Ο Παναθηναϊκός ξεκινά απόψε την προσπάθεια του στα play off της Ευρωλίγκας κόντρα στην Eφές στο κατάμεστο ΟΑΚΑ. O Ολυμπιακός αύριο περιμένει στο ΣΕΦ στο οποίο δεν θα πέφτει καρφίτσα την Ρεάλ Μαδρίτης. Δεν χρειάζεται να συζητάμε για το αν ελληνικές ομάδες θα μπορούσαν να έχουν πιο δύσκολους ή πιο εύκολους αντιπάλους. Το πραγματικό ζητούμενο είναι ο Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός να εμφανιστούν στην καλύτερη δυνατή κατάσταση. Ευκαιρία να θυμηθούμε δυο πράγματα για τους αντιπάλους των Αιώνιων. Τις ομάδες και τον κακό εαυτό τους,

Το μεγάλο σερί από εύκολες νίκες

Η Εφές έχει ολοκληρώσει την κανονική περίοδο τρέχοντας μια σειρά από νίκες – οκτώ τον αριθμό. Κατά σατανική σύμπτωση το σερί αυτό άρχισε μετά από την εύκολη ήττα της από τον ΠΑΟ στο ΟΑΚΑ με 104-89. Δεν υπάρχει ομάδα με αντίστοιχο νικηφόρο σερί στην εφετινή Ευρωλίγκα, αλλά αυτό έχει να κάνει και με το πρόγραμμά της που ήταν εντυπωσιακά εύκολο. Ισως μάλιστα το σερί αυτό αποδειχτεί και πρόβλημα: μια ήττα μετά από το πόσο καιρό να την βραχυκυκλώσει.  

Πέρα από το σερί πάντως υπήρξε πρόοδος της Εφές στο τέλος της κανονικής περιόδου κι αυτή οφείλεται σε τρεις σημαντικούς παράγοντες. Πρώτον στο ότι στο τέλος και μπροστά στην προοπτική της αποτυχίας βγήκαν μπροστά παίκτες, κυρίως περιφερειακοί, που την διοργάνωση την γνωρίζουν πολύ καλά όπως ο Μπράιντ, ο Μπουμπουά, ο Ντάριους Τόμσον, ο Ντόζιερ με το περσινό εξαιρετικό περάσαμε από την Παρτιζάν. Δεύτερον η εντυπωσιακή βελτίωση οφείλεται στην επιστροφή το Σέιν Λάρκιν. Μπορεί ο Αμερικανός να μην έχει κάνει φέτος εξαιτίας τραυματισμών τα εντυπωσιακά ματς που έκανε τον καιρό που στην Εφές ήταν προπονητής ο Αταμάν ωστόσο επέστρεψε στην κατάλληλη στιγμή για να δώσει αυτό το κάτι παραπάνω που έφερε την Εφές από την 11η στην 6η θέση. Φυσικά - κι αυτό είναι ίσως ο καθοριστικότερος παράγοντας - τίποτα δεν θα είχε συμβεί αν την ομάδα της Κωσταντινούπολης δεν είχε αναλάβει ο εξαιρετικός Ιταλός προπονητής Λουκά Μπάνκι.

Ο καλός Λούκα Μπάνκι

Ο Μπάνκι βρέθηκε στην Εφές περίπου σαν λύση ανάγκης. Όταν την ανέλαβε, τον περασμένο Ιανουάριο, λίγοι περίμεναν να δουν την Εφές στα play off. Όμως ο Μπάνκι αποδείχτηκε πολύ ανώτερος των περιστάσεων και όχι τυχαία. Ο Ιταλός είναι εξαιρετικός διαχειριστής αγώνων και του αρέσει ο ρόλος του αουτσάιντερ, πράγμα που είχε αποδείξει και ως ομοσπονδιακός προπονητής της εθνικής Λετονίας. Στην Μπολόνια απαιτούσαν από αυτόν θαύματα καθώς τον καιρό που βρισκόταν εκεί του είχαν δώσει μια ομάδα κουρασμένων παλικαριών (Χάκετ, Μπιλινέλι, Σενγκέλια κτλ) που ήταν αδύνατο να ανταπεξέλθουν στην κόπωση της τεράστιας περιόδου της Ευρωλίγκας. Στην Τουρκία ο Μπανκί βρήκε μια ομάδα με καλό υλικό και κυρίως με παίκτες που την διοργάνωση την γνωρίζουν πολύ καλά. Εκτός από τους καλούς περιφερειακούς στους οποίους έχει γίνει ήδη αναφορά υπάρχουν και εξαιρετικά σέντερ (Οτούρου, Πουαριέ) ο πάντα χρήσιμος Σμιτς στο «τέσσερα», αλλά και ρολίστες όπως ο Νουόρα και ο Γουίλις που μπορούν να ανταπεξέλθουν στο ρόλο του ήρωα της μιας βραδιάς. Η Εφες χρειάζεται σεβασμό και προσοχή, αλλά υπό αυτό το πρίσμα ο Παναθηναϊκός είναι εξαιρετικά τυχερός διότι έχει προπονητή τον Αταμάν που την σοβαρότητα της τουρκικής ομάδας την γνωρίζει καθώς έχει δουλέψει χρόνια για αυτή.

Η παράξενη παράδοση

Ο Παναθηναϊκός τα τελευταία χρόνια έχει μια παράξενη συνήθεια με την Εφές: την κερδίζει πολύ εύκολα στην Αθήνα - το έκανε ακόμα και σε σεζόν που δεν είχε την καλύτερη δυνατή ομάδα  - αλλά συνήθως χάνει από αυτή, εύκολα ή δύσκολα, στην Κωσταντινούπολη. Αυτά βέβαια αλλάζουν στα play off, ωστόσο ειδικά απέναντι σε μια ομάδα έδρας όπως η τουρκική, ο Παναθηναϊκός επιβάλλεται να κερδίσει τα δύο πρώτα παιχνίδια ώστε να πάει στην Κωνσταντινούπολη χωρίς άγχος.

Ο Αταμάν θα στηριχτεί σίγουρα στους τέσσερις πολύ καλούς περιφερειακούς του ελπίζοντας στα play off να πάρει πολλά περισσότερα από τον Μπράουν από όσα στην κανονική περίοδο. Η ανάδειξη του Κέντρικ Ναν ως MVP πει της χρονιάς είναι για τον τούρκο προπονητή που γνωρίζει από διαχείριση χαρακτήρων μια εξαιρετική είδηση καθώς θα τον βοηθήσει να τονώσει ακόμα περισσότερο τον εγωϊσμό του σπουδαίου Αμερικανού σκόρερ. Υπενθυμίζω πως μολονότι η Εφές δεν έχει ελλείψεις στα γκαρντ εντούτοις δεν έχει και παίκτη-αμυντικό-εξολοθρευτή να περιορίσει τον Ναν: στο ματς του ΟΑΚΑ ο Αμερικάνος είχε βάλει 36 πόντους με 12/21 σουτ.  

Ψάχνει X factor

Εξυπακούεται πως για να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις των παιχνιδιών αυτών ο Παναθηναϊκός θέλει από τον Χουάντσο και τον Μητογλου πολύ μεγάλα παιχνίδια: η προσφορά των υπολοίπων (του Γκαμπριέλ και του Γιούρτσεβεν πχ) όσο σημαντική κι αν είναι σπανίως μπορεί να είναι τέτοια ώστε από αυτή να κριθεί κάποιο ματς. Βέβαια, όπως ίσως θα θυμόσαστε και από τις πολύ καλές εμφανίσεις τον Παπαπέτρου πέρσι στα παιχνίδια του ΠΑΟ με την Μακάμπι, είναι κυρίως μία βοήθεια από κάποιον παίκτη που δε συγκαταλέγεται μεταξύ των αναμενόμενων πρωταγωνιστών αυτή που αποδεικνύεται καθοριστική σε αυτά τα ματς. Αυτό τον απροσδόκητο X factor ψάχνει ο Αταμάν που είχε και πολλές ημέρες για να προετοιμάσει το ματς: αν τον βρει ο ΠΑΟ δεν θα έχει σοβαρά προβλήματα αφού εκμεταλλεύεται εξαιρετικά και την έδρα του.   

Το μόνο πρόβλημα

Ο Παναθηναϊκός στη διάρκεια της χρονιάς έδειξε δυνατότητες και αδυναμίες. Αν παίξει την άμυνα που είδαμε στο εκτός έδρας ματς με την Μονακό πχ η επικράτηση του μπορεί να είναι εύκολη. Κυρίως όμως ο Παναθηναϊκός πρέπει να φτάσει στις νίκες που θέλει χωρίς να χρειάζεται κάθε φορά μία έκρηξη στο τέταρτο δεκάλεπτο. Ο Παναθηναϊκός είναι η καλύτερη ομάδα στην Ευρωλίγκα στο κλείσιμο των παιχνιδιών. Αλλά άλλο πράγμα είναι η κανονική περίοδος και άλλο τα play off. Τώρα η μπάλα μπορεί να ζυγίζει πάρα πολύ ακόμα και στα χέρια των σπουδαίων περιφερειακών του Αταμάν, που ξέρουν να βρίσκουν λύσεις. Μια φορά μια νίκη με ανασύνταξη στο τέταρτο δεκάλεπτο μπορείς να την πάρεις. Δύο είναι δύσκολο. Τρεις είναι σχεδόν απίθανο.

Ερωτηματικό όχι η Ρεάλ, αλλά οι επιστροφές

Ο Ολυμπιακός μοιάζει να έχει λίγο πιο δύσκολη δουλειά απέναντι στην Ρεάλ κυρίως λόγω του ονόματος της αντιπάλου. Αλλά όλα είναι στο χέρι του.

Η Ρεάλ φαινόταν ότι θα τερματίσει στην χειρότερη περίπτωση στην εξάδα μετά την ανασύνταξή της στις τελευταίες αγωνιστικές. Κι αυτή έκλεισε με μια σειρά από νίκες (έξι στην σειρά) ενώ είχε στην κανονική περίοδο μόνο μια ήττα στα οκτώ τελευταία της ματς: από τον ΠΑΟ στο ΟΑΚΑ, αλλά αυτή τελικά της στοίχισε. Σε αυτό το καλό της διάστημα η Ρεάλ πήρε νίκες πολύ δύσκολες (με την Μπάρτσα στην παράταση, την Παρί, τον Αστέρα και την Παρτιζάν στο καλάθι) και τα κατάφερε για δυο λόγους: πρώτον γιατί ανέβηκε πολύ η απόδοση του Ταβάρεζ και δεύτερον γιατί στα τελευταία αυτά ματς φάνηκε να μπορεί να παίξει και λίγο πιο πολύ χωρίς τον Καμπάτσο. Ο Αργεντινός χρησιμοποιήθηκε 44 λεπτά και 50 δευτερόλεπτα (!) στο ντέρμπι με την Μπαρτσελόνα, πλην όμως στην συνέχεια ο Ματέο άλλαξε γνώμη και τον χρησιμοποίησε πολύ λιγότερο: ο μέσος όρος της παρουσίας του στο παρκέ δεν ξεπέρασε τα 25 λεπτά. Από το πόσο επιθετικά παραγωγική είναι χωρίς αυτόν η Ρεάλ κρίνεται και η τύχη της.

Ο Ολυμπιακός την κέρδισε φέτος με δυο ολότελα διαφορετικά ματς: παίζοντας τρομερή άμυνα στο ΣΕΦ και φουλ επίθεση στη Μαδρίτη σε ένα ματς που είναι από τα καλύτερα του φέτος. Τα δυο ματς αυτά φωνάζουν πως ο Ολυμπιακός πρέπει να αντιμετωπίσει την Βασίλισσα με ενιαία σκέψη – έχοντας δηλαδή ένα ξεκάθαρο στόχο: η να την δείρει ή να την βομβαρδίσει – έχει παίκτες να κάνουν και τα δυο. Η Βασίλισσα είναι κατά τα άλλα ανοιχτό βιβλίο: χρειάζεται ο αντίπαλος να κουράσει τους ψηλούς της (να τους φθείρει μικρή σημασία έχει αφού είναι πολλοί…) και κυρίως να περιορίσει δυο από τους Μούσα, Ντεκ και Χεζόνια, αν βέβαια θέλει να κερδίσει την Ρεάλ από την άμυνα κι όχι να τρέξει και να την σκάσει όπως έκανε η Παρί στο ματς του play in όταν και την κέρδισε στην Μαδρίτη.

Το ερωτηματικό για μένα είναι ο Ολυμπιακός και κυρίως η φόρμα όσων είναι έτοιμοι να επιστρέψουν. Ο Γουόκαπ πρώτα από όλα γιατί όταν υπάρχει παίζει και πολύ. Σίγουρα και οι δυο ψηλοί: ο Φαλ και ο Μιλουτίνοφ πρέπει να παίξουν πολύ γιατί κοντά σχήματα με τον Πίτερς «πεντάρι» σαν αυτά που είδαμε όταν αυτοί απουσίασαν δεν έχουν νόημα. Ο Μπαρτζώκας είναι ένας άριστος προπαρασκευαστής αγώνων ειδικά όταν έχει χρόνο να μελετήσει ένα αντίπαλο και ίσως την Ρεάλ την περιμένουν εκπλήξεις που ο Ματέο δεν μπορεί ούτε να φανταστεί. Κατά τα άλλα ο Ολυμπιακός καλό είναι φέτος να αφήσει κατά μέρους την κακή του συνήθεια να χάνει το ένα από τα δυο πρώτα ματς στην έδρα του. Δεν χρειάζεται ειδικά με την Ρεάλ να βρεθεί στην ανάγκη να ψάχνει νίκες στην Μαδρίτη.

Τα 3-0 είναι απίθανα…

Δεν νομίζω πως κάποιο από τα ματς των play off θα κριθεί σε λιγότερα από τέσσερα ματς: στο Μονακό – Μπαρτσελόνα περιμένω και πέντε. Θα είμαι σαφής και κατηγορηματικός: τυχόν αποκλεισμός μιας ελληνικής ομάδας θα συνιστά για αυτή αποτυχία. Όχι πάντως ντροπή. Και οι δυο έχουν δυνατούς αντιπάλους που την Ευρωλίγκα την έχουν κερδίσει πρόσφατα.