Στις καθυστερήσεις του χθεσινού ημιτελικού του κυπέλλου Ελλάδος ο Λάζαρος Χριστοδουλόπουλος με ένα καταπληκτικό προσωπικό γκολ έδωσε μια πρόκριση στην ΑΕΚ και την ίδια στιγμή έκανε κάτι σημαντικότερο: έσωσε ό,τι έχει απομείνει από το ελληνικό ποδόσφαιρο. Αν η ΑΕΚ είχε αποκλειστεί από την ΑΕΛ το δηλητήριο, που θα προκαλούσε ο αποκλεισμός της, θα διέλυε τα πάντα –  αυτό είναι πολύ άδικο να το λέει κάποιος αφήνοντας στην άκρη την τεράστια προσπάθεια των παικτών της ομάδας της Λάρισας, αλλά είναι δυστυχώς αλήθεια.

Ιστορίες γεμάτες δηλητήριο

Κανείς σχεδόν δεν θα αναγνώριζε ότι η ΑΕΛ κατάφερε να κάνει ένα μικρό θαύμα αποκλείοντας την υποψήφια πρωταθλήτρια: σχεδόν όλοι θα έφταναν στο συμπέρασμα ότι αυτό που θα μπορούσε να είχε συμβεί, αν ο Λάζαρος δεν έβρισκε το γκολ της χρονιάς, θα ήταν αποτέλεσμα κάποιου τύπου συναλλαγής. Θα σου λέγανε ότι η ΑΕΚ αποκλείστηκε στο κύπελλο για να γλυτώσει τους πάντες από την διεξαγωγή ενός δύσκολου τελικού κυπέλλου με αντάλλαγμα το πρωτάθλημα – το οποίο θα κριθεί στα χαρτιά από μια δικαστική απόφαση, που ακόμα περιμένουμε. Για να καταλάβει κάποιος το είδος του δηλητηριάσου που κουβαλάμε στα μυαλά μας ακόμα και μετά από αυτή την εξέλιξη κάποιοι λένε πως ο Χριστοδουλόπουλος έδωσε στην ΑΕΚ μια πρόκριση κόντρα στη θέληση της διοίκησής της – φανταστείτε τι ιστορίες θα κυκλοφορούσαν έτσι και το υπέροχο βολ πλανέ του ποδοσφαιριστή της ΑΕΚ έφευγε ψηλά άουτ ή έβρισκε το δοκάρι.

Πώς να μην τα σκεφτείς;

Η όλη ιστορία αυτή για ένα ξένο θα ήταν καταπληκτικά αστεία, δείχνει, όμως, και το είδος του αδιεξόδου του ποδοσφαίρου μας. Στο ΟΑΚΑ έγινε ένα κανονικό ματς – όχι ποιοτικά σπουδαίο, αλλά τουλάχιστον κανονικό. Δυο ομάδες διεκδίκησαν την πρόκριση με τον τρόπο τους. Η ΑΕΚ, όπως συνηθίζει, φρόντισε πρώτα να μην δεχτεί γκολ και μετά να βρει το ένα που της χρειαζόταν για να προκριθεί και πέταξε το πρώτο ημίχρονο. Η ΑΕΛ, από την άλλη, υπερασπίστηκε με νύχια και με δόντια το μικρό αβαντάζ που απέκτησε στον πρώτο αγώνα, στον οποίο κέρδισε έχοντας κόντρα τη διαιτησία – δεν είναι η πρώτη φορά που το κάνει. Η ομάδα της Λάρισας είχε δυο σπουδαίες ευκαιρίες στις αντεπιθέσεις, όμως η ΑΕΚ ήταν αυτή που στο τελευταίο εικοσάλεπτο έψαξε πιο πολύ το γκολ. Αν είχε αποκλειστεί, σε μια κανονική χώρα, θα μπορούσε να γίνει κριτική για την στρατηγική της: κάποιος θα την έβρισκε σωστή και κάποιος λάθος, κάποιος θα τόνιζε ότι κλείνει τη σεζόν κουρασμένη, κάποιος απλά θα έδινε τα μπράβο στην ΑΕΛ. Στην Ελλάδα μας είναι δεδομένο ότι το συμπέρασμα θα ήταν πως η Ενωση «πούλησε» το κύπελλο στα πλαίσια μιας παρασκηνιακής συναλλαγής για να πάρει το πρωτάθλημα. Αυτή η συζήτηση θα απομάκρυνε κι άλλο κόσμο από τα γήπεδα: ακόμα κι όποιος καταλάβαινε (;) την ανάγκη αυτό να συμβεί, θα κρατούσε στο μυαλό του ότι αυτό που βλέπει δεν είναι ποδόσφαιρο, αλλά είναι ένα τεράστιο παραμύθι. Δεν είναι έτσι. Από την άλλη πώς να μην τα σκεφτείς όλα αυτά, όταν ζεις σε μια χώρα που οι αποφάσεις της αθλητικής δικαιοσύνης βγαίνουν με βάση το που και πότε μιλάει ο πρωθυπουργός και όλοι οι αρμόδιοι τρέμουν έχοντας μπροστά τους να οργανώσουν ένα τελικό ανάμεσα στον ΠΑΟΚ και την ΑΕΚ;

Εξωφρενικές καταστάσεις

Λένε πολλοί πως για τον δηλητήριο στο μυαλό του Ελληνα ποδοσφαιρόφιλου φταίνε οι δημοσιογράφοι. Ισχύει καθώς δεν έχουμε κάνει κι εμείς λίγα. Όμως ακόμα και ο χειρότερος δημοσιογράφος δεν αποφασίζει για τίποτα και δεν φταίει για το αν το πλαίσιο διοίκησης του ποδοσφαίρου μας είναι τόσο σαθρό. ΟΙ δημοσιογράφοι δεν αγοράζουν ψήφους στις εκλογές της ΕΠΟ, δεν τοποθετούν στα παιγνίδια διαιτητές που ξέρουμε τι θα σφυρίξουν πριν αρχίσουν, δεν μπουκάρουν στα γήπεδα για να διακόψουν τα ματς, δεν βγάζουν δικαστικές αποφάσεις νυχτιάτικα. Επίσης μπορεί να διακινούν φήμες, αλλά κι αυτές ακόμα άλλοι τις «πουλάνε». Αν αυτές γίνονται πιστευτές είναι γιατί δυστυχώς υπάρχει ένα πλαίσιο που επιτρέπει και την καλλιέργεια και την διακίνησή τους. Το μυαλό δεν δηλητηριάζεται από παραμύθια, αλλά από πολλές αληθοφανείς εξηγήσεις καταστάσεων, που είναι εξωφρενικές. Όπως π.χ η τεράστια αυτή αργοπορία στην έκδοση της απόφασης της Επιτροπής Εφέσεων, που θα κρίνει το πρωτάθλημα.

Για αυτό απειλεί η FIFA

Σκεφτείτε τα απίθανα που συμβαίνουν γύρω από αυτή την ιστορία και θα καταλάβετε ότι με αυτούς που διοικούν το ποδόσφαιρο δεν υπάρχει σωτηρία. Μετά από την διακοπή του ματς ΠΑΟΚ - ΑΕΚ είχαμε διακοπή του πρωταθλήματος κι όμως αντί αυτή η διακοπή να βοηθήσει, ώστε οι αποφάσεις να βγουν γρήγορα, βγήκαν όλες πιο αργά! H ECA πέταξε τον ΠΑΟΚ έξω σε ένα βράδυ, αλλά εδώ για βγει η πρωτόδικη απόφαση πέρασαν δυο εβδομάδες. Ολο αυτό τον καιρό δεν βρέθηκε μια μέρα για να εμφανιστεί να καταθέσει ο Κομίνης, δηλαδή αυτός που στα αποδυτήρια της Τούμπας αποφάσισε την ματαίωση του ματς. Όταν η υπόθεση έφτασε στην Εφέσεων, ο πρόεδρός της, που διώκεται πειθαρχικά για μια προηγούμενη αχαρακτήριστη απόφασή του πάλι σε μια υπόθεση του ΠΑΟΚ, αντί να καθίσει αυτή τη φορά στην άκρη, εμφανίστηκε και δίκασε κανονικά. Σήμερα, μια ολόκληρη εβδομάδα μετά την εκδίκαση στην Εφέσεων, οι δικαστές δεν μας έχουν πει πότε η απόφαση θα βγει. Δεν ενδιαφέρεται να μας ενημερώσει για το πότε θα συμβεί αυτό ούτε καν η ΕΠΟ, την οποία η FIFA απειλεί με διαγραφή από τα μητρώα της και για αυτό το λόγο! Η καθυστέρηση των αποφάσεων είναι μια από τις πληγές του ποδοσφαίρου μας σύμφωνα με την παγκόσμια ομοσπονδία και το γιατί το καταλαβαίνουμε: δεν είναι μόνο η ρευστότητα του βαθμολογικού πίνακα το πρόβλημα, είναι ότι όταν αποφάσεις δεν βγαίνουν γρήγορα, όλοι μα όλοι έχουν το δικαίωμα να σκέφτονται πως αυτό συμβαίνει γιατί «μαγειρεύονται». Όταν μάλιστα έχουν προηγηθεί αποφάσεις, όπως αυτή για την διακοπή του ΠΑΟΚ – Ολυμπιακός, ο καθένας έχει το δικαίωμα να πιστεύει πως όλα είναι αποτέλεσμα καλής διάθεσης των δικαστών: πράγμα που όταν μιλάμε για ποδόσφαιρο είναι ό,τι χειρότερο.

Ιδροκοπούν από χθες βράδυ

Ο Λάζαρος για να σώσει ό,τι έχει απομείνει όρθιο χρειάστηκε να βάλει μια γκολάρα: υπάρχει σε αυτό ένας υπέροχος συμβολισμός  - είναι σαν η ίδια η φάση να σου λέει ότι το ελληνικό ποδόσφαιρο μπορεί να σωθεί μόνο από την ίδια την ομορφιά του ποδοσφαίρου που ευτυχώς ακόμα γοητεύει. Αμφιβάλω αν αυτό θα το καταλάβει κανείς. Η Ελλάδα είναι μια χώρα που ο τελικός του κυπέλλου αντιμετωπίζεται ως ένα είδος καταστροφής για την οποία θα χρειαστεί επιχειρησιακό σχέδιο, χρησιμοποίηση ειδικών δυνάμεων, κινητοποίηση του Κράτους κτλ. Να ναι καλά ο Λάζαρος που δεν τους γλύτωσε από την δοκιμασία, το άγχος, το φόβο των επεισοδίων, τον τρόμο μιας νέας αποτυχίας που θα χει συνέπεια το Grexit. Από χθες το βράδυ όλοι οι αρμόδιοι ιδροκοπούν – αν ο ΠΑΟΚ βάλει και θέμα αλλαγής έδρας, θα χάσουν και τον ύπνο τους. Και δεν έχουν και χιούμορ για να εξαγγείλουν ότι η απόφαση της Εφέσεων θα βγει μετά τον τελικό, ώστε σε αυτόν να δούμε να παίζουν για πρώτη φορά δυο πρωταθλητές στα χαρτιά…