Ας πούμε μερικά πράγματα για τον Παναθηναϊκό και τον προπονητή του- ήρεμα και ψύχραιμα. Βοηθάει σε αυτό και η διακοπή του πρωταθλήματος. Αν αυτή δεν υπήρχε κι ο Παναθηναϊκός έπρεπε να πάει την Κυριακή στην Τούμπα δεν ξέρω πόσο ψύχραιμα θα γινόταν οι σχετικές συζητήσεις. Ο Ντιέγκο Αλόνσο δεν έχει φήμη Γκαστόνε – μάλλον το αντίθετο. Αλλά σε αυτό είναι τυχερός.

Η δύσκολη αρχή του Ντιέγκο Αλόνσο

Ο Παναθηναϊκός στο πρωτάθλημα απογοητεύει - δεν χρειάζεται να ωραιοποιούμε την εικόνα του. Σαφώς πληρώνει και την ασταμάτητη σύγκριση με τους άλλους τρεις που δηλώνουν ότι διεκδικούν το πρωτάθλημα. Ούτε ο Ολυμπιακός έχει καταπλήξει, ούτε ο ΠΑΟΚ εντυπωσιάζει, ούτε φυσικά η ΑΕΚ ενθουσιάζει. Όμως και οι τρεις κερδίζουν και όταν αυτό συμβαίνει το κάνουν πειστικά. Ο Ολυμπιακός μοιάζει να βελτιώνεται από παιγνίδι σε παιγνίδι. Ο ΠΑΟΚ σκοράρει σε όλα τα ματς – και οι δυο περιμένουν και ενισχύσεις. Και η ΑΕΚ, που ξεκίνησε κι αυτή την τρέχουσα σεζόν με στραβοπατήματα έχει δυο νίκες στο πρωτάθλημα (με τον ΟΦΗ και τον Λεβαδειακό με 3-0). Ενώ ο Παναθηναϊκός έχει τέσσερις βαθμούς χάρη σε γκολ που έβαλε στις καθυστερήσεις του αγώνα ο Σπόραρ με τον Λεβαδειακό στην μοναδική του νίκη και ο Τετέ την Κυριακή στην ισοπαλία με την Καλλιθέα. Μοιάζει παγιδευμένος στην στασιμότητα. Εχοντας μάλιστα κάνει και του κόσμου τις μεταγραφές.  

Αδικες συγκρίσεις, αλλά…

Οι συγκρίσεις με τους άλλους προπονητές και τις ομάδες τους είναι άδικες για τον Ντιέγκο Αλόνσο. Πρώτα πρώτα οι άλλοι τρεις είναι καιρό εδώ (ακόμα κι ο Μεντιλίμπαρ) ενώ αυτός μόλις έφτασε. Ωστόσο υπάρχει ένα δεδομένο: ο Παναθηναϊκός δεν έχει αυτή τη στιγμή ταυτότητα, αλλά δεν σου επιτρέπει και να δεις ποια μπορεί να είναι αυτή μελλοντικά. Ο Αλόνσο όταν ήρθε μίλησε για πρέσινγκ και κάθετο ποδόσφαιρο. Αυτά ήταν δύσκολα να τα δει κανείς στις αρχές του Σεπτέμβρη, αλλά θα μπορούσε κάποιος βλέποντας τα πρώτα ματς της σεζόν να έχει μια ξεκάθαρη ιδέα για το τι μπορεί να περιμένει προσεχώς. Ο Παναθηναϊκός, για την ώρα, το μοναδικό καλό παιχνίδι στρατηγικής που έχει κάνει, αυτό με την Λανς όπου κέρδισε χάρη στην πίστη και στην αντοχή του, το έκανε παίζοντας ένα ποδόσφαιρο τελείως διαφορετικό από αυτό που είχε υποσχεθεί ο προπονητής του. Κατέφυγε σ’ αυτή τη λύση για να προκριθεί και καλά έκανε. Αλλά ό,τι έκανε σωστά με την Λανς δεν θα του είναι πολύ χρήσιμο στα περισσότερα παιχνίδια του ελληνικού πρωταθλήματος. Και αυτό είναι που προβληματίζει πέρα από τα αποτελέσματα.

Λείπουν οι κανονικές προπονήσεις

Θα μπορούσε να είναι περισσότερο έτοιμος ο Παναθηναϊκός, δηλαδή πιο παραγωγικός και πιο ωραίος στο μάτι; Νομίζω δύσκολα. Ο Παναθηναϊκός δεν μπόρεσε να κάνει μία κανονική προετοιμασία γιατί είχε ευρωπαϊκά παιχνίδια. Από την μέρα της έναρξης του ελληνικού πρωταθλήματος αυτό που του λείπει είναι μέρες στις οποίες ο Αλόνσο να μπορεί να κάνει προπόνηση. Ο Παναθηναϊκός μετά το παιχνίδι με την Λανς έκανε ένα χαλάρωμα το Σάββατο το πρωί και πήγε στη Λεωφόρο την Κυριακή το απόγευμα να αγωνιστεί με την Καλλιθέα. Τις τρεις τελευταίες εβδομάδες εξαιτίας των συνεχόμενων παιχνιδιών στην Ευρώπη είναι ζήτημα να έχει κάνει τέσσερις κανονικές προπονήσεις: είναι πολύ λίγες για ένα προπονητή που θέλει να βάλει στην ομάδα την σφραγίδα του. Ο ΠΑΟΚ που επέστρεψε από το Δουβλίνο την Παρασκευή και βρέθηκε στο Περιστέρι την Κυριακή το απόγευμα για να παίξει με τον Ατρόμητο φάνηκε κι αυτός σε αυτό το τελευταίο παιχνίδι του κομμάτι προβληματικός: κερδίσει με το γκολ του Καμαρά στο 90’. Αλλά ο ΠΑΟΚ δουλεύει με τον ίδιο προπονητή τρία χρόνια και ο Λουτσέσκου αντιμετώπισε τα καλοκαιρινά του προκριματικά με τους παίκτες που πέρσι κέρδισαν το πρωτάθλημα - πράγμα που εξασφάλισε στον ΠΑΟΚ μία κάποια ομοιογένεια. Ο Αλόνσο δεν είχε αυτή την πολυτέλεια. Από την περσινή ομάδα έφυγαν οι Χουάνκαρ, Μπρινιόλι, Ακαϊντίν, Πέρεθ, Παλάσιος, Μπερνάρ κι έχουν μείνει στην άκρη ο Σπόραρ, ο Βερμπιτς και τελευταία ο Βιλενα. Στην προετοιμασία δεν υπήρχε ο Ιωαννίδης και καλοκαιριάτικα προστέθηκαν πέντε παίκτες (ίσως όλοι καλοί) που όμως θέλουν το χρόνο τους.

Το χειρότερο για τον Παναθηναϊκό είναι ότι δεν έχει απομείνει τίποτα σχεδόν από τα τρία χρόνια που δούλεψε με τον Γιοβάνοβιτς. Στο ματς με την Καλλιθέα από την ομάδα της δεύτερης χρονιάς του Γιοβάνοβιτς υπήρχαν στην αρχική ενδεκάδα μόνο ο Κότσιρας, ο Ιωαννίδης, ο Μαντσίνι και ο Τσεριν. Ενώ ο ΠΑΟΚ στο Περιστέρι είχε στην αρχική εντεκάδα οκτώ παίκτες που έχουν παίξει πάνω από 40 ματς μαζί: τον Κοτάρσκι, τον Κεντζόρα και τον Μιχαηλίδη, τον Μπάμπα, τον Σβάπ και τον Οντόεφ, τον Κωνσταντέλια και τον Ζίφκοβιτς. Κι ο Αλμέιδα είπε στην Λειβαδιά ότι θα στηρίξει όλους τους παίκτες του που κέρδισαν το πρωτάθλημα γιατί ξέρουν τι είναι, τι θέλει και πως παίζει η ΑΕΚ. Ενώ ο Αλόνσο όφειλε να ξεκινήσει από την αρχή.  

Ανάλογα προβλήματα

Υποσχέθηκε πολλά ο Αλόνσο; Μπορεί, αλλά τι να έλεγε; Ότι ο ΠΑΟ δεν θα δώσει σημασία στα καλοκαιρινά προκριματικά; Η ότι δεν τον ενδιαφέρει το πρωτάθλημα; Η αλήθεια είναι πως έπρεπε να κάνει μια καινούργια ομάδα, να την μάθει να παίζει διαφορετικά, να της προσθέσει 5-6 βασικούς και να πάρει και προκρίσεις σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Ενδεχομένως κάποιος άλλος μπορεί να τα έχει καταφέρει και καλύτερα όμως η αποστολή δεν ήταν καθόλου εύκολη. Η περίπτωση του θυμίζει ανάλογα προβλήματα που είχαν στον ΠΑΟ προπονητές όπως ο Ντάνι Πογιατος ή παλιότερα ο Μπάκε - ακόμα κι ο Σαντος. Όλοι αυτοί κρίθηκαν πάρα πολύ βιαστικά διότι υπήρχε η εντύπωση ότι ανέλαβαν ομάδες έτοιμες, που απλά χρειάζονταν λίγο καλύτερη καθοδήγηση. Αλλά κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Δεν αρκούν οι ιδέες: χρειάζεται και δουλειά. Δηλαδή προπονήσεις. Και προφανώς και παίκτες που θα δώσουν το κάτι παραπάνω. Και που η κριτική στον προπονητή μάλλον τους βολεύει γιατί κομμάτι κρύβονται.   

Παθαίνεις πονοκέφαλο

Στον Παναθηναϊκό τα καταφέρανε καλά τα τελευταία χρόνια ο Γιώργος Δώνης και ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Τι είχαν αυτοί οι δύο περισσότερο από άλλους; Χρόνο στη διάθεσή τους. Γιατί είχαν χρόνο; Γιατί και οι δύο ανέλαβαν τον Παναθηναϊκό μετά από καταστροφικές χρονιές βρίσκοντας τον μάλιστα εκτός Ευρώπης. Ο Γιοβάνοβιτς την πρώτη χρονιά του στον Παναθηναϊκό, μολονότι έκανε μια κανονικότατη προετοιμασία, κέρδισε για πρώτη φορά παιχνίδι μακριά από την Αθήνα το Φεβρουάριο και είχε μείνει εκτός πρωταθλήματος από τον Οκτώβριο, αλλά τότε δεν υπήρχε η παραμικρή απαίτηση. Από τον Αλόνσο ο Παναθηναϊκός περίμενε πολλά, γιατί (κακώς…) έχει δημιουργηθεί η εντύπωση ότι ένας προπονητής μπορεί σε χρόνο ρεκόρ να κάνει τα πάντα δηλαδή να εμφανίσει μια ομάδα που να πάρει ευρωπαϊκές προκρίσεις και να μοιάζει στο πρωτάθλημα πανέτοιμη μετά από 1-2 αγωνιστικές. Κάποιοι το έχουν καταφέρει κι αυτό: ο Πέδρο Μαρτινς πχ που κάποτε παραλαμβάνοντας ένα κατεστραμμένο Ολυμπιακό απέκλεισε καλοκαιριάτικα ομάδες όπως η Λουκέρνη και Μπέρνλι και παρουσίασε μια ομάδα έτοιμη να κάνει πρωταθλητισμό σε χρόνο ρεκόρ - έστω κι αν το πρωτάθλημα το έχασε. Αλλά αυτός είναι μάλλον η εξαίρεση στον κανόνα.

Αυτοί που τα τελευταία χρόνια τα πήγαν καλά είχαν άδεια από υποχρεώσεις καλοκαίρια (όπως ο Αλμέιδα πχ), είχαν στήριξη (όπως ο Λουτσέσκου) ή γνώριζαν την ελληνική πραγματικότητα όπως ο Χιμένεθ, γιατί από εδώ είχαν ξαναπεράσει. Ο Αλόνσο χρειάζεται στήριξη αλλά πρέπει να βρει τρόπο να κερδίσει και πόντους. Οι συνεχείς αλλαγές που γίνονται κυρίως στην γραμμή της επίθεσης πχ αν συνεχιστούν θα είναι κάτι καταστροφικό. Ο ΠΑΟ αγωνίστηκε με την Μπότεφ με τους Τζούρισιτς, Μπακασέτα, Γερεμέγιεφ, Μαντσίνι. Με τον Αγιαξ μπήκε ο Τετέ. Στην πορεία επέστρεψε ο Ιωαννίδης. Με την Λανς στο ματς του ΟΑΚΑ ξεκίνησε αυτός έχοντας δίπλα του τους Πελίστρι και Τετέ. Με την Καλλιθέα επανήρθαν ο Τζούρισιτς και ο Μαντσίνι: τα γράφω και ζαλίζομαι! Κι αν σας γράψω και τις αλλαγές στην άμυνα, όπου σε τρια ματς πρωταθλήματος έχουν χρησιμοποιηθεί ήδη οκτώ παίκτες ως βασικοί, θα σας πονέσει κι εσάς το κεφάλι σας...