Για τον Παναθηναϊκό το τρίτο ματς της σειράς με τον Ολυμπιακό ήταν ένας τελικός. Αν έχανε στο ΟΑΚΑ για δεύτερη φορά θα έβλεπε τον αντίπαλό του να σηκώνει το πρωτάθλημα στην έδρα του. Το κίνητρο του ήταν μεγαλύτερο από του αντιπάλου του κι αυτό φάνηκε. Όχι τόσο στον τρόπο που αγωνίστηκε, που δεν ήταν και ο καλύτερος, αλλά στον τρόπο που ο προπονητής του διαχειρίστηκε το ματς. Αυτή τη φορά ο Εργκίν Αταμάν ήταν πολύ ψύχραιμος. Η διαχειριστική ικανότητα του και η ηρεμία που είχε για πρώτη φορά στους τελικούς κράτησαν τον ΠΑΟ ζωντανό στην μάχη του πρωταθλήματος που συνεχίζεται.

Ο ΠΑΟ που ξέρουμε

Μετά από τρία ματς σε μια εβδομάδα και μετά από συνολικά δέκα παιγνίδια μέσα στην σεζόν οι δυο ομάδες δεν έχουν μυστικά. Ο ΠΑΟ για να έχει τύχη στα παιγνίδια με τον Ολυμπιακό πρέπει να παρουσιάσει τις αρετές του – δύσκολα μπορεί να «κλέψει» ένα ματς. Οι αρετές του είναι πολύ συγκεκριμένες. Είναι μια ομάδα ρυθμού και τον ρυθμό τον δίνουν οι περιφερειακοί του. Είναι μια ομάδα σπουδαίων μονάδων που πρέπει να χτυπήσουν την κατάλληλη στιγμή. Είναι μια ομάδα που δεν στέκεται στα όποια λάθη της και τα ξεπερνά έχοντας σχεδόν πάντα στο μυαλό της την επόμενη φάση. Και είναι και μια ομάδα που δεν αναζητά τον ήρωα της μιας βραδιάς, δηλαδή τον παίκτη που θα την κουβαλήσει, γιατί τέτοιους παίκτες έχει πολλούς. Αυτό που είναι απαραίτητο είναι να βρεθεί σε ματς όπως το χθεσινό ο κατάλληλος. Κυρίως ο ΠΑΟ είναι μια ομάδα που στην διάρκεια της σεζόν, ξεκινώντας από το μηδέν καθώς είχε έντεκα καινούργιους παίκτες, έπρεπε να βρει ηγέτες και σταθερές αξίες. Χθες υπενθύμισε πως έχει.

Υποχρεώθηκε να κυνηγάει  

Ο ΠΑΟ μπήκε δυνατά στα ματς με τον Ναν να είναι ο κινητήριος μοχλός του και τον ΛεΣόρ να προσφέρει σταθερά στην επίθεση. Η μονομαχία του ΛεΣορ με τον Μιλουτίνοφ είναι μέχρι τώρα ένα από τα μυστικά της σειράς. Ο Γάλλος συνήθως καταφέρνει να πετύχει τους πόντους που δέχεται από τον Σέρβο, αλλά αυτό δεν αρκεί για να έχει ο ΠΑΟ ένα ουσιαστικό πλεονέκτημα. Η αξιοποίηση του, το περίφημο κεντρικό πικέ ν ρολ, έκανε τον ΠΑΟ στα προηγούμενα ματς επιθετικά κάπως προβλέψιμο – απλοποιούσε την άμυνα του Ολυμπιακού, ενώ από την άλλη ο ΠΑΟ είχε συνολικά μια δυσκολία να αντιμετωπίσει στην επίθεση τον Μιλουτίνοφ χωρίς ο ΛεΣόρ να φορτωθεί με φάουλ. Αν κάτι άλλαξε σε σχέση με τα προηγούμενα ματς χθες ήταν ότι ειδικά στο δεύτερο δεκάλεπτο ο ΠΑΟ φάνηκε πολύ έτοιμος να χτυπήσει τον Ολυμπιακό στην ρακέτα επίμονα ειδικά στα λεπτά που ο Μιλουτίνοφ έπαιρνε ανάσες στον πάγκο. Αυτό έγινε με δυο τρόπους: ο πρώτος ήταν οι συνεχείς προσπάθειες των περιφερειακών του να πάνε σε διεισδύσεις αφήνοντας για ένα βράδυ κατά μέρους το τρίποντο. Ο δεύτερος (και πιο απλός) ήταν η χρησιμοποίηση του Κώστα Αντετοκούνμπο που με προσωπικούς πόντους και άμυνες έδωσε στον ΠΑΟ στο δεύτερο δεκάλεπτο ένα +16 που υποχρέωσε τον Ολυμπιακό αυτή τη φορά να ανεβεί τον Γολγοθά του. Όμως αυτό το μεγάλο αβαντάζ είχε χτιστεί χωρίς τον Κώστα Σλούκα που στα τρία από τα τέσσερα δεκάλεπτα ήταν μάλλον παρατηρητής του χθεσινού ματς – ίσως και εξαιτίας της κόπωσης που κουβαλούσε από το προηγούμενο.

Η ώρα του Σλούκα

Υπάρχει μια ουσιαστική διαφορά ανάμεσα στον ΠΑΟ που παίζει καλά και στον ΠΑΟ που παίζει καλά με τον Σλούκα. Όταν ο ΠΑΟ παίζει καλά χωρίς τον Σλούκα δεν ξέρεις ποτέ πόση θα είναι η διάρκειά του γιατί η επίθεσή του ζει και αναπνέει με ξεσπάσματα, δεν είναι δηλαδή τακτοποιημένη. Οταν απέναντι σε μια μεθοδική ομάδα όπως είναι ο Ολυμπιακός τα ξεσπάσματα σταματούν, ο αντίπαλος μπορεί να μαζέψει την διαφορά με μια σχετική συνέπεια στην επίθεση. Αυτό συνέβη και χθες. Ο Ολυμπιακός που βρέθηκε δεκαέξι πόντους πίσω παίρνοντας επιθετικά λίγα από όλους (ακόμα και με ένα αυτοκαλάθι του Χουάντσο…) μάζεψε την διαφορά στο τρίτο δεκάλεπτο και προσπέρασε για πρώτη φορά (72-73) 4,30’’ πριν το τέλος του ματς με ένα καλάθι του ΜακΚίσικ που το ΟΑΚΑ φαίνεται πως του ταιριάζει. Όμως ο Αταμάν είχε την τύχη σε αυτό το τέταρτο δεκάλεπτο, όπου όλα άρχισαν από την αρχή, να έχει τον Σλούκα που το ξεκίνησε έχοντας όλο το βράδυ δυο πόντους και το ολοκλήρωσε γράφοντας 13. Και μαζί με αυτούς είχε ένα «τάισμα» στο ΛεΣόρ που με καλάθι και φάουλ έκανε το 75-73 και μια ασίστ για τρίποντο στον Παπαπέτρου όταν ο Ολυμπιακός περίμενε μια συνεργασία με τον Ναν: ο Ιωάννης την αξιοποίησε σκοράροντας περίπου χωρίς άμυνα για το 78-73 πριν ο Σλούκας με ένα προσωπικό καλάθι να γράψει τον επίλογο. Ο ΠΑΟ είχε τον Ναν πρωταγωνιστή, τον Γκραντ στον συνηθισμένο ρόλο του αφανούς ήρωα, τον Κώστα Αντετοκούνμπο ΧFactor και τον Σλούκα παρόντα την κατάλληλη στιγμή: κι αυτά χθες βράδυ έφταναν. Κυρίως γιατί ο Ολυμπιακός κόλλησε πάνω στο καλύτερο.

Τέσσερις σερί κακές επιθέσεις

Ο Γιώργος Μπαρτζώκας έφερε και το τρίτο ματς της σειράς στα μέτρα του Ολυμπιακού μολονότι μάλιστα οι Ερυθρόλευκοι είναι δύσκολο να πεις ότι είχαν χθες κάποιον αληθινά διακριθέντα. Οι διαιτητές αποφάσισαν χθες να σφυρίξουν πολύ κι αυτό είχε ως αποτέλεσμα να φορτωθούν με δυο φάουλ πολύ νωρίς ο Κάναν και ο Παπανικολάου και με τρία ο Μιλουτίνοφ σε πέντε λεπτά στο τρίτο δεκάλεπτο. Ο Πίτερς δεν ήταν όσο αποτελεσματικός ήταν στο δεύτερο ματς, ο Γουόκαπ επιθετικά εμφανίστηκε μόνο στο δεύτερο ημίχρονο, ο Λαρεντζάκης έβαλε αυτή την φορά ένα σουτ και κάπου χάθηκε κι ο Γουίλιαμς Γκος που δημοσίως καυγάδισε με τον προπονητή του, έχασε το μυαλό του κι αγωνίστηκε σχετικά λίγο χωρίς επιθετικά να προσφέρει κάτι. Κι όμως αρκούσε το πείσμα του ΜακΚίσικ, μια κάποια επιθετική προσφορά του Πετρούσεφ στο δεύτερο ημίχρονο και κάποια σουτ του Κάναν, για να προσπεράσει ο Ολυμπιακός και να έχει μπροστά του να διαχειριστεί ένα πεντάλεπτο για να βγει πρωταθλητής. Τότε, όμως, εμφανίστηκε αυτό που από την αρχή της σεζόν είναι το πιο μεγάλο του πρόβλημα σε τέτοια ματς που υποχρεώνεται να πάει σε σετ επιθέσεις: η έλλειψη ενός παίκτη ικανού να τον πάρει από το χέρι. Από την στιγμή που προσπέρασε και για 4,30’’ λεπτά ο Ολυμπιακός βρίσκει ένα σουτ με τον Κάναν όταν όλα έχουν κριθεί. Εχει παίξει τέσσερις σερί κακές επιθέσεις: ο Γουόκαπ αρχικά διστάζει να πάει πάνω στον Σλούκα και να πάρει φάουλ ή να σκοράρει, ακολουθεί ένα λάθος του ΜακΚίσικ που χάνει την μπάλα, μια λανθασμένη προσπάθεια τροφοδότησης του Μιλουτίνοφ και μια φάση στην οποία ο ψηλός και ο Παπ χρεώνοντας με τρία δευτερόλεπτα. Στην πιο κρίσιμη στιγμή ενώ ο Σλούκας οργανώνει την τελική επίθεση του ΠΑΟ, ο Ολυμπιακός χάνεται κι ενώ προηγουμένως έχει βουβάνει το ΟΑΚΑ. Εχει τώρα τον δικό του τελικό στο ΣΕΦ, αλλά η δική μου εντύπωση είναι ότι χθες πέταξε ένα ματς μπολ. Πράγμα που σε τελικούς απαγορεύεται.

Τώρα τα δύσκολα

Η εντύπωση που υπάρχει είναι ότι χθες είδαμε πιο πολύ το κίνητρο (του ΠΑΟ) και λιγότερη τακτική από τα προηγούμενα δυο ματς. Δεν συμφωνώ. Κίνητρο υπήρχε από την αρχή. Απλά χθες ο Αταμάν είχε τις πιο σωστές επιλογές με καθοριστική αυτή να δώσει την μπαγκέτα του μαέστρου στο φινάλε στον σχεδόν απόντα για τρία δεκάλεπτα Σλούκα. Ο ΠΑΟ κέρδισε με κλειδί την ενεργοποίηση του ξεκούραστου Κώστα Αντετοκούνμπο, που είχε καθαρό μυαλό έχοντας παίξει λιγότερο στα προηγούμενα ματς. Τα νεύρα των παικτών στο τέλος είναι πρόβλημα και για τους δυο αντιπάλους. Ο ΠΑΟ για να μείνει ζωντανός στο ΣΕΦ έχει ανάγκη τον προπονητή του. Για τον Ολυμπιακό αυτό είναι εξαρχής το απαραίτητο. Ο Μπαρτζώκας έχει αυτός μπροστά του τον δικό του τελικό. Μολονότι τίποτα από όσα προηγήθηκε δεν ήταν για κανένα εύκολο, τώρα αρχίζουν τα δύσκολα.