Στην ομιλία που έβγαλε στο τέλος του ματς του Ολυμπιακού με την Παρτιζάν (98-94) ο Γιώργος Μπαρτζώκας στα αποδυτήρια τόνισε την συνοχή της ομάδας του και μίλησε για την μεγάλη καρδιά της. Αυτό ήταν και το καλύτερο σχόλιο για ένα ματς που έδωσε στον Ολυμπιακό μια νίκη η χρησιμότητα της οποίας θα φανεί πιστεύω αργότερα. Ο Ολυμπιακός για πολλούς λόγους είναι υποχρεωμένος να παίρνει το ασανσέρ των σκαμπανεβασμάτων στην αρχή της σεζόν κι ίσως αυτό να συνεχιστεί και για πολύ. Στα κάτω του κυρίως οι παίκτες είναι υποχρεωμένοι να κάνουν δυο πράγματα: να πιστεύουν ο ένας στον άλλο και να ακούν πάντα τον προπονητή τους. Χωρίς αυτά τα δυο στοιχεία ο Ολυμπιακός θα είναι δύσκολο να αντέξει με τραυματισμούς που δεν λένε να σταματήσουν και δομικές ελλείψεις που δεν υπάρχει σκοπός να διορθωθούν με μεταγραφικές προσθήκες αν δεν αλλάξει κάτι εντυπωσιακά. Ο Μπαρτζώκας σωστά είπε ότι χρειάζεται συνοχή και καρδιά από τους παίκτες του: τα άλλα είναι, ειδικά φέτος, αποκλειστικά δική του δουλειά.
Δεν το τελείωσε νωρίς
Ο Ολυμπιακός έμπλεξε πολύ χθες από την εφτάψυχη Παρτιζάν για ένα απλό λόγο: γιατί δεν τελείωσε το ματς στο πρώτο ημίχρονο όταν ήταν σαρωτικά καλύτερος στα 15 από τα 20 λεπτά του. Παρά το κάπως διστακτικό επιθετικά ξεκίνημα (το ματς με την Αρμάνι είχε αφήσει τραύματα αμφιβολίας – και αυτό είναι λογικό), ο Ολυμπιακός έχοντας στο παρκέ πολύ τους «παλιούς» του είχε καλή κυκλοφορία της μπάλας στην επίθεση και έπαιξε και στοχευμένη άμυνα στον Πάντερ και στους άλλους περιφερειακούς του Ζέλικο Ομπράντοβιτς που κινήθηκαν σε ρηχά νερά. Με τον Πίτερς και τον Κάναν να σκοράρουν κατά βούληση και τον Φαλ (κυρίως) να γεμίζει τη ρακέτα και να παίρνει και επιθετικά ριμπάουντ, ο έλεγχος του παιγνιδιού του Ολυμπιακού ήταν απόλυτος, ειδικά όταν κι ο Γουίλιαμς Γκος εμφανίστηκε κεφάτος, αν και χωρίς προπονήσεις ακόμα. Ομως στην μαχητική Παρτιζάν έφτανε για να μείνει ζωντανή ο Λε Ντέι (γιατί ο Πίτερς έδειχνε να μην μπορεί να τον κυνηγήσει) και η ευστοχία της σε κάποια μεγάλα σουτ που πήραν ακόμα και οι ρολίστες της μετά από επιθετικά ριμπάουντ ή στην λήξη κακοπαιγμένων επιθέσεων. Ο Μπαρτζώκας είπε στο ημίχρονο ότι αυτοί οι πόντοι ήταν συνολικά 20 – κι αυτοί ήταν το μεγάλο πρόβλημα γιατί όχι μόνο κράτησαν την Παρτιζάν ζωντανή, αλλά της έδωσαν τη δυνατότητα να κερδίσει και το δεύτερο δεκάλεπτο (21-22) και να βρει την ελπίδα ότι μπορεί να γυρίσει το ματς.
Οι παλιοί του Ζέλικο
Η Παρτιζάν του Ομπράντοβιτς είναι και φέτος ένα καταπληκτικό προπονητικό project και το είδαμε στο τρίτο δεκάλεπτο. Ο Ομπράντοβιτς έχει δυο παιδιά που ήρθαν από το ΝΒΑ και θα πρέπει να δουλέψει πολύ μαζί τους για να τα εξελίξει τακτικά: θα το κάνει. Ο Καμίνσκι είναι ψηλός που αγαπάει το σουτ πιο πολύ από την άμυνα και για την ώρα μπλέκει κομμάτι τους υπόλοιπους. Ο Ντόζιερ δεν είναι «άσσος», όπως τουλάχιστον θεωρούμε τον άσσο στην Ευρώπη, και πρέπει να συνηθίσει στην δύσκολη για Αμερικάνο λογική ότι καμιά φορά είναι προτιμότερο να πασάρεις παρά να σουτάρεις. Ο Ζέλικο στο τρίτο δεκάλεπτο σταμάτησε τα μαθήματα στους δυο και πήγε με τους παλιούς που θυμούνται τα περσινά. Ο Σμάλιαγκιτς που ξέρει την τέχνη της πρωτοβουλίας πήρε την ομάδα στην πλάτη χωρίς συμμετοχή σε πικ εν ρολ αλλά με σουτ από μακριά τιμωρώντας ξαφνικά τις «αλλαγές» του Ολυμπιακού. Ο ψηλός της Παρτιζάν έπαιρνε τη μπάλα ψηλά κι αποφάσιζε για όλα μόνος και η άμυνα του Ολυμπιακού άρχισε να χάνεται αφού πάνω του έπρεπε να παίξει κάποιος πιο γρήγορος: αν ο αντίπαλος δεν κυκλοφορεί τόσο τη μπάλα χρειάζονται προσωπικές άμυνες κι Φαλ δεν μπορούσε να τον ακολουθήσει. Σιγά σιγά μπήκε στο ματς κι ο Πάντερ στον οποίο ο άστοχος Γουόκαπ είχε περάσει χειροπέδες για ένα ημίχρονο δικαιώνοντας όσους λένε πως ο Θωμάς είναι πιο χρήσιμος ως εξολοθρευτής από όσο ως δημιουργός ή σκόρερ. Ο Ομπράντοβιτς που είχε ξοδέψει πάνω του τον Αβράμοβιτς αποφάσισε στο δεύτερο ημίχρονο να κάνει ό,τι και οι άλλοι: να τον παίξει under και να τον αφήσει να σουλατσάρει με τη μπάλα. Έκανε το ίδιο και με τον Γκος κι ο Ολυμπιακός εξαιτίας της δυστακτικότητας του Κάναν, που έχασε ένα τρίποντο σε αιφνιδιασμό και δεν ξανασούταρε ποτέ, άρχισε να γίνεται πάλι στατικός και προβλέψιμος και φαίνεται στον αριθμό των ασίστ του. Και κάπως έτσι η Παρτιζάν που βρήκε επιθετικούς πόλους που ο Ολυμπιακός δεν είχε έτρεξε ένα εντυπωσιακό 2-20 και έφτασε το +14 που ο Πίτερς ψαλίδισε με ένα τρίποντο. Αλλά το ΣΕΦ δεν σίγησε κι ο Μπαρτζώκας είχε κρατήσει το δικό του χαρτί για το τέλος.
Και οι πιο παλιοί του Μπαρτζώκα
Η εξέλιξη οδήγησε σε μια ανάγκη: στην ανάγκη να παίξει ο Ολυμπιακός στο τελευταίο δεκάλεπτο πιο γρήγορα στην επίθεση – το ότι θα ήταν πιο πιεστικός στην άμυνα ήταν δεδομένο. Το σχήμα με τον Λαρεντζάκη στο 3 και τον Παπανικολάου στο 4 έμοιαζε ιδιοκατασκευή, αλλά ήταν η λύση. Ο Λαρεντζάκης βοήθησε τους Γκος και Γουόκαπ να βρουν πάσες. Ο Παπ εξαφάνισε τον ΛεΝτέι. Ηταν η σειρά της Παρτιζάν να γίνει προβλέψιμη δηλαδή να περιμένει τα πάντα από τον Πάντερ. Το ψαλίδισμα της διαφοράς έβαλε στους Σέρβους την κακή ιδέα να παίξουν με το χρόνο, ενώ ο Ολυμπιακός με τον Λαρεντζάκη χτυπούσε γρήγορα και ήταν αλάνθαστος από τη γραμμή των βολών. Όταν γίνεσαι προβλέψιμος αρκεί μια νταϊλίδικη άμυνα για να σε κερδίσει ο αντίπαλος στα σημεία: ο Γουόκαπ την έβγαλε στον Πάντερ και ο Λερεντζάκης έδωσε κάτι δευτερόλεπτα πριν το τέλος το μαξιλαράκι ασφαλείας του +3. Aλλά ο Μπαρτζώκας δεν είχε τάιμ αουτ και δεν μπορούσε να κάνει άλλο challenge: το λέω γιατί και τα challenge ως τάιμ αόυτ τα χρησιμοποιούσε. Ο Γκος δεν έκανε φάουλ στον ΛεΝτέι και η πολύ ανοιχτή άμυνα του Ολυμπιακού έδωσε την ευκαιρία στον Νανάλι να στείλει το ματς στην παράταση. Μόνο που σε αυτή ο Μπαρτζώκας είχε τους δικούς του ήρωες ενώ ο Ομπράντοβιτς δεν είχε πια τους ψηλούς του. Κι όταν ο Γκος μετά από τρεις προσπάθειες βρήκε το σουτ που έψαχνε το ματς τελείωσε: ο Λαρεντζάκης, που είχε κάνει εξαιρετικό ματς και πέρσι στο ΣΕΦ κόντρα στους Σέρβους, ήταν πιο ψύχραιμος από τον Αβράμοβιτς στην διαδικασία των πέναλτι κι ο Μιλουτίνοφ ήταν για τον ΛεΝτέι θεόρατος και στις δυο πλευρές του παρκέ.
Τα πολλά που θα ήθελε
Ο Μπαρτζώκας, που δεν θέλει να σκέφτεται την περσινή ομάδα γιατί πρέπει να φτιάξει μια καινούργια, πανηγύρισε με τις γροθιές μπροστά στον κόσμο του. Ο Ομπράντοβιτς σίγουρα θα σκέφτηκε λίγο τους ΛεΣορτ και Εξουμ, αλλά ο χρόνος δουλεύει υπέρ του: ειδικά αν αποκτήσει και τον Κεν Μπιρτς όπως ακούγεται. Ο Ολυμπιακός σχέδια απόκτησης παίκτη δεν κάνει. Ο Μπαρτζώκας θα ήθελε ο Λαρεντζάκης κι ο Παπανικολάου να έχουν την χθεσινή απόδοση στην επίθεση σταθερά, να ανεβεί κι άλλο ο Φαλ, να μην χάνει το μυαλό του ο Κάναν νομίζοντας πως είναι ο Στεφ Κάρι, να μην χάσει πάλι ο ίδιος την τελευταία μέρα πριν το ματς τους Σίκμα και Μπραζντέκις που θα του ήταν χρήσιμοι χθες ο πρώτος για να κόψει την φόρα του ΛεΝτέι στο πρώτο ημίχρονο κι ο δεύτερος για να δώσει ανάσες στον Παπανικολάου και δυο λύσεις παραπάνω στο σετ παιγνίδι.
Ο Ολυμπιακός έδειξε καρδιά και συνοχή: δεν χρειάζεται κανείς να δει τα στατιστικά του, δεν λένε καμμία αλήθεια. Και τώρα επειδή ακολουθούν η Εφες και η Φενέρ ας ξαναμπούμε στο ασανσέρ…
