Η δεύτερη πράξη των ελληνικών ομάδων στα προκριματικά των ευρωπαϊκών διοργανώσεων ολοκληρώθηκε με την χθεσινοβραδινή ήττα του ΠΑΟ από τον Αγιαξ στο ΟΑΚΑ με 0-1. Ο Παναθηναϊκός προσπάθησε κι έχει αρκετά να κρατήσει από το ματς. Αλλά για να διεκδικήσει την πρόκριση στη Γιόχαν Κρόιφ Αρένα σε μια εβδομάδα πρέπει να αλλάξει κάμποσα πράγματα. Όχι μόνο στην ενδεκάδα του, αλλά και στην γενικότερη αγωνιστική συμπεριφορά του.

Πλήρωσε την κακή αρχή

Ο ΠΑΟ ξεκίνησε κομμάτι φοβισμένα – κι αυτό ήταν που εν τέλει πλήρωσε. Στο πρώτο μισάωρο, για την ακρίβεια μέχρι το γκολ του Μπεργκχάουζ στο 28΄που έκρινε το ματς, ο ΠΑΟ ήθελε να κάνει δυο πράγματα: να αμυνθεί σωστά καλύπτοντας το χώρο και να παίξει γρήγορα για να αποφύγει όσο ήταν δυνατόν το πρέσινγκ των φιλοξενούμενων στην μεσαία γραμμή. Ο Αγιαξ από την άλλη έκανε αυτό που ήθελε: κέρδισε γρήγορα μέτρα και κράτησε την μπάλα. Για τα δεδομένα της εποχής – κι αν συνυπολογίσουμε πως ο Αγιαξ έχει και καινούργιο προπονητή, τον νεότατο Ιταλό Φραντσέσκο Φαριόλι -  το πρώτο μισάωρο του ήταν αρκετά καλό, καθώς υπήρξαν και πρωτοβουλίες και γκολ αλλά και μια πολύ ευδιάκριτη οργάνωση του παιγνιδιού. Κυρίως φάνηκε μια γνώση των αδυναμιών, αλλά και των αρετών του ΠΑΟ.

Ο Αλόνσο χρησιμοποίησε ως βασικούς αυτούς που διέλυσαν την Μπότεφ, πράγμα λογικό. Αλλά ο Αγιαξ μικρή σχέση έχει με την βουλγάρικη ομάδα, όχι μόνο γιατί έχει άλλη ποιότητα, αλλά γιατί έδειξε ότι τον Παναθηναϊκό τον γνώριζε και τον σεβάστηκε. Ο Ρενς πήγε πολύ πάνω στον Τζούρισιτς, ώστε ο Σέρβος να μην παίρνει μπάλα, ο Φαριόλι δεν ξόδεψε δεύτερο παίκτη στο μαρκάρισμα του Γερεμέγιεφ, ο Χέντερσον άφηνε συχνά τον Τέιλορ να πάρει την πρώτη μπάλα από την άμυνα γνωρίζοντας πως ο Τσέριν θα τον περιμένει. Κυρίως όμως ο Αγιαξ έδειξε να γνωρίζει τι άμυνα θα βρει μπροστά του.    

Με τους Φορμπς και Φιτς Τζιμ να δίνουν το απαραίτητο πλάτος στην επίθεση ο Αγιαξ απέφυγε τις συμπληγάδες πέτρες του Αράο και του Τσέριν και χτύπησε τον ΠΑΟ στο πλάι δείχνοντας πως ο Φαριόλι τον είχε μελετήσει καλά. Η δε κίνηση του Μπεργκχάουζ, που ξεκινούσε ως ψεύτικο εξτρέμ και κατέληγε πίσω από τον Ακπομ προκαλούσε στην άμυνα του Αλόνσο προβλήματα γιατί σχεδόν κανείς δεν τον ακολουθούσε: ο Μπλαντένοβιτς είχε το μυαλό του και στον Φιτς Τζιμ αλλά και στον Χάτο. Επιπλέον σε αυτό το αγχώδη για τον ΠΑΟ διάστημα φάνηκε και η δυσκολία του Γεντβάι να παίξει σαν αριστερό στόπερ – μια θέση στην από τους παίκτες που έχει ο ΠΑΟ μοιάζει να την καλύπτει καλύτερα ο Αράο, που όμως στη μεσαία γραμμή μοιάζει αυτή την στιγμή απαραίτητος.

Όταν έγινε το 0-1 συνέβη κάτι απλό: ο ΠΑΟ υποχρεώθηκε εκ των πραγμάτων να διεκδικήσει μεγαλύτερη κατοχή μπάλας. Κι αυτό φάνηκε να του ταιριάζει πιο πολύ από το ματς αναμονής που υποχρεώθηκε να κάνει στην αρχή του παιγνιδιού ψάχνοντας αντεπιθέσεις που δεν υπήρξαν ποτέ.  

Πολλή θέληση, πολλές διακοπές

Ο Αγιαξ φάνηκε πως ήταν δύσκολο να κρατήσει το ρυθμό που επέβαλε στο παιγνίδι αρχικά, αλλά δεν επέτρεψε και στον ΠΑΟ να κυκλοφορεί την μπάλα όπως θα ήθελε. Το ματς γέμισε ατομικές προσπάθειες – ο Μπακασέτας στην ολοκλήρωση μιας τέτοιας σημάδεψε το δοκάρι στο 44΄ αλλά από αρκετά πλάγια. Ο Παναθηναϊκός ανέβηκε λίγο στο δεύτερο ημίχρονο αλλά είχε μια σταθερή δυσκολία στο να τροφοδοτήσει τον φορ του (η πρώτη τελική του Γερεμέγιεφ έγινε μετά από μια ώρα παιγνιδιού…) και αυτό λίγο άλλαξε κι όταν μπήκε ο κεφάτος αλλά ανέτοιμος Ιωαννίδης. Ο Αλόνσο πάλεψε το ματς αλλάζοντας όλη την δεξιά πλευρά (έβαλε τους Μπάλντοκ, Τετέ και Μαξίμοβιτς), αλλά ο Αγιαξ ήταν πολύ κυνικός και πρεσάροντας έπαιξε υποδειγματικά για να κρατήσει το 0-1. Ο Φαριόλι, που ήθελε καλύψεις και τρέξιμο, δεν δίστασε να αλλάξει και τους τρεις παίκτες που δημιούργησαν προβλήματα στην άμυνα του ΠΑΟ στο πρώτο ημίχρονο (βγήκαν και ο Φορμπς και ο Φιτς Τζιμ και ο σκόρερ Μπεργκχάουζ), αλλά η ολλανδική ομάδα δεν έχασε την συνοχή της, δεν άφησε χώρους στον Τζούρισιτς και διευκολύνθηκε κι από τις πολλές διακοπές: στο ματς έγιναν συνολικά 35 (!) φάουλ.  

Ένα διαφορετικό δεύτερο ματς

Ο Αγιαξ πήρε αυτό που ήθελε παίζοντας με κάμποση σκοπιμότητα κι αυτό τον καθιστά φαβορί για την πρόκριση κακά τα ψέματα. Στο ΟΑΚΑ έκανε ένα αμυντικά στιβαρό ματς – σίγουρα το καλύτερο στην σεζόν του που μόλις άρχισε. Αλλά είναι πολύ αμφίβολο αν μπορεί να παίξει με τόση σκοπιμότητα μπροστά στο απαιτητικό κοινό του κι αυτό είναι καλό για τον ΠΑΟ: το δεύτερο παιγνίδι θα είναι λογικά πολύ πιο ανοιχτό και σε μια διαφορετική συνθήκη παιγνιδιού και η ομάδα του Αλόνσο μπορεί να έχει τις ευκαιρίες που χθες της έλειψαν. Βέβαια πρέπει να παίξει στο Αμστερνταμ ακόμα καλύτερη άμυνα: δεν θα είναι απλό.

Κυρίως ο ΠΑΟ πρέπει να παίξει λίγο πιο πολύ – και δεν εννοώ απαραίτητα να κρατήσει την μπάλα. Για να ανατρέψει την δύσκολη κατάσταση πρέπει να υπάρξουν περισσότερες πρωτοβουλίες από τους κυνηγούς του, καλύτερες στημένες φάσεις και κυρίως περισσότερο κάθετο παιγνίδι. Η εντύπωση μου είναι ότι στη ρεβάνς πρέπει να ξεκινήσει ο Τετέ (έστω για να περιορίσει τις κούρσες του Χάτο), πρέπει να εμφανιστεί σε καλύτερη κατάσταση – και από την αρχή του ματς - ο Ιωαννίδης και ίσως χρειάζεται και να παίξει ο Μαξίμοβιτς από την αρχή, αλλά θα ναι δύσκολο γιατί δεν ξέρω αν μπορεί να βγει από την μεσαία γραμμή ο Αράο για να παίξει στην άμυνα.

Το καλό είναι ότι ο ΠΑΟ δεν θα έχει το άγχος που είδαμε στην αρχή του ματς στο ΟΑΚΑ. Που έχει να κάνει με το ότι η ομάδα γνωρίζει πως χρειάζεται ένα καλό αποτέλεσμα για να βρει ένα απαραίτητο ενθουσιασμό. Αυτόν κυρίως ψάχνει.