Ο Ντιντιέ Ντεσάν κάπως διαφορετικά πρέπει να είχε ονειρευτεί την πρεμιέρα της Γαλλίας στο Euro2024. H νίκη απέναντι στους μαχητικότατους Αυστριακούς ήταν το πρώτο ζητούμενο – και ήρθε. Αλλά όλα τα υπόλοιπα όχι μόνο δεν τον ενθουσίασαν αλλά μάλλον τον προβλημάτισαν κιόλας. Η Γαλλία του έδειξε μια δυσκολία στο να αξιοποιήσει ευκαιρίες, σκόραρε και κέρδισε χάρη σε ένα ανόητο αυτογκόλ του Βόμπερ και κυρίως μοιάζει να έχασε τον ΕμΠάπέ για τα επόμενα δυο ματς τουλάχιστον: το σπάσιμο της μύτης του μπορεί να αντιμετωπιστεί δραστικά μόνο με μια μπανάλ εγχείρηση αλλά αυτό θα σήμαινε πως δεν θα τον ξαναδούμε στο τουρνουά. Η απόφαση (πλην νεοτέρας) είναι να μείνει έξω στα δυο επόμενα ματς και να αγωνιστεί με μάσκα στην συνέχεια. Θα το δούμε. Οποιος πάντως δεν πιστεύει  στο κακό μάτι πρέπει να αναθεωρήσει.

Ο ΕμΠάπε είχε πάνω του όλη τυην προσοχή όχι μόνο γιατί είναι ο καλύτερος επιθετικός των Γάλλων αλλά και γιατί έκανε την μεταγραφή της χρονιάς στην Ρεάλ. Σαν να μην έφταναν αυτά, τράβηξε ακόμα πιο πολύ την προσοχή παραμονές του ματς με μια σειρά από δηλώσεις εναντίον της Μαρί Λεπέν δείχνοντας μια διάθεση παρέμβασης στα γαλλικά πολιτικά δρώμενα που λίγοι περίμεναν. «Ελπίζω όλοι να βλέπουν ότι η Ακρα Δεξιά είναι ένα βήμα από την κατάκτηση της εξουσίας. Ζητώ από τον κόσμο να ψηφίσει. Ζούμε την κρισιμότερη στιγμή στην ιστορία της Γαλλίας. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι έχουμε πάντα την δυνατότητα να διαλέξουμε εμείς το μέλλον μας. Μου λένε πολλές φορές ότι δεν πρέπει να μπλέκω την πολιτική με το ποδόσφαιρο, αλλά δε μιλάω ούτε για πολιτική ούτε για ποδόσφαιρο: μιλάω για τη Γαλλία» είπε χαρακτηριστικά. Κι από τις κατάρες της Λεπέν πρέπει να έσπασε τη μύτη του…

Δεν ήταν κακή αλλά...

Η Γαλλία δεν ήταν κακή – κι αυτός ίσως θα έπρεπε να προβληματίσει. Επαιξε σαφώς καλύτερα και από τους Αγγλους που κέρδισαν με 1-0 κι αυτοί το ματς με την Σερβία στην πρεμιέρα τους και από τους Ιταλούς που κέρδισαν ιδρώνοντας τους Αλβανούς στο εναρκτήριο ματς. Η ομάδα του Ντεσάν έχασε ευκαιρίες, έδειξε την οργάνωσή της, δεν κινδύνευσε σοβαρά στην άμυνα αλλά από το φαβορί για την κατάκτηση του Euro κάτι παραπάνω περιμένεις. Βέβαια υπάρχει ένας μεγάλος αστερίσκος που αφορά την Αυστρία: υπήρχε κάτι πιο πολύ από μαχητική και καλά οργανωμένη στα μετόπισθεν. Το παιγνίδι της είχε νεύρο και ένταση: η ομάδα του κόουτς ,, στάθηκε πολύ καλά απέναντι στους Γάλλους χωρίς να έχει μάλιστα πολλούς πραγματικά διακριθέντες. Ο Λάιμερ ήταν ένα κλικ πιο κάτω από αυτό που περιμέναμε, ο Σάμπιτζερ πάλεψε μόνος του, ο τερματοφύλακας Πέντς ήταν ο καλύτερος (με τους Γάλλους είναι υποχρεωτικό…) αλλά συνολικά η Αυστρία έδειξε μια καλή ομάδα – μελλοντικά θα δούμε αν ήταν αντίδραση επιβίωσης ή όντως υπάρχει πολύ οργανωμένο παιγνίδι. Με ερωτηματικά έφυγαν από το ματς και οι Γάλλοι. Ντεμπελέ και Γκριεσμάν δεν βοήθησαν, ο Καντέ εξακολουθεί να τρέχει πιο πολύ από όλους, η εναλλαγή Τουράμ – ΕμΠαπέ στην θέση του φορ δεν ήταν ό,τι καλύτερο, αλλά από την άλλη υπήρχε μια υπεροχή που φαινόταν. Για τα καλύτερα υπομονή προσεχώς.

Μια υπέροχη Ρουμάνια

Χθες είχαμε και δυο μεγάλες εκπλήξεις: τις νίκες της Ρουμανίας με την Ουκρανία και της Σλοβακίας με το Βέλγιο. Η καταπληκτική Ρουμανία διέλυσε την Ουκρανία κερδίζοντας την με 3-0. Η Ρουμανία είναι μια μεικτή παικτών που αγωνίζονται στην Β΄ Εθνικής της Ιταλίας (σε ομάδες όπως η Πάρμα, το Μπάρι, το Παλέρμο και η Πίζα), στην Τουρκία (όχι στην πλούσια Φενέρ ή στη Γαλατά αλλά στην Γκαζιαντέπ και στην Κόνιασπορ) και σε ομάδες όπως η Αλαβές, η Πάφος η Εμπολι, η Νταμάκ που βρίσκεται στην Σαουδική Αραβία. Αστέρι της  είναι ο Ράντου Ντραγκούσιν, που η Τζένοα πούλησε στην Τότεναμ τον περασμένο Ιανουάριο: ένας αμυντικός είναι που παλεύει για θέση βασικού. Ο προπονητής της Εντι Ιορντανέσκου εμπιστεύθηκε και μερικούς παίκτες του ρουμάνικου πρωταθλήματος και εγένετω θαύμα! Οι Ρουμάνοι έκρυψαν την μπάλα και με καλύτερο τον Ντένις Μαν έδωσαν ένα μάθημα στους Ουκρανούς που εκπροσωπούν μια χώρα που έχει γονατίσει από τον πόλεμο, αλλά που έχει παίκτες που αγωνίζονται στην Ισπανία, την Αγγλία, την Γερμανία και σε ομάδες που λέγονται Ρεάλ Μαδρίτης, Αρσεναλ, Τσέλσι, Τζιρόνα κτλ. Οι Ουκρανοί μάτωσαν για να φτάσουν στα τελικά, έδωσαν μπαράζ, έπαιξαν όλα τα ματς μακριά από την χώρα τους αλλά όλα αυτά δεν τους έκαναν σκληρότερους. Εμφανίστηκαν με μια υπεροψία που δεν τους χαρακτηρίζει, έπαιζαν μονοδιάστατα και με πολλές σέντρες, έχασαν με κάτω τα χέρια από μια Ρουμάνια που έτρεξε, δημιούργησε, άρεσε: και γιατί έχει παίκτες όπως  ο Στάντσιου και ο Μάριν που δοκιμάζουν από μακριά – τα γκολ τους είναι από τα πιο ωραία που είδαμε μέχρι τώρα.   

Χωρίς πίστη

Η νίκη των Ρουμάνων ήταν η πρώτη μεγάλη έκπληξη του τουρνουά αλλά με βάση όσα είδαμε στο γήπεδο μόνο έκπληξη δεν ήταν. Ηταν η νίκη της Σλοβακίας με το Βέλγιο; Ναι ήταν, ειδικά αν σκεφτείς ότι ακυρώθηκαν δυο γκολ του Λουκάκου από το VAR, το πρώτο για οφσάιντ που βλέπουν μόνο οι κάμερες και το δεύτερο για χέρι του Ντουκού στο ξεκίνημα της φάσης. Όμως η συνολική εμφάνιση του Βελγίου δεν τιμά τους παίκτες του Τεντέσκο. Ότι δεν υπάρχει ισορροπία ανάμεσα στις γραμμές το ξέραμε. Ότι θα υπήρχε αναζήτηση παράξενων λύσεων για να παίξουν όλοι (ο Καράσκο έπαιξε ακραίο μπάκ…) είναι κατανοητό. Ότι κάποιοι θα κρατούσαν λίγο παραπάνω την μπάλα ήταν αναμενόμενο. Όμως οι επιπολαιότητες στην τελική προσπάθεια και τα λάθη στην άμυνα ξεπέρασαν κάθε προηγούμενο: οι τακτικά πολύ σωστά τακτοποιημένοι Σλοβάκοι δεν έκλεψαν τίποτα. Βέβαια όταν ο Κέβιν Nτε Μπρόιν λέει παραμονές του ματς ότι ακούει πολλές υπερβολές για τις δυνατότητες της ομάδας του, το μπορείς να περιμένεις; Προφανώς υπάρχει ένα έλλειμα πίστης. Οι Βέλγοι η θα θυμώσουν και θα αντιδράσουν ή θα πουν αντίο στην διοργάνωση νωρίς. Και πολλοί θα πουν και αντίο στην Εθνική τους ομάδα.