Ο Παναθηναϊκός ολοκλήρωσε την αποστολή του στην League Phase του Conference League κάνοντας την δουλειά του. Κέρδισε την Nτιναμό Μινσκ με 4-0 – η νίκη του είναι η πιο μεγάλη σε εύρος φέτος. Ο Ρουί Βιτόρια έκανε εκπλήξεις καθώς χρησιμοποίησε στο παιχνίδι αυτό μια ενδεκάδα που θύμιζε ματς σε κύπελλο Ελλάδος – ήταν νομίζω ο τρόπος του Πορτογάλου προπονητή για να δείξει στους παίκτες του ότι δεν έχουν να φοβηθούν και πολλά. Ο Λοντίγκιν είχε μπροστά του τους Κώτσιρα, Γεντβάι, Ίνγκασον, Μαξ, στη μεσαία γραμμή ήταν οι Αράο, Μακσίμοβιτς, Ουναχί, και στην επίθεση οι Τετέ, Τζούριτσιτς, Γερεμέγεφ. Οι Πράσινοι μπήκαν δυνατά είχαν ευκαιρίες με τους Τετέ, Τζούρισιτς και Μαξίμοβιτς και στο 33’ ο Γερεμέγιεφ από πάσα του Κοτσιρα άνοιξε το σκορ. Κάθε άγχος έφυγε. Στο 54’ ο Τετε από ασίστ του Τζούρισιτς έκανε το 2-0. Δέκα λεπτά αργότερα πάλι ο Τετέ μετά από συνεργασία Τζούρισιτς - Ουναι έκανε το 3-0. Ο κεφάτος και ξεκούραστος Τέτε χάλασε λίγο την κατά τα άλλα σπουδαία εμφάνισή του χάνοντας πέναλτι στο 84’ αλλά ο Ιωαννιδης που μπήκε στο ματς ως αλλαγή, ένα λεπτό μετά είχε συμμετοχή στο πάρτι διαμορφώνοντας το τελικό 4-0 με το εντυπωσιακότερο γκολ της βραδιάς. Δεν έχω να πω κάτι για το ματς, διότι δεν είναι από αυτά που επιτρέπουν τίποτα πιο πολύ από ένα μπράβο σε μια ομάδα που χάρηκε την δουλειά της. Αλλά δράττομαι της ευκαιρίας να πω μερικά πράγματα για τον Ιωανννίδη τώρα που ξεμπλοκαρίστηκε. Τρία γκολ στα τρία τελευταία ματς με τελείως διαφορετικούς τρόπους δείχνουν πως το όποιο πρόβλημα υπήρξε έμεινε πίσω.
Μια ειδική θέση
Ο Ιωαννίδης είναι σέντερ φορ και η θέση του σέντερ φορ είναι μια ειδική θέση διότι δεν παίζουν όλοι οι φορ με τον ίδιο τρόπο. Υπάρχουν οι περίφημοι «παίκτες περιοχής» που στέλνουν την μπάλα στα δίχτυα ακόμα και σε ματς που δεν έχεις καταλάβει ότι είναι στο γήπεδο. Υπάρχουν οι «σέντερ φορ δημιουργοί», που ξέρουν και παίζουν και πολλοί για τους άλλους. Υπάρχουν οι φορ αντεπιθέσεων, αυτοί που ανοίγουν το γήπεδο και θέλουν την μπάλα στα πόδια κάθε φορά που έχουν χώρους. Υπάρχουν αυτοί που είναι ικανοί και χρήσιμοι στο ψηλό παιγνίδι και υπάρχουν κι αυτοί που πρεσάρουν πολύ και είναι χρήσιμοι στο μηχανισμό. Ολους αυτούς τους ενώνει κάτι απλό: η ικανότητα τους να απλοποιούν, ο καθένας με τον τρόπο του, το επιθετικό παιγνίδι. Οσο πιο πολύ το κάνουν τόσο καλύτεροι παίκτες είναι.
Ο Ιωαννίδης έχει ένα παράξενο χαρακτηριστικό στο παιγνίδι του: έχει πολλά από όσα έχουν οι φορ, χωρίς να μπορεί να βρεθεί σε μια από αυτές τις υποκατηγορίες ως σπουδαίος της εκπρόσωπος. Δεν παίζει για να παίρνει την καλύτερη θέση στην περιοχή, αλλά το κάνει κιόλας. Δεν είναι ο καλύτερος πασέρ ώστε να λειτουργεί σαν δημιουργός, αλλά ατομιστή δεν τον λες – ίσα ίσα. Βγαίνει από την περιοχή και κινείται μακριά της, αλλά δεν είναι η περίπτωση του ταχύτατου κυνηγού με την μπάλα στα πόδια που ζει για να ντριπλάρει – μολονότι το τολμά πολλές φορές χωρίς δεύτερη σκέψη. Το παιγνίδι του Ιωαννίδη είναι δικό του και μόνο γιατί δεν έρχεται από τις Ακαδημίες του Αγιαξ: στην Λειβαδιά πρωτοαγωνίστηκε βασικός. Στον δε Παναθηναϊκό την θέση την κέρδισε με τον ιδρώτα και το τρέξιμο του: πρώτα υπήρξαν αυτά και μετά τα γκολ.
Η μέγιστη έκρηξη
Ακριβώς επειδή στην περίπτωση του το τρέξιμο κι ο ιδρώτας είναι τα εργαλεία της δουλειάς ο Ιωαννίδης για να είναι χρήσιμος πρέπει πρώτα από όλα να έχει την καλύτερη φυσική κατάσταση και την μέγιστη έκρηξη. Όταν αυτά υπάρχουν διακρίνεις αυτό που είναι το βασικό στοιχείο του παιγνιδιού του δηλαδή η μεγάλη αυτοπεποίθησή του. Τα γκολ του Ιωαννίδη αυτή μαρτυρούν: δεν έρχονται από «χαϊδέματα» της μπάλας, ούτε από έξυπνες κινήσεις, ούτε από ξεμαρκαρίσματα – κι αυτά ο Ιωαννίδης τα βάζει στο ρεπερτόριο του αλλά σιγά σιγά. Όταν ο Ιωαννίδης σκοράρει, συνήθως σου υπενθυμίζει πόσο εργατικός είναι αλλά και πόση σιγουρά έχει: ακόμα και στα πέναλτι που χτυπάει αυτό φαίνεται. Φέτος όμως η χρονιά ξεκίνησε δύσκολα και συνεχίστηκε δυσκολότερα. Ο τραυματισμός στο φιλικό Γερμανία – Ελλάδα του στέρησε την δυνατότητα να κάνει προετοιμασία. Η επιστροφή του επισπεύστηκε γιατί ο ΠΑΟ τον είχε ανάγκη. Ενας δεύτερος τραυματισμός τον δυσκόλεψε ακόμα πιο πολύ, διότι σε απουσίες από προπονήσεις και ματς δεν είναι συνηθισμένος. Και το μπλοκάρισμά του είχε να κάνει με αυτά αποκλειστικά: δεν ήταν για καιρό στην κατάσταση που ήθελε γιατί δεν δούλευε όπως ήθελε.
Είναι απλό αλλά στην Ελλάδα του ποδοσφαίρου των Social Media τα απλά δεν αρέσουν. Κι όταν κάποιος δεν σκοράρει, ενώ σκόραρε, αρχίζει η διακίνηση των θεωριών και των εξηγήσεων που εξάπτουν την φαντασία. «Ο Ιωαννίδης θύμωσε που δεν έφυγε πέρυσι το καλοκαίρι». «Στον ΠΑΟ μετάνιωσαν που δεν τον πούλησαν και αυτό το καταλαβαίνει κι έχει κακή ψυχολογία». «Ο Ιωαννίδης έμπλεξε με την ελληνική σόου μπιζ». «Τον Ιωαννίδη τον μάθανε πλέον κι αυτό φαίνεται». Όλα αυτά γράφονται, διακινούνται, κυκλοφορούν ως εξηγήσεις. Ενώ απλά μας είναι χρήσιμα για να παίρνουμε μια γενναία δόση από διαδικτυακό κουτσομπολιό: όποιος το κάνει προσπαθεί απλά να γεμίσει την άδεια ζωούλα του μιλώντας για τους άλλους, περίπου όπως ο καλός ταξιτζής που έχει γνώση για τους ανθρώπους γιατί όλη μέρα συναντάει τέτοιους.
Δείτε το χθεσινό γκολ του Ιωαννίδη και θα καταλάβετε πως είναι γκολ ενός τύπου που έχει την χαρά να παίζει ποδόσφαιρο διασκεδάζοντας. Υπάρχει σε αυτό όλη του η αυτοπεποίθηση – σήμα κατατεθέν του παιγνιδιού του που όμως απαιτεί και πολλά άλλα. Που ο Ιωαννίδης σιγά σιγά τα ξαναβρίσκει. Εχοντας μείνει στον ΠΑΟ μετά από ένα καλοκαίρι με πολλές προτάσεις κι έχοντας αποφασίσει συγχρόνως να ζήσει την ζωή του ως κανονικός άνθρωπος κι όχι ως κοσμοκαλόγερος.
Μπορεί να διακριθεί
Ο ΠΑΟ που είναι σε συνεχή πρόοδο θα πρέπει να μάθει τώρα τον αντίπαλό του και ποια θα είναι τα επόμενα «σταυρώματα» του στην διοργάνωση ώστε να έχει εικόνα για το τι υπερβάσεις πρέπει να κάνει για να ζήσει κι αυτός μια μεγάλη διάκριση στο βολικό για διακρίσεις Conference League. Εχει σημαντικές πιθανότητες να διακριθεί στην διοργάνωση και ας την ξεκίνησε γνωρίζοντας μια συντριβή από την Τσέλσι και χάνοντας βαθμούς. Οι πιθανότητές του μεγαλώνουν για τον πιο απλό λόγο: έχει ξανά τον Ιωαννίδη…
