Δεν περνάει μέρα την τελευταία εβδομάδα που σε όλο τον κόσμο κάποιος άνθρωπος του αθλητισμού να μην δηλώνει το πόσο συμφωνεί με τις πρόσφατες δηλώσεις περί αποτυχίας και επιτυχίας στον αθλητισμό του Γιάννη Αντετοκούνμπο. Το έκανε πρώτος στο ΝΒΑ ο Στιβ Κερ, εμβληματικός προπονητής τον Γουόριος, το έκανε κι ο Κάρλο Αντσελότι μετά από πρόσφατο ματς της Ρεάλ Μαδρίτης. Το έκαναν και στην Ελλάδα ο Ντέμης Νικολαϊδης αλλά και άλλοι πολλοί, όπως οι αρχηγοί των ομάδων του ΠΑΟΚ και του Ολυμπιακού μετά τον πρόσφατο τελικό του πρωταθλήματος βόλεϊ: ο Γιάννης Τακουρίδης κι ο Ντράγκαν Τράβιτσα συμφώνησαν εξ αποστάσεως πως στον αθλητισμό δεν υπάρχει επιτυχία και αποτυχία – κι ας έχασε ο ένας το πρωτάθλημα κι ας το κέρδισε ο άλλος. Και προβλέπω όλο αυτό να επαναλαμβάνεται προσεχώς και από περισσότερους. Και γιατί ο Γιάννης είναι συμπαθής σε όλο τον κόσμο. Αν το έλεγε ο Στέφανος Τσιτσιπάς π.χ θα ξεσηκωνόταν εναντίον του το σύμπαν των διαδικτυακών του haters. Αλλά ας θυμηθούμε τι είπε ο Αντετοκούνμπο.  

Τι ακριβώς είπε

Μετά τον αποκλεισμό των Μιλγουόκι Μπάκς από το Μαϊάμι ο Αντετοκούνμπο ρωτήθηκε, μέσες άκρες, για το τι πιστεύει ότι έφταιξε για την αποτυχία στη σεζόν. Ο Γιάννης απάντησε πως στον αθλητισμό δεν υπάρχει αποτυχία. «Ο Τζόρνταν έπαιξε 15 χρόνια και πήρε 6 πρωταθλήματα. Τα υπόλοιπα εννέα χρόνια ήταν αποτυχία; Είναι λάθος η ερώτηση. Δεν υπάρχει αποτυχία στον αθλητισμό. Υπάρχουν καλές και κακές μέρες. Κάποιες φορές είσαι πετυχημένος, κάποιες όχι. Κάποιες φορές είναι η σειρά σου και κάποιες όχι. Αυτό είναι ο αθλητισμός. Δεν νικάς πάντα. Φέτος θα νικήσει κάποιος άλλος. Θέλουμε να επιστρέψουμε την επόμενη χρονιά και να κατακτήσουμε το πρωτάθλημα. Είχαμε 50 χρόνια να κατακτήσουμε πρωτάθλημα στο Μιλγουόκι. Ήταν 50 χρόνια αποτυχίας; Όχι, απλώς ήταν βήματα προς την επιτυχία. Κερδίσαμε ένα πρωτάθλημα, ελπίζω να κερδίσουμε άλλο ένα» είπε στο τέλος της τοποθέτησής του. Αρχικά απευθυνόμενος στον δημοσιογράφο που του έκανε την ερώτηση, είχε φανεί προετοιμασμένος για αυτή αλλά και επιθετικός. «Με ρώτησες το ίδιο και πέρυσι. Εσύ, στη δουλειά σου, παίρνεις προαγωγή κάθε χρόνο; Οπότε, κάθε χρονιά που δεν παίρνεις προαγωγή, είναι αποτυχημένη; Κάθε χρόνο δουλεύεις για ένα στόχο: για να πάρεις προαγωγή, να φροντίσεις την οικογένειά σου, να φροντίσεις το σπίτι σου. Δεν είναι αποτυχία, είναι ένα βήμα προς την επιτυχία. Δεν θέλω να το κάνω προσωπικό με σένα, μιλάω γενικά. Συγγνώμη δεν θέλω να το κάνω προσωπικό. Πέρυσι δεν είχα το μυαλό να απαντήσω σωστά, αλλά θυμάμαι ότι με είχες ρωτήσει το ίδιο» είπε.  Φέτος προφανώς την είχε στο μυαλό του και τη ερώτηση και την απάντηση.

Κάθισα και είδα το ματς

Ομολογώ πως όταν διάβασα την δήλωση δυσκολεύτηκα κομμάτι να την καταλάβω. Το παράδειγμα του Μάικλ Τζόρνταν είναι ωραίο, αλλά χωλαίνει κάπου. Ο Τζόρνταν ίσως και να άργησε να φτάσει στην κορυφή, όταν όμως σε αυτή έφτασε στρογγυλοκάθισε εκεί. Κι ο δημοσιογράφος, ίσως να μην παίρνει κάθε χρόνο αύξηση στις αποδοχές του, αλλά αν συνεχώς του τις μειώνουν, μάλλον θα χει πρόβλημα. Γιατί οι προϊστάμενοί του θα εκτιμούσαν πως κάτι δεν κάνει σωστά ή πως δεν είναι απαραίτητος.  

Για να την καταλάβω την δήλωση έκανα κάτι που το κάνω σπάνια: είδα το ματς που προηγήθηκε, δηλαδή τον αποκλεισμό των Μπακς. Εκεί διαπίστωσα ότι ο Αντετοκούνμπο, παρά τον πρόσφατο τραυματισμό του και την εμφανέστατη δυσκολία του να βγάλει το ματς, έκανε ένα καταπληκτικό παιγνίδι. Η ομάδα του έχασε εξαιτίας μιας διαστημικής εμφάνισης του Τζίμι Μπάτλερ, αλλά ο ίδιος δεν μπορεί να κατηγορηθεί για τίποτα: τα έδωσε όλα. Αυτό νομίζω πως σαφώς επηρέασε και την τοποθέτησή του. Θα μπορούσε να πει πως ο ίδιος δεν έχει κανένα παράπονο από την απόδοσή του, πως δεν φταίει για την ήττα και πως εν τέλει αυτή ήρθε γιατί η ομάδα του δεν κατάφερε να σταματήσει ένα εξωγήινο. Αλλά σε αυτή την περίπτωση θα τον κατηγορούσαν ότι έβγαλε τον εαυτό του έξω από το κάδρο του αποκλεισμού. Οπότε προτίμησε να κάνει αυτή την ειλικρινή, προσωπική κι ωραία διάλεξη. Που πιστεύω πως στο μέλλον θα αγαπηθεί και πιο πολύ. Διότι δεν ξέρω αν στον αθλητισμό δεν υπάρχει αποτυχία όπως ο Αντετοκούνμπο ισχυρίζεται, αλλά το βέβαιο είναι ότι ειδικά στον αθλητισμό η αναζήτηση της επιτυχίας είναι ένα μαρτύριο. Ειδικά της συνεχούς επιτυχίας. Που λέγεται και πρωταθλητισμός.

Ο Στιβ Κερ κι ο Αντσελότι, οι δυο διασημότεροι ίσως που συντάχθηκαν με τον Γιάννη, αυτό το γνωρίζουν καλά: έχουν κερδίσει τα πάντα και διαρκώς τους ζητάνε κι άλλα. Κι αν φέτος δεν κερδίσουν θα χρεωθούν αποτυχίες: κατά την γνώμη τους προφανώς αυτή η χρέωση θα είναι άδικη, γιατί οι ίδιοι έκαναν και φέτος την δουλειά τους το ίδιο καλά. Σε αυτό κυρίως συντάσσονται με τον Αντετοκούνμπο και οι ίδιοι αλλά και όλοι όσοι έχουν κάνει πρωταθλητισμό και γνωρίζουν την επιπολαιότητα των προσεγγίσεων από τον έξω κόσμο. Και φυσικά την ασταμάτητη βροχή των κρίσεων και των επικρίσεων. Που από την άλλη τους χαρίζει και τα μεγάλα τους συμβόλαια – μην το ξεχνάμε. Μπορεί να είναι βασανιστήριο ο πρωταθλητισμός, αλλά είναι καλοπληρωμένο.   

Δημοσιογράφοι εναντίον αθλητών

Εχει ενδιαφέρον ότι στην παγκόσμια συζήτηση που ξέσπασε μετά την τοποθέτηση του Αντετοκούνμπο οι περισσότεροι αθλητές πήραν το μέρος του και οι περισσότεροι δημοσιογράφοι του κούνησαν κομμάτι το δάχτυλο. Οι δημοσιογράφοι (όχι όλοι) υπενθύμισαν ότι η αποτυχία στον αθλητισμό όχι μόνο υπάρχει, αλλά πολλές φορές κινεί και την ίδια την ιστορία – προκαλεί συχνά εξέλιξη, αφού το «μαθαίνεις και παθαίνεις» είναι κανόνας. Πρέπει να πω πως κι εγώ αρχικά το ίδιο έλεγα, αλλά βλέποντας το παιγνίδι του Γιάννη μετά την δήλωση καταλαβαίνω λίγο καλύτερα την λογική του: ο Αντετοκούνμπο λέει, μετά από ένα μεγάλο του παιγνίδι στο οποίο όμως η ομάδα του έχασε, πως η εξέλιξη, η πρόοδος, η επιστροφή στις νίκες πρέπει να είναι αυτοσκοπός για τον πρωταθλητή – ό,τι προηγείται, σπουδαίο ή πικρό, πρέπει να το ξεπερνά. Και πρέπει η ίδια η απαραίτητή πρόοδός του να βασίζεται στην  αντιμετώπιση του σπορ και στην αγάπη για αυτό. Για να γίνεσαι καλύτερος, λέει ο Γιάννης, πρέπει να είσαι υπεράνω και των ίδιων των αποτελεσμάτων – να εξελίσσεσαι και να καλυτερεύεις στη βάση μιας προσωπικής επιλογής. Για αυτό φέρνει το παράδειγμα του Τζόρνταν που άργησε να κερδίσει αλλά δεν σταμάτησε να προοδεύει και για αυτό επικαλείται και το παράδειγμα του ανθρώπου που δουλεύει για την προαγωγή του, την οικογένεια του και το σπίτι του. Το να στοχεύεις να γίνεσαι καλύτερος δεν έχει να κάνει με τα αποτελέσματα, αλλά πρέπει να είναι στόχος σου. Στόχος ζωής.

Και η ζωή μας η ίδια

Δεν ξέρω αν το ερμήνευσαν όλοι έτσι: πιστεύω πως αυτό ήθελε να πει. Φυσικά ό,τι είπε μπορεί να τύχει κι άλλων ερμηνειών και μπορεί όποιος αυτές τις ψάχνει για προσωπική χρήση να φέρει το πράγμα στο μέτρα του. Είναι αλήθεια πως μπορεί κάποιος να ισχυριστεί πως μεταξύ άλλων ο Αντετοκούνμπο φάνηκε να διεκδικεί το δικαίωμα μιας παρουσίας στους Μπακς υπεράνω κριτικής: όταν λες «στον αθλητισμό δεν υπάρχει αποτυχία» είναι σαν να λες «εγώ δεν αποτυγχάνω ποτέ». Αλλά δεν νομίζω πως ήθελε να πει αυτό: νομίζω πως απλά θέλησε να επισημάνει πως το βασανιστήριο του κυνηγητού της συνεχούς επιτυχίας το ξεπερνάς όταν έχεις καθαρή την συνείδησή σου γιατί έχεις προσπαθήσει να γίνεις καλύτερος και πως δεν σταματάς για αυτό να προσπαθείς με όποιο κόστος. Και πως, εν τέλει, αυτή η γεμάτη από καλές και κακές μέρες διαδρομή που βασίζεται όμως σε μια σταθερή προσπάθεια αυτοβελτίωσης είναι κι ο αθλητισμός κι ο πρωταθλητισμός - και ίσως θα έπρεπε έτσι να είναι και η ζωή μας η ίδια.

Και όσο κι αν πιστεύω πως στον αθλητισμό, όπως και στη ζωή, υπάρχει και αποτυχία, για αυτή ειδικά την προσέγγισή του, του δίνω δίκαιο. Απόλυτο.