To χω παρατηρήσει καιρό τώρα: στις εμβόλιμες αγωνιστικές βλέπουμε συνήθως χειρότερο ποδόσφαιρο – όχι μόνο στην Ελλάδα, παντού. Η προετοιμασία των αγώνων είναι μικρότερη, η έλλειψη προπονήσεων παίζει σίγουρα ρόλο και κάποιοι παίκτες βλέπουν τα ματς αυτά ως μη προβλεπόμενη αγγαρεία. Χθες η ΑΕΚ και ο ΠΑΟ κέρδισαν μόλις με 1-0 τον Παναιτωλικό και τον Απόλλωνα αντίστοιχα: κρατούν μόνο τη νίκη. Η ΑΕΛ και ο ΠΑΣ που έφεραν μια ισοπαλία (0-0) δεν έχουν ούτε νίκη να κρατήσουν. Κόντρα σε αυτά, στην Τρίπολη στο  Αστέρας Τρίπολης – Ολυμπιακός (0-4) ξαναείδαμε γιατί ο πρωταθλητής έχει τέτοια διαφορά από τους διώκτες του: μπορεί να μην εντυπωσιάζει, αλλά καταφέρνει να ανταποκριθεί σε κάθε συνθήκη παιγνιδιού. Κόβοντας τα πόδια των ανταγωνιστών του με αποτελέσματα που είναι σαφώς εντυπωσιακά.

Δύο και καθοριστικοί   

Ο Πέδρο Μαρτίνς σε σχέση με το ματς με την ΑΕΚ άφησε εκτός αρχικής ενδεκάδας τον Φορτούνη και τον Βρουσάι, αλλά στις θέσεις τους έπαιξαν παίκτες που ξέρουν καλά τι τους ζητά ο προπονητής και ήταν καθοριστικοί. Ο Βαλμπουενά γίνεται σημαντικός ακόμα κι όταν κάνει απλώς τα απολύτως απαραίτητα: χθες δυο δικές του εκτελέσεις κόρνερ επιτρέπουν στους Σεμέδο και Καμαρά να τελειώσουν το ματς σε ένα πεντάλεπτο – στο 40΄το ματς έχει ολοκληρωθεί. Πριν αυτό το καθοριστικό πεντάλεπτο (στο οποίο ο Ολυμπιακός έχει και δυο ευκαιρίες με τον Ελ Αραμπί και τον Μπρουμά) ο Μαρτίνς αλλάζει τη θέση του Μασούρα (που πήρε τη θέση του Βρουσάι), μετατρέπει το αρχικό 4-2-3-1 σε 4-4-2, και η άμυνα του Ράσταβατς αποδιοργανώνεται: ο Μασούρας δεν σκοράρει, αλλά με πάσες, κούρσες και κίνηση, δημιουργεί στον Ελ Αραμπί και στον Μπρουμά χώρους.

Ο Ολυμπιακός στο δεύτερο ημίχρονο αφήνει τη μπάλα στον Αστέρα. Βγαίνει ο Σεμέδο για να παίξουν μαζί ο Σισέ και ο Μπα – με την PSV στο πρώτο ματς ο Σεμέδο θα λείπει. Ο κόουτς δίνει λεπτά συμμετοχής και στον νεοφερμένο Ρεάπτσουκ – κυρίως όμως περνά στο 60΄στο ματς τον Φορτούνη που έχει κέφια: ένα δικό του γκολ από χτύπημα φάουλ κάνει το 0-3, πριν ολοκληρώσει στο φινάλε το σόου ο Μπρουμα. Ο Ολυμπιακός ήταν πιεστικός στο πρώτο ημίχρονο, όταν και έκανε κατοχή μπάλας, ενώ στο δεύτερο ημίχρονο, όταν ο Αστέρας ανέβηκε στο γήπεδο, η ομάδα του Μαρτίνς έτρεξε στις αντεπιθέσεις. Μολονότι αγωνίστηκε με δυο διαφορετικούς τρόπους, στην Τρίπολη δεν αφήνει τον αντίπαλό του να τον απειλήσει και βάζει δυο γκολ στο τέλος κάθε ημίχρονο, όχι τυχαία. Συνολικά έχει πετύχει τρία γκολ από στημένες φάσεις και τέσσερα συνολικά χωρίς να έχει σκοράρει ο Ελ Αραμπί. Με τον Καμαρά (που βάζει το γκολ της αγωνιστικής) και τον Σεμέδο να σκοράρουν για πρώτη φορά στο πρωτάθλημα έχει πλέον 14 διαφορετικούς σκόρερ! Κι αν είχε μέχρι πρότινος μια δυσκολία να βρει γκολ από στημένες φάσεις (κατά τη γνώμη μου γιατί έλειπε ο Βαλμπουενά), κι αυτό το πρόβλημα το χει λύσει: έχει πέντε γκολ από στημένες φάσεις στα δυο τελευταία ματς κι από όλα αυτά ένα μόνο είναι με πέναλτι.   

Σε όποιο ρυθμό θέλει

Ο Ολυμπιακός δεν κάνει θεαματικά πράγματα στην Τρίπολη αλλά όποιος από τους ανταγωνιστές του βλέπει το παιγνίδι καταριέται την ώρα και τη στιγμή που τον έχει αντίπαλο. Ο Αστέρας προσπάθησε με μαζική άμυνα και σκληράδα να τον σταματήσει στο πρώτο ημίχρονο. Ο Ολυμπιακός, όχι μόνο δεν μάσησε, αλλά λύγησε τον αντίπαλό του: βρήκε τα γκολ που ήθελε στο 35΄και το 40΄χωρίς ποτέ να αγχωθεί. Στο δεύτερο ημίχρονο ο Ράσταβατς αλλάζει τακτική και πιέζει τον Ολυμπιακό ψηλά: ο Αστέρας κάνει και κατοχή μπάλας. Η ομάδα του Μαρτίνς παίζει πολύ καλή άμυνα, αφήνει σε ελάχιστες περιπτώσεις τους γηπεδούχους να φτάσουν σε τελική προσπάθεια και μετά την είσοδο του Φορτούνη και του Ρατζέλοβιτς, ο Ολυμπιακός παίζει 4-3-3 και μεταμορφώνεται σε ομάδα αντεπιθέσεων: χορεύει τον αντίπαλό του σε όποιο ρυθμό θέλει. Με την κατάλληλη διάταξη και την κατάλληλη ομάδα, δηλαδή τους κατάλληλους παίκτες.

Δείτε τι γίνεται με τα εξτρέμ (που λείπουν!). Αν χρειάζεται κάποιος να καλύψει τον Χολέμπας υπάρχει ο Βρουάι. Αν χρειάζεται κάποιος να γίνει δεύτερος κυνηγός παίζει ο Μασούρας. Αν υπάρχουν χώροι τρέχει ο Ρατζέλοβιτς. Αν πρέπει να γίνει μεγάλη κατοχή μπάλας παίζουν μαζί Φορτούνης – Βαλμπουενά. Και σιγά σιγά καθιερώνεται και δείχνει πράγματα κι ο Μπρουμα. Ισως κάποιοι να ήθελαν δυο σταρ δίπλα στον Ελ Αραμπί ή έστω τον Ποντένσε και τον προ τριετίας Χριστοδουλόπουλο: το κατανοώ. Αλλά και τώρα δουλειά γίνεται. Και είναι δουλειά αποτελεσματική.

Υπάρχει κάθε σχέδιο

Γιατί γίνεται η δουλειά, γιατί δηλαδή ο Ολυμπιακός μπορεί να μοιράζει τριάρες και τεσσάρες χωρίς να εντυπωσιάζει φτάνοντας σε δεκάδες τελικές προσπάθειες; Γιατί η ομάδα αυτή, πέραν όλων των άλλων, είναι και πάρα πολύ δυνατή στο μυαλό. Ο Ολυμπιακός ξέρει και τι θέλει και πως θα το κάνει. Ο Μαρτίνς μπορεί να αλλάξει τρία σχήματα σε ένα ματς, γιατί ξέρει ότι οι παίκτες του θα προσαρμοστούν και θα το κάνουν όχι γιατί έχουν ψυχολογία (και φυλαχτά από τη γιαγιά τους…), αλλά γιατί στο μυαλουδάκι τους κουβαλάνε κάθε σχέδιο. Η προσαρμογή στην εκάστοτε τακτική ανάγκη από παίκτες όπως ο Καμαρά, ο Μασούρας, ο Βαλμπουενά, ο Μπουχαλάκης, ο ίδιος ο Φορτούνης γίνεται πανεύκολα. Αν στο ελάχιστο κάποιος δεν έχει το μυαλό του στο γήπεδο, αυτό φαίνεται αμέσως. Γιατί όλοι οι άλλοι είναι υπερσυγκεντρωμένοι. Βιολιά ορχήστρας.

Εργαστήρι θεωρητικής εκπαίδευσης

Οι αριθμοί λένε ότι έχουμε ένα σπουδαίο Ολυμπιακό: σκοράρει κατά ρυπάς, δέχεται γκολ πιο δύσκολα και από πέρυσι, αναδεικνύει πρωταγωνιστές, έχει ηγέτες σε κάθε γραμμή. Επειδή ο πήχης των απαιτήσεων είναι πάντα ψηλά, ο Ολυμπιακός κρίνεται από τους οπαδούς του χρόνια τώρα χωρίς να συγκρίνεται με τους ανταγωνιστές του: αυτό είναι πολύ καλό. Ολοι στέκονται στην απόδοση των παικτών, στο παιγνίδι και στην ομορφιά του και ορθώς «ψειρίζουνε» τα πάντα και ζητάνε και πιο πολλά. Όμως υπάρχει ένα εντυπωσιακό δεδομένο που δεν πρέπει να παραβλέπουμε: στο επίπεδο της προσέγγισης, της «πνευματικής προετοιμασίας», δηλαδή της χρησιμοποίησης του μυαλού, αυτή η ομάδα του Ολυμπιακού είναι μια από τις δυνατότερες που έχουμε δει. Από το δεύτερο γύρο του πρώτου πρωταθλήματος με προπονητή το Μαρτίνς μέχρι τώρα, τα ματς που η ομάδα έχει προσεγγίσει λάθος είναι ελάχιστα: για αυτό μπορεί να κερδίζει με σκορ θεαματικά ακόμα και περπατώντας και για αυτό δεν πληρώνει, τουλάχιστον στο ελληνικό πρωτάθλημα, την έλλειψη καλοκαιρινής προετοιμασίας, την κόπωση, τους τραυματισμούς, τις απουσίες εξαιτίας του ιού.

Εχει πολλούς παίκτες ο Ολυμπιακός είναι αλήθεια. Αλλά δεν είναι καθόλου απλό να τους κάνεις όλους αυτούς ομάδα. Ο Μαρτίνς μοιάζει να έχει δημιουργήσει ένα πραγματικό εργαστήρι θεωρητικής εκπαίδευσης: δεν αποκλείω οι μισοί από όσους δουλεύουν τώρα μαζί του κάποια στιγμή να γίνουν προπονητές. Τα μισά μαθήματα που τους κάνει να κρατήσουν, ποιος τους πιάνει…