Ο βουλευτής Αριστείδης Φωκάς, που χθες ήταν το πρόσωπο της μέρας κι από σήμερα θα επιστρέψει στην εντός Βουλής καλοπληρωμένη ασημαντότητά του, είναι ένα ωραίο παράδειγμα γιατί ποτέ δεν πρόκειται να πάει μπροστά αυτός ο τόπος δυστυχώς. Ο Φωκάς εκλέχτηκε με την Ενωση Κέντρου παίρνοντας ελάχιστους για τα δεδομένα της εκλογικής του περιφέρειας ψήφους. Ξαναβγήκε με λίστα, αφού πέρασε εντός του Κοινοβουλίου κάποιους ωραίους μήνες. Εκτοτε το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι να ξαναεκλεγεί. Ολη αυτή η υστερία που τον έχει πιάσει για τον ΠΑΟΚ, σε σημείο αυτοεξευτελισμού, μαρτυρά μόνο το άγχος του να βρει εκλογική πελατεία. Δεν είναι τυχαίο ότι μιλάμε για τον μόνο άνθρωπο που δήλωσε στην τηλεόραση ότι ο κ. Ιβάν Σαββίδης μπούκαρε στο γήπεδο χωρίς το γνωστό κουμπούρι – ούτε ο ίδιος ο Σαββίδης δεν σκέφτηκε να το πει. Δεν είναι φυσικά παράξενο ότι ο άνθρωπος ήταν ο μόνος βουλευτής που πήγε στο συλλαλητήριο των οπαδών του ΠΑΟΚ: πήγε με την βεβαιότητα ότι εκεί τον περιμένει η εκλογική του πελατεία. Και σίγουρα γνώριζε όταν φώναζε τα γνωστά περί Βουλής συνθήματα ότι τα βίντεο θα γίνουν viral: ο άνθρωπος επενδύει σε αυτό – δεν είναι δυστυχώς ούτε ο πρώτος, ούτε ο τελευταίος. Και για αυτό λέω ότι είναι παράδειγμα παρακμής – η καλύτερη απόδειξή της.     

Τόσοι και τόσοι

Οι πράξεις και ο λόγος του Φωκά είναι γενικά ασήμαντα πράγματα. Όπως και ο ίδιος είπε «με ευχές να καεί η Βουλή έχουν κάνει βουλευτική καριέρα τόσοι και τόσοι»: έχει δυστυχώς δίκιο, χωρίς βέβαια αυτό να αποτελεί δικαιολογία για την ίδια την φασίζουσα κουταμάρα του. Από την άλλη σίγουρα δεν είναι ο πρώτος που τρέχει σε οπαδικά συλλαλητήρια και δεν θα είναι και ο τελευταίος. Στην συγκεκριμένη ιστορία έχει ενδιαφέρον το προσωπικό του σόου: ο Φωκάς δεν θέλει απλά να φαίνεται ως ΠΑΟΚτζής στα μάτια των πιθανών ψηφοφόρων του, αλλά επιθυμεί ως τέτοιος να συζητιέται γιατί γνωρίζει ότι ο θόρυβος που θα προκαλέσει η σαχλαμάρα του είναι ο μόνος τρόπος για να κερδίσει την προσοχή μας. Κάποτε ο βουλευτής προσπαθούσε να σε πείσει ότι κάνει κάτι για σένα χρήσιμο – ίσως και να το έκανε. Σήμερα προσπαθεί κυρίως να συζητιέται το όνομά του: είναι τόσοι πολλοί αυτοί που έκαναν πλέον καριέρες γιατί δημιουργούν φασαρία, που είναι λογικό οι Φωκάδες να ονειρεύονται να περπατήσουν τον δρόμο τους. Τον Φωκά δεν τον ενδιαφέρει η Θεσσαλονίκη (αλλιώς θα έκανε μια επερώτηση για το πως πόλη έμεινε μια εβδομάδα χωρίς νερό) κι ανάθεμα κι αν τον ενδιαφέρει κι ο ΠΑΟΚ (πιο πολύ κακό παρά καλό του κάνει με τις τοποθετήσεις του). Την προβολή επιδιώκει νομίζοντας ότι θα του φέρει ψήφους.    

Ο θόρυβος για τα ασήμαντα

Επτά χρόνια πριν είχα γράψει ένα κομμάτι για το νέο τρόπο να πολιτεύεσαι - χθες ένας φίλος μου που το είχε κρατήσει μου το έστειλε. Εγραφα τότε, μεταξύ άλλων, ότι το διαδίκτυο είναι το νέο μεγάλο μέσο για να χτίσεις πολιτική καριέρα γιατί σε αυτό δεν κάνεις τίποτα άλλο, πέρα από το να δημιουργείς θόρυβο και να κερδίζεις προσοχή: υπάρχεις και συγχρόνως δεν υπάρχεις.  Τα social media, έγραφα τότε, γίνονται σιγά σιγά ένα ταμ – ταμ που μεγαλώνει την ένταση: έτσι το χυδαίο δε σβήνει, αλλά πολλαπλασιάζεται και η ασημαντότητα αποκτά διάσταση είδησης. Η κουταμάρα π.χ του Φωκά γίνεται πλέον το θέμα της ημέρας, ενώ είναι απλά μια μπούρδα, που δείχνει ότι όποιος γουστάρει να προκαλεί μπορεί να κερδίσει την προσοχή και την συμπάθεια του κοινού που στοχεύει, ενώ θα πρεπε να πληρώσει ακριβά το (χαμένο) μέτρο για το οποίο θα πρεπε να διακρίνεται ως κοινοβουλευτικός άνδρας.

Εγραφα τότε, επτά χρόνια πριν, ότι ο πολλαπλασιασμός μιας κουταμάρας, χάρη στην ενασχόληση κάποιων χιλιάδων ανθρώπων μαζί της, δείχνει δυστυχώς ποιος είναι ο νέος κίνδυνος της κοινωνίας των μοναχικών του διαδικτύου: ο θόρυβος κάνει τα ασήμαντα, σημαντικά. Το μέτρο χάνεται και μαζί και η ικανότητα στην αξιολόγηση – οι εντυπώσεις έρχονται να κατασπαράξουν την ουσία. Ο λόγος φθίνει και μαζί του και η σκέψη των ανθρώπων. Ελεγα ότι με τρομάζει η ιδέα πως θα ρθει μια εποχή που όποιος μέσω του διαδικτύου προκαλεί (ή λαϊκίζει, ή υπόσχεται ή τρομάζει – όλα τα βρίσκω ίδια) την κατάλληλη στιγμή μπορεί να αποκτήσει χάρη στο ταμ – ταμ των social media θέση στη Βουλή, πολιτική καταξίωση και φανατικούς οπαδούς. Πάντοτε πίστευα ότι η πολιτική σκέψη πρέπει να είναι κάτι σημαντικό κι όχι η έκφραση μιας παρόρμησης της στιγμής ή η επίδειξη αγανάκτησης. Πως όμως να γλιτώσεις από αυτό, αναρωτιόμουν, όταν καθημερινά, χάρη στη διαδικτυακή περιδίνηση της ασημαντότητας,  το ασήμαντο και το σημαντικό παύουν να διαφέρουν; Η εποχή ήρθε: η ασημαντότητα διαλύει τα σημαντικά – τα κατασπαράζει. Ο βουλευτής Φωκάς, που το πρωί βρίζει το Κράτος της Αθήνας και το απόγευμα βάζει την ουρά στα σκέλια και ζητά συγνώμη από την Βουλή για όσα φώναζε είναι η απόλυτη απόδειξη ότι το ασήμαντο κυριαρχεί. Όχι τυχαία ο αρχηγός του τον κάλυψε. Ο Λεβέντης μάλλον θα ήθελε να είναι στη θέση του, μολονότι ο Φωκάς σπάει τα ρεκόρ του Μαυρογιαλούρου.

Για γέλια και για κλάματα

Φυσικά ο Φωκάς είναι για την ώρα ένας απλό βουλευτής ενός κόμματος της αντιπολίτευσης και το μόνο που διακρίνει κανείς είναι το άγχος του να ξαναβγεί – ίσως και να μπει σε μια κυβέρνηση και να γίνει Κωνσταντινέας ή Ζουράρις: όλοι αυτοί ανήκουν στο ίδιο κόμμα κι απλά δεν το ξέρουν. Περισσότερο γέλιο προκαλεί σε κάθε περίπτωση η σιωπή του κυβερνητικού εκπροσώπου, που ξέχασε να καταδικάσει τα διχαστικά που ακούστηκαν στη Θεσσαλονίκη στο συλλαλητήριο του ΠΑΟΚ, ενώ είχε ανεβεί στα κεραμίδια, όταν κάποιοι οπαδοί του Ολυμπιακού πήγαν στον Πειραιά να υποδεχτούν τον Ευκλείδη Τσακαλώτο. Για τα «θα χωρίσουμε την Ελλάδα στα δύο» που ακούστηκαν από τους ομιλητές μιας εκδήλωσης, που έγινε με την συγκατάθεση του επίσημου ΠΑΟΚ δεν είπε κουβέντα ο λάλιστος Τζανακόπουλος. Ο Φωκάς προσπαθεί δια της φασαρίας να μείνει στην επικαιρότητα, ο Τζανακόπουλος νομίζει ότι με την σιωπή ο κόσμος θα ξεχάσει την μεροληψία. Και οι δυο είναι για γέλια. Και για κλάματα…