Κάνω μια παρένθεση, αφήνοντας για μια μέρα στην άκρη  το αρκετά ενδιαφέρον μουντιάλ, για να γράψω δυο πράγματα για τους τελικούς του μπάσκετ, όπως σας έχω υποσχεθεί. Έκπληξη δεν έγινε: κέρδισε ο ΠΑΟ που ήταν και το φαβορί της σειράς, μολονότι ο Τσάβι Πασκουάλ δεν είχε στη διάθεσή του τον Ντέντμοντ, τον Πέιν και τον Γκάμπριελ. Ο προπονητής του ΠΑΟ έχει το καταπληκτικό χάρισμα να βρίσκει πάντα ένα παίκτη, που έρχεται από τον πάγκο κι αλλάζει τα δεδομένα. Στο δεύτερο και κρισιμότερο ματς της σειράς στο ΣΕΦ, πήρε πολλά από τον Ογκαστ και κυρίως από τον Λοτζέσκι. Στο τρίτο ματς στο ΟΑΚΑ ο Λεκαβίτσιους και ο Θανάσης Αντετοκούνμπο έδωσαν 12 πόντους, που αρκούσαν για να αλλάξει ρότα το παιγνίδι. Χθες, στο καθοριστικό πέμπτο παιγνίδι, ο Πασκουάλ έπαιξε σωστά το χαρτί που λέγεται Παππάς, κάνοντας πάλι ματ. Στα τρία παιγνίδια που ο ΠΑΟ κέρδισε, ο Πασκουάλ παγίδευσε τον Ολυμπιακό στο τρίτο δεκάλεπτο, γιατί τον ξέρει καλά. Στο ΣΕΦ, στο ματς της ισοφάρισης, του επέτρεψε να βάλει 7 πόντους. Χθες τον τελείωσε με ένα επιβλητικό 26-12. Όταν ο Πρίντεζης και ο Σπανούλης κουράστηκαν, ο ΠΑΟ πάτησε γκάζι: γιατί είναι μια ομάδα που έχει στον πάγκο ένα άνθρωπο, που δείχνει εμπιστοσύνη στους παίκτες του και παίρνει πολλά από όλους. Πράγμα που δεν συμβαίνει στον Ολυμπιακό, που πολύ φοβάμαι πως πέταξε τρία παραγωγικά χρόνια του Σπανούλη και του Πρίντεζη, κυνηγώντας ανεμόμυλους.

Το έχασε πέρυσι

Ο Ολυμπιακός δεν έχασε το πρωτάθλημα φέτος: το έχασε πέρυσι το καλοκαίρι, γιατί αρνήθηκε να σταθεί στους λόγους της αποτυχίας της περσινής χρονιάς του. Όταν κάνεις τα ίδια λάθη, φτάνεις μοιραία στο ίδιο αποτέλεσμα. Ποιο ήταν το περσινό λάθος του Ολυμπιακού; Ήταν η στρατηγική της πλαισίωσης των Ελλήνων παικτών με ρολίστες ξένους, για λόγους που έχουν να κάνουν, όχι τόσο με το μπάτζετ, όσο με την περίφημη διαχείριση των αποδυτηρίων. Ο Ολυμπιακός είναι μια ωραία παρέα Ελλήνων παικτών, που χαίρονται να αισθάνονται πρωταγωνιστές και είναι αλήθεια ότι έχουν κάνει κάμποσα ηρωϊκά πράγματα. Είναι γνωστό ότι ιστορία γράφουν οι παρέες. Μόνο που από πουθενά δεν προκύπτει ότι η ιστορία αυτή είναι πάντα ευχάριστη. Στην συγκεκριμένη περίπτωση δεν είναι.

Βασικούρες και κακόμοιροι

Υπάρχει τεχνική και ποιοτική υπεροχή του ΠΑΟ απέναντι στον Ολυμπιακό; Αν στον ΠΑΟ έπαιζαν ο Πέιν, ο Γκάμπριελ και ο Ντέντμοντ θα έλεγα ότι ο ΠΑΟ είναι πιο γεμάτος, αλλά ο Πασκουάλ κέρδισε τους τελικούς με τον Λεκαβίτσιους, τον Ογκαστ, τον Ιαν Βουγιούκα, τον Μήτογλου και τον Θανάση Αντετοκούνμπο που δύσκολα θα πατούσαν το παρκέ, αν τους είχε ο Σφαιρόπουλος. Η διαφορά των δυο ομάδων σε επίπεδο πρωταθλήματος είναι απλή: ο ΠΑΟ έχει ένα προπονητή που πιστεύει στο υλικό, το έχει χρεωθεί, το αξιοποιεί στο μέτρο του δυνατού – έπαιξε και στα πέντε ματς με τουλάχιστον 11 παίκτες. Ο Ολυμπιακός έχει ως βασική προτεραιότητα το πώς θα είναι χαρούμενοι οι Ελληνες παίκτες του. Αν έκαναν την διαφορά δεν θα υπήρχε πρόβλημα και όλοι θα έλεγαν μπράβο για την επιλογή. Όμως η τριετής στασιμότητα της ομάδας, εξαιτίας αυτής της επιλογής, είχε ως αποτέλεσμα στον τέταρτο τελικό να παίξει ο Ολυμπιακός μπροστά σε άδειες εξέδρες: το πρόβλημα του κόσμου, που δεν πήγε στο ΣΕΦ, δεν ήταν οι ήττες από τον ΠΑΟ, αλλά ότι αυτές ήταν ίδιες. Όταν εντός μιας ομάδας οι παίκτες διακρίνονται σε βασικούρες πρωταγωνιστές και κακόμοιρους ρολίστες, στο μπάσκετ του καιρού μας δεν έχεις καμία τύχη. Μπορεί η ομάδα να πάρει κάποια μεγάλα ματς, μπορεί ο οπαδός να δει ηρωϊσμούς που θα του μείνουν αξέχαστοι, μπορεί ο ουδέτερος να γοητευτεί από καταθέσεις ψυχής και συγκλονιστικές προσπάθειες, αλλά στο τέλος της χρονιάς στην ομάδα δεν θα μείνει τίποτα. Η μάλλον θα μείνει η απορία για το τι θα γινόταν αν η ομάδα τύγχανε μιας λογικής διαχείρισης.

Από την αρχή της σεζόν μιλάμε για την ποιότητα και την δυνατότητα προσφοράς των ξένων παικτών του Ολυμπιακού: νομίζω ότι εν τέλει όλοι παρασυρθήκαμε σε μια λάθος  συζήτηση. Πιστεύουμε ότι κάπου υπάρχουν ξένοι που κάνουν τη διαφορά και το θέμα είναι να τους βρεις: φυσικά και υπάρχουν, αλλά κοστίζουν πολύ πλέον. Επίσης έχουν σταματήσει να έρχονται εδώ και πολλά χρόνια, αλλά ο Ολυμπιακός ήταν ανταγωνιστικότατος και με αυτούς που είχε και που λέγονταν Χάινς, Ντάνστον, Εϊ Σι Λο, Χάντερ, Λοτζέσκι, Αντιτς κτλ. Δεν ήταν η επιλογή φέτος το πρόβλημα: ήταν η αξιοποίησή των ξένων  – για την ακρίβεια η μη αξιοποίησή τους. Ο ΠΑΟ κέρδισε ένα πρωτάθλημα με σταθερά καλό στη διάρκεια των τελικών μόνο τον Τζέιμς – αλλά, το ξαναλέω, ο Πασκουάλ πήρε από όλους ό,τι μπορούσε. Είμαστε βέβαιοι ότι ο Σφαιρόπουλος πήρε ό,τι μπορούσε από τον Ρόμπερτς; Είμαστε βέβαιοι ότι το ξεφούσκωμα του Στρέλνιεκς δεν οφείλεται και στην κάκιστη χρησιμοποίησή του; Είναι τυχαία ότι όπως και τα προηγούμενα χρόνια ήρθαν και φέτος Αμερικάνοι, που δεν είχαν ούτε ρόλο, ούτε χρόνο συμμετοχής; Είναι ψέματα ότι όλα τα σουτ του Γουίλτζερ προκύπτουν χωρίς να έχει προηγηθεί ένα σύστημα;

Δεν είναι μηχανές οι παίκτες

Εγώ αυτό που είδα και φέτος είναι ότι οι ξένοι έπρεπε, ειδικά στην επίθεση, να κάνουν ό,τι μπορούν – με μόνο όπλο τον εγωισμό τους και το όποιο ταλέντο τους. Η ομάδα ήταν ο Σπανούλης, ο Μάντζαρης, ο Πρίντεζης, ο Παπανικολάου, ο Παπαπέτρου κι ο Μιλουντίνοφ – οι άλλοι ήταν κομπάρσοι, που έπαιζαν γιατί οι βασικοί δεν ήταν δυνατό να παίξουν 40 λεπτά ο ένας. Οι ξένοι μοιάζανε όλο το χρόνο να δίνουν εξετάσεις χρησιμότητας. Ο Μακ Λιν στηρίχθηκε γιατί Ελληνας στη θέση του δεν υπήρχε, ο Στρέλνιεκς και ο Ρόμπερτς, που ποτέ δεν κατάλαβα τι ρόλο είχαν, προσπάθησαν όσο μπορούσαν,  ο Τόμσον κι ο Μπόμπι Μπράουν τα παράτησαν - ανάθεμα κι αν κανείς ασχολήθηκε μαζί τους. Υπάρχει πραγματικά άνθρωπος που πιστεύει πως αν αυτοί ήταν στον ΠΑΟ δεν θα είχαν κάπως αξιοποιηθεί και δεν θα είχαν βοηθήσει; Η πιστεύει κανείς πως αν είχε μείνει στον Ολυμπιακό ο Λοτζέσκι π.χ θα έκανε στους εφετινούς τελικούς, τα ματς που έκανε με τον ΠΑΟ;

Δεν είναι μηχανές οι παίκτες: μια ομάδα πρέπει να μπορεί να λειτουργεί χωρίς εξαρτήσεις: ο Ρίβερς π.χ είχε «σκοτώσει» τον Ολυμπιακό σε ένα σωρό περιπτώσεις – στα τελικά έπαιξε ένα μόλις υποφερτό ματς. Κι όμως αυτό δεν εμπόδισε τον Πασκουάλ να κερδίσει τα ματς που έπρεπε – βρήκε λύσεις άλλες. Στην περίπτωση του Ολυμπιακού έχω πια την ενοχλητική βεβαιότητα ότι μιλάμε για μια ομάδα που δεν θα ήθελε να έχει κανένα ξένο (!) – άντε ίσως να είχαν δικαίωμα να παίξουν μερικοί συμπαθητικοί, που καταλαβαίνουν τα γούστα της παρέας. Οποιος έχει ανάγκη να υπάρξει μια επίθεση σχεδιασμένη για χάρη του ή όποιος παίρνει πολύ την μπάλα ή όποιος θέλει να παίρνει τελικές προσπάθειες, στερώντας από τα περήφανα ελληνόπουλα το δικαίωμα να παίρνουν τις μεγάλες αποφάσεις, κακώς υπάρχει. Και το ξαναλέω: όλα αυτά τα απίθανα δεν θα ήταν πρόβλημα, αν η ομάδα κέρδιζε. Ομως έχει σταματήσει, όχι μόνο να κερδίζει, αλλά και να παίζει μπάσκετ της προκοπής, μολονότι σε κάποια ματς έδειξε πόσα πολλά μπορεί.

Καν’ τε κάτι επιτέλους

Πάμε τώρα και στη διαιτησία. Ουδείς αμφιβάλει ότι μιλάμε για κάτι κατάπτυστο. Ολο αυτό το κύκλωμα λειτουργεί με μαφιόζικους τρόπους: παίζουν οι ίδιοι και οι ίδιοι, τους ορίζουν τύποι που δεν έχουν πρόβλημα να κοιμηθούν στα κρατητήρια, όλο το σύστημα το διαφεντεύει ένας ηλικιωμένος άνθρωπος, που πιστεύει πως προσφέρει υπηρεσίες στην ομάδα του, ενώ καταστρέφει κάθε μέρα που περνά κάθε ζωντανό κύτταρο του μπάσκετ. Αλλά όλα αυτά είναι γνωστά και οι Αγγελόπουλοι οφείλουν ή κάτι να κάνουν ή να έχουν την δύναμη να εξηγήσουν ότι δεν θα ξανασχοληθούν με το πρωτάθλημα – έτσι κι αλλιώς η θέση στην Ευρωλίγκα είναι εξασφαλισμένη. Αυτό που δεν έχει νόημα, είναι να συνεχίσουν να κάνουν όσα κάνουν: να στέλνουν π.χ επιστολές στον πρωθυπουργό και να φιλοξενούν τα κυβερνητικά στελέχη στο ΣΕΦ, σαν να μην τρέχει τίποτα! Αν πιστεύουν ότι αυτή η μαφιόζικη συμμορία θα αποκτήσει συνείδηση, είναι μακράν νυχτωμένοι: ο Αναστόπουλος, ο Μάνος, ο Συμεωνίδης, ο Παπαδόπουλος θα τους κάνουν πλάκα με τις ευλογίες των κυβερνώντων που με τον αντίπαλό τους θέλουν να κάνουν μπίζνες. Αν οι Αγγελόπουλοι θέλουν να παρακολουθούν ανθρωπάκια να μοιράζουν τεχνικές ποινές και να βλέπουν τους κυβερνητικούς προύχοντες να τους χτυπάνε στοργικά στην πλάτη, ενώ η αστυνομία πετάει δακρυγόνα στον κόσμο έξω από το ΣΕΦ, δικαίωμά τους. Αλλά ο κόσμος βαριέται όσους μόνο γκρινιάζουν. Κι όπως είδαμε στον τέταρτο τελικό, κόβει το γήπεδο…