Κινδυνεύουν οι Ιταλοί να αποχαιρετήσουν απόψε το Εuro2024 στο οποίο μάλιστα πήγαν ως κάτοχοι του τίτλου του πρωταθλητή Ευρώπης; Φυσικά κινδυνεύουν, αλλά μετά τα αποτελέσματα του πρώτου ομίλου και την νίκη της Ουγγαρίας στο ματς με την Σκωτία κινδυνεύουν λιγότερο. Αποκλείονται αν ηττηθούν από τους Κροάτες και η Αλβανία κερδίσει τις ρεζέρβες της Ισπανίας: θα μείνουν τέταρτοι στον όμιλο. Αν ωστόσο δεν κερδίσουν οι Αλβανοί κι αν οι Ιταλοί χάσουν απόψε οι τρεις βαθμοί μπορεί στο τέλος και να τους αρκούν: είναι ήδη καλύτεροι από τους Ούγγρους. Ελπίζω να μην τους απασχολεί το αν μπορεί να περάσουν με τρεις βαθμούς διότι σ’ αυτή την περίπτωση θα χάσουν σίγουρα. Και το χτυποκάρδι τους θα είναι μεγάλο.

Τι είπε ο Μπόμπαν

Την Κυριακή οι Ιταλοί δημοσιογράφοι ανακάλυψαν στην Γερμανία τον Ζβόνιμιρ Μπόμπαν που γνωρίζει και την δική τους Εθνική ομάδα και την εθνική ομάδα της Κροατίας. Ο Μπόμπαν δεν θέλησε ούτε να χαϊδέψεις τα αυτιά των Ιταλών, αλλά ούτε και των συμπατριωτών. Είπε ότι με βάση ό,τι έχει δει μέχρι τώρα και οι δύο αυτές ομάδες έχουν προβλήματα - οι Κροάτες λίγα περισσότερα. Είπε μάλιστα ότι σε κάποια πράγματα οι δύο ομάδες μοιάζουν: δεν προστατεύουν καλά τις άμυνες τους, δεν σκοράρουν εύκολα και περιμένουν πάρα πολλά από συγκεκριμένους παίκτες, με άλλα λόγια έχουν τα χαρακτηριστικά ομάδων που δύσκολα διακρίνονται σε αυτού του τύπου τα τουρνουά. «Ωστόσο» είπε ο Μπόμπαν «υπάρχει μια σημαντική διαφορά ανάμεσα στις δύο: η Κροατία βρίσκεται στο τέλος ενός κύκλου. Αυτό το γεγονός υποχρεώνει κατά κάποιο τρόπο τον προπονητή της Μάρτιν Νταλιν να δίνει χρόνο συμμετοχής σε ποδοσφαιριστές που έγραψαν την ιστορία τους στην εθνική και που ενδεχομένως δεν θα είναι στην ομάδα στα τελικά του Μουντιάλ του 2026». «Η επιλογή του Ντάλιν» είπε ο Μπόμπαν «είναι απολύτως σεβαστή από το γκρουπ με δεδομένου ότι πρόκειται για μεγάλους παίκτες». «Δεν ξέρω» τόνισε «αν οι επιλογές του Σπαλέτι είναι εξίσου σεβαστές».

Ο Μπόμπαν έχει δίκιο. Κανείς στην Κροατία δεν πιστεύει ότι πρέπει να βγει από την ομάδα ο Μόντριτς ή να μην αγωνιστεί ο Πέρισιτς ή να μην παίξει καθόλου ο Μπρόζοβιτς, ακόμα κι αν δεν είναι στα καλύτερά τους. Όλοι αναγνωρίζουν στους ποδοσφαιριστές αυτούς το δικαίωμα να είναι παρόντες στο γήπεδο από τη στιγμή που κλήθηκαν στην Εθνική ομάδα. Ενώ αντίθετα οι επιλογές του Σπαλέτι θα σηκώνουν πάντα συζήτηση. «Αυτή η Ιταλία έχει πολλούς ίδιους ποδοσφαιριστές, εννοώ παίκτες με το ίδιο επίπεδο και τα ίδια χαρακτηριστικά, και αυτό κάνει πάντα τη ζωή του προπονητή δύσκολη» είπε ο Μπόμπαν.

Πολλοί ίδιοι παίκτες

Η έλλειψη μιας εσωτερικής ιεραρχίας είναι μια βασική διαφορά ανάμεσα στην Ιταλία που κέρδισε το Εuro2020 και την τωρινή ομάδα. Τρία χρόνια πριν ο Κελίνι, ο Μπονούτσι, ο Ζορζίνιο, ο Μπαρέλα, ο Ιμόμπιλε, ο Ινσίνιε, ο Ντοναρούμα, ο Κιέζα, δεν θα μπορούσαν ποτέ να λείπουν από την βασική ενδεκάδα. Τώρα έβλεπες αυτή την ομάδα με την Ισπανία και αναρωτιόσουν αν όντως δεν υπήρχαν στον πάγκο κάποιοι που να αγωνίζονται καλύτερα.

Η ομοιότητα των παικτών, που περιγράφει ο Μπόμπαν, είναι ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα του ιταλικού ποδοσφαίρου του καιρού μας. Οι Ιταλοί, δύο χρόνια τώρα, έχουν στις διασυλλογικές διοργανώσεις της UEFA τα καλύτερα αποτελέσματα. Η Ίντερ, η Αταλάντα, η Ρόμα και δυο φορές η Φιορεντίνα αγωνίστηκαν σε τελικούς ευρωπαϊκών διοργανώσεων: η Μίλαν και η Νάπολι έφτασαν κοντά. Οι ομάδες αυτές όμως ήταν κατά βάση ομάδες προπονητών και όχι ομάδες μονάδων. Δεν είχαν λίγους Ιταλούς παίκτες: το πρόβλημα είναι ότι οι παίκτες που αυτές τις ομάδες στελεχώνουν είναι καλοί ερμηνευτές συγκεκριμένων προπονητικών πλάνων. Το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα είναι ο Σκαμάκα ο σέντερ φόρ της Αταλάντα που κέρδισε το Europa League. Είναι εξαιρετικός για το ποδόσφαιρο του Γκασπερίνι αλλά στην εθνική Ιταλίας χάνεται. Το αποτέλεσμα είναι ότι πολύς κόσμος πιστεύει ότι υπάρχει κάποιος που μπορεί να παίξει καλύτερα από αυτόν, ενώ είναι αμφίβολο αν υπάρχει. Οι Ιταλοί είναι ποδοσφαιριστές που αγωνίζονται καλούτσικα στις ομάδες τους ακολουθώντας οδηγίες. Στην Εθνική που χρειάζεται ιεραρχία, ιεραρχία δεν υπάρχει. Ο Σπαλέτι προσπάθησε να την δημιουργήσει παρατάσσοντας με την Αλβανία και την Ισπανία την ίδια ομάδα. Και σήμερα θα κάνει αλλαγές ελπίζοντας κι αυτός ότι θα προκύψουν κάποιοι που θα παίξουν καλύτερα από όσους μέχρι τώρα εμπιστεύθηκε. Να το δω για να το πιστέψω.

Γίνονται συγκρίσεις ανάμεσα σ’ αυτή την Ιταλία και στην Ιταλία που κέρδισε το Εuro2020. Πρόκειται για λάθος συγκρίσεις. Και προ τριετίας η Ιταλία δεν ήταν μια ομάδα που σε έπειθε ότι μπορούσε να κατακτήσει στο τουρνουά. Είχε πάει όμως στα τελικά τρέχοντας ένα μεγάλο αήττητο σερί, και πήρε φόρα με τις τρεις νίκες που έκανε στην Ρώμη στον όμιλο. Τις έκανε γιατί ως ομάδα είχε μια σειρά. Ο Ρομπέρτο Μαντσίνι, με την επιθετική προσωπικότητα και τον στενό κύκλο των συνεργατών του, έμοιαζε περισσότερο ομοσπονδιακός προπονητής από τον Σπαλέτι που χρόνια τώρα δουλεύει δημιουργώντας ομάδες που αποτελούνται από παίκτες που ο ένας ξέρει το παιχνίδι του άλλου. Στην εθνική Ιταλίας ο Σπαλέτι δεν είχε και πολύ χρόνο να δουλέψει. Η προσωπικότητα των παικτών θα πρεπε να τον βοηθήσει να κρύψει ένα έλλειμα ομαδικότητας. Αλλά πλην του Ντοναρούμα και του Μπαρέλα, οι υπόλοιποι μοιάζουν να ψάχνουν τις οδηγίες του προπονητή που έχουν στο καμπιονάτο. Ο Κιέζα ταλαιπωρείται ακόμα από τραυματισμούς. Ο Ζορζίνιο εμπειρίες κουβαλάει, αλλά περπατάει.    

Είναι ικανοί

Το μεγάλο πρόβλημα των Ιταλών είναι ότι απόψε θα έχουν απέναντι τους μία ομάδα που αποτελείται από παίκτες που στην Εθνική Κροατίας δεν ακολουθούν κανένα ιδιαίτερο πλάνο. Στις μεγάλες τις μέρες η εθνική Κροατίας είχε πάντα προσωπικότητες. Οι τελευταίοι των ηρώων, ο Μόντριτς, ο Πέρισιτς, ο Μπρόζοβιτς, ήταν συνηθισμένοι να βγαίνουν μπροστά και να υποχρεώνουν τους συμπαίκτες τους να τα δώσουν όλα. Τώρα αυτό είναι δύσκολο να γίνει γιατί όλοι τους μεγάλωσαν. Αλλά δεν αποκλείεται να γίνει σε ένα ματς: η Κροάτια έχασε εύκολα από την Ισπανία και δεν κέρδισε την Αλβανία εξαιτίας ενός γκολ που δέχτηκε στις καθυστερήσεις, αλλά και στα δυο ματς είχε καλά διαστήματα στο παιγνίδι της. Αν οι τύποι αυτοί βρουν δυνάμεις, είναι ικανοί να αλλάξουν την εικόνα της Κροατίας γιατί το ‘χουν κάνει πολλές φορές, αλλά και γιατί οι ταλαντούχοι νεότεροι υπάρχουν και θέλουν απλά την καθοδήγησή τους. Στο Εuro2020 οι Κροάτες ξεκίνησαν άσχημα και βρέθηκαν νωρίς απέναντι στους Ισπανούς. Αποκλείστηκαν χάνοντας με 5-3 στην παράταση, αλλά αν απόψε καταφέρουν να κάνουν το ματς που είχαν κάνει τότε, δεν αποκλείεται να κερδίσουν και να προκριθούν. Θεαματική ήταν φυσικά και η μεταμόρφωση τους στα νοκ άουτ ματς του μουντιάλ του Κατάρ: τρία καλά παιγνίδια του Μόντριτς άλλαξαν την παρουσία και την ιστορία τους. Στο Κατάρ οι Ιταλοί δεν είχαν πάει καν.

Ο πειρασμός της ήτταςis 

Ο Σπαλετι θέλει να αλλάξει πολλά απόψε. Ήθελε και να το κάνει πριν από το παιχνίδι με την Ισπανία. Είχε εξηγήσει τους λόγους που ήταν απαραίτητες αλλαγές, αλλά δεν τις τόλμησε. Απόψε κάποιες κινήσεις είναι υποχρεωτικές, ο Ντι Μάρκο π.χ είναι τραυματίας και θα ξεκινήσει ο Νταρμιάν, ενώ στον Ντι Λορέντσο αποδόθηκε η ήττα από την Ισπανία καθώς ο Νίκο Γουίλιαμς τον ρεζίλεψέ σε πανευρωπαϊκή μετάδοση: λογικά θα κάτσει στον πάγκο και αυτός. Αλλά είμαστε βέβαιοι ότι αυτοί που θα έρθουν από τον πάγκο θα είναι καλύτεροι από αυτούς που ξεκίνησαν στα προηγούμενα ματς; Εγώ δεν είμαι. Και γι’ αυτό περιμένω το παιχνίδι με μεγάλο ενδιαφέρον. Για τους Ιταλούς μπορεί να είναι ένα τεστ σοβαρότητας, για τους Κροάτες μια ακόμα βραδιά με ήρωες.

Τεστ σοβαρότητας είναι και για τους Ισπανούς το ματς με την Αλβανία. Ο πειρασμός μιας ήττας που μπορεί να αφήσει έξω τον χαμένο του ματς Ιταλία – Κροατία είναι υπαρκτός. Αλλά γιατί να ασχοληθούν οι Ισπανοί με δυο ομάδες που κέρδισαν καλά καλά χωρίς να ιδρώσουν;