Κατανοώ ότι είναι σχεδόν βαρετή η συζήτηση για το πότε θα ξαναρχίσουν τα πρωταθλήματα, όταν το μεγάλο θέμα συζήτησης σχεδόν σε όλη την Ευρώπη είναι το πως σιγά σιγά θα βγούμε από την καραντίνα και θα επιστρέψουμε σε μια κάποια ομαλότητα, όμως αυτή η συζήτηση είναι η μόνη που έχει νόημα αυτό τον καιρό σε σχέση με την αθλητική μας επικαιρότητα. Ούτε για μεταγραφές έχει νόημα να συζητά κανείς, ούτε για την κατάσταση των ομάδων, ούτε καν για το πώς σκέφτονται να διαχειριστούν τη ζημιά που έπαθαν και θα πάθουν: κι αυτή ακόμα θα φανεί μελλοντικά.

Χθες η UEFA έκανε μια ακόμα τηλεδιάσκεψη – λιγότερο κατατοπιστική από τις προηγούμενες.  Το μόνο νέο είναι ότι βάζει λίγο νερό στο κρασί της. Η γενική οδηγία είναι ότι τα πρωταθλήματα πρέπει να ολοκληρωθούν, όμως χθες υπήρξε για πρώτη φορά επισήμως σε επίπεδο γενικής συνέλευσης ένας προβληματισμός για το τι θα γίνει αν αυτά δεν ολοκληρωθούν. Η UEFΑ είπε ότι ευχαρίστως θα συζητούσε με όποια λίγκα έχει αυτό το σκοπό: δεν το είπε, αλλά σε κάθε περίπτωση αυτό που την ενδιαφέρει είναι να υπάρξει δήλωση ομάδων για τις διοργανώσεις της, να μην ακυρωθούν τα προηγούμενα εντός της σεζόν αποτελέσματα και να μην υπάρξουν αποφάσεις για υποβιβασμούς κτλ που θα κριθούν σε δικαστήρια. Γενικά αυτό που θα θελε είναι το όποιο φινάλε να βασίζεται σε κοινές αποφάσεις και φυσικά στις γνωμοδοτήσεις υγειονομικών αρχών. Σωστά βάζει πρώτα από όλα την υγεία των ποδοσφαιριστών. Η οποία ωστόσο δεν απειλείται μόνο από τον κορονοϊό κι αυτό αρχίζει σιγά σιγά να προβληματίζει. Από αυτά που καταλαβαίνω υπάρχει πια και αρκετός προβληματισμός για το πόσα ματς μπορεί να γίνουν μέσα στο καλοκαίρι. Εστω κι αν η σεζόν παρατάθηκε επ’ αόριστο, το πρόβλημα είναι υπαρκτό.

Απόντες και παρόντες 

Ας δούμε μια χώρα που γνωρίζουμε καλά, δηλαδή την Ελλάδα. Για την ώρα η ποδοσφαιρική μας ομοσπονδία μοιάζει να είναι απούσα από κάθε δημόσια συζήτηση και είναι ελάχιστα διαφωτιστική για τα όσα η UEFA συζητάει και σχεδιάζει. Απλά κάνει ότι τις ζητάνε οι ομάδες: το πρώτο και το μόνο που αποφάσισε είναι να στερήσει από τους παίκτες το δικαίωμα της προσφυγής μέχρι τις 30 Ιουνίου. Η Λίγκα έκανε μια τηλεσύσκεψη κι έχει φτιάξει και μια ομάδα εργασίας, αλλά από όσο καταλαβαίνω περισσότερο ασχολείται με τα οικονομικά και λιγότερο με τα αγωνιστικά: στο περίφημο working group δεν υπάρχουν εκπρόσωποι των ποδοσφαιριστών (που θα κληθούν να παίξουν), των προπονητών (που πρέπει να επανασχεδιάσουν την σεζόν) και δεν έχει κληθεί να μιλήσει για το τι μέλλει γενέσθαι ένα έστω μέλος της Επιτροπής που στην Ελλάδα εισηγείται τα μέτρα και την χαλάρωσή τους. Οι ΠΑΕ συζητάνε για την οικονομική τους ζημιά (λογικό…) αλλά δεν βλέπω μεγάλη όρεξη για επανέναρξη.

Ποιος προβληματίζεται για αυτή; Νομίζω περισσότερο και από τις ομάδες ο Υφυπουργός Αθλητισμού κ. Λευτέρης Αυγενάκης που σε κάθε του συνέντευξη μιλά για την ανάγκη οι όποιες αποφάσεις να βασιστούν στο σεβασμό των δικαιωμάτων των παικτών, οι οποίοι δεν πρέπει να μπουν σε κίνδυνο.

Κι άλλες αντικειμενικές δυσκολίες 

Πάμε να δούμε το καθαρά πρακτικό κομμάτι. Κάθε αρχικός σχεδιασμός πρόβλεπε ότι στην Ελλάδα θα έχουμε ολοκλήρωση της αγωνιστικής περιόδου τουλάχιστον στις αρχές Ιουλίου – όμως αυτό γίνεται ολοένα και λιγότερο πιθανό. Αυτά που ακούω δύσκολα γίνονται. Σύμφωνα με ένα σχέδιο που κυκλοφορεί (και που βασίστηκε και σε προβλέψεις του Υφυπουργού) θα έχουμε λέει επιστροφή των ομάδων στις προπονήσεις στις 15 Μαϊου και επανέναρξη του πρωταθλήματος στις 15 Ιουνίου. Σε αυτή την περίπτωση ολοκλήρωση της αγωνιστικής δράσης μέχρι το τέλος Ιουλίου μου μοιάζει κάτι αδύνατο. Θυμίζω ότι οι ομάδες έχουν να δώσουν 10 ματς για τα play off, χρειάζονται δυο ημερομηνίες για να ολοκληρώσουν το κύπελλο, ενώ υπάρχει και σίγουρα ένα ματς του Ολυμπιακού για το Γιουρόπα λιγκ: αν ο Ολυμπιακός αποκλείσει την Γουλβς μπορεί να έχει κι άλλα ματς μπροστά του. Όλα αυτά τα παιγνίδια είναι αδύνατο να γίνουν σε 45 μέρες και είναι δύσκολο να γίνουν και σε ένα δίμηνο! Είναι επίσης απίθανο μετά από αυτά να υπάρξει και χρόνος για προετοιμασία ομάδων για τη νέα σεζόν: θυμίζω ότι στο τέλος Αυγούστου θα έχουμε (λογικά…) και προκριματικά ευρωπαϊκών διοργανώσεων κι αυτό περιπλέκει ακόμα περισσότερο τα πράγματα. 

Ο Υφυπουργός μιλάει σε κάθε συνέντευξή του για την επικινδυνότητα του κορονοϊού. Αλλά πέρα από αυτό υπάρχουν και άλλες αντικειμενικές δυσκολίες, όπως τα πράγματα εξελίσσονται. Οι ομάδες, προσπαθώντας να σεβαστούν τις επιταγές της UEFA, μπορεί να πάρουν την θεότρελη απόφαση να παίξουν τρία ματς κάθε εβδομάδα για πέντε εβδομάδες. Η UEFA πιθανότατα κάνοντας τους δικούς της υπολογισμούς πιστεύει πως στην Αγγλία, στη Γερμανία, στη Γαλλία και στην κεντρική Ευρώπη δεν είναι πρόβλημα να παίζουν όλοι μπάλα μέσα στον Ιούλιο και τον Αύγουστο: εδώ όμως είναι αμφίβολο αν οι θερμοκρασίες το επιτρέπουν. Οσο υπερβολή είναι να λες ότι «στην Ελλάδα το καλοκαίρι δεν παίζεται ποδόσφαιρο», άλλο τόσο υπερβολικό είναι να πιστεύεις πως θα παίξουν οι ομάδες 12 ματς σε 45 μέρες. Το ίδιο πρόβλημα υπάρχει φυσικά και με την Σουπερλίγκ 2 που κι αυτή έχει σοβαρές αγωνιστικές εκκρεμότητες.  Με τις οποίες ουδείς ασχολείται.

Δεν το βλέπω όμως...

Αν ο Αυγενάκης νοιάζεται πραγματικά για την υγεία των παικτών, δεν θα πρέπει να επιτρέψει ακρότητες. Για την ώρα οι ομάδες έχασαν ήδη μια ευκαιρία: την ευκαιρία να δράσουν από κοινού ξεκινώντας από κάποια βασικά, δηλαδή από τις άδειες των παικτών. Το λέω γιατί πλην του Ολυμπιακού, που έδωσε άδειες στους παίκτες του πασχαλιάτικα, γιατί έχει πάντα στο μυαλό του και τη ρεβάνς με τη Γουλβς, αυτό δεν το έχει κάνει κανείς άλλος. Προφανώς οι υπόλοιποι εκτιμούν πως θα δώσουν άδεια στους παίκτες το καλοκαίρι για να κάνουν και προετοιμασία μετά, αλλά ειλικρινά δεν ξέρω αν αυτό γίνεται.  

Ο Αυγενάκης δεν μπορεί να τους βρει ημερομηνίες. Ωστόσο θα μπορούσε να κάνει κάτι χρήσιμο: να θυμίσει στις ομάδες και στους παίκτες ότι δεν είναι εποχή για καυγάδες. Επειδή και οι ΠΑΕ και οι ποδοσφαιριστές έχουν τεράστια ανάγκη την βοήθεια του Κράτους κάτι μου λέει ότι θα τον ακούσουν. Ας ξεκινήσουμε από τη σύντμηση των play off. Mε τον Ολυμπιακό 14 βαθμούς μπροστά από τον ΠΑΟΚ, τι χρειάζονται οι 10 αγωνιστικές; Με μονά μας (όπως στα play out) μέσα Ιουλίου καθαρίσαμε με τη δύσκολη αυτή σεζόν. Και υπάρχει χρόνος και για προετοιμασία των ομάδων, ώστε να πάμε παρακάτω. Θα γκρινιάξει ο Ολυμπιακός ειδικά αν χρειαστεί να περιμένει το ματς με την Γουλβς χωρίς να δίνει αγώνες. Αλλά τι να κάνουμε;

Λύσεις πιστεύω πως υπάρχουν. Όρεξη για να γίνουν ματς δεν βλέπω όμως. Δεν αποκλείω στις 27 Απριλίου, που οι ομάδες θα ξανασυζητήσουν να έχουμε επικύρωση του πρωταθλήματος, ανάδειξη πρωταθλητή, αναδιάρθρωση για να μην υποβιβαστεί κανείς και τέλος της σεζόν. Το λέω χωρίς να το θεωρώ την καλύτερη απόφαση. Μακάρι να μην την πάρουν, αλλά κάτι μου λέει πως τους περισσότερους πλέον τους βολεύει.