ' το σπανάκι, υπάρχει ένα άγαλμα του Ποπάι από το 1937, ενώ υπάρχουν δεκάδες εκκλησίες και μοναστήρια στο όνομα του δικού μου Αγίου.

Πάλι καλά που υπήρξε ο Αγιος Αντώνης και δεν μας φωνάζουνε όλους εμάς Ποπάι. Το Ποπάι Καρπετόπουλος θα το άντεχα – άλλωστε «Κάρπετ» με φωνάζουν. Το Ποπάι Πανούτσος δεν είναι άσχημο: όμως και τον Πανούτσο με το επίθετο τον αποκαλούν όλοι. Το Ποπάι Σαμαράς έχει μια πλάκα και το Ποπάι Νικοπολίδης, για ποδοσφαιρικό είναι ωραίο. Αλλά να άκουγα γκόμενες στο Ρέμο χαράματα να φωνάζουν «Ποπάιιιιιι» δεν θα το άντεχα, το ομολογώ.

Και πάλι σας ευχαριστώ για τις ευχές. Γεροί και δυνατοί όλοι να είμαστε.