Έφτασαν δίκαια στα ημιτελικά του εφετινού Τσάμπιονς λιγκ η Άρσεναλ και η Παρί που συνθέτουν το ένα ζευγάρι και η Μπαρτσελόνα με την Ιντερ που θα βρεθούν αντιμέτωπες στο άλλο; Αναμφίβολα ναι.

Η  Άρσεναλ, η Ιντερ και φυσικά η Μπαρτσελόνα ανήκουν στις ομάδες που κατάλαβαν πολύ γρήγορα το νέο format της διοργάνωσης. Η Μπαρτσελόνα ήταν δεύτερη στην League Phase, η Αρσεναλ ήταν τρίτη και  η Ίντερ τέταρτη. Αυτό και μόνο δείχνει ότι τρεις αυτές ομάδες ήταν σοβαρότατες από την αρχή. Η τέταρτη της παρέας, η Παρί Σεν Ζερμέν  πέταξε έξω την πρώτη στην League Phase Λίβερπουλ και απέκλεισε και την Αστον Βίλα: το να αποκλείεις δύο αγγλικές ομάδες αυτή την περίοδο του χρόνου, όταν αυτές είναι φορμαρισμένες, είναι εξαιρετικά δύσκολο και είναι προμήνυμα τελικής επιτυχίας. Πέρσι η Ρεάλ Μαδρίτης απέκλεισε στο Τσάμπιονς λιγκ στα προημιτελικά την Μάντσεστερ Σίτι, η Αταλάντα στα προημιτελικά του Europa League την Λίβερπουλ και ο Ολυμπιακός στα ημιτελικά του Conference League την Αστον Βίλα: και οι τρεις αυτές ομάδες κατέκτησαν τρόπαια καθώς στους τελικούς που έδωσαν είχαν ευκολότερο αντιπάλους από τους εκπροσώπους της Πρέμιερ λιγκ που βρήκαν το δρόμο τους. Τώρα την Παρί περιμένει η Αρσεναλ που στη φάση αυτή έκανε την υπέρβασή της πετώντας εκτός διοργάνωσης την κάτοχο Ρεάλ Μαδρίτης όσο εύκολα δείχνουν οι δυο νίκες της.   

Πολύ εύκολα η Αρσεναλ

H Αρσεναλ κέρδισε και στην Μαδρίτη πρώτα από όλα γιατί ήταν προσεχτική. Ο Αρτέτα έπαιξε με ένα παράξενο σχήμα στο οποίο ο κατά τα άλλα κόφτης Μερίνο και ο μεσοεπιθετικός Εντεργκραντ έπρεπε να εναλλάσσονται στην θέση του φορ. Η σοβαρή δουλειά έγινε στην μεσαία γραμμή όπου ο Ντέγκλαν Ράις, MVP του ματς, κατεύθυνε τους συμπαίκτες του ακριβώς όπως και στο πρώτο παιγνίδι: απλά αυτή τη φορά η Αρσεναλ περίμενε λίγο πιο πολύ και πάτησε την περιοχή του Κουρτουά με λιγότερους παίκτες – κατά τα άλλα «στρατηγική που κερδίζει δεν αλλάζει».  

Η Ρεάλ δεν είχε στρατηγική – χωρίς αυτή θαύματα δεν υπάρχουν. Ο Κάρλο Αντσελότι είπε ότι η πρόκριση χάθηκε στο Λονδίνο και τα έριξε και στην διαιτησία για το γεγονός ότι ένα πέναλτι που έδωσε ο ακριβοδίκαιος Γάλλος διαιτητής Φρανσουα Λετεσιέ  ακυρώθηκε από το VAR, σωστά πάντως. Για την ήττα στο Λονδίνο ωστόσο έχει μεγάλες ευθύνες κι αυτός. Παρουσίασε εκεί μια Ρεάλ κατώτερη των περιστάσεων με το παράξενο δίδυμα Μόντριτς - Καμαβιγκά στη μεσαία γραμμή, με τον Αλάμπα βασικό μετά από μήνες και με τον Βαλβέρδε να αγωνίζεται ως δεξί μπακ, τη στιγμή που η Βασίλης έχει ανάγκη τα τρεξίματα του στη μέση γραμμή. Όπως είχε ευθύνη ο Ιταλός και για το γεγονός ότι δεν ζήτησε το καλοκαίρι κάποιο χαφ με προσωπικότητα για τις θέσεις του Κρός, που σταμάτησε και του Μόντριτς που έφτασε τα 39: η Ρεάλ έδειξε ελλείμματα ποιότητας στην μεσαία γραμμή.

Ο Αντσελότι επικαλείται συχνά τους πολλούς τραυματισμούς που είχε να αντιμετωπίσει, αλλά τραυματισμούς έχουν όλες οι ομάδες. Η ίδια η Άρσεναλ δεν είχε τον Ζεσούς και τον Χάβερτς, αλλά έβαλε στην Ρεάλ πέντε γκολ σε δύο ματς. Η Ιντερ αγωνίστηκε στο Μόναχο χωρίς τους βασικούς ακραίους της μπακ, δηλαδή τον Ντι Μάρκο και τον Ντούμφρις, αλλά κέρδισε. Και η Μπάγερν, από την οποία λείπουν βασικότατοι αμυντικοί όπως ο Ντάβιντς και ο Οπαμαεκανό, αλλά και αναντικατάστατοι μεσοεπιθετικοί όπως ο Μουσιάλα πάλεψε στο Σαν Σίρο μέχρι τέλους. Πράγμα που δεν είδαμε από την Ρεάλ.

Αν ο Σάκα δεν είχε χτυπήσει επιπόλαια ένα πέναλτι στο 10΄ δίνοντας στον Κουρτουά την δυνατότητα να κάνει την πιο εύκολη επέμβαση σε εκτέλεση πέναλτι στην καριέρα του, το όποιο σασπένς θα είχε τελειώσει πολύ γρήγορα. Για την ακρίβεια σασπένς υπήρχε μόνο πριν το ματς. Όταν αυτό άρχισε η οργανωμένη Αρσεναλ δεν είχε κανένα πρόβλημα με την πίεση των τεσσάρων κυνηγών του Αντσελότι που δεν πήραν ποτέ σωστά την μπάλα: ακόμα και η ισοφάριση της Βασίλισσας, που έδειξε να θυμώνει όταν ο Σάκα στο 65΄ άνοιξε το σκορ, ήρθε με μια κόντρα που κέρδισε ο Βινίσιους πιέζοντας τον Σαλιμπά - δεν υπήρχε τίποτα οργανωμένο δηλαδή παρά μόνο ένα στοιχειώδες πρέσινγκ. Η Άρσεναλ κέρδισε το παιχνίδι στο τέλος με γκολ του Μαρτινέλι κι έστειλε μήνυμα σε όλους. Η Παρί απέναντι της δεν θα έχει το πλεονέκτημα ότι έχοντας κερδίσει το γαλλικό πρωτάθλημα μπορεί να επικεντρωθεί στους ημιτελικούς: η Αρσεναλ έχοντας χάσει προ πολλού το πρωτάθλημα Αγγλίας από την Λίβερπουλ, θα κάνει το ίδιο. Οπως φάνηκε στα παιχνίδια με την Ρεάλ Μαδρίτης δεν έχει κανένα πρόβλημα να παραχωρεί ισοπαλίες στην Πρέμιερ λιγκ και να  μεταμορφώνεται στις ευρωπαϊκές βραδιές της. Έδειξε μάλιστα στα ματς με την Βασίλισσα ότι μπορεί να πάρει αποτέλεσμα και χάρη στην επιθετικότητα της, όπως έκανε κόντρα στη Ρεάλ στο Λονδίνο, αλλά και χάρη στην πολύ καλή ανασταλτική λειτουργία της όπως χθες στο Μπερναμπέου. Τέτοια σταθερότητα απόδοσης αυτό τον καιρό είναι σπάνια: δείτε τα σκαμπανεβάσματα ακόμα κι αυτόν που προκρίθηκαν.

Δυο στημένες φάσεις πάλι

Η Ιντερ τα κατάφερε να αποκλείσει την Μπάγερν αντέχοντας στην άμυνα παρόλο που το τελικό 2-2 θα σε έκανε να πιστέψεις κάτι άλλο. Πριν το παιγνίδι οι Γερμανοί κατηγορούσαν τους Ιταλούς για τα πανηγύρια στο Μόναχο: τα ξαναείδαν στο τέλος του ματς στο Μιλάνο. Η Μπάγερν πάλεψε μέχρι τέλους γιατί είναι ομάδα που αντιμετωπίζει στην Μπουντεσλίγκα κλειστές άμυνες κάθε Σαββατοκύριακο. Ανοιξε το σκορ με τον Χάρι Κέιν που δεν θα μπορούσε να απέχει από το γκολ σε δυο συνεχόμενα τέτοια ματς, έφτασε στην ισοφάριση με τον Ντάιερ και είδε τον τερματοφύλακα Ζόμερ να την σταματά στο τέλος. Αλλά δεν ήταν όσο προσεχτική θα έπρεπε: στο Τσάμπιονς λιγκ των στημένων φάσεων δέχτηκε δυο γκολ από εκτελέσεις κόρνερ – σκόραραν ο πάντα παρών Λαουτάρο Μαρτίνες και ο πρώην που πανηγύρισε το γκολ έξαλα Παβάρ. Με την Ιντερ συμβαίνει κάτι όχι πολύ συνηθισμένο: κάποιοι Ιταλοί παίκτες της (ο Ντι Μάρκο, ο Νταρμιάν, ο Ατσέρμπι, ο Μπαστόνι ακόμα και ο ανεξάντλητος Νικολό Μπαρέλα) παίζουν πολύ καλύτερα με την φανέλα της από όσο με την Εθνική Ιταλίας όπου είναι αγνώριστοι! Αυτό και μόνο είναι απόδειξη του καλού κλίματος και της δουλειάς του Σιμόνε Ιντζάγκι που έχει αναστήσει τον Τσαχλάνογλου και τον Μικιταριάν: η Ιντερ έχει το μικρότερο μπάτζετ από τους τέσσερις των ημιτελικών, αλλά και μεγάλες φιλοδοξίες. Τα ματς με την Μπαρτσελόνα θυμίζουν ήδη το 2010, την χρονιά του τρεμπλ: μην αποκλείεται στο Σαν Σίρο να καλέσουν και τον Μουρίνιο, αν στη Βαρκελώνη αντέξουν.

Η Ντόρτμουντ με πίστη και Γκιρασί

Την Τρίτη προκρίθηκαν η Μπαρτσελόνα και η Παρί αλλά καθόλου διαδικαστικά όπως οι πιο πολλοί περίμεναν. Η Μπορούσια και η Αστον Βίλα έφυγαν με ψηλά το κεφάλι. Η γερμανική ομάδα είχε την συγκλονιστική υποστήριξη του καταπληκτικού κοινού της που όχι μόνο γέμισε το τεράστιο Βεστφάλεν, αλλά και έμοιαζε να πιστεύει πως η ομάδα μπορεί να πάρει την πρόκριση. Το ματς ήταν sold out και οι αιτήσεις για εισιτήρια ξεπέρασαν ηλεκτρονικά τις 300 χιλιάδες, παρά την ήττα με 4-0 στο Μονζουίκ στο πρώτο ματς. Η Μπορούσια κυνηγούσε κάτι απίθανο: στην ιστορία Τσάμπιονς λιγκ (από τότε που αυτό το έλεγαν Κύπελλο Πρωταθλητριών μέχρι σήμερα) υπήρχαν 160 περιπτώσεις όπου μια ομάδα είχε ηττηθεί χάνοντας με 4+ γκολ στο πρώτο ματς νοκ άουτ φάσης και στις 159 απ’ αυτές η ομάδα αυτή δεν κατάφερε στον επαναληπτικό να ανατρέψει το σκορ. Η μία και μοναδική εξαίρεση ήταν η ανατροπή που είχε πετύχει η Μπαρτσελόνα με αντίπαλο την Παρί Σεν Ζερμέν, στη φάση των «16», τη σεζόν 2016/17. Οι Μπλαουγκράνα είχαν ηττηθεί με 4-0 στο Παρίσι αλλά νίκησαν στο Καμπ Νου με 6-1, αλλά τότε είχαν τον Μέσι, τον Νεϊμάρ και τον Σουάρεθ.  Η Ντόρτμουντ έχει στην επίθεση τον Γκιρασί, τον Αντεγέμι και τον Μπάγερ: δεν είναι ακριβώς το ίδιο. Παρόλα αυτά οι παίκτες του Κόβατς μπήκαν πολύ δυνατά από την αρχή. Τα πρώτα είκοσι λεπτά ήταν εφιάλτης για την Μπαρτσελόνα. Και όταν ο Γκιρασί έκανε με πέναλτι το 1-0 μόλις στο 11΄φάνηκε ότι το βράδυ μπορεί να ήταν πολύ δύσκολο για την ομάδα του Χανς Φλικ.

Η καταπληκτική εμφάνιση της Μπορούσια δεν ήταν μόνο αποτέλεσμα υποστήριξης και πίστης. Το πλάνο του Κόβατς πέτυχε απόλυτα. Η Μπορούσια είχε πέντε αλλαγές στην ενδεκάδα της σε σχέση με το πρώτο ματς και άλλο σχήμα καθώς ο προπονητής της διάλεξε ένα πολύ επιθετικό 3-4-3. Αλλά αρκούσε μια κακιά στιγμή, ένα αυτογκόλ του πολύ καλού κατά τα άλλα δεξιού στόπερ Μπανσεμπαϊνί, για να γίνει περίπου από το πουθενά το 2-0, 2-1 και η Μπαρτσελόνα να ησυχάσει. Εχασε με 3-1, έμεινε με δέκα παίκτες, γνώρισε την πρώτη της ήττα σε κάθε διοργάνωση το 2025 αλλά προκρίθηκε.         

Δύσκολα η Παρί, αλλά πέρασε

Στο Βίλα Παρκ οι γηπεδούχοι μπήκαν δυνατά όπως συνηθίζουν, αλλά καλά καλά πριν καταλάβουν πως έχαναν με 0-2 με γκολ που πέτυχαν οι δυο ακραίοι μπακ του Λουίς Ενρίκε, ο Χακίμι και ο Μέντεζ που είχε σκοράρει και στις καθυστερήσεις του πρώτου ματς. Αλλά η Αστον Βίλα υπό την ηγεσία ενός καταπληκτικού Ράσφορντ που δείχνει στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ πόσο τον αδίκησε, με τον Τίλεμανς να σκοράρει παίζοντας στον παράξενο για αυτόν ρόλο του κρυφού κυνηγού, και τους Ονάνα, ΜακΓκιν και Καμαρά να κυριαρχούν στην μεσαία γραμμή γύρισε το ματς στο 57΄με γκολ του Κόνσα. Το 3-2 αποτέλεσμα που στο μισάωρο ήταν απίθανο να περιμένει κανείς έμοιαζε βήμα ανατροπής. Η Αστον Βίλα δεν έκανε κανένα λάθος και στην συνέχεια. Είχε στο επόμενο δεκάλεπτο δυο ευκαιρίες για να πετύχει και το τέταρτο γκολ, δεν έδωσε χώρους στην Παρί, έπαιξε πολύ και με τα νεύρα της προσέχοντας να μην δεχτεί γκολ: στο τεντωμένο σχοινί ισορρόπησε καλύτερα.  Αλλά τέσσερις επεμβάσεις του καταπληκτικού Ντοναρούμα και μια του Πάτσο στη γραμμή στις καθυστερήσεις έδωσαν στην Παρί την πρόκριση.        

Στα πρώτα ματς η Μπαρτσελόνα και η Παρί έδειξαν ότι είναι φαβορί για την κατάκτηση του τρόπαιου. Παραδόξως αυτό φάνηκε και στα δεύτερα ματς. Δεν πλήρωσαν την χαλαρότητα τους και δεν αποκλείστηκαν από δυο ομάδες που έκαναν δυο ματς σχεδόν τέλεια. Αν και το τέλειο δεν αρκεί για να τις αποκλείσεις παραμένουν φαβορί παρά τα καρδιοχτύπια..