Κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει τον Βαγγέλη Μαρινάκη ότι μασάει τα λόγια του: όταν αποφασίζει να μιλήσει δεν στρογγυλεύει σχεδόν τίποτα. Από καθαρά δημοσιογραφική σκοπιά λέω ότι είναι κρίμα που μιλάει τόσο σπάνια – από την άλλη την επιλογή την καταλαβαίνω. Αν κάποιος, όποτε μιλάει ρίχνει «ρουκέτες», δεν μπορεί και να το κάνει κάθε μέρα. Ο Μαρινάκης μιλάει για να τον ακούνε, όχι για να μιλάει. Αυτό είναι δουλειά άλλων. Όπως συχνά συμβαίνει με όσους μιλάνε σπάνια ο Μαρινάκης είπε πολλά, αλλά και πολλά δεν είπε. Για μένα αυτά που δεν είπε έχουν την σημασία τους – για αυτά που είπε δεν θέλω να πω τίποτα: τα είπε κι αναλαμβάνει προφανώς και την ευθύνη.

Κανείς άλλος δεν βρέθηκε

Καταλαβαίνω ότι για όσους ασχολούνται με το ποδόσφαιρο οι αναφορές στην αγορά του Ολυμπιακού π.χ έχουν πάντα ενδιαφέρον. Αν τα πράγματα δεν είναι όπως ο Μαρινάκης τα περιέγραψε, ο Σωκράτης Κόκκαλης μπορεί να απαντήσει – η προβολή της απάντησης δεν θα λείψει: μια επιστολή για το μπάσκετ μου έστειλε τις προάλλες στην εφημερίδα κι έγινε θέμα παντού. Στο ζήτημα ωστόσο της αγοράς της ΠΑΕ ο Μαρινάκης δεν είπε κάτι κατά τη γνώμη μου σημαντικό: πως όταν εμφανίστηκε να αποκτήσει τον Ολυμπιακό, δεν υπήρχε κανείς άλλος που για την ΠΑΕ να ενδιαφερόταν, όπως κανείς δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ στην Ελλάδα της κρίσης για τον ΠΑΟ, για την ΑΕΚ, για τον Αρη, για τον Ηρακλή, ακόμα και για τον ΠΑΟΚ που μέχρι να βρεθεί ο Ιβάν Σαββίδης καταταλαιπωρήθηκε. Κανείς δεν ήταν τότε διατεθειμένος να αναλάβει τα ανοίγματα και τις υποχρεώσεις του Ολυμπιακού κι ο ίδιος ο Κόκκαλης μας είχε ενημερώσει το καλοκαίρι του 2010 για την πρόθεση δημιουργίας μιας ομάδας με μικρά παιδιά – κάτι σαν τον εφετινό Παναθηναϊκό, το επισημαίνω απλά για να καταλάβει ο κόσμος του Ολυμπιακού από τι ακριβώς γλύτωσε. Ο Μαρινάκης δεν είπε επίσης ότι ο Ολυμπιακός του Κόκκαλη κέρδιζε χάρη στο Θωμά – αν κρίνω από όσα έσυρε στην οικογένεια Κόκκαλη δεν θα είχε και κανένα πρόβλημα να το πει. Στάθηκε απλά στον κατά τη γνώμη του δανεισμό του Θωμά από τον Κόκκαλη στον Δημήτρη Μελισσανίδη για να επισημάνει πως αν ποτέ υπήρξαν άνθρωποι που δούλευαν παρασκηνιακά, αυτοί σήμερα δουλεύουν για άλλους – κι όπως παραδέχτηκε δουλεύουν καλά. Κρίνουν πρωταθλήματα; Αν κρίνω από την τρίτη θέση της ΑΕΚ μάλλον όχι: για αυτά χρειάζονται και καλές ομάδες και χρήματα. Είναι φανερό επίσης πως ο Μαρινάκης θεωρεί το  «σύστημα Θωμά» υπεύθυνο για πολλά από όσα συνέβησαν στον Ολυμπιακό τα δυο τελευταία χρόνια, χωρίς ωστόσο να του αποδίδει και όλες τις ευθύνες για την απώλεια των πρωταθλημάτων: σύμφωνα με το Μαρινάκη το περσινό ο Ολυμπιακός το έχασε γιατί δεν είχε μια καλή ομάδα και το φετινό γιατί έχτισε την ομάδα του από την αρχή. Δεν είπε βέβαια ότι και για το γεγονός ότι χάθηκαν και τα δυο έχει ευθύνες κι ο ίδιος.  

Στον εισαγγελέα να τους καταγγείλει

Τι άλλο δεν είπε; Δεν είπε ότι η περίφημη παραπομπή του σε δίκη μαζί με άλλους πολλούς στηρίζεται πλέον σε δύο όλα κι όλα παιγνίδια: το περίφημο Ολυμπιακός – Βέροια με το οποίο ήδη ασχολήθηκε η αθλητική δικαιοσύνη, αλλά και το CAS (μετά την παλιά εκείνη προσφυγή του ΠΑΟ) χωρίς να βρεθεί τίποτα και το ματς Ολυμπιακός – Ατρόμητος, για το οποίο ο Τάκης Φύσσας ισχυρίστηκε στον ανακριτή ότι είναι ύποπτο επειδή ο προπονητής του Ατρομήτου Σα Πίντο χρησιμοποίησε τέσσερις παίκτες που δεν ήταν βασικοί. Το υπογραμμίζω γιατί ο Φύσσας δεν είπε τίποτα για το ματς ΠΑΟ – ΟΦΗ (1-3) στο οποίο ο ΠΑΟ αγωνίστηκε χωρίς επτά βασικούς! Δεν υποστηρίζω, προς Θεού, ότι θα έπρεπε να έχουμε ανακριτικές έρευνες και για αυτό: απλά καταδεικνύω το μέγεθος της αστειότητας της κατηγορίας – εκτός αν ο Φύσσας θεωρεί υπόπτους και τον Δώνη και τον Νταμπίζα κι έχει πάει στον εισαγγελέα να τους καταγγείλει. Ο Μαρινάκης προφανώς δεν ήθελε να μιλήσει για όλη αυτή την δικαστική του περιπέτεια γιατί ό,τι απόμεινε είναι για τον ίδιο ασήμαντο: δεν έχει απομείνει τίποτα από «το πόρισμα Κορέα», τίποτα που να αφορά σοβαρές κακουργηματικές πράξεις, τίποτα που να θυμίζει όλες εκείνες τις μπούρδες περί εγκληματικής οργάνωσης. Δεν είπε επίσης ο Μαρινάκης ότι ευτυχώς κάποια μέρα θα γίνει μια δίκη. Λέω «ευτυχώς» γιατί θα ήταν άθλιο και άδικο, όχι για τον Ολυμπιακό, αλλά για τον ίδιο, να τελείωνε το πράγμα με ένα βούλευμα και να έμενε για πάντα η ρετσινιά της έλλειψης μιας τελικής δικαστικής κρίσης. Δεν είπε ο Μαρινάκης ότι τώρα θα μάθουμε αν υπάρχουν ένοχοι ή αν όλο αυτό ήταν τελικά μια κατασκευασμένη ιστορία, διότι ή το ένα θα συμβεί ή το άλλο. Κι όσο κι αν ο Τσίπρας έχει βγάλει κι απόφαση δικαστηρίου και μιλάει για «στημένους αγώνες», καλά θα ήταν να κάνουμε υπομονή. Όχι μόνο γιατί γελάει καλύτερα όποιος γελάει τελευταίος, αλλά και γιατί η σχέση του πρωθυπουργού μας με την αλήθεια αναζητείται, όπως ωραία θυμίζει ο Αρκάς, από τα παιδικά του χρόνια.

Δεν έχει φωτογραφίες

Δεν είπε ακόμα ο Μαρινάκης πως μέχρι να αναλάβει τον Ολυμπιακό δεν είχε κανένα πρόβλημα με τη δικαιοσύνη: ήταν ένας εξαιρετικός εφοπλιστής κι αυτοδημιούργητος επιχειρηματίας. Δεν είπε ότι αν του δημιούργησαν προβλήματα στη συνέχεια όλες οι κυβερνήσεις είναι γιατί τον Ολυμπιακό δεν τον χάρισε σε καμία και μάλλον ούτε και πρόκειται: φωτογραφίες πρωθυπουργών με την φανέλα του Ολυμπιακού στις μπουτίκ της ομάδας δύσκολα θα δούμε στον καιρό του Μαρινάκη. Είναι κατανοητό ότι οι πολιτικοί θέλουν στήριξη από το μέγεθός του Ολυμπιακού, ότι πιέζουν τον εκάστοτε πρόεδρό του να τους χαρίσει την εύνοια του, ότι φοβούνται τον κόσμο του – ειδικά μετά το θρίαμβο του Μώραλη στις δημοτικές του Πειραιά  ο φόβος αυτός μεγαλώνει. Αλλά ο Μαρινάκης για την ώρα συμβιβασμούς δεν έχει κάνει και το ρίσκο του να τα βάζει με το Κράτος το χει πάρει: χθες μας είπε για τον Παππά, για τον Καλογρίτσα που έπρεπε να χρηματοδοτήσει, για τους διευθυντές που έπρεπε να βάλει στα μέσα του, για το σχέδιο ελέγχου της ενημέρωσης που χάλασε κτλ. Δεν μας είπε ότι πέντε χρόνια τώρα ψάχνουν μια αφορμή για να τον προφυλακίσουν κι αν την είχαν βρει θα το έκαναν: αλλά ακόμα δεν βρήκαν τίποτα κι ας ασχολούνται – ειδικά στο ποδόσφαιρο – μόνο με αυτόν.     

Δεν θα τους ξεχάσει

Χθες είπε πολλά ο Μαρινάκης. Νομίζω ότι δεν απευθύνθηκε τόσο στον κόσμο του Ολυμπιακού όσο κυρίως σε όσους χρόνια τώρα τον ταλαιπωρούν επιδιώκοντας την αιχμαλωσία του. Δεν το είπε, αλλά κάτι μου λέει πως αυτούς τους τελευταίους δεν θα τους ξεχάσει…